Doorgaan naar hoofdcontent

Maak jij verschil?

Hoeveel preken hebben we al aangehoord?

Vast heel veel meer dan dat we er toegepast hebben.
Zonden belijden, anderen vergeven, evangeliseren, je naaste liefhebben.
We luisteren er naar, en we belijden dat we Jezus willen volgen.
Maar wat maken we er toch een potje van...

Als ik kijk hoe wij christenen geworden zijn, dan verbaasd het mij soms.
Waarin onderscheiden wij ons nu precies van de wereld?
Alleen in woorden?

Ik kan mij zorgen maken om de jeugd, jongeren die steeds vaker aangeven, niets te voelen van God.
Ze weten alles wel, kennis zit gelukkig vaak goed, maar ze kunnen er zo weinig mee.
Of ze worden bang om voor hun hele leven Jezus te moeten gaan volgen.
Dat is wel erg lang, en kunnen ze dat wel?
Zijn ze daar wel aan toe?
En pfff alles wat je moet doen en ook alles wat je niet meer mag.

Is dat het beeld wat wij af willen geven?
Het word tijd dat onze jeugd gaat zien wat nu ons voordeel is, wat een kracht het is en geeft.
Tijd dat ze gaan ervaren wat God doet.
Dat ze zien wat boven natuurlijk is!

Het is tijd dat we stoppen met luisteren naar preken, het is hoog tijd dat we de preken in praktijk gaan brengen en dat we gaan doen!

Belijd je zonden maar, in plaats van anderen op hun zonde wijzen.
Vergeef anderen wat ze jou misdaan hebben en vraag vergeving over je eigen misstappen, in plaats van andere zeggen wie of wat ze vergeven moeten.
Ga dat wat jij ontvangen heb maar uitdelen, in plaats van denken dat de wereld niet op jou zit te wachten en dat anderen dat toch doen.
Bid voor overheden en machten, bid voor je gemeente en voor je familie/buren.
Gebed is de sleutel naar God!

De wereld snakt naar Hem!
En jij mag een stukje doorgeven.
Wij kunnen laten zien aan anderen wat God doet in ons leven, wij mogen anderen jaloers maken of nee, verlangend naar Hem.
Ga het doen en je zult merken dat je er zelf door bemoedigd word, dat het jou kracht zal geven en dat je hele leven veranderd.
De wereld zit te wachten op liefde, en er is maar één God met liefde, met gevoel voor ons mensen.
De kerk is geen gebouw, de kerk zijn wij!
Laten we de wereld verwarmen.



Reacties

Populaire posts van deze blog

Liefdevol op weg

Wat hadden mijn man en ik een mooie dag. Onze eigen speciale dag: 16-11-16! Een heerlijk liefdevol begin van ons huwelijksleven. De dag begon met wat regen, toen ik naar de kapper ging. Maar toen ik naar buiten liep was het alweer gestopt. Het bleef nog wel een tijdje grijs. Ik ging met mijn mooie haren snel naar huis voor de rest. Daar wachtte mijn schoonzusje, zij hielp mij met make up. En uiteindelijk hielp ze ook met mijn jurk aan trekken. Wat een bijzonder moment. Al toen ik de jurk uit de hoes haalde voelde ik. Wauw wat is het een mooie jurk. Gaaf om de reactie van de lieve mensen om mij heen te zien en te horen. Niet alleen de reacties op mij, maar ook op onze lieve en mooie kindjes. Deze dag zagen we er alle 7 zo mooi uit. We pasten bij elkaar. Het was een dag met elkaar. Mijn man en ik gingen trouwen, maar onze kinderen deden mee. Dat was zo bijzonder. En ook wel heel speciaal. Ze zijn groot genoeg om dit te kunnen onthouden. Hoe bijzonder, ze weten hoe...

Mogen zijn zoals ik ben

'Kijk alsjeblieft vriendelijk als ik andere keuzes maak' - Els van Steijn - De fontein vind je plek - Deze quote uit dit boek heeft mij aan het denken gezet. Want ten diepste geeft dit voor mij een kern weer voor al die momenten dat ik niet authentiek, integer en oprecht kon reageren. Dit is heel verwarrend kom ik achter. Want hoe meer ik authentiek ging leven...hoe sterker dit aan mij ging trekken. Zeker nu ik afgelopen jaren in mijn leven ben opgestaan en stap voor stap mijn weg, met God, ben gaan wandelen. Verrassende woorden uit mijn pen Ik ben niet slechter of minder als ik een andere weg ga dan mensen waar ik van hou. Over deze zin wil ik verder schrijven, ik schreef dit, met iets andere woorden, in mijn schrijfoefening om alles uit mijn hoofd eens op te schrijven. Omdat mijn hoofd niet uit een bepaalde situatie kon, ik bleef dezelfde cirkels afleggen, en ik weet dat alles uitschrijven voor mij dan help. Tijdens deze oefening voelde ik bij deze zin, ja hier mag ...

Rond de tafel

Rond het derde jaar van mijn zoon ging het lastiger aan tafel. Heel logisch, ik hoorde het namelijk ook bij andere ouders om mij heen. Het is een fase, het gaat wel weer voorbij. Iedereen had zo zijn of haar eigen oplossing hiervoor. Gewoon het bord weghalen na een bepaalde tijd.                                                   Niet dwingen het moet vanzelf komen. Alleen geven wat ze wel eten.                                                 Elke keer opnieuw hetzelfde geven ze eten het vanzelf wel. Ik heb ook van alles geprobeerd. Groente verbergen onder appelmoes, groente verbergen door het te pureren. Maar eigenlijk alles wat er anders uitzag als aardappels of vlees was moeilijk. Zelfs met de yoghurt doen ze er bij mij lang over. Z...