Doorgaan naar hoofdcontent

Dankbaar in diepe ellende!

Daar zat ik op de wc bij mijn vriendin.
Huilend, ik schaamde mij zo,  nee voorlopig durfde ik daar niet weg.
Het was nog wel haar verjaardag, het huis zat vol met de familie van mijn vriendin.
Juist dit moment had mijn ex gekozen.
Om te vertellen dat hij niet meer wist of hij met mij verder wilde.
Mijn vriendin ging met hem praten en ik was dus maar gevlucht, naar de wc, ach dat was al vaker in ons huwelijk mijn 'veilige' plek.
Alleen, en toch niet alleen, het was de plek voor mij om te bidden.
De deur kon op slot ik kon daar echt alleen zijn, en zo bij Hem voelde ik mij weer 'veilig'.

Na een tijdje vond ik de kracht en durfde ik weer naar buiten.
Uiteindelijk hebben mijn ex en ik daarna nog van alles geprobeerd, of was ik het?
Had hij zijn keuze toen al gemaakt, ach het maakt niet uit.
Hij gaf aan dat hij geen keuze wilde maken voor het einde van het jaar en dat hij tijd wilde om na te denken wat hij wilde.
Uiteindelijk duurde het nog twee maanden, Januari 2013, met pijn en moeite kwam hij toen tot het besluit om mij los te laten.

In het begin vloog het idee mij aan, raakte ik in paniek als ik bedacht dat ik alleen met de kindjes verder moest, maar nu had ik steeds meer zoiets dat het alleen maar makkelijker zou worden.
Wat waren deze 2 maanden zwaar geweest.
Een partner die niet wist of hij mij nu nog wel of niet wilde...
Dan maar een duidelijke keuze, een keuze die niet mijn keuze was, maar waarvan ik wel al voelde dat het beter was dan zo verder.


Ondanks dat ik niet in paniek meer was, had ik het wel zwaar.
Hoe moest ik verder?
Ik had geen werk, geen huis, geen geld...........niks o jawel de verantwoordelijkheid voor twee kindjes!
Twee maanden lang zorgde ik helemaal alleen voor hen, hun vader is met zoveel andere dingen bezig, geeft aan geen tijd voor hen te hebben en geen plaats waar ze kunnen komen, want het huis is nog niet af.
Er kwamen heel veel dingen naar boven, in eerste instantie wist niemand waarom hij bij mij weg wilde en gaf hij allemaal vage redenen, die gewoon geen reden konden zijn.
Hij wilde verder met een ander meisje, die hij al heel lang kon, maar durfde dit niet zelf te vertellen en op nare manieren kwam dit toch boven water.
Dit was een zware tijd, naast alles wat er al gebeurd was, moest ik dit ook nog verwerken.
Alles wat er geregeld moet worden, het vloog mij aan.
Het enige wat ik steeds bleef doen en zeggen was: denk aan de kindjes, geen ruzie en geen strijd maar laten we netjes uit elkaar gaan.

De tweede avond, nadat hij een definitief besluit nam, als het donker is en de kindjes slapen, huil ik mijn hart leeg.
In ons huwelijk zoveel mee gemaakt, en zoveel doorstaan en nu, nu zit ik hier alsnog alleen.
Het voelde oneerlijk, en het deed zoveel pijn.
Ik kon geen woorden voor gebed meer vinden, het enige wat er kwam was een snik, een kreun:

God help mij!!


Het zou allemaal alleen nog erger worden, door keuzes die ex maakte, en toch voelde ik mij vanaf dat moment, weer net zo veilig als op de wc.
Ik voelde de rust in mijn hart, ondanks alle onrust in mijn leven.
Dankbaar was ik dat ik dat mocht ervaren, het zou mij later nog vaak kracht geven, bemoedigen, sterken en verwonderen, wat God in mijn hart bewerkt!
Ondanks dat ik met Moederdag op het politie bureau aangifte zat te doen, voelde ik mij dankbaar en blij met wat God voor mij deed.
Juist toen het zo erg was, en er alleen ellende was, waren er grote dingen van God in mijn leven.
Dankbaar was ik dat ik God in mijn leven had, ook al had ik verder niets meer dan mijn twee kindjes.

Ik leerde mijn beste vriendin kennen, doordat ik hulp nodig had en ik stond te huilen bij school.
Nee dat wilde ik niet!
Maar wat was het mooi dat juist nu zo'n lieve vrouw op mijn pad kwam.
Ik ging op zoek naar werk en was aan het zoeken naar vacatures de dag nadat mijn ex de keuze had gemaakt, alleen mijn ouders, broer en zusje wisten nu van mijn situatie.
Kreeg ik opeens een mailtje binnen van een vriendin: je wilde toch gaan werken als je jongste op school zit, misschien is deze vacature iets voor jou.....
Ik solliciteerde en 5 minuten later werd ik gebeld, ik mocht komen en moest mijn ID kaart en bankpas meenemen.
Twee dagen verder..............en ik had een baan!
Puinhoop in mijn hart, in mijn hoofd een enorm verdriet, maar ook plaats voor dankbaarheid.

Ik mocht zien God zorgt voor mij!
Hij laat mij niet vallen, wat alle mensen ook kiezen, Hij kiest voor mij.
Op zoveel vlakken mocht ik ervaren dat God van mij houd, dat Hij erbij is, hoe ellendig mijn leven ook was.

Afgelopen twee jaar zijn er grote wonderen gebeurd in mijn leven.
Wel moest ik door een diep dal.
Is er veel ellende en verdriet op mijn pad geweest, ik ben nog steeds dankbaar, ik heb veel mogen leren.
Ik heb veel mogen ervaren van wat God kan en wie Hij is.
Alles wat ik opgebouwd had werd voor mijn voeten afgebroken, en ik voelde mij altijd 'veilig' door Hem.
Toen ik geen aardse dingen meer had en dat alles wat ik hier op aarde graag bezat door mijn vingers glipte verloor ik één ding niet, God!
Hij geeft alle reden voor dankbaarheid.
Altijd en juist op dit soort momenten liet Hij merken, lief kind ik ben er!
Ik troost jou zoals niemand anders dat kan.

Mattheus 5 : 4

Zalig zij die treuren; want zij zullen vertroost worden



Er blijft mij in dit leven niets bespaard, maar ik geloof:

God zal mij telkens bevrijden en bij staan!

Amen

Met deze blog doe ik mee aan de #bloghop van mei met thema Dankbaar ondanks alles.
https://gloriaenkyrie.wordpress.com/2015/05/03/dankbaar-ondanks-alles-bloghop-mei/

Reacties

  1. Mooi dat je dankbaar kan zijn in die diepe ellende en dat je daar zo open over schrijft, zodat andere vrouwen weer herkenning kunnen vinden in je ervaring! Jammer dat je nog helemaal geen reacties hebt op je blogs (tenminste, ik heb ze niet gezien ;-)) Maar ik zeg; ga door met je schrijven want je in jou kwetsbaarheid vind een ander weer kracht. Mooi wat de vrouw tegen je zei (in een van je vorige blogs): Je bent een dappere en sterke vrouw! En dat ben je! Groetjes, Tineke (tinekevantveer.nl)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Bedankt voor je mooie reactie Tineke!!

    Ik schrijf zeker lekker verder, zit nog zoveel in mij. Merk dat ik het heel fijn vind om daar iets mee te kunnen. En ik hoop dat het anderen weer kan raken, kan helpen of kan bemoedigen!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dankjewel voor je blog. Voor mij ben je De host volgende maand. Liefs

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Graag gedaan Siejacoba! Dank je voor je compliment, nog niet zo ervaren als sommige andere schrijvers hoor en jij kan er ook wat van, maar heb mijn bijdrage geleverd. Ben benieuwd naar andere stukken, leuk om te lezen!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Laat je licht schijnen in het duister

Ik zie in hoe er voor de lieve vrede...om het duister heen wordt gedanst. En ook hoe ik zelf een lange periode nodig heb gehad om echt het licht door mij heen te laten schijnen. Daarover in deze blog meer. Alleen heel even eerst iets anders omdat het zolang geleden is dat ik heb geblogd. Afgelopen periode heb ik vaker het gevoel gekregen, een innerlijk verlangen, om weer lessen en inzichten die ik op doe met jou te delen. Hier op mijn blog. Mijn eigen speciale plekje om mijn hart met jou te delen. Een inkijkje te geven en te verbinden met jou. Mogelijk je ook te inspireren. Vandaag wil ik beginnen met iets wat ik de laatste weken zo op mijn hart heb. Persoonlijke zoektocht Eigenlijk nog helemaal niet zo helder wat ik ermee mag voor mezelf. In de blog wil ik het in ieder geval met jou delen. De worstelwoorden uit mijn hart. Mogelijk ontrafelt het schrijven het weer. Zo heeft deze blog, het delen van woorden met jou, mij vaker geholpen om te ontrafelen wat er lag. Voor mij voelt het heel...

God zorgt voor mij!

Vertrouw op God Hij zorgt voor je! Dit staat op een kaartje dat ik al een paar weken geleden mocht ontvangen. Dit kaartje heb ik bij de foto van mijn moeder gezet. Als bemoediging, maar ook als reminder aan beloften die God gedaan heeft. Wat ik merkte is dat ik heel snel achter deze quote het volgende zeg: Als ik. Hier wat voorbeelden van wat ik bedoel: Als ik maar bid Als ik maar Bijbel lees Als ik Hem vraag Als ik Gisteren kreeg ik een inzicht dat ik met jullie wil delen. Ik las deze Bijbeltekst: Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van mij, zal het behouden. Mattheüs 16:25 Het gaat niet om mijn ik, het gaat niet om wat ik doe. Pasen 2018 leerde mij: Het gaat om wat God doet, om wat Jezus heeft gedaan! Mijn ik, of in deze situatie als ik.... Het maakt God alleen maar kleiner. Zolang ik denk, geloof of mezelf voorhou dat ik iets van God heb ontvangen door mijn ik, dan maak ik mijn ik te groot. Er is niets wat ik...

Feedback gezocht

Al op de training die ik gedaan hebt voor geloofwaardig bloggen, begon het te borrelen. Niet echt direct, want ergens zat ik er toch wel aan vast. Maar toen ik eenmaal op gang kwam zag ik de rode lijn door mijn blogs. In mijn blog over de trainingsdag, te lezen via de klikbare link: Geloofwaardig bloggen- Paulien Vervoorn en Helga Warmels  die heel waardevol en mooi was, liet ik jullie al lezen dat ik dingen anders wil. Er zijn dingen die ik anders wil aanpakken, maar er zijn misschien ook wel dingen die ik wil veranderen. Wat dingen die veranderd zijn: * De namen op de tabbladen. Je kan de tabbladen vinden op de home pagina. Zo vind je daar: Blogs, Over mij, Gezin om de Bijbel, Gelukkig door Zijn Woord en Inspirerende filmpjes. Neem er gerust een kijkje en laat je verrassen! * Boven aan de rechterkant van de pagina zie je labels. Bij alle blogs plak ik labels. Hierdoor kan je makkelijk verwante blogs lezen. Wanneer je op één van de labels klik vind je alle blogs die met da...