Doorgaan naar hoofdcontent

Een wachtende Vader

Weet je dat er Iemand is die op jouw wacht?
Heel lang had ik in mijn leven geen idee.
Ik was gelovig opgegroeid, en wist er echt wel veel van af.
Nee kennis was het probleem niet.
Dacht ik!
Ik merk nu pas hoe kennis mij geblokkeerd had.
God wacht elke dag, op mij en op jouw!
Hij kijkt naar ons vanuit de Hemel.
Niet zoals ik leerde als een boeman, die elke dag bozer op mij werd.

Maar als een vader die zijn kinderen die wijde wereld in stuurt en hoopt dat ze de dingen die ze daar meemaken met hem delen.
Dat zij het ouderlijke huis, zien als een veilige haven.
Een uitvalsbasis.
Eerst delen met de mensen die in dat (t)huis leven en daarna gaan belangrijke dingen pas gebeuren.
Wanneer je troost nodig heb dan ga je naar de veilige haven.
En wanneer je fouten bega, dat je dan ondanks alles mag blijven voelen: er word van mij gehouden.
Nee ik hoef niet te blijven hangen in die fout, ik mag die fout herstellen.
Ik kan het goed maken.
Een plek waar ik altijd terug mag komen!
Waar ik dan mijn Vader zien mag, met open armen en een hart vol liefde en blijdschap.




Wat was dat een nieuwe visie voor mij.
Dit verhaal, ik hoorde het zo vaak, maar het werd een levensverhaal toen ik het leerde op mezelf toe te passen.
Mijn Vader wacht op mij.
Hoe ik ook bij Hem aankom, er is feest in de Hemel.
Om mij...
Dat in een tijd dat ik dacht dat ik niets voorstelde.
Mijn God ging feest vieren, omdat ik gered werd.
Zoveel was ik Hem waard.
Het was ook wel eng om dit als waarheid aan te gaan nemen.
God, houd van mij?
Dat zorgde ervoor dat ik een heleboel (aangeleerde) dingen over God opnieuw moest in gaan vullen in mijn leven.
Wat is nu van God en wat is door mensen geleerd?
Nou dat is een kwetsbare vraag.
Wat is dat ook voor iedereen verschillend.
Deze vraag gaf eerst zoveel verwarring bij mij.
Want nee ik wilde de dingen van God niet loslaten, eindelijk wilde ik, na dit besef hoe God mij ziet, als nieuw leven en als nieuw begin gaan toepassen in het leven.
Zoveel vragen, zoveel keuze momenten, zoveel angst ook om het verkeerde te doen.
Maar het enige wat ik werkelijk nodig had?
Dat was geduld.
En weten dat mijn Vader in de Hemel op mij wacht.
Dat Hij graag Zijn ervaringen, Zijn doel met mijn leven wil delen met mij.
Niet alleen maar door de Bijbel, maar ook aan mij persoonlijk.

De Bijbel werd wel leidraad, de lamp voor mijn voet.
Maar God werd de inspirator, het begin en het einde.
De wetten mocht ik loslaten, God woont in mij.
O wat een vreugde en diepe verwondering gaf mij dat.
Jaren hoorde ik dat wel, maar als je het dan niet voelt?
Niet vatten kan?
Dan heeft het weinig kracht.
Maar nu, wauw, wat een bron van vreugde, een innerlijk vuur ging er in mij aan.
Deze zoektocht, mocht ik samen doen met mijn Vader.
Zijn Geest woont in mij, die zal mij de weg wijzen.
Maar ja...


Dan moet ik wel op Hem wachten.
Hem niet voorbij rennen.
Ik moest mezelf overgeven aan Hem.
Alles van Hem verwachten.
Vertrouwen, verwachten en geloven.
Wat Zijn hand begon dat zal Hij voleinden.
Ik mocht leren luisteren naar Zijn stem.
En uitzien naar de dingen van Boven.

--------------------------------------------------------------------------------

Met deze blog wil ik meedoen aan de bloghop van Oktober met het thema: Wachten.
Dit thema is gekozen door: Omily.me
Wil je ook meedoen?
Maak dan een blog met het thema wachten, plaats een linkje van jouw blog als reactie onder de blog van Omily.me en zet ook even een link van haar blog onder je geschreven stuk.

Reacties

  1. Mooi Petrina, het verhaal van de wachtende vader is één van mijn favoriete Bijbelverhalen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dank je voor je reactie Ann, ja een schitterend verhaal waar veel uit te halen valt.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Altijd zo'n verheldering als er iets heel persoonlijk word, heel duidelijke, dat je eigenlijk altijd al geweten hebt :)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Ervaringen van God in mijn leven

Als ik denk aan God ervaren? Dan voel ik mij rijk... Gouden tip Ik heb op heel veel momenten in mijn leven God mogen ervaren. Iedere keer weer raakte het mij en het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. In mijn leven heb ik veel moeilijke dingen meegemaakt. Dat is waarom iemand mij ooit een geweldige tip gaf: Schrijf de ontmoetingen en ervaringen met God op! Want ja, moeilijkheden zullen blijven komen. Doordat ik zoveel mooie momenten met God mocht ervaren en opschrijven, had ik iets tastbaars voor als het tegen zat. Als ik dan mijn notitieboek erbij pakte waarin ik deze momenten had opgeschreven, dan lukte het mij om mijn focus te veranderen. Ik kon kijken naar God en Zijn werk in mijn leven. Daardoor zakte alle angst en alle zorgen. Want het liet mij zien: God is erbij in jouw leven. Altijd! God in de diepte van mijn leven Al jong mocht ik God voor het eerst ervaren. Op een dieptepunt in mijn geloofsleven. Ik was twaalf jaar, en had toen al zó'n drie

God zorgt voor mij!

Vertrouw op God Hij zorgt voor je! Dit staat op een kaartje dat ik al een paar weken geleden mocht ontvangen. Dit kaartje heb ik bij de foto van mijn moeder gezet. Als bemoediging, maar ook als reminder aan beloften die God gedaan heeft. Wat ik merkte is dat ik heel snel achter deze quote het volgende zeg: Als ik. Hier wat voorbeelden van wat ik bedoel: Als ik maar bid Als ik maar Bijbel lees Als ik Hem vraag Als ik Gisteren kreeg ik een inzicht dat ik met jullie wil delen. Ik las deze Bijbeltekst: Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van mij, zal het behouden. Mattheüs 16:25 Het gaat niet om mijn ik, het gaat niet om wat ik doe. Pasen 2018 leerde mij: Het gaat om wat God doet, om wat Jezus heeft gedaan! Mijn ik, of in deze situatie als ik.... Het maakt God alleen maar kleiner. Zolang ik denk, geloof of mezelf voorhou dat ik iets van God heb ontvangen door mijn ik, dan maak ik mijn ik te groot. Er is niets wat ik

God voert de strijd voor mij!

Ik heb de goede strijd gestreden. Ik heb de loop tot een einde gebracht. Ik heb het geloof behouden. ( 2 Timotheus 4:7) Afgelopen weken heb ik strijd ervaren. Hierover schreef ik al eerder, licht en luchtig , het maakte mij zo moe. Alsof het mij verlamde. Het was geen strijd tegen andere mensen. Heel eerlijk? Het was meer een innerlijke strijd tegen mezelf. Dat ik een strijd ervaar in mijn denken heb ik al vaker gedeeld op deze blog. Ook in de link die ik nu deel lees je hier iets over. Die strijd maakte dat er een soort mist in mijn hoofd aanwezig was. Hoe leuk het ook is in mijn leven, ik zat met dingen in mijn hoofd die het zwaar maakte om te genieten, om rust te ervaren. Totdat ik twee geleden de Bijbeltekst in 2 Timotheus las. Nieuw inzicht Ik strijd tegen mezelf. Het is niet alleen strijd in mijn denken, maar ook strijd om te mogen zijn. Heel vaak schoof ik mezelf opzij. Zo wrong ik mij voor alles en iedereen in bochten. Zonder iets te zeggen. Dit gaf moeite en gedoe bij