Doorgaan naar hoofdcontent

Vernieuwd opstaan

  Geloof vraagt om eerlijk zondebesef

 Het was één van de twee vragen die gisteren middag onderdeel van gesprek waren. Bijzonder want dit gesprek vond plaats in onze kerk, met andere gemeenteleden. Dat zorgt voor mooie gesprekken, nieuwe inzichten maar ook is het een kans om andere leden van Zijn gemeente beter te leren kennen. 


Geloofsreis




Waar staan wij zonder zondebesef? Voor mij was dat juist het onderdeel wat mijn bracht aan Zijn kruis. Het diepe besef van wie ik ben: In staat tot alle kwaad! Juist dat maakte mij klein. Het gaf mij inzicht dat ik een hechtingsprobleem heb. Omdat ik afgesneden ben van Hem die mij maakte. Er was een kloof tussen mij en mijn Hemelse Vader. Het zicht op wie ik werkelijk was (!) maakte duidelijk hoe die kloof ontstaan was. Door mezelf! Elke dag was ik bezig die kloof groter te maken. Heel lang zag ik niet hoe ik die kloof kon overbruggen. Ja dat wilde ik wel! Weet je wat ik deed? Ik legde het bij God neer. Als Hij iets groots zou doen, dan zou ik gered kunnen worden. Dat was ook wat ik altijd geleerd had. God doet het! Wat was ik bang hierdoor. Want het gaf mij nog grotere vragen over mezelf. Wie ben ik, dat God mij zou redden?


Bij het kruis



Ik lag daar onder het kruis. Van schuld en schaamte vervuld. Wachtend tot God mij op zou richtten. Bijzonder dat ik daar bleef liggen. Zo klein mogelijk want ik was te min, slecht, niets. Ik lag wel op de juiste plaats. Het enige wat ik moest doen om gered te worden? Dat was net als de Israëlieten in de woestijn. Op zien naar het kruis, waaraan Jezus was gestorven. Daar aan de voet van dat kruis moest ik niet blijven hangen in mezelf en mijn zonde. Maar mocht ik beseffen wat voor groots God gedaan heeft. Zijn kind, Zijn geliefde Zoon, stuurde Hij naar aarde voor mensen zoals ik. Juist voor mensen die inzien dat ze van zichzelf zondig, kwaad en tot vreselijke dingen in staat zijn. Want dat zijn de mensen die buigen, die neerknielen of vallen onder Zijn voeten. En uit roepen: 

Heer wees mij zondaar genadig!

Opstaan door Zijn bloed



Van ons zelf alleen zouden we daar blijven liggen. Heel vaak kniel ik daar weer neer. Diep bewogen om wat ik misdaan heb, of om wie ik in mijn diepste natuur ben. Het wonderlijke is dat ik niet meer kan blijven liggen. Want telkens wanneer ik neerkniel is Hij daar. Dan richt Hij mij op en laat Hij mij zien hoe Hij mij ziet. Vernieuwd door Zijn bloed, een nieuwe schepping. Zijn geliefde kind. Dat wil ik jullie als lezer ook meegeven. Blijf niet buigen en je eigen schuld dragen. Leg dat maar in Zijn handen. Dan mag je opstaan door Zijn bloed. God is inderdaad degene die het allemaal doet. Zonder Hem?! Konden we niet eens buigen, ons zelf leren kennen of zelfs maar ademen. Maar we mogen in beweging komen. Genezen door het bloed van Zijn Zoon, het grootste cadeau voor mij, en voor jou!

Reacties

  1. Wat een mooie boodschap. Net nadat ik was geknield en opgestaan las ik je blog. Het gaf ruimte .

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat mooi Lineke! Het is zo waardevol om te mogen voelen en weten. Moest het delen...

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Ervaringen van God in mijn leven

Als ik denk aan God ervaren? Dan voel ik mij rijk... Gouden tip Ik heb op heel veel momenten in mijn leven God mogen ervaren. Iedere keer weer raakte het mij en het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. In mijn leven heb ik veel moeilijke dingen meegemaakt. Dat is waarom iemand mij ooit een geweldige tip gaf: Schrijf de ontmoetingen en ervaringen met God op! Want ja, moeilijkheden zullen blijven komen. Doordat ik zoveel mooie momenten met God mocht ervaren en opschrijven, had ik iets tastbaars voor als het tegen zat. Als ik dan mijn notitieboek erbij pakte waarin ik deze momenten had opgeschreven, dan lukte het mij om mijn focus te veranderen. Ik kon kijken naar God en Zijn werk in mijn leven. Daardoor zakte alle angst en alle zorgen. Want het liet mij zien: God is erbij in jouw leven. Altijd! God in de diepte van mijn leven Al jong mocht ik God voor het eerst ervaren. Op een dieptepunt in mijn geloofsleven. Ik was twaalf jaar, en had toen al zó'n drie

God zorgt voor mij!

Vertrouw op God Hij zorgt voor je! Dit staat op een kaartje dat ik al een paar weken geleden mocht ontvangen. Dit kaartje heb ik bij de foto van mijn moeder gezet. Als bemoediging, maar ook als reminder aan beloften die God gedaan heeft. Wat ik merkte is dat ik heel snel achter deze quote het volgende zeg: Als ik. Hier wat voorbeelden van wat ik bedoel: Als ik maar bid Als ik maar Bijbel lees Als ik Hem vraag Als ik Gisteren kreeg ik een inzicht dat ik met jullie wil delen. Ik las deze Bijbeltekst: Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van mij, zal het behouden. Mattheüs 16:25 Het gaat niet om mijn ik, het gaat niet om wat ik doe. Pasen 2018 leerde mij: Het gaat om wat God doet, om wat Jezus heeft gedaan! Mijn ik, of in deze situatie als ik.... Het maakt God alleen maar kleiner. Zolang ik denk, geloof of mezelf voorhou dat ik iets van God heb ontvangen door mijn ik, dan maak ik mijn ik te groot. Er is niets wat ik

God voert de strijd voor mij!

Ik heb de goede strijd gestreden. Ik heb de loop tot een einde gebracht. Ik heb het geloof behouden. ( 2 Timotheus 4:7) Afgelopen weken heb ik strijd ervaren. Hierover schreef ik al eerder, licht en luchtig , het maakte mij zo moe. Alsof het mij verlamde. Het was geen strijd tegen andere mensen. Heel eerlijk? Het was meer een innerlijke strijd tegen mezelf. Dat ik een strijd ervaar in mijn denken heb ik al vaker gedeeld op deze blog. Ook in de link die ik nu deel lees je hier iets over. Die strijd maakte dat er een soort mist in mijn hoofd aanwezig was. Hoe leuk het ook is in mijn leven, ik zat met dingen in mijn hoofd die het zwaar maakte om te genieten, om rust te ervaren. Totdat ik twee geleden de Bijbeltekst in 2 Timotheus las. Nieuw inzicht Ik strijd tegen mezelf. Het is niet alleen strijd in mijn denken, maar ook strijd om te mogen zijn. Heel vaak schoof ik mezelf opzij. Zo wrong ik mij voor alles en iedereen in bochten. Zonder iets te zeggen. Dit gaf moeite en gedoe bij