Doorgaan naar hoofdcontent

Uitzien naar het licht

Het licht schijnt in de duisternis en de duisternis heeft het niet begrepen.

Herken je dat in jouw leven? Het voelt alsof alles duister is, er geen lichtje voor je is. Het donker drukt je neer. Uiteindelijk wil het vat krijgen op je gedachten. Want het gevaar van geen licht meer zien, is dat je uitzicht verloren gaat. Uitzicht die hoop geeft. Waar je kracht uit kan putten om door te gaan. En zonder licht dan kan je het gaan verzuchten, in de put raken. Het leven kan zo pijn doen. Diepe sporen kunnen er in je hart achtergelaten worden.



Toch daar ook in dat duister, schijnt een licht. Begrijp jij het? Durf je het op te merken? Om jouw hele leven heen is er een goud draad, dat zich om jouw leven heen wilt wikkelen. Hij wil het licht maken in jouw hart. Dat licht, dat goud, dat is het enige wat altijd hoop geeft. Het is Go(u)d!

Op het donkerst van je leven, mag jij weten, het licht schijnt! En het schijnt ook voor jou. Zoek het maar op in jouw leven. Luister naar Zijn stem van hoop en licht. Hij zal je moed en krachten geven.


Reacties

  1. Hallo, dit is een zeer belangrijke boodschap die ik moet doorgeven aan iemand die door huwelijkse problemen heengaat, dat alle hoop niet verloren gaat, wat het probleem ook is, hier is wat je moet weten om je huwelijksprobleem te redden, ik werd ooit geconfronteerd met uitdagingen in mijn relatie tot ik een artikel tegenkwam dat sprak over de man die ik wil introduceren om je dit artikel nu te lezen. Dr. Ekpen van Ekpen Temple is de man die ik je wil aanbevelen met een huwelijksprobleem, dat hij je kan helpen met zijn krachtige spreuk om het probleem op te lossen dat je in je echtelijke leven tegenkomt. Neem vandaag nog contact met hem op via: ekpentemple@gmail.com of whatsapp hem op +2347050270218 u zult er blij om zijn.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Liefdevol op weg

Wat hadden mijn man en ik een mooie dag. Onze eigen speciale dag: 16-11-16! Een heerlijk liefdevol begin van ons huwelijksleven. De dag begon met wat regen, toen ik naar de kapper ging. Maar toen ik naar buiten liep was het alweer gestopt. Het bleef nog wel een tijdje grijs. Ik ging met mijn mooie haren snel naar huis voor de rest. Daar wachtte mijn schoonzusje, zij hielp mij met make up. En uiteindelijk hielp ze ook met mijn jurk aan trekken. Wat een bijzonder moment. Al toen ik de jurk uit de hoes haalde voelde ik. Wauw wat is het een mooie jurk. Gaaf om de reactie van de lieve mensen om mij heen te zien en te horen. Niet alleen de reacties op mij, maar ook op onze lieve en mooie kindjes. Deze dag zagen we er alle 7 zo mooi uit. We pasten bij elkaar. Het was een dag met elkaar. Mijn man en ik gingen trouwen, maar onze kinderen deden mee. Dat was zo bijzonder. En ook wel heel speciaal. Ze zijn groot genoeg om dit te kunnen onthouden. Hoe bijzonder, ze weten hoe...

Mogen zijn zoals ik ben

'Kijk alsjeblieft vriendelijk als ik andere keuzes maak' - Els van Steijn - De fontein vind je plek - Deze quote uit dit boek heeft mij aan het denken gezet. Want ten diepste geeft dit voor mij een kern weer voor al die momenten dat ik niet authentiek, integer en oprecht kon reageren. Dit is heel verwarrend kom ik achter. Want hoe meer ik authentiek ging leven...hoe sterker dit aan mij ging trekken. Zeker nu ik afgelopen jaren in mijn leven ben opgestaan en stap voor stap mijn weg, met God, ben gaan wandelen. Verrassende woorden uit mijn pen Ik ben niet slechter of minder als ik een andere weg ga dan mensen waar ik van hou. Over deze zin wil ik verder schrijven, ik schreef dit, met iets andere woorden, in mijn schrijfoefening om alles uit mijn hoofd eens op te schrijven. Omdat mijn hoofd niet uit een bepaalde situatie kon, ik bleef dezelfde cirkels afleggen, en ik weet dat alles uitschrijven voor mij dan help. Tijdens deze oefening voelde ik bij deze zin, ja hier mag ...

Rond de tafel

Rond het derde jaar van mijn zoon ging het lastiger aan tafel. Heel logisch, ik hoorde het namelijk ook bij andere ouders om mij heen. Het is een fase, het gaat wel weer voorbij. Iedereen had zo zijn of haar eigen oplossing hiervoor. Gewoon het bord weghalen na een bepaalde tijd.                                                   Niet dwingen het moet vanzelf komen. Alleen geven wat ze wel eten.                                                 Elke keer opnieuw hetzelfde geven ze eten het vanzelf wel. Ik heb ook van alles geprobeerd. Groente verbergen onder appelmoes, groente verbergen door het te pureren. Maar eigenlijk alles wat er anders uitzag als aardappels of vlees was moeilijk. Zelfs met de yoghurt doen ze er bij mij lang over. Z...