Vandaag wil ik schrijven over een onderwerp waar vooral de laatste jaren heel veel over gesproken word. Afgelopen tijd word ik er op verschillende manieren mee geconfronteerd. Doordat ik heb gelezen dat er in onze kerk over gesproken word, hoe gaan we met de moderne gedachten om? Maar ook doordat over mij werd rond verteld dat ik zou samenwonen. Mensen die mij kennen zullen denk ik wel begrijpen hoe ik hier in sta. Toch wil ik erover schrijven, en vertellen waarop ik mijn keuze gebaseerd heb.
Dat is iets in mijn ogen wat alleen kan als je getrouwd bent. Als je elkaar beloofd heb dat je er zal zijn voor de ander. Samenwonen zonder getrouwd te zijn is niet iets wat ik zou doen. Omdat ik dit niet kan passen in mijn relatie met God. Dan moet ik denken aan het verhaal van de verloren zoon.
Hij ging weg met alles waar hij recht op dacht te hebben. En daar ging hij op reis. Zijn vrije toekomst tegemoet! Dat leek geweldig, hij had vrienden, hij had het gezellig. Geen regels, geen werk, alleen maar doen waar hij zin in had. En wat was hij blij... Maar voor hoelang? Zijn geld raakte op, en zijn vrienden lieten hem zitten. Hij was helemaal alleen en belandde bij de varkens. Het werd zelfs zo erg, dat hij ernaar verlangde om het voedsel van de varkens te mogen eten. Waar was de blijheid nou gebleven? Wat was de grond, de bodem onder zijn vreugde? Trots? Het gevoel iemand te zijn? Lekker leven zoals je wilt? Geld? Die vreugde duurde niet zolang! Op en dag ging hij terug naar zijn vader. Hij voelde zich de titel, zoon, niet meer waardig. Nee hij zou tegen zijn vader zeggen dat hij wel knecht zou worden.
Dat is dus wat er van overblijft, als je alleen maar bezig bent je verlangens te vervullen. Continu je behoefte gaat bevredigen, op welk gebied dan ook. Je word er zo ontzettend arm van! Want alles wat je hier op aarde gebruikt om je te bevredigen, kan wegvallen. In één klap kan je zomaar alles kwijt zijn. Vaak is namelijk alles gebouwd op een schijn veiligheid. De zekerheden die je denkt te hebben, zijn zo zeker niet. Geld? Zo heb je het, zo kan het weg zijn. Trots? Het kan zomaar smelten als sneeuw voor de zon. Vrijheid en geen regels? Het brengt je geen geluk! Je word er straat arm van....
Toch hadden al die ervaringen ook iets positiefs gedaan. Deze jongen had niets meer over, zijn vreugdevuur was gedoofd. Weg al zijn geluk! En dat bracht hem op de juiste positie. Hij zag in wie hij was, en wat hij nodig had. Bij zijn vader? Daar was het zo slecht niet! Alles wat hem vreselijk leek toen hij weg ging. Dat klonk nu als muziek in de oren! Nee een zoon, dat zou hij niet meer kunnen zijn. Hij was het niet meer waard, hij zou zichzelf bij zijn vader aanbieden als een knecht. Daar ging hij op pad. Zijn vader stond elke dag op hem te wachten. Geen dag ging er voorbij! Eindelijk zag hij daar iets aankomen. Zijn zoon!! Zijn zoon die vond zichzelf niets meer waard! Maar in de ogen van de vader, had hij altijd dezelfde waarde behouden. Hij rende naar zijn zoon. Eindelijk zijn kind weer thuis! De zoon vertelde hem dat hij zichzelf niet waardig meer voelde om zoon te zijn. Maar de vader? Die hoorde het niet. Zijn vader, die ging een feestmaal voorbereiden! Hij liet het mooiste gewaad halen, hij kreeg een ring om zijn vinger, en nieuwe sandalen. Een gemest kalf werd geslacht. Want zijn zoon was dood en nu weer levend geworden!
Dit is wat God doet als je tot hem komt. Dan krijg je een nieuwe mantel, en je oude jas, die zwarte jas, die word verwijderd. Hij doet jou de belofte, dat je voor eeuwig Zijn kind mag zijn, daar staat de ring voor. Een eeuwig durende belofte! Je krijgt nieuwe sandalen, nieuwe schoenen, om Zijn evangelie te gaan verkondigen. Op pad te kunnen gaan. Er word een feestmaal gevierd. Om te vieren dat jij voor eeuwig bij God hoort.
Trouwen
Het is de etalage van Gods trouw aan ons mensen. Een huwelijk in christelijke zin, zou moeten weerspiegelen hoe God voor ons is. Samenwonen, daar komt geen mooie mantel bij (het pak of de trouwjurk). Ook is er geen belofte, die bezegeld word met een ring. Geen uitrusting om op pad te gaan in een voor eeuwig durend verbond. En ook geen feestmaal, om met andere te vieren dat je voor altijd je leven samen zal vieren! Samenwonen, past daarom in mijn ogen niet bij hoe God voor mij is.
Het is niet iets wat Hij van mij vraagt, of de weg die Hij mij wijst. Mijn God houd, ondanks alles, zich aan Zijn belofte. Omdat Hij voor mij gekozen heeft. Op die manier wil ik voor een partner kiezen, zodat we, als het er op aan komt, iets hebben om aan vast te houden. God! God mag de basis zijn, onze Vader mag ons de weg wijzen. Alleen dan is er een goede en gezonde basis. Ooit maakte ik bij Bidden en Vasten (10 dagen), een mooi schema. Dat wil ik met jullie delen:
Samenwonen
Dat is iets in mijn ogen wat alleen kan als je getrouwd bent. Als je elkaar beloofd heb dat je er zal zijn voor de ander. Samenwonen zonder getrouwd te zijn is niet iets wat ik zou doen. Omdat ik dit niet kan passen in mijn relatie met God. Dan moet ik denken aan het verhaal van de verloren zoon.
Hij ging weg met alles waar hij recht op dacht te hebben. En daar ging hij op reis. Zijn vrije toekomst tegemoet! Dat leek geweldig, hij had vrienden, hij had het gezellig. Geen regels, geen werk, alleen maar doen waar hij zin in had. En wat was hij blij... Maar voor hoelang? Zijn geld raakte op, en zijn vrienden lieten hem zitten. Hij was helemaal alleen en belandde bij de varkens. Het werd zelfs zo erg, dat hij ernaar verlangde om het voedsel van de varkens te mogen eten. Waar was de blijheid nou gebleven? Wat was de grond, de bodem onder zijn vreugde? Trots? Het gevoel iemand te zijn? Lekker leven zoals je wilt? Geld? Die vreugde duurde niet zolang! Op en dag ging hij terug naar zijn vader. Hij voelde zich de titel, zoon, niet meer waardig. Nee hij zou tegen zijn vader zeggen dat hij wel knecht zou worden.
Dat is dus wat er van overblijft, als je alleen maar bezig bent je verlangens te vervullen. Continu je behoefte gaat bevredigen, op welk gebied dan ook. Je word er zo ontzettend arm van! Want alles wat je hier op aarde gebruikt om je te bevredigen, kan wegvallen. In één klap kan je zomaar alles kwijt zijn. Vaak is namelijk alles gebouwd op een schijn veiligheid. De zekerheden die je denkt te hebben, zijn zo zeker niet. Geld? Zo heb je het, zo kan het weg zijn. Trots? Het kan zomaar smelten als sneeuw voor de zon. Vrijheid en geen regels? Het brengt je geen geluk! Je word er straat arm van....
De juiste positie
Toch hadden al die ervaringen ook iets positiefs gedaan. Deze jongen had niets meer over, zijn vreugdevuur was gedoofd. Weg al zijn geluk! En dat bracht hem op de juiste positie. Hij zag in wie hij was, en wat hij nodig had. Bij zijn vader? Daar was het zo slecht niet! Alles wat hem vreselijk leek toen hij weg ging. Dat klonk nu als muziek in de oren! Nee een zoon, dat zou hij niet meer kunnen zijn. Hij was het niet meer waard, hij zou zichzelf bij zijn vader aanbieden als een knecht. Daar ging hij op pad. Zijn vader stond elke dag op hem te wachten. Geen dag ging er voorbij! Eindelijk zag hij daar iets aankomen. Zijn zoon!! Zijn zoon die vond zichzelf niets meer waard! Maar in de ogen van de vader, had hij altijd dezelfde waarde behouden. Hij rende naar zijn zoon. Eindelijk zijn kind weer thuis! De zoon vertelde hem dat hij zichzelf niet waardig meer voelde om zoon te zijn. Maar de vader? Die hoorde het niet. Zijn vader, die ging een feestmaal voorbereiden! Hij liet het mooiste gewaad halen, hij kreeg een ring om zijn vinger, en nieuwe sandalen. Een gemest kalf werd geslacht. Want zijn zoon was dood en nu weer levend geworden!
Dit is wat God doet als je tot hem komt. Dan krijg je een nieuwe mantel, en je oude jas, die zwarte jas, die word verwijderd. Hij doet jou de belofte, dat je voor eeuwig Zijn kind mag zijn, daar staat de ring voor. Een eeuwig durende belofte! Je krijgt nieuwe sandalen, nieuwe schoenen, om Zijn evangelie te gaan verkondigen. Op pad te kunnen gaan. Er word een feestmaal gevierd. Om te vieren dat jij voor eeuwig bij God hoort.
Trouwen
Het is de etalage van Gods trouw aan ons mensen. Een huwelijk in christelijke zin, zou moeten weerspiegelen hoe God voor ons is. Samenwonen, daar komt geen mooie mantel bij (het pak of de trouwjurk). Ook is er geen belofte, die bezegeld word met een ring. Geen uitrusting om op pad te gaan in een voor eeuwig durend verbond. En ook geen feestmaal, om met andere te vieren dat je voor altijd je leven samen zal vieren! Samenwonen, past daarom in mijn ogen niet bij hoe God voor mij is.
Het is niet iets wat Hij van mij vraagt, of de weg die Hij mij wijst. Mijn God houd, ondanks alles, zich aan Zijn belofte. Omdat Hij voor mij gekozen heeft. Op die manier wil ik voor een partner kiezen, zodat we, als het er op aan komt, iets hebben om aan vast te houden. God! God mag de basis zijn, onze Vader mag ons de weg wijzen. Alleen dan is er een goede en gezonde basis. Ooit maakte ik bij Bidden en Vasten (10 dagen), een mooi schema. Dat wil ik met jullie delen:
Mijn dochter kreeg voor haar trouwen veel vragen van collega's. 'Hoe durf je met hem te trouwen als je nog niet met hem naar bed bent geweest?'
BeantwoordenVerwijderenHaar antwoord: ''Hoe zou ik met hem naar bed durven gaan, als hij mij geen trouw beloofd heeft en ik aan hem?'.
Henk wat een vragen durven mensen ook te stellen. Wat een krachtig en eerlijk antwoord van uw dochter! Precies zoals het is. Alleen dan is het veilig. Dank je wel voor het delen!
VerwijderenIk denk dat er best wel mensen zijn die toegewijd zijn aan de ander, in een samenwoon-relatie. In die zin ben ik het niet helemaal met het lijstje eens (gaan voor jezelf). Maar voor mijn eigen toekomst met Ad wordt het zsm trouwen omdat wij het voor Gods aangezicht en dat van de gemeente/familie en vrienden heel graag willen vieren en een echt verbond willen aangaan.
BeantwoordenVerwijderenJa dat kan inderdaad het lijstje geeft mijn gevoel weer.
BeantwoordenVerwijderenMooi om te doen ik bid voor jullie dat jullie wens vervuld mag gaan worden!