Doorgaan naar hoofdcontent

Dankbaar in diepe ellende!

Daar zat ik op de wc bij mijn vriendin.
Huilend, ik schaamde mij zo,  nee voorlopig durfde ik daar niet weg.
Het was nog wel haar verjaardag, het huis zat vol met de familie van mijn vriendin.
Juist dit moment had mijn ex gekozen.
Om te vertellen dat hij niet meer wist of hij met mij verder wilde.
Mijn vriendin ging met hem praten en ik was dus maar gevlucht, naar de wc, ach dat was al vaker in ons huwelijk mijn 'veilige' plek.
Alleen, en toch niet alleen, het was de plek voor mij om te bidden.
De deur kon op slot ik kon daar echt alleen zijn, en zo bij Hem voelde ik mij weer 'veilig'.

Na een tijdje vond ik de kracht en durfde ik weer naar buiten.
Uiteindelijk hebben mijn ex en ik daarna nog van alles geprobeerd, of was ik het?
Had hij zijn keuze toen al gemaakt, ach het maakt niet uit.
Hij gaf aan dat hij geen keuze wilde maken voor het einde van het jaar en dat hij tijd wilde om na te denken wat hij wilde.
Uiteindelijk duurde het nog twee maanden, Januari 2013, met pijn en moeite kwam hij toen tot het besluit om mij los te laten.

In het begin vloog het idee mij aan, raakte ik in paniek als ik bedacht dat ik alleen met de kindjes verder moest, maar nu had ik steeds meer zoiets dat het alleen maar makkelijker zou worden.
Wat waren deze 2 maanden zwaar geweest.
Een partner die niet wist of hij mij nu nog wel of niet wilde...
Dan maar een duidelijke keuze, een keuze die niet mijn keuze was, maar waarvan ik wel al voelde dat het beter was dan zo verder.


Ondanks dat ik niet in paniek meer was, had ik het wel zwaar.
Hoe moest ik verder?
Ik had geen werk, geen huis, geen geld...........niks o jawel de verantwoordelijkheid voor twee kindjes!
Twee maanden lang zorgde ik helemaal alleen voor hen, hun vader is met zoveel andere dingen bezig, geeft aan geen tijd voor hen te hebben en geen plaats waar ze kunnen komen, want het huis is nog niet af.
Er kwamen heel veel dingen naar boven, in eerste instantie wist niemand waarom hij bij mij weg wilde en gaf hij allemaal vage redenen, die gewoon geen reden konden zijn.
Hij wilde verder met een ander meisje, die hij al heel lang kon, maar durfde dit niet zelf te vertellen en op nare manieren kwam dit toch boven water.
Dit was een zware tijd, naast alles wat er al gebeurd was, moest ik dit ook nog verwerken.
Alles wat er geregeld moet worden, het vloog mij aan.
Het enige wat ik steeds bleef doen en zeggen was: denk aan de kindjes, geen ruzie en geen strijd maar laten we netjes uit elkaar gaan.

De tweede avond, nadat hij een definitief besluit nam, als het donker is en de kindjes slapen, huil ik mijn hart leeg.
In ons huwelijk zoveel mee gemaakt, en zoveel doorstaan en nu, nu zit ik hier alsnog alleen.
Het voelde oneerlijk, en het deed zoveel pijn.
Ik kon geen woorden voor gebed meer vinden, het enige wat er kwam was een snik, een kreun:

God help mij!!


Het zou allemaal alleen nog erger worden, door keuzes die ex maakte, en toch voelde ik mij vanaf dat moment, weer net zo veilig als op de wc.
Ik voelde de rust in mijn hart, ondanks alle onrust in mijn leven.
Dankbaar was ik dat ik dat mocht ervaren, het zou mij later nog vaak kracht geven, bemoedigen, sterken en verwonderen, wat God in mijn hart bewerkt!
Ondanks dat ik met Moederdag op het politie bureau aangifte zat te doen, voelde ik mij dankbaar en blij met wat God voor mij deed.
Juist toen het zo erg was, en er alleen ellende was, waren er grote dingen van God in mijn leven.
Dankbaar was ik dat ik God in mijn leven had, ook al had ik verder niets meer dan mijn twee kindjes.

Ik leerde mijn beste vriendin kennen, doordat ik hulp nodig had en ik stond te huilen bij school.
Nee dat wilde ik niet!
Maar wat was het mooi dat juist nu zo'n lieve vrouw op mijn pad kwam.
Ik ging op zoek naar werk en was aan het zoeken naar vacatures de dag nadat mijn ex de keuze had gemaakt, alleen mijn ouders, broer en zusje wisten nu van mijn situatie.
Kreeg ik opeens een mailtje binnen van een vriendin: je wilde toch gaan werken als je jongste op school zit, misschien is deze vacature iets voor jou.....
Ik solliciteerde en 5 minuten later werd ik gebeld, ik mocht komen en moest mijn ID kaart en bankpas meenemen.
Twee dagen verder..............en ik had een baan!
Puinhoop in mijn hart, in mijn hoofd een enorm verdriet, maar ook plaats voor dankbaarheid.

Ik mocht zien God zorgt voor mij!
Hij laat mij niet vallen, wat alle mensen ook kiezen, Hij kiest voor mij.
Op zoveel vlakken mocht ik ervaren dat God van mij houd, dat Hij erbij is, hoe ellendig mijn leven ook was.

Afgelopen twee jaar zijn er grote wonderen gebeurd in mijn leven.
Wel moest ik door een diep dal.
Is er veel ellende en verdriet op mijn pad geweest, ik ben nog steeds dankbaar, ik heb veel mogen leren.
Ik heb veel mogen ervaren van wat God kan en wie Hij is.
Alles wat ik opgebouwd had werd voor mijn voeten afgebroken, en ik voelde mij altijd 'veilig' door Hem.
Toen ik geen aardse dingen meer had en dat alles wat ik hier op aarde graag bezat door mijn vingers glipte verloor ik één ding niet, God!
Hij geeft alle reden voor dankbaarheid.
Altijd en juist op dit soort momenten liet Hij merken, lief kind ik ben er!
Ik troost jou zoals niemand anders dat kan.

Mattheus 5 : 4

Zalig zij die treuren; want zij zullen vertroost worden



Er blijft mij in dit leven niets bespaard, maar ik geloof:

God zal mij telkens bevrijden en bij staan!

Amen

Met deze blog doe ik mee aan de #bloghop van mei met thema Dankbaar ondanks alles.
https://gloriaenkyrie.wordpress.com/2015/05/03/dankbaar-ondanks-alles-bloghop-mei/

Reacties

  1. Mooi dat je dankbaar kan zijn in die diepe ellende en dat je daar zo open over schrijft, zodat andere vrouwen weer herkenning kunnen vinden in je ervaring! Jammer dat je nog helemaal geen reacties hebt op je blogs (tenminste, ik heb ze niet gezien ;-)) Maar ik zeg; ga door met je schrijven want je in jou kwetsbaarheid vind een ander weer kracht. Mooi wat de vrouw tegen je zei (in een van je vorige blogs): Je bent een dappere en sterke vrouw! En dat ben je! Groetjes, Tineke (tinekevantveer.nl)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Bedankt voor je mooie reactie Tineke!!

    Ik schrijf zeker lekker verder, zit nog zoveel in mij. Merk dat ik het heel fijn vind om daar iets mee te kunnen. En ik hoop dat het anderen weer kan raken, kan helpen of kan bemoedigen!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dankjewel voor je blog. Voor mij ben je De host volgende maand. Liefs

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Graag gedaan Siejacoba! Dank je voor je compliment, nog niet zo ervaren als sommige andere schrijvers hoor en jij kan er ook wat van, maar heb mijn bijdrage geleverd. Ben benieuwd naar andere stukken, leuk om te lezen!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Ervaringen van God in mijn leven

Als ik denk aan God ervaren? Dan voel ik mij rijk... Gouden tip Ik heb op heel veel momenten in mijn leven God mogen ervaren. Iedere keer weer raakte het mij en het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. In mijn leven heb ik veel moeilijke dingen meegemaakt. Dat is waarom iemand mij ooit een geweldige tip gaf: Schrijf de ontmoetingen en ervaringen met God op! Want ja, moeilijkheden zullen blijven komen. Doordat ik zoveel mooie momenten met God mocht ervaren en opschrijven, had ik iets tastbaars voor als het tegen zat. Als ik dan mijn notitieboek erbij pakte waarin ik deze momenten had opgeschreven, dan lukte het mij om mijn focus te veranderen. Ik kon kijken naar God en Zijn werk in mijn leven. Daardoor zakte alle angst en alle zorgen. Want het liet mij zien: God is erbij in jouw leven. Altijd! God in de diepte van mijn leven Al jong mocht ik God voor het eerst ervaren. Op een dieptepunt in mijn geloofsleven. Ik was twaalf jaar, en had toen al zó'n drie

God zorgt voor mij!

Vertrouw op God Hij zorgt voor je! Dit staat op een kaartje dat ik al een paar weken geleden mocht ontvangen. Dit kaartje heb ik bij de foto van mijn moeder gezet. Als bemoediging, maar ook als reminder aan beloften die God gedaan heeft. Wat ik merkte is dat ik heel snel achter deze quote het volgende zeg: Als ik. Hier wat voorbeelden van wat ik bedoel: Als ik maar bid Als ik maar Bijbel lees Als ik Hem vraag Als ik Gisteren kreeg ik een inzicht dat ik met jullie wil delen. Ik las deze Bijbeltekst: Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van mij, zal het behouden. Mattheüs 16:25 Het gaat niet om mijn ik, het gaat niet om wat ik doe. Pasen 2018 leerde mij: Het gaat om wat God doet, om wat Jezus heeft gedaan! Mijn ik, of in deze situatie als ik.... Het maakt God alleen maar kleiner. Zolang ik denk, geloof of mezelf voorhou dat ik iets van God heb ontvangen door mijn ik, dan maak ik mijn ik te groot. Er is niets wat ik

God voert de strijd voor mij!

Ik heb de goede strijd gestreden. Ik heb de loop tot een einde gebracht. Ik heb het geloof behouden. ( 2 Timotheus 4:7) Afgelopen weken heb ik strijd ervaren. Hierover schreef ik al eerder, licht en luchtig , het maakte mij zo moe. Alsof het mij verlamde. Het was geen strijd tegen andere mensen. Heel eerlijk? Het was meer een innerlijke strijd tegen mezelf. Dat ik een strijd ervaar in mijn denken heb ik al vaker gedeeld op deze blog. Ook in de link die ik nu deel lees je hier iets over. Die strijd maakte dat er een soort mist in mijn hoofd aanwezig was. Hoe leuk het ook is in mijn leven, ik zat met dingen in mijn hoofd die het zwaar maakte om te genieten, om rust te ervaren. Totdat ik twee geleden de Bijbeltekst in 2 Timotheus las. Nieuw inzicht Ik strijd tegen mezelf. Het is niet alleen strijd in mijn denken, maar ook strijd om te mogen zijn. Heel vaak schoof ik mezelf opzij. Zo wrong ik mij voor alles en iedereen in bochten. Zonder iets te zeggen. Dit gaf moeite en gedoe bij