Huilend stond ik bij het schoolplein. Geen idee hoe het goed zou gaan komen. Daar kwamen de eerste andere moeders, pfff wat zouden ze wel niet denken. Maar ach laat los. Iedereen is weleens verdrietig. Eén van de moeders kwam naar mij toe: wat is er Petrina? Misschien kan ik je helpen.
Daar stroomde de tranen nog harder! Ja ik moet iets heel moeilijks tegen de juffen vertellen op school, de kindjes kunnen er echt niet bij zijn, en daarna moet ik ook nog naar een coach, want.......... en daar kwam het voor het eerst over mijn lippen, mijn man wil scheiden van mij.
Kordaat besloot zij: ik neem je kindjes mee uit school! Komt allemaal goed, ze vertelde haar adres en daar kwamen de kinderen uit school, ze nam hun mee en ik had tijd om te praten op school. En later bij mijn coach.
Eenmaal klaar zocht ik waar ze eigenlijk woonde, ik had geen idee. Hiervoor hadden we weleens bij het schoolplein met elkaar gesproken maar dat is bij ons heel normaal. Echt iedereen praat hier met elkaar, heerlijk!
Eindelijk had ik de straat gevonden, maar goed ik was er nog niet ik moest ook nog even zoeken naar de voordeur. Toen ik binnen kwam vroeg ik hoe het gegaan was. En ze vroeg of ik mee at. En ik begon heel hard te huilen. Dat ze dat wilde, wauw wat was dit voor een lieve vrouw!
Ik gaf aan dat dit toch niet kon, ik was al zo tot last geweest vond ik. Maar dat zag ze anders, welnee, je kinderen hebben heerlijk hier gespeeld. En ze gaf haar man instructies haal eens even nog meer patat. En die vloog op zijn crossfiets naar de winkel. En wij gingen in de tuin zitten praten. De kinderen speelde en hebben we inderdaad niet gehoord. En voor ik het wist was haar man alweer terug. En zaten we heerlijk aan de patat.
Ondertussen hebben we samen zoveel meegemaakt en zijn we bijna zussen geworden. Maar blijf het bijzonder vinden hoe we elkaar hebben leren kennen. En ook hoe mijn vriendin is. Staat altijd klaar en zo veel wijsheid en liefde. Een zegen om haar te mogen kennen en in mijn leven te hebben!
Daar stroomde de tranen nog harder! Ja ik moet iets heel moeilijks tegen de juffen vertellen op school, de kindjes kunnen er echt niet bij zijn, en daarna moet ik ook nog naar een coach, want.......... en daar kwam het voor het eerst over mijn lippen, mijn man wil scheiden van mij.
Kordaat besloot zij: ik neem je kindjes mee uit school! Komt allemaal goed, ze vertelde haar adres en daar kwamen de kinderen uit school, ze nam hun mee en ik had tijd om te praten op school. En later bij mijn coach.
Eenmaal klaar zocht ik waar ze eigenlijk woonde, ik had geen idee. Hiervoor hadden we weleens bij het schoolplein met elkaar gesproken maar dat is bij ons heel normaal. Echt iedereen praat hier met elkaar, heerlijk!
Eindelijk had ik de straat gevonden, maar goed ik was er nog niet ik moest ook nog even zoeken naar de voordeur. Toen ik binnen kwam vroeg ik hoe het gegaan was. En ze vroeg of ik mee at. En ik begon heel hard te huilen. Dat ze dat wilde, wauw wat was dit voor een lieve vrouw!
Ik gaf aan dat dit toch niet kon, ik was al zo tot last geweest vond ik. Maar dat zag ze anders, welnee, je kinderen hebben heerlijk hier gespeeld. En ze gaf haar man instructies haal eens even nog meer patat. En die vloog op zijn crossfiets naar de winkel. En wij gingen in de tuin zitten praten. De kinderen speelde en hebben we inderdaad niet gehoord. En voor ik het wist was haar man alweer terug. En zaten we heerlijk aan de patat.
Ondertussen hebben we samen zoveel meegemaakt en zijn we bijna zussen geworden. Maar blijf het bijzonder vinden hoe we elkaar hebben leren kennen. En ook hoe mijn vriendin is. Staat altijd klaar en zo veel wijsheid en liefde. Een zegen om haar te mogen kennen en in mijn leven te hebben!
Reacties
Een reactie posten
Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:
schrijfgelukjes@gmail.com