Doorgaan naar hoofdcontent

Jezus en lazarus (levende) vrienden!

Lazarus de vriend van Jezus uit Bethaniƫ was ziek geworden en zijn zussen, Martha en Maria, stuurde iemand naar Jezus met deze boodschap. Het antwoord van Jezus vind ik zo mooi en krachtig:

Hij zal niet sterven. Deze ziekte is tot eer van God. Hierdoor zal de Zoon zijn grootheid en macht bewijzen.

Jezus wist dat dit zo moest zijn, dat de ziekte van zijn vriend gebruikt werd door God, om Zijn naam eer aan te doen, om de grootheid van God te laten zien, de almacht te tonen. Er is leven door de Zoon!

En ondanks dat Jezus veel hield van Lazarus en zijn zussen, lees ik dat Hij geen directe aanstalten maakt om naar hen toe te gaan. Niet op onze tijd, niet altijd wanneer wij het willen, God's timing is altijd perfect. En wat kan dat soms moeilijk voor ons zijn, maar weet, het is uit liefde voor jou!

Martha en Maria, ze moesten wel 2 dagen wachten voordat Jezus  naar hen toekwam. 2 Lange dagen met een zieke Lazarus en bange zussen. Dagen wankelend tussen hoop en vrees. Er zijn denk genoeg mensen die dat gevoel kennen, en die net als ik weten hoelang 2 dagen kunnen duren.

Toen Jezus op weg was, zei Hij al tegen zijn discipelen: Lazarus is ingeslapen, maar Ik ga hem wakker maken. Zijn discipelen dachten dat Hij bedoelde dat Lazarus lag te slapen en gaven aan dat die slaap hem goed zou doen. Daarom was Jezus duidelijker en zei dat Lazarus gestorven was. En dat Hij blij was dat Hij er niet bij was, want nu zal het vertrouwen in Hem (Jezus) sterker worden. Kom we gaan naar hem toe. Hij bereidde Zijn discipelen voor op wat er ging komen. Zij waren hetzelfde als ons, wij weten al zoveel als we de Bijbel gelezen hebben, hun hadden de Bijbel niet, voor hun was alles ook heel nieuw, heel groot, zo bijzonder. Jezus ging altijd voorzichtig met zijn discipelen om, bereidde hen vaak voor, maar omdat het nog niet zover was, begrepen ze dat vaak niet. Herken je dat? Ze hadden geen idee waar Hij op doelde.

Jezus kwam aan en Lazarus was al 4 dagen begraven. Er waren veel mensen om Martha en Maria te troosten met dit verlies. Martha ging Jezus tegemoet en zei: Heere als U hier geweest was zou mijn broer niet zijn gestorven maar ik weet zeker dat God ook nu U geven zult wat U Hem vraagt.

Wauw wat een geloof! Dat wat Jezus (God) nodig vond zou gebeuren en Martha hield daar alle opties in open. Ze kende haar Redder, ze had een relatie met Hem. Hij had haar weer een leven gegeven, en hier geeft Hij later aan richting haar: wie in Hem geloofd zal de dood niet sterven, maar die zal blijven leven, want Hij is het Leven en wie in Hem geloofd blijft leven zelfs als hij al gestorven is.

Na je dood leef je verder, weet jij al hoe? Je kan er nu nog zekerheid in vinden. Jezus laat er geen twijfel over bestaan!

Jezus huilde om zijn vriend en vriendinnen, Hij heeft gevoel, Hij heeft zoveel liefde in zich (hoe moet het geweest zijn voor Hem, wij denken vaak alleen aan het lijden en de kruisdood, maar hoe was het voor Hem om hier op aarde rond te lopen en te zien wat wij mensen ervan gemaakt hebben?).

Hij gaat Lazarus uit de dood opwekken! Om te laten zien waarvoor Hij op aarde kwam. Hij ging naar het graf en gaf opdracht de steen weg te halen.  Jezus keek omhoog en zei: Vader dank U wel dat U mijn gebed verhoort. Ik weet dat U Mij altijd hoort, maar ik wil graag dat de mensen hier zullen geloven dat U mij gestuurd hebt. Daarom zeg ik dit: Lazarus!! Kom naar buiten.

En wat gebeurde er?

Lazarus kwam naar buiten, zijn handen en voeten nog gewikkeld in  linnen doeken en nog een doek over zijn gezicht.

Zelfs de Farizeeƫrs werden bang: want wat kunnen ze doen? Die man (Jezus) doet het ene na het andere wonder, als wij Hem zijn gang laten gaan dan gaat iedereen in Hem geloven.

Waarom waren die Farizeeƫrs zo bang? En waren zij bang? Of iets in hen?

Het idee dat mensen Jezus, God, gingen volgen in plaats van hen, dat zou gedoe kunnen gaan geven. De wetten zorgde voor de orde, voor de structuur en de rust. En Jezus schopte tegen al hun religieuze huisjes. Niet om hen het moeilijk te maken, Hij wilde ze aan het denken zetten, waarom doe je dit?

Voor wie doe je het?

Doe het voor God, vanuit liefde. Ze vergaten het belangrijkste, liepen weg voor hun plichten met hun wetten als dekmantel, want omdat ze al hun geld aan God gaven konden ze niet meer voor hun familie zorgen. En omdat ze zo streng de wet hielden vergaten ze de liefde.

Voor wij leef jij?  Door wie leef jij? Het is alles bepalend!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Dankbaar in gebrokenheid

Hangt de hoogte van mijn vreugde af van de diepte van mijn dankbaarheid? (Ann Voskamp, Gebroken leven) Uiteindelijk dankte Jezus, brak Hij en deelt Hij zichzelf uit. De gebrokenheid raakte Jezus volledig en Hij zelf laat mij zien waarom de gebrokenheid er is, en welke weg ik ermee kan gaan. Een weg van dankbaarheid (Psalm 50:23). Gebrokenheid waarom? Ik denk dat het woord gebrokenheid altijd een deel van lijden met zich meeneemt. Gebroken, er is iets stuk gegaan, opengescheurd of opengebroken en dat kan veel pijn doen. Hoe kan je verder leven met gebrokenheid? Als je hart verscheurd werd, je toekomst of je droom uit elkaar gespat is? Dan denk ik aan Jezus die op aarde kwam. Weet je waarom Hij kwam? Hij kwam om gebroken te worden! Het bloed uit Zijn wonden red ons! Van nature wil ik lijden voorkomen, of zo snel mogelijk oplossen. Als ik erover nadenk dat Jezus juist hiervoor kwam en er niet voor weg vluchtte, dan word Zijn offer voor mijn leven, nog veel groter! Wij leven i

God voert de strijd voor mij!

Ik heb de goede strijd gestreden. Ik heb de loop tot een einde gebracht. Ik heb het geloof behouden. ( 2 Timotheus 4:7) Afgelopen weken heb ik strijd ervaren. Hierover schreef ik al eerder, licht en luchtig , het maakte mij zo moe. Alsof het mij verlamde. Het was geen strijd tegen andere mensen. Heel eerlijk? Het was meer een innerlijke strijd tegen mezelf. Dat ik een strijd ervaar in mijn denken heb ik al vaker gedeeld op deze blog. Ook in de link die ik nu deel lees je hier iets over. Die strijd maakte dat er een soort mist in mijn hoofd aanwezig was. Hoe leuk het ook is in mijn leven, ik zat met dingen in mijn hoofd die het zwaar maakte om te genieten, om rust te ervaren. Totdat ik twee geleden de Bijbeltekst in 2 Timotheus las. Nieuw inzicht Ik strijd tegen mezelf. Het is niet alleen strijd in mijn denken, maar ook strijd om te mogen zijn. Heel vaak schoof ik mezelf opzij. Zo wrong ik mij voor alles en iedereen in bochten. Zonder iets te zeggen. Dit gaf moeite en gedoe bij

Geef je verleden over

Heel vaak hoor ik mensen praten met elkaar. Er word gesproken over het verleden. Zelf doe en deed ik dat ook heel veel. Maar telkens kom ik er achter dat als ik dat gedaan heb, dat ik iets voed. Mijn verleden werd er alleen maar groter door, de last voelde zwaarder, de wond was opengegaan door er over te praten. En daar was het dan gestopt... Op die manier praten, dat lost niets op! Het verleden werd gevoed, het werd zo groot, dat het mijn heden overschaduwde, mijn heden was niet sterk genoeg tegen het onkruid dat mijn verleden werd. Als ik niet uitkeek zou het onkruid uit mijn verleden, de groeiende bloem die gemaakt is om te bloeien op Zijn tijd, gaan verstikken. De weg van herstel Ik heb geleerd hoe ik mijn wonden goed kan verzorgen, iets kan doen om ze te laten genezen. Al moet ik zeggen, genezen was ook eng. Wat als de wond dicht was, er een mooi litteken gekomen was, wie zou ik dan zijn? Wie zou ik zijn zonder die pijn? Het hele proces om te herste