Doorgaan naar hoofdcontent

Zwarte piet

Zwarte piet wel of niet?!
Het rommelt al jaren aan beide fronten.
De één is voor en de ander tegen, en in plaats van met elkaar praten, vechten we voor onze belangen.
Maar vooral vechten we tegen (elkaar).
In deze kwestie spelen we ook nog eens mooi de ander de zwarte piet toe.
Spreken we de andere partij aan op fouten, terwijl aan beide zijden, zowel de tegen als de voor groep, dingen gezegd worden die ver over grenzen gaan.
Deze discussie, het laat zien hoe onze maatschappij veranderd is.
Zeggen niet beide partijen enkel, ik wil, ik vind, ik voel?!
Doen ze niet allebei precies dat waarvan ze de ander beschuldigen....
Het lijkt alsof we de ander niet durven te begrijpen.

Zwarte piet, wel of niet?!
Ik ga geen antwoord geven.
Dat wil ik ook niet in deze blog, daar blijf ik vanaf.
Als ik er zo, zonder er ooit mee bemoeit te hebben, naar kijk, dan denk ik alleen maar, is dit Nederland?
Wat een rijkdom hebben we toch, wat een rust hebben we toch eigenlijk, als dit een punt is van discussie.
Niet iets van leven of dood.
Al proberen we de ander wel dood te maken, mond dood in dit verhaal.
Zien we het eigenlijk wel, wij Nederland?

Iedereen heeft tijd, maakt tijd, vind tijd, om te discussiëren over zwarte piet!
Rechters buigen zich erover, de overheid bemoeit zich ermee, televisie, scholen, vaders en moeders, mensen overal vandaan.
We vinden dat we onze mond moeten open doen, onze rechten moeten laten gelden.
Iedereen moet horen wat we vinden.
Daar blijft het niet alleen bij.
Eigenlijk willen we vooral dat iedereen overtuigt word door onze mening.
Dat er gedaan word wat we willen.
Maar denk eens na.
Daardoor ontploft de boel telkens weer.




Het lijkt of niemand voor rede vatbaar is.
Er kan geen normaal gesprek, zonder verwijt, zonder wijzen en gesnauw, over gevoerd worden.
Waar ik eerst aangaf, wat zijn we eigenlijk rijk, dat we zoveel rust hebben waardoor zwarte piet (wel of niet) zo belangrijk is geworden, denk ik nu:wat een armoede in dit land!
Is het zo moeilijk te luisteren naar elkaar?
Naar het verhaal, naar de wonden, naar de behoefte achter gesproken woorden.
Een land waar geen oorlog lijkt te zijn, daar word oorlog gemaakt.
Worden slachtoffers gemaakt, aan beide zijde.
Terwijl het zo niet nodig is.
Volgens mij, maakt de kleur van de pieten in de discussie niet eens meer zoveel uit.
Gaat het meer om onze houding richting mensen die anders denken, anders voelen!

Luisteren!
Het is zo'n belangrijk, maar ook zo'n moeilijk onderwerp.
Zeker in dit soort zaken.
Maar als je het kan, als het je lukt, dan is de strijd voorbij.
Er mag verschil van mening blijven, in een land van vrijheid van meningsuiting.
Maar moet het verschil gemaakt worden door haat en nijd?
Met een beetje respect, en met in je hoofd het idee dat de ander een mens is met gevoel, dan zouden we misschien niet tot 1 gedachten komen, maar dan kunnen we denk wel voorbij het pijnpunt in dit verhaal.
Iedereen schreeuwt, omdat niemand luistert...
Wie durft voorbij zijn/haar eigen mening te kijken naar de ander?
De drijfveren, de gevoelens waardoor de ander tot een bepaalde mening komt.
Durven we verder te kijken?
Los te laten wat wij vinden, omdat het niet alleen om ons gaat, maar om een samenleving met heel veel mensen.
Zullen we een staakt het vuren uitroepen, en gewoon stoppen met over en weer dingen te roepen.
Laten we beginnen met een voorbeeld te zijn voor de doelgroep van het sinterklaasfeest.


Onze kinderen, de toekomst voor de maatschappij, wat krijgen ze hier voor voorbeeld van mee?
Laten we stoppen met schreeuwen, maar beginnen met vragen.
Oprecht belangstelling tonen, begrip proberen te krijgen.
We hoeven het niet eens te zijn, maar oorlog voeren met elkaar, dat is toch zeker niet de bedoeling van Sinterklaas....

Al jaren gaat het over dit onderwerp, al zolang word er over gesproken, zullen we het eens anders gaan doen dan voorheen?
Niet meer met modder smijten naar elkaar.
Een mooie les voor dit onderwerp is ook:

Hoe strakker je iets vasthoud, hoe meer er kapot gaat.

Angst zorgt dat er geknepen word in de hand.
Het zorgt ervoor dat we zo vasthouden, verdedigen en aanvallen, terwijl er vertrouwen mag zijn.
Er hoeft geen strijd te zijn.
Wanneer je durft te vertrouwen, dan kan je loslaten.
Dat vraagt moed, kracht en een innerlijke overtuiging en weten dat het goed is.
Een veilig gevoel is er voor nodig.
Weet wat dan zo bijzonder is?
Als je dat probeert, dan zal je zien:

Er blijft meer van deze traditie over als je het niet kapot knijpt, omdat je het zo nodig vast wilt houden!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Laat je licht schijnen in het duister

Ik zie in hoe er voor de lieve vrede...om het duister heen wordt gedanst. En ook hoe ik zelf een lange periode nodig heb gehad om echt het licht door mij heen te laten schijnen. Daarover in deze blog meer. Alleen heel even eerst iets anders omdat het zolang geleden is dat ik heb geblogd. Afgelopen periode heb ik vaker het gevoel gekregen, een innerlijk verlangen, om weer lessen en inzichten die ik op doe met jou te delen. Hier op mijn blog. Mijn eigen speciale plekje om mijn hart met jou te delen. Een inkijkje te geven en te verbinden met jou. Mogelijk je ook te inspireren. Vandaag wil ik beginnen met iets wat ik de laatste weken zo op mijn hart heb. Persoonlijke zoektocht Eigenlijk nog helemaal niet zo helder wat ik ermee mag voor mezelf. In de blog wil ik het in ieder geval met jou delen. De worstelwoorden uit mijn hart. Mogelijk ontrafelt het schrijven het weer. Zo heeft deze blog, het delen van woorden met jou, mij vaker geholpen om te ontrafelen wat er lag. Voor mij voelt het heel...

Levenslessen van Noach

Weer een nieuw deel in de serie levenslessen. Vandaag wil ik nadenken over wat wij kunnen leren van het leven van Noach. Dit Bijbelverhaal heeft mij altijd al aangesproken. Want wat is er veel in te vinden. In Genesis 6 beginnen we van Noach te lezen. Nadat God eerst spijt krijgt, spijt dat Hij mensen gemaakt had. En dan die zin: En Hij voelde zich diep gekwetst. Onze God heeft gevoel. De schepping, de aarde, de mensen we gaan Hem aan het hart. En Hij zag hoe alles stuk gemaakt werd en daarom wilde Hij de mensen en al het vee van de aarde weg vagen. Dan zou die ellende stoppen. Totdat Gods oog Noach ziet. Noach alleen vond genade bij de HEER. Les één is eigenlijk dan toch, als God nu rond kijkt, naar hoe wij de wereld stuk maken, vind jij dan genade in Zijn ogen? Hoe vind je genade? Noach was een rechtschapen man, de enige die in zijn tijd een voorbeeldig leven leidde. Maar het dat was niet het belangrijkste. Dit kleine stukje maakt verschil: Hij leefde in nauwe verbondenheid met ...

Een parel in Gods hand!!

Wat mensen ook van je zeggen. Of wat je ook van jezelf denkt. Er is er maar één die de waarheid over jou weet. En weet je wat Hij van jou zegt: Weet je, dat de vader je kent? Weet je, dat je van waarde bent? Weet je, dat je een parel bent? Een parel in Gods hand, Een parel in Gods hand. Als je dat echt beseft dan zal je anders in het leven staan. Weet dan dat bij alles wat mensen over je zeggen je mag denken: Vind God dat ook? Want uiteindelijk is dat het allerbelangrijkste! Hoe ziet Hij jou... Niet als waardeloos. Ook ziet Hij jou niet als foutje of liefdeloos. Hij vind je niet dom of onredelijk Hij vind je niet raar of lelijk. Weet hoe Hij jou ziet: Weet je, dat de vader je kent? Weet je, dat je van waarde bent? Weet je, dat je een parel bent? Een parel in Gods hand, Een parel in Gods hand. Jij bent zo uitzonderlijk wonder. God is zo blij dat jij er bent en Zijn handen zullen je beschermen. Zijn liefde is er, altij...