Doorgaan naar hoofdcontent

Van koud naar warm

Zie je het voor je?
Een meisje is heerlijk aan het schaatsen.
Wat is dat heerlijk, ze geniet, het gevoel doordat het ijs onder haar schaatsen door glijd, de natuur aan haar voorbij schuift.
Niet bewust van de gevaren die dreigen.
Ze schaats verder met haar blik naar een mooie horizon.

Tot dat moment, ze zakt weg, het is koud.
Verschrikkelijk koud, ze verstijfd.
Ze weet het, ze is in een wak geschaatst!
Geen mooie horizon te zien, zal ze die ooit weer terug zien?

Ze vond een manier om te overleven in dat koude water.
Jarenlang hield ze het daar vol.
Dat op zich was al een heel bijzonder iets.
Daar kwam het moment dat ze terug kon zwemmen naar het wak en boven kwam.
Ze durfde om zich heen te kijken.
Maar direct ging ze weer terug.
Nee niet meer zo diep als dat ze viel.
Daardoor ging het de keer erna makkelijker.

Weer ging ze omhoog boven het wak, ze keek niet alleen om zich heen.
Ze probeerde met die laatste kracht op het ijs terug te klimmen.
Dit was een heel zwaar proces.
Heel vaak viel ze terug in het koude water.
Soms verloor ze de hoop dat het ooit zal gaan lukken
De tijd, de kou het had sporen nagelaten.
Het ijs was glad, het was nieuw en zo anders als dat ze gewend was.
Maar eindelijk zat ze daar.

Veilig zou je denken.
Maar toen kwamen daar mensen die haar zagen zitten.
Ze renden op haar toe.

Wat schrok ze!

Niet van de mensen hoor, ze waren niet eng en ze vond ze niet raar.
Maar het verschil was zo groot.
Zolang had ze in de kou geleefd, en deze mensen waren warm gewend.
Zolang had ze in de min geleefd, en deze mensen brachten allemaal plus.
Het was teveel plus, en zij had teveel min in zich.

Dit meisje, dat was ik.

Wat hielp het meisje in dit beeld verhaal?
Mensen die niet schrokken van het feit dat dit meisje wilde vluchten.
Die gewoon plus bleven aan bieden, er telkens weer stonden.
Mensen die zichzelf iets minder plus konden maken, die naast mij konden staan en mij hielpen op weg naar de plus.
Wat is het lastig als je min bent en al die mensen die plus zijn ziet, het stoot af, geeft het gevoel van: dat is wel voor hen maar niet voor mij.
Liefde, en geluk nee dat is niet voor mij!
Warm hoort niet in mijn leven, daar hoort kou.
Met de kou kon ik toch omgaan, dus wat maakt het uit?

Als mensen mij een knuffel gaven dan viel ik om en ging zo hard huilen!
Het was teveel voor mij.
Kon er niet mee omgaan.

Vandaag sprak ik met een vriendin over Paulus.
Hij was voor de Joden een Jood en voor de Grieken een Griek.
Dit doordat hij in twee culturen is opgegroeid.
Hij kon naast deze mensen staan, hun begrijpen maar tegelijk kon hij hen ook op de goede weg wijzen.
Laten zien dat het er ook voor hun is.
Hij maakte zichzelf niet hoger als de mensen waar hij mee sprak, of waar hij aan schreef.
Hij verlaagde zichzelf en vond zichzelf de minste van alle apostelen.
Samen wandelen met God.
Hij erkende dat hij zelf namelijk niet tot het goede in staat was, dat hij telkens weer God nodig had.
Op die manier ging hij naast de Joden en Grieken van die tijd staan.

Dat is de manier waardoor koud, veilig, warm kan worden!
Het is hartverwarmend als er dit soort mensen in je leven zijn!






Reacties

Populaire posts van deze blog

Ervaringen van God in mijn leven

Als ik denk aan God ervaren? Dan voel ik mij rijk... Gouden tip Ik heb op heel veel momenten in mijn leven God mogen ervaren. Iedere keer weer raakte het mij en het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. In mijn leven heb ik veel moeilijke dingen meegemaakt. Dat is waarom iemand mij ooit een geweldige tip gaf: Schrijf de ontmoetingen en ervaringen met God op! Want ja, moeilijkheden zullen blijven komen. Doordat ik zoveel mooie momenten met God mocht ervaren en opschrijven, had ik iets tastbaars voor als het tegen zat. Als ik dan mijn notitieboek erbij pakte waarin ik deze momenten had opgeschreven, dan lukte het mij om mijn focus te veranderen. Ik kon kijken naar God en Zijn werk in mijn leven. Daardoor zakte alle angst en alle zorgen. Want het liet mij zien: God is erbij in jouw leven. Altijd! God in de diepte van mijn leven Al jong mocht ik God voor het eerst ervaren. Op een dieptepunt in mijn geloofsleven. Ik was twaalf jaar, en had toen al zó'n drie

God voert de strijd voor mij!

Ik heb de goede strijd gestreden. Ik heb de loop tot een einde gebracht. Ik heb het geloof behouden. ( 2 Timotheus 4:7) Afgelopen weken heb ik strijd ervaren. Hierover schreef ik al eerder, licht en luchtig , het maakte mij zo moe. Alsof het mij verlamde. Het was geen strijd tegen andere mensen. Heel eerlijk? Het was meer een innerlijke strijd tegen mezelf. Dat ik een strijd ervaar in mijn denken heb ik al vaker gedeeld op deze blog. Ook in de link die ik nu deel lees je hier iets over. Die strijd maakte dat er een soort mist in mijn hoofd aanwezig was. Hoe leuk het ook is in mijn leven, ik zat met dingen in mijn hoofd die het zwaar maakte om te genieten, om rust te ervaren. Totdat ik twee geleden de Bijbeltekst in 2 Timotheus las. Nieuw inzicht Ik strijd tegen mezelf. Het is niet alleen strijd in mijn denken, maar ook strijd om te mogen zijn. Heel vaak schoof ik mezelf opzij. Zo wrong ik mij voor alles en iedereen in bochten. Zonder iets te zeggen. Dit gaf moeite en gedoe bij

Geef je verleden over

Heel vaak hoor ik mensen praten met elkaar. Er word gesproken over het verleden. Zelf doe en deed ik dat ook heel veel. Maar telkens kom ik er achter dat als ik dat gedaan heb, dat ik iets voed. Mijn verleden werd er alleen maar groter door, de last voelde zwaarder, de wond was opengegaan door er over te praten. En daar was het dan gestopt... Op die manier praten, dat lost niets op! Het verleden werd gevoed, het werd zo groot, dat het mijn heden overschaduwde, mijn heden was niet sterk genoeg tegen het onkruid dat mijn verleden werd. Als ik niet uitkeek zou het onkruid uit mijn verleden, de groeiende bloem die gemaakt is om te bloeien op Zijn tijd, gaan verstikken. De weg van herstel Ik heb geleerd hoe ik mijn wonden goed kan verzorgen, iets kan doen om ze te laten genezen. Al moet ik zeggen, genezen was ook eng. Wat als de wond dicht was, er een mooi litteken gekomen was, wie zou ik dan zijn? Wie zou ik zijn zonder die pijn? Het hele proces om te herste