Doorgaan naar hoofdcontent

Hoop!

Alles wordt te duur denkt de regering nog wel aan de burger?
De zorg wordt steeds minder hebben we daarom zo ons best gedaan om Nederland op te bouwen?

Zoveel uitspraken die ik hoor.
Wat verdrietig, dat we zo bezig zijn met onze tekorten.
Zoveel bezig zijn met wat wij, voor ons zelf, anders zouden willen, dat we vergeten te kijken naar de mensen die echt niets hebben.

Hele landen slaan op de vlucht!
Wat zien wij?
Een probleem....

Waar moeten we al die mensen laten?
Ik wil er niet nog meer voor gaan betalen, ik betaal al zoveel!

Waarom zijn we zo met ons zelf bezig?
Zijn we zo erg geworden dat we het leed van anderen niet meer zien?

Ooit moest ik mijn tas inpakken, midden in de nacht, wat was ik blij dat mijn opa meeging, dat ik wist dat ik ergens kon slapen, dat ik wist dat het daar goed en veilig was.
Maar daarnaast, wat was het moeilijk.
Je huis verlaten!
Je thuis, je eigen plekje!
Je kunt er niet blijven.

Dan deze mensen, die geen idee hebben waar ze gaan belanden.
Of ze er überhaupt levend aan komen.
En dan de ergste: of de mensen waar ze aan komen hun wel met liefde op willen vangen, of ze er wel welkom zijn!

Alles achter gelaten, zoveel doorstaan, een vreselijke tocht af moeten leggen in eenzaamheid, en dan ergens aankomen en in de kou staan.
Waarom?

Omdat de mensen in het land waar je aankomt, vinden dat ze het slecht hebben!
Durf je het te zeggen tegen een vluchteling?!
Tegen iemand die alles is kwijt geraakt om te overleven?

Ik geloof dat we gelukkiger worden als we delen van dat wat we wel hebben.
Natuurlijk is het voor ons allemaal ook wel moeilijk, maar het staat in geen verhouding met wat deze mensen moeten lijden!
Wat kunnen we leren van de vluchtelingen!
Ze verloren alles, misschien zelfs zichzelf, maar ze geven niet op.
Telkens vinden ze een nieuwe weg.
Ze houden hoop!

Hoop doet leven, hoop schenkt leven en hoop verloren is alles verloren.
Lieve mensen het word tijd dat wij weer hoop krijgen!
Hoop geeft uitzicht en hoop geeft een lichtje in het donker.
Sta op en zoek het licht!

Zoek eerst het koninkrijk van God en Zijn gerechtigheid en al het andere ontvang je bovendien!

Als je het Licht vind, zal je zien en leren:

Wat ik ontvang telkens weer dat is niet van mezelf.
Ik ben namelijk nergens toe in staat.
Dat wat ik ontvang is niet van mij, ik heb geen eigendom.
Er is niets wat van mij is!
God heeft alles gemaakt, Hij brengt van alles op mijn pad.


Dan word delen makkelijker, omdat je weet dat je Vader voor je zorgt.
We zijn niet gemaakt om alles voor ons zelf te houden.
Een mens wordt gelukkig als hij/zij een ander gelukkig kan maken.
Het Licht vinden, hoop ontvangen en je toekomst weten, het veranderd je hele leven!
Als je zelf hoop hebt dan kun je andere hoop geven.
Een lichtje zijn in het leven van iemand die in het donker verkeerd.
Die nog geen lichtje ziet.
Je kan verschil maken als je hoop hebt.

Heb jij hoop nu in je leven?
Heb jij hoop als je straks zal sterven?

Laat het donker achter je, loop naar het Licht


Reacties

Populaire posts van deze blog

Mogen zijn zoals ik ben

'Kijk alsjeblieft vriendelijk als ik andere keuzes maak' - Els van Steijn - De fontein vind je plek - Deze quote uit dit boek heeft mij aan het denken gezet. Want ten diepste geeft dit voor mij een kern weer voor al die momenten dat ik niet authentiek, integer en oprecht kon reageren. Dit is heel verwarrend kom ik achter. Want hoe meer ik authentiek ging leven...hoe sterker dit aan mij ging trekken. Zeker nu ik afgelopen jaren in mijn leven ben opgestaan en stap voor stap mijn weg, met God, ben gaan wandelen. Verrassende woorden uit mijn pen Ik ben niet slechter of minder als ik een andere weg ga dan mensen waar ik van hou. Over deze zin wil ik verder schrijven, ik schreef dit, met iets andere woorden, in mijn schrijfoefening om alles uit mijn hoofd eens op te schrijven. Omdat mijn hoofd niet uit een bepaalde situatie kon, ik bleef dezelfde cirkels afleggen, en ik weet dat alles uitschrijven voor mij dan help. Tijdens deze oefening voelde ik bij deze zin, ja hier mag ...

Liefdevol op weg

Wat hadden mijn man en ik een mooie dag. Onze eigen speciale dag: 16-11-16! Een heerlijk liefdevol begin van ons huwelijksleven. De dag begon met wat regen, toen ik naar de kapper ging. Maar toen ik naar buiten liep was het alweer gestopt. Het bleef nog wel een tijdje grijs. Ik ging met mijn mooie haren snel naar huis voor de rest. Daar wachtte mijn schoonzusje, zij hielp mij met make up. En uiteindelijk hielp ze ook met mijn jurk aan trekken. Wat een bijzonder moment. Al toen ik de jurk uit de hoes haalde voelde ik. Wauw wat is het een mooie jurk. Gaaf om de reactie van de lieve mensen om mij heen te zien en te horen. Niet alleen de reacties op mij, maar ook op onze lieve en mooie kindjes. Deze dag zagen we er alle 7 zo mooi uit. We pasten bij elkaar. Het was een dag met elkaar. Mijn man en ik gingen trouwen, maar onze kinderen deden mee. Dat was zo bijzonder. En ook wel heel speciaal. Ze zijn groot genoeg om dit te kunnen onthouden. Hoe bijzonder, ze weten hoe...

Rond de tafel

Rond het derde jaar van mijn zoon ging het lastiger aan tafel. Heel logisch, ik hoorde het namelijk ook bij andere ouders om mij heen. Het is een fase, het gaat wel weer voorbij. Iedereen had zo zijn of haar eigen oplossing hiervoor. Gewoon het bord weghalen na een bepaalde tijd.                                                   Niet dwingen het moet vanzelf komen. Alleen geven wat ze wel eten.                                                 Elke keer opnieuw hetzelfde geven ze eten het vanzelf wel. Ik heb ook van alles geprobeerd. Groente verbergen onder appelmoes, groente verbergen door het te pureren. Maar eigenlijk alles wat er anders uitzag als aardappels of vlees was moeilijk. Zelfs met de yoghurt doen ze er bij mij lang over. Z...