Mezelf liefhebben (3)

Nu ik ermee bezig ben vallen steeds meer kleine dingen op. Zo was het van de week opeens, het besef: Wat denk ik snel dat iets door mij komt. Dat ik ' schuldig'  ben. Terwijl op dat moment het niet draait om schuld. Ook kan ik door eigenlijk maar kleine, en vooral ook onbelangrijke, dingen een bevestiging vinden dat ik fout ben, dat ik faal. Mijn meetlat ligt hoog, en als ik het niet haal dan is er een soort schaamte. Dat gevoel dat je niet goed genoeg ben. Of er niet mag zijn. Dit komt vooral naar boven bij negatieve situaties. Daarom is het belangrijk om mijn gedachten over mezelf hierbij te veranderen. Dit is nu zo'n cirkel geworden. Wanneer het even anders gaat, dan hoeft het niet direct mis te gaan, komen negatieve gedachten over mezelf naar boven. Dat helpt niet echt naar een positief eindresultaat. Ik weet dat ik mezelf kan gaan omarmen, maar voor mij blijft het nog wel een vraag: Hoe doe je dat dan?

Omarmen

Afgelopen week kreeg ik weer een nieuw inzicht. Wanneer anderen last hebben van negatieve emoties dan kan ik er voor hen zijn. Hen het gevoel geven dat ze er mogen zijn, ze figuurlijk omarmen. Ik kan er voor anderen zijn. Zoals ik er ben voor hen, als zij het moeilijk hebben of als het tegen zit. Zo mag ik er ook zijn voor mezelf. Omarm mezelf, wees lief voor mezelf. Maar heel eerlijk? Het is wel gek.... Voor de spiegel staan en zeggen: Ik hou van mezelf. Dat had ik in mijn vorige deel geschreven als iets wat ik zou gaan doen. Maar ik schiet er nog bij in de lach. Ja het zeggen kan ik wel. Maar het is nog geen waarheid. Het voelt ook enorm ongemakkelijk. Waarom is het eigenlijk zo raar om positief tegen mezelf te spreken? Voel ik mij belachelijk, of niet goed wijs, wanneer ik mezelf een compliment geef. Ja als ik iets goed gedaan heb, dan mag het. Maar toch niet gewoon, zomaar, om wie ik ben?

Wat een liefde!

Nu zo voor de pasen, een tijd waarin ik nog meer stil sta bij wat Jezus voor mij heeft gedaan, komen daarin ook veel gevoelens naar boven. Jezus hield zoveel van mij, dat Hij voor mij (en ook voor jou!) aan het kruis stierf. Waarom voor mij? Zoveel onvoorwaardelijke liefde toont Hij hiermee. Dan stroomt mijn hart over. Met dat ik dit typt voel ik alles in mij tintelen. Ik schreef in deel 2 namelijk ook dat ik Gods waarheid over mezelf zal lezen, uitspreken, om mezelf daarmee te voeden. En als ik eerlijk zegt, raakt die mij altijd weer diep! Daarbij voel ik mij niet belachelijk, zoals wanneer ik mezelf aanspreek vanuit mezelf. Nee dan voel ik mij bijzonder, geliefd, en waardevol. Vanuit mijn zelfbeeld kan ik twijfels op verschillende vlakken voeden. Op gebied van er zijn voor mezelf, omgaan met anderen, onderhouden van relaties, maar het twijfelen over mezelf kan ook doorwerken in mijn geloofsleven. Het is dus een gebied wat mij heel kwetsbaar maakt, of kan maken. Is het daarom dat God het zo naar boven bracht, telkens weer? Ik stopte het nog lange tijd weg, zo erg is het niet. Maar het is wel een vorm van schade doen aan jezelf. Innerlijk kan ik mezelf veel pijn doen, geef ik mezelf veel schoppen, ga ik vaak over mijn grenzen. Omdat ik vind dat het moet, omdat het zo hoort of omdat ik anders faal. Heb je naaste lief zoals jezelf! Het is enorm belangrijk merk ik wel. God vind het belangrijk voor mij. Het is fijn om te merken dat Zijn Woorden mijn hart kunnen bereiken. Maar eerlijk? Ik vind het echt lastig. Wat zitten sommige patronen diep, het is gek om anders te doen, zwaar om het aan te pakken. Maar ik weet dat God geduld met mij heeft, en bij mij is.

Cadeautje

Herken jij jezelf in wat ik schrijf? Probeer er aan te werken. Ik weet dat we, met God, ertoe in staat zijn om van ons zelf te gaan houden. Ik wil iets mee geven waarvan ik zelf in het begin echt moest huilen. Ik las in het boek, adem in adem uit, over Prediker 3, geschreven door Judith Stoker: Elke adem is een geschenk van God aan ons (ook aan mij). Elke keer als je inademt zegt God tegen jou: Jij mag er zijn! Jij hebt bestaansrecht. Ik wilde jou! Mijn beeld is over mezelf is nog niet zover, maar ik ben ermee aan de slag gegaan. Ik wil mezelf accepteren, niet alleen wanneer ik goed doe, maar gewoon om wie ik ben. Met alles wie ik ben. Zowel de positieve eigenschappen, als de negatieve.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Wil je reageren, heb je vragen, of wil je jouw ervaring delen? Dit kan, je mag uiteraard onder deze blog reageren, maar je mag ook altijd mailen naar schrijfgelukjes@gmail.com

Wil je eerdere delen in deze serie lezen? Dat is mogelijk via de volgende klikbare linken:

Mezelf liefhebben (1)
Mezelf liefhebben (2)