Was het ander half jaar erg uitstappen uit mijn veilige bootje.
Nu is het al bijna zover, en gaan mijn vriend en ik trouwen.
Deze tijd samen is zo'n mooi proces geworden.
Waar het eerst eng was, spannend ook wel om weer van iemand te gaan houden.
En zeker ook om liefde in mijn leven toe te kunnen laten.
Iets wat ik niet goed aan kon in het begin.
Afgelopen jaren samen van alles doorstaan.
Wat voor mij een heel bijzonder moment was, van mijn vriend richting mij, is toch wel een gesprek.
Ja een heel gewoon gesprek, samen op de bank.
Maar wat er in gebeurde was zo bijzonder!
Mijn vriend vertelde, dat hij zag hoe ik in mijn leven bergen had beklommen.
Had overwonnen, maar dat de volgende er al weer aan kwam.
Hij zag hoe sterk ik was geworden hierdoor.
Dat ik het alleen kan!
Maar vooral: dat ik het ondanks onze relatie, ook alleen bleef doen.
Dat klopt.
Want echt het is zo lastig geweest voor mij om dingen los te laten.
Mensen die mij goed kennen weten hoe goed ik andere mensen kan vragen om iets voor mij te doen...
Mijn vriend eindigde toen met iets moois:
Ja Petrina, je kan alleen bergen beklimmen, maar mag ik alsjeblieft met je mee?
Zullen we vanaf nu samen gaan klimmen?
Zowel de bergen in zijn leven als die van mij.
Dat moment, daar brak mijn 'onafhankelijkheidsgevoel' richting hem.
Het was oefenen, en trainen hoor.
Van alleen klimmen, naar samen klimmen.
Het was vallen, maar toch samen opstaan en naar ons doel blijven kijken.
Ook het tempo op elkaar afstemmen, de route samen vinden, elkaar bemoedigen en steunen.
Maar ik merk dat we elkaar hierdoor telkens weer konden vinden in de communicatie.
Want ja ik kan alleen bergen beklimmen, maar hé, samen is toch echt fijner.
En vooral:
Samen met mijn lieve vriend ben ik een veel betere bergbeklimmer!
Afgelopen tijd zijn we een team geworden.
Wat ik in onze relatie ervaar maakt mij zo dankbaar en zo rijk.
We werden een team!
En onze leider, is de Heere in de Hemel.
Met z'n drieën zijn we klaar voor de reis, en weet ik, we komen op onze bestemming!
Nu is het al bijna zover, en gaan mijn vriend en ik trouwen.
Deze tijd samen is zo'n mooi proces geworden.
Waar het eerst eng was, spannend ook wel om weer van iemand te gaan houden.
En zeker ook om liefde in mijn leven toe te kunnen laten.
Iets wat ik niet goed aan kon in het begin.
Afgelopen jaren samen van alles doorstaan.
Wat voor mij een heel bijzonder moment was, van mijn vriend richting mij, is toch wel een gesprek.
Ja een heel gewoon gesprek, samen op de bank.
Maar wat er in gebeurde was zo bijzonder!
Mijn vriend vertelde, dat hij zag hoe ik in mijn leven bergen had beklommen.
Had overwonnen, maar dat de volgende er al weer aan kwam.
Hij zag hoe sterk ik was geworden hierdoor.
Dat ik het alleen kan!
Maar vooral: dat ik het ondanks onze relatie, ook alleen bleef doen.
Dat klopt.
Want echt het is zo lastig geweest voor mij om dingen los te laten.
Mensen die mij goed kennen weten hoe goed ik andere mensen kan vragen om iets voor mij te doen...
Mijn vriend eindigde toen met iets moois:
Ja Petrina, je kan alleen bergen beklimmen, maar mag ik alsjeblieft met je mee?
Zullen we vanaf nu samen gaan klimmen?
Zowel de bergen in zijn leven als die van mij.
Dat moment, daar brak mijn 'onafhankelijkheidsgevoel' richting hem.
Het was oefenen, en trainen hoor.
Van alleen klimmen, naar samen klimmen.
Het was vallen, maar toch samen opstaan en naar ons doel blijven kijken.
Ook het tempo op elkaar afstemmen, de route samen vinden, elkaar bemoedigen en steunen.
Maar ik merk dat we elkaar hierdoor telkens weer konden vinden in de communicatie.
Want ja ik kan alleen bergen beklimmen, maar hé, samen is toch echt fijner.
En vooral:
Samen met mijn lieve vriend ben ik een veel betere bergbeklimmer!
Afgelopen tijd zijn we een team geworden.
Wat ik in onze relatie ervaar maakt mij zo dankbaar en zo rijk.
We werden een team!
En onze leider, is de Heere in de Hemel.
Met z'n drieën zijn we klaar voor de reis, en weet ik, we komen op onze bestemming!
Mooi:)! Heel veel geluk en liefde toegewenst samen! En Gods rijke zegen over jullie leven(s)!
BeantwoordenVerwijderenDank je wel voor deze mooie wensen!
VerwijderenDat is erg mooi! Gods zegen voor jullie allebei! En wel genieten hè, samen. Van al die mooie vergezichten die er ook zijn (ondanks of juist dankzij de bergen).
BeantwoordenVerwijderenJa samen genieten van de uitzichten, de grote en de kleine dingen. Het is zo waardevol om ze te kunnen delen. Om iemand te hebben die je blik ergens bij kan bepalen wat je zelf nog niet opgevallen was... Kostbaar!
VerwijderenDank je wel voor je wensen!