Doorgaan naar hoofdcontent

Mijn nieuwe start

Ik kom uit een kerk waarin veel tradities waren.
Dat was mooi, en de gemeente heeft ervoor gezorgd dat ik veel Bijbelkennis mocht opdoen.
Maar toch miste ik altijd iets.
Op zondag zat eigenlijk de kerk gevuld met mensen die vonden dat ze naar de kerk hoorden te gaan.
Een goede gewoonte overigens hoor, echt waar.
Maar ze zaten er vooral omdat ze vonden dat het hoorden, om ergens bij te horen.
Om in het dorp ergens bij te horen.
Maar er kwam bij mij een steeds groter vraagteken te staan.
Een vraagteken op de volgende vraag:

Willen ze alleen bij een groep hier op aarde horen?
Of willen ze horen de Enige Algemene Christelijke Kerk?

Er miste iets, en ik kon er niet vinden wat ik zocht.
Steeds ging het om het uiterlijke.
En niet te vergeten om alles zoals het hoorde.
Continu was er de vinger, je moet en je hoort.
De regels?
Ach op zich zijn ze niet zo erg.
Maar voor mij werd het een probleem.
Want ging meer om de regels dan om de inhoud.
Het werd voor mij gevoel (!) gebracht op een manier dat ik Gods liefde moest, of kon, verdienen.
Als ik mij nu goed aan de regels hield, wat kon God nog tegen mij hebben?
Met aan de andere kant de angst.
Want er was ook nog een stuk uitverkiezing.
Je moest je aan de regels houden, en God koos Zijn kinderen.
Dat is lastig geweest voor mij.
Want ik voelde mij zo niet geliefd.
Het was toch onmogelijk dat als ik mij op aarde niet geliefd voel, dat God in de Hemel mij wel lief zou hebben.
Voor mij?
Voor mij was het voorbij, geen kans.
Alleen maar angst en elke dag weten dat mijn straf alleen maar groter werd.

De traditie was mooi, en is voor sommige mensen misschien echt voldoende.
Maar bij mij werkte het niet mee om Hem te vinden.
Het maakte juist de kloof die er al is tussen God en de mens groter.
Want ik durfde mij niet uit te strekken naar wat God voor mij heeft.
Het bracht mij angst, en het hield mij gevangen.
Er kwamen scheuren in mijn houden van de tradities.
Uiteindelijk zelfs door een scheiding, een gebroken huwelijk.
Waar moest ik heen?

Ik had zover de tradities doorbroken, mijn leven was zo anders als wat mij altijd voor geschreven had.
Dat hielp mij.
Het gaf mij het gevoel dat er een nieuwe kans lag.
Ik mocht opnieuw beginnen.
Wat een wonderlijke, maar ook spannende tijd.
God was er al die tijd al bij, maar doordat ik bezig was met hoe het allemaal moest, zag ik Zijn aandeel in mijn leven niet.
Ik was alleen maar bezig van beneden naar boven te klimmen.
Met op den duur de angst om te klimmen.
De trap die was toch niet voor mij, ik kon maar beter stoppen, dan werd ik niet teleurgesteld.
En opeens was daar God zelf.
Hij kwam naar beneden, ooit kwam Hij als mens naar deze aarde, toen al voor mij.
En nu nog een keer opnieuw, in mijn hart, in mijn leven.
Daar mocht ik samen met Hem een nieuwe weg in mijn leven vinden.
Op zondag niet met de auto of fiets, een hoed naar de kerk, 1 of 2 kerk naar de kerk op zondag?
God wilde niet dat ik het deed omdat ik het moest.
Hij wilde dat ik Hem ging leren kennen, ging ontdekken wie Hij is.
Zodat er in mij een verlangen zou gaan ontstaan om te leven zoals Hij wil.
Niets moeten, niets waarmee Hij mij om de oren smijt.
Ja liefde!
Liefde die de wereld niet kent.
Dat begon met inzicht te geven aan mij.
Ja ik kan inderdaad zo niet voor Hem staan, niet voor Hem verschijnen.
Hij liet mij zien wat voor mens ik ben.
Zwart, tot alles in staat, het was Zijn behoeding dat ik niet veranderd was tot monster en dat ik soms koos voor het goede.
Ik mocht gaan zien hoe lief God was, dat Hij mij nog een nieuwe dag had gegeven.
Want ik kwam erachter, ik verdien het niet te leven.
Het is een enorme gunst, een groot geschenk van Hem!
Hij wees mij de weg, de heuvel op met mijn zwarte hart, met al mijn zonden.
Daar, mocht ik bukken, wetend dat Jezus daar gestorven was, omdat ik nu sterfelijk ben.
Daarom stierf Hij, zodat wij de weg naar een onsterfelijk leven vinden konden.
Toen ik daar knielde, stortte ik voor het eerst mijn hart voor Hem uit.
Alles, mijn boosheid, mijn angst, de pijn die sneed door mijn hart.
Ik mocht het delen met Hem.
Maar ook al mijn fouten, de mislukkelingen, de dingen die ik had gedaan waarvan ik nu zag hoeveel pijn ze Jezus hadden gedaan.
Het was zo eng om het uit te spreken.
Maar met elk woord voelde ik dat ik meer ruimte kreeg.
Dat ik steeds meer bevrijding voelde.
Toen kwam het moeilijkste, vergeving vragen en dat was spannend.
Wilde God mij, met alles wat ik was, vergeven?

Ja want Hij stuurde Zijn Zoon om te redden wat verloren was.
Ik was verloren, een schaap wat zich gewikkeld had in de doornstruiken.
Hij haalde mij eruit.



Hij vergaf alles wat ik misdaan had, en zag mij door Zijn Geliefde Zoon Jezus!
Nooit meer zou ik dezelfde zijn.
Ik mocht loslaten wat ik van mezelf dacht.
Want ik was nieuw.
Ik was vrij van alles wat mij gedrukt had!
Dat vrij zijn, dat gaf mij een diepe innerlijke vreugde.
Er was een begin gemaakt, een heel nieuw begin.
Niet gestoeld op angst of traditie.
Maar op en relatie en wederzijdse liefde.
Wanneer ik val, richt Hij mij weer op, wanneer ik dwaal leid Hij mij weer op Zijn pad.
Eindelijk kan ik leven.
Voel ik rust, ik heb gevonden wat mijn hart ten diepste had verlangt.

Ik las vandaag een tekst, en voor het eerst las ik het pas goed.
Hij heeft twee kuddes, 1 die Hem al kent en erkent als God en Herder, de andere kudde die ook bij Hem hoort maar Hem niet echt heeft leren kennen.
Uiteindelijk zullen ze allebei, de twee kuddes, bij Hem horen.

Ik ben de goede Herder en  Ik ken de Mijnen en word door de Mijnen gekend,
zoals de Vader Mij kent en Ik de Vader ken;
en Ik geef Mijn leven voor de schapen.
Ik heb nog andere schapen,
die niet van deze schaapskooi zijn;
ook die moet Ik binnenbrengen, en zij zullen Mijn stem horen  en het zal worden één kudde en één Herder.
Daarom heeft de Vader Mij lief,
omdat Ik  Mijn leven geef om het opnieuw te nemen.
Niemand neemt het Mij af,
maar Ik geef het uit Mijzelf;  Ik heb macht het te geven,
en heb macht het opnieuw te nemen. Dit gebod heb Ik van Mijn Vader ontvangen.

Reacties

  1. Hoe een moeilijke weg een mooie weg wordt, samen met God. Graag gelezen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zo wonderlijk om te mogen ervaren. Leuk dat je graag deze blog gelezen hebt!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Ervaringen van God in mijn leven

Als ik denk aan God ervaren? Dan voel ik mij rijk... Gouden tip Ik heb op heel veel momenten in mijn leven God mogen ervaren. Iedere keer weer raakte het mij en het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. In mijn leven heb ik veel moeilijke dingen meegemaakt. Dat is waarom iemand mij ooit een geweldige tip gaf: Schrijf de ontmoetingen en ervaringen met God op! Want ja, moeilijkheden zullen blijven komen. Doordat ik zoveel mooie momenten met God mocht ervaren en opschrijven, had ik iets tastbaars voor als het tegen zat. Als ik dan mijn notitieboek erbij pakte waarin ik deze momenten had opgeschreven, dan lukte het mij om mijn focus te veranderen. Ik kon kijken naar God en Zijn werk in mijn leven. Daardoor zakte alle angst en alle zorgen. Want het liet mij zien: God is erbij in jouw leven. Altijd! God in de diepte van mijn leven Al jong mocht ik God voor het eerst ervaren. Op een dieptepunt in mijn geloofsleven. Ik was twaalf jaar, en had toen al zó'n drie

Geef je verleden over

Heel vaak hoor ik mensen praten met elkaar. Er word gesproken over het verleden. Zelf doe en deed ik dat ook heel veel. Maar telkens kom ik er achter dat als ik dat gedaan heb, dat ik iets voed. Mijn verleden werd er alleen maar groter door, de last voelde zwaarder, de wond was opengegaan door er over te praten. En daar was het dan gestopt... Op die manier praten, dat lost niets op! Het verleden werd gevoed, het werd zo groot, dat het mijn heden overschaduwde, mijn heden was niet sterk genoeg tegen het onkruid dat mijn verleden werd. Als ik niet uitkeek zou het onkruid uit mijn verleden, de groeiende bloem die gemaakt is om te bloeien op Zijn tijd, gaan verstikken. De weg van herstel Ik heb geleerd hoe ik mijn wonden goed kan verzorgen, iets kan doen om ze te laten genezen. Al moet ik zeggen, genezen was ook eng. Wat als de wond dicht was, er een mooi litteken gekomen was, wie zou ik dan zijn? Wie zou ik zijn zonder die pijn? Het hele proces om te herste

God zorgt voor mij!

Vertrouw op God Hij zorgt voor je! Dit staat op een kaartje dat ik al een paar weken geleden mocht ontvangen. Dit kaartje heb ik bij de foto van mijn moeder gezet. Als bemoediging, maar ook als reminder aan beloften die God gedaan heeft. Wat ik merkte is dat ik heel snel achter deze quote het volgende zeg: Als ik. Hier wat voorbeelden van wat ik bedoel: Als ik maar bid Als ik maar Bijbel lees Als ik Hem vraag Als ik Gisteren kreeg ik een inzicht dat ik met jullie wil delen. Ik las deze Bijbeltekst: Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van mij, zal het behouden. Mattheüs 16:25 Het gaat niet om mijn ik, het gaat niet om wat ik doe. Pasen 2018 leerde mij: Het gaat om wat God doet, om wat Jezus heeft gedaan! Mijn ik, of in deze situatie als ik.... Het maakt God alleen maar kleiner. Zolang ik denk, geloof of mezelf voorhou dat ik iets van God heb ontvangen door mijn ik, dan maak ik mijn ik te groot. Er is niets wat ik