Doorgaan naar hoofdcontent

Voltooid leven!?

Wanneer is je leven voltooid? Wat maakt het dat jij het af vind? Als ik in gesprek ga met mensen die dit vinden, dan hoor ik vooral dat zij klaar ermee zijn. Maar is dat hetzelfde als af?

Zorgstaat


In Nederland is voor sommige mensen de zorg, of het leven zo leeg dat ze er klaar mee zijn. Maar in dezelfde gesprekken komen we erachter dat juist het probleem is dat het leven niet af is. Maar dat wat ze nodig hebben niet aanwezig is. Kinderen hebben het te druk, zorg rekent in geld en niet in behoefte. De mensen voelen zich tot last, of voelen zich nutteloos en tekortschieten. Dit komt mede door de druk in onze maatschappij. Dit is wat onze hele regering, onze manier van leven en de veranderingen in onze cultuur als gevolg hebben. Hoe makkelijk is het om voor deze mensen een pil te maken. Zodat het leven toch af kan zijn wanneer ze er klaar mee zijn. Maar is dat wat bij Nederland past? Hebben we dat nodig in ons land? Ik vind het goedkoop naar de mensen die er klaar mee zijn! En een lastig punt word de grens, want waarom mag iemand met een bepaalde leeftijd een pil gebruiken en daarvoor niet, met hetzelfde gevoel of levensprobleem. Is dat dan echt eerlijk? Geven we dan echt een keuze?

Keuze


Nee het geeft geen keuze. Dat word ook juist gebruikt om een levensbeëindigende pil beschikbaar te maken. Voor een bepaalde groep mensen. Mijn vraag is, wanneer die pil beschikbaar is, is er dan keuze? Nee! Dan is er nog alleen maar keuzes uit twee slechte. Het is de taak van onze zorgstaat Nederland om mensen hun waardevolle en nuttige gevoel terug te gaan geven. Er is voor mensen nu de keuze doen met wat de gemeente bepaald, en wat de overheid regelt. En misschien komt daar straks de keuze bij voor een pil. Maar waarom komt er niet een keuze om betere zorg aan te bieden. Een zorg waarin we vertrouwen op de hulpverlener en niet alles in documenten nodig hebben. De zorg die mensen behoeven om geen leeg, nutteloos leven te voelen. De zorg die het leven van mensen veranderd, en precies dat geeft wat een mens behoeft. Mag daar tijd en geld ingaan? Want de mensen hebben ook tijd en geld geïnvesteerd in ons land. En wanneer ze ervaren dat ze er klaar mee zijn, met de leegte, dan vind ik het goedkoop om ze te helpen om te sterven. Wanneer regels in de zorg terug gedraaid worden kunnen, ik en vele collega's van mij helpen, om deze mensen die leeg zijn een invulling in het leven terug te geven. Als we weer ruimte krijgen om er te zijn voor de mens, achter het probleem. Nu mogen we alleen het gevolg aanpakken van de overheid, maar niet de oorzaak. Want daar is geen tijd voor, en.... het kost teveel. Alles gaat om geld. Is een pil maken nodig, wat kost dat? En welk verschil in keuze geeft het nu echt? Hoelang houden mensen in de regering zich voor de gek. Wanneer komen ze eens meelopen op de werkvloer, in plaats van achter hun bureau in te vullen hoe het zou moeten zijn.




* Waar zijn de activiteiten begeleiders?
* De zuster die even koffie mag drinken?
* De hulpverlener die niet meer tijd met administratie bezig is maar de cliënt kan geven wat hij/zij    nodig heeft. 

Wanneer worden de belangen van cliënten nu eens boven geld gezet? Wie durft er op te komen voor de mens, die klaar is met een leven dat nog niet af is. Durft er iemand tegen die mensen te zeggen welke waarde ze hebben voor hen. Is er iemand die naar deze mensen toe durft en laat weten welke mogelijkheden er nog zijn? (ondanks dat die inderdaad heel erg ingeperkt zijn geworden in Nederland)/ Nu word er alleen maar achter bureaus gerekend. Wat is het leven waard? Een vraag waar we allemaal weleens tegen aan lopen in het leven. Ook ik, al op mijn 26ste. Wat als er toen hier al een pil voor was, maar dan alleen voor mensen die 75 zijn? Dan weet ik zeker dat ik mij alleen nog maar meer waardeloos en klaar met het leven voelde. Nu 4 jaar later ben ik blij dat het niet zo ver gekomen is, door mensen die in mij durfde te investeren. Dat ik en mijn leven nog van waarde was. Hier een belangrijke vraag:

Wat is het leven waard?

Betekend deze vraag het einde van iemands leven?! Voor mij als hulpverlener en student toegepaste psychologie is deze vraag juist een opening voor een heel nieuw begin! 

Reacties

  1. Je stelt goede vragen Petrina. Ik weet niet of alleen betere zorg het antwoord zou zijn. Maar het zou zeker schelen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het zal geen oplossing zijn, maar het kan voor sommige wel verschil gaan maken. Dat vind ik het zeker waard. En mijn mening is, dat alleen dan er een echte keuze komt.

      Verwijderen
  2. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Ervaringen van God in mijn leven

Als ik denk aan God ervaren? Dan voel ik mij rijk... Gouden tip Ik heb op heel veel momenten in mijn leven God mogen ervaren. Iedere keer weer raakte het mij en het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. In mijn leven heb ik veel moeilijke dingen meegemaakt. Dat is waarom iemand mij ooit een geweldige tip gaf: Schrijf de ontmoetingen en ervaringen met God op! Want ja, moeilijkheden zullen blijven komen. Doordat ik zoveel mooie momenten met God mocht ervaren en opschrijven, had ik iets tastbaars voor als het tegen zat. Als ik dan mijn notitieboek erbij pakte waarin ik deze momenten had opgeschreven, dan lukte het mij om mijn focus te veranderen. Ik kon kijken naar God en Zijn werk in mijn leven. Daardoor zakte alle angst en alle zorgen. Want het liet mij zien: God is erbij in jouw leven. Altijd! God in de diepte van mijn leven Al jong mocht ik God voor het eerst ervaren. Op een dieptepunt in mijn geloofsleven. Ik was twaalf jaar, en had toen al zó'n drie

God zorgt voor mij!

Vertrouw op God Hij zorgt voor je! Dit staat op een kaartje dat ik al een paar weken geleden mocht ontvangen. Dit kaartje heb ik bij de foto van mijn moeder gezet. Als bemoediging, maar ook als reminder aan beloften die God gedaan heeft. Wat ik merkte is dat ik heel snel achter deze quote het volgende zeg: Als ik. Hier wat voorbeelden van wat ik bedoel: Als ik maar bid Als ik maar Bijbel lees Als ik Hem vraag Als ik Gisteren kreeg ik een inzicht dat ik met jullie wil delen. Ik las deze Bijbeltekst: Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van mij, zal het behouden. Mattheüs 16:25 Het gaat niet om mijn ik, het gaat niet om wat ik doe. Pasen 2018 leerde mij: Het gaat om wat God doet, om wat Jezus heeft gedaan! Mijn ik, of in deze situatie als ik.... Het maakt God alleen maar kleiner. Zolang ik denk, geloof of mezelf voorhou dat ik iets van God heb ontvangen door mijn ik, dan maak ik mijn ik te groot. Er is niets wat ik

God voert de strijd voor mij!

Ik heb de goede strijd gestreden. Ik heb de loop tot een einde gebracht. Ik heb het geloof behouden. ( 2 Timotheus 4:7) Afgelopen weken heb ik strijd ervaren. Hierover schreef ik al eerder, licht en luchtig , het maakte mij zo moe. Alsof het mij verlamde. Het was geen strijd tegen andere mensen. Heel eerlijk? Het was meer een innerlijke strijd tegen mezelf. Dat ik een strijd ervaar in mijn denken heb ik al vaker gedeeld op deze blog. Ook in de link die ik nu deel lees je hier iets over. Die strijd maakte dat er een soort mist in mijn hoofd aanwezig was. Hoe leuk het ook is in mijn leven, ik zat met dingen in mijn hoofd die het zwaar maakte om te genieten, om rust te ervaren. Totdat ik twee geleden de Bijbeltekst in 2 Timotheus las. Nieuw inzicht Ik strijd tegen mezelf. Het is niet alleen strijd in mijn denken, maar ook strijd om te mogen zijn. Heel vaak schoof ik mezelf opzij. Zo wrong ik mij voor alles en iedereen in bochten. Zonder iets te zeggen. Dit gaf moeite en gedoe bij