Doorgaan naar hoofdcontent

(Zelf)compassie

Dit is Mijn gebod: dat u elkaar liefhebt, zoals Ik u liefgehad heb.
Johannes 15:12


Het is één van de nieuwe en belangrijke lessen die Jezus op aarde bekend heeft gemaakt. Jezus die bewogen was met de mensen. Zo bewogen dat Hij Zijn leven gaf voor de mensheid. Hij leert mij de noodzaak van compassie!



Stop je oordeel


Compassie met de mensen om je heen, met al je naasten. Maar vergeet ook niet, Jezus leerde ons nog iets moois: zelfcompassie. Hij was het die uitsprak: Heb je naaste lief als jezelf. Toon de ander net zoveel liefde, als dat je die jezelf schenkt. Die beide mogen in balans zijn. (Zelf)compassie begint voor mij precies daar...waar oordelen stopt. Het begint bij Jezus, bij God. Het begint met open, vriendelijk en begripvol zijn. Zowel naar jezelf als naar anderen.

Geen compassie met mezelf


Voor mij is dit een enorme les! Afgelopen week werd ik overmand door emoties en heb ik gehuild. Terwijl ik huilde zei en dacht ik veroordelend over mezelf. Bijvoorbeeld: Stop eens met dat gejank. Het is zo niet nodig. Stel je niet aan. Zo erg is het niet.Ik zei ook tegen de mensen die mij troosten: Was ik maar dapper, was ik maar sterk. Van mezelf mocht ik niet huilen. Terwijl ik mezelf had kunnen troosten, bemoedigend mocht toespreken en bewogen mocht zijn met mijn gevoelens koos ik ervoor om een oordeel te vormen over mezelf. Daardoor was er geen ruimte om zelfcompassie te hebben. Ik was mezelf aan het meten, is het wel goed? Mag dit wel? Hoort dit wel? Daardoor kon ik mezelf niet omarmen zoals ik toen was. En dat ook dat gewoon mag! Waardoor ik eigenlijk het mezelf alleen moeilijker maakte dan dat nodig was.


Compassie met anderen


Compassie is met bewogenheid naar de ander kijken en reageren.Net zoals het mij niet lukte bij mezelf, lukt het ook niet bij anderen, om compassie te tonen, wanneer je nog bezig bent om te oordelen. Het lukt pas op het moment dat je voorbij je oordeel durft te kijken en je ziet dat de ander niet volmaakt is, fouten maakt en faalt. En dat het daardoor een heel gewoon mens is. Wat mij opvalt bij de oordelen die ik hoor is het volgende: Veel mensen veroordelen bij de ander wat ze zelf ook wel doen. Alleen bij jezelf is het makkelijker om het recht te praten. In de psychologie noemen we dit de fundamentele attributiefout. Dit ontstaat doordat we bij falen van ons zelf rekening houden met de situatie en het gedrag makkelijk toeschrijven aan externe factoren. Wanneer de ander faalt of een fout maakt, dan zijn we veel sneller geneigd om dat aan de persoonlijkheid van de ander toe te schrijven. Ook de Bijbel schrijft hierover lees maar mee:

Daarom bent u niet te verontschuldigen, o mens, wie u ook bent die anderen oordeelt,  want waarin u de ander oordeelt, veroordeelt u uzelf. U immers die anderen oordeelt, doet dezelfde dingen. Romeinen 1:2


Wanneer je ondanks al de gebreken de ander aanvaard en ervoor kiest dat de ander mag zijn zoals hij/zij is. Dan kan je compassie tonen. In de praktijk komt het erop neer dat je stopt met bedenken, zeggen of oordelen wat je van iemand vind. Maar dat je begint met dat de ander liefde, respect en genegenheid te schenken. Wat er hierdoor gebeurd maakt een heel groot verschil!

Een oordeel zet zowel de gever als de ontvanger ervan in de kou.
Compassie zorgt dat je elkaar weet op te warmen.



God toont compassie voor mij, met al mijn gebreken. Dat is waarom ik zelfcompassie mag hebben! Maar weet je wat zo mooi is, als je weet hoeveel compassie God met jouw heeft? Dan is het makkelijker om, ondanks falen, fouten en moeilijkheden, toch compassie voor jezelf of voor een ander te blijven tonen. Ik ben zo dankbaar dat God zoveel genade en geduld heeft, dat Zijn compassie en  Zijn genade veel meer zijn dan al mijn gebreken, mijn fouten en mijn falen. Ik mag mij gedragen en omgeven weten door Zijn liefde (Psalm 139), ik wil oefenen om mezelf te omgeven met liefde en respect. Durf jij jouw falen en fouten te omarmen? En lukt het jouw om die bij andere te accepteren en te omarmen?


Vader van het leven,
 wilt U ons naar ons zelf en naar de ander laten kijken door Uw ogen. 
Helpt U ons alstublieft om de weg te gaan die U wilt dat wij gaan. 
Op een manier dat we ons zelf, 
en anderen niet beschadigen. 
Maar als Pelgrims, als broers en zussen op reis mogen. 
Op weg naar het Beloofde Land. 
Dit vraag ik alleen in de Naam van Hem,
 die ons het grootste voorbeeld gaf! 
Hij die Zijn leven gaf terwijl wij nog vijanden waren: 
Om Jezus wil, 

Amen



Reacties

  1. Wat mooi beschreven.
    Het is een moeilijke les is dat, ik vond 'm ook heel lastig maar het is zo waardevol om te leren door Gods ogen naar anderen én jezelf te leren kijken.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Zo mogen wij ook blijven groeien! Onder Zijn vleugels is het liefdevol en warm verder groeien.

      Dank je wel voor je compliment en natuurlijk je reactie. Leuk Danielle!

      Verwijderen
  2. Heel mooi Petrina. Wat een kostbare les voor jou èn voor ons allen. Ik heb het ook echt moeten leren. Ik had vaak wel compassie voor anderen omdat ik me goed kan verplaatsen en zag altijd wel redenen waarom iemand iets deed zoals hij het deed. Als ik de redenen niet kende bedacht ik ze. Zo van: die heeft het vast moeilijk... Voor mezelf was ik echter helemaal niet zo mild. Terwijl ik mijn eigen achtergrond toch veel beter kende! Gelukkig leer ik nu dat ik ook naar mezelf door Gods ogen mag kijken. Daar ben ik heel dankbaar voor.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ja eigenlijk zo verdrietig dat ik mezelf dan zo afval. Terwijl ik voor mezelf net zo lief mag zijn, lukt het mij beter om naar een ander te kijken met genade. Maar samen met God, die dit bekent maakt aan mij, mag ik hierin groeien. Veel zegen ook voor jou daarbij. Wij zijn het waard!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Amen! Geduld hebben met jezelf, ook wanneer je toch jezelf een keer afvalt hoort ook bij zelf-compassie. Stap voor stap, we komen er wel. Want we gaan aan Jezus' hand. Liefs!

      Verwijderen
  4. Heel mooi Petrina, Ik heb net van mijn therapeut een 13stappen programma gekregen om hier mee aan de gang te gaan. Je bericht is helder voor mij en heel erg herkenbaar.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Heel veel zegen in dit proces Eveline. God gaat met je mee en met Hem mag je het gaan ontdekken en hierin groeien.

      Dank je wel voor je compliment over mijn schrijven hierover! Dat bemoedigd mij.

      Verwijderen

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Ervaringen van God in mijn leven

Als ik denk aan God ervaren? Dan voel ik mij rijk... Gouden tip Ik heb op heel veel momenten in mijn leven God mogen ervaren. Iedere keer weer raakte het mij en het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. In mijn leven heb ik veel moeilijke dingen meegemaakt. Dat is waarom iemand mij ooit een geweldige tip gaf: Schrijf de ontmoetingen en ervaringen met God op! Want ja, moeilijkheden zullen blijven komen. Doordat ik zoveel mooie momenten met God mocht ervaren en opschrijven, had ik iets tastbaars voor als het tegen zat. Als ik dan mijn notitieboek erbij pakte waarin ik deze momenten had opgeschreven, dan lukte het mij om mijn focus te veranderen. Ik kon kijken naar God en Zijn werk in mijn leven. Daardoor zakte alle angst en alle zorgen. Want het liet mij zien: God is erbij in jouw leven. Altijd! God in de diepte van mijn leven Al jong mocht ik God voor het eerst ervaren. Op een dieptepunt in mijn geloofsleven. Ik was twaalf jaar, en had toen al zó'n drie

God voert de strijd voor mij!

Ik heb de goede strijd gestreden. Ik heb de loop tot een einde gebracht. Ik heb het geloof behouden. ( 2 Timotheus 4:7) Afgelopen weken heb ik strijd ervaren. Hierover schreef ik al eerder, licht en luchtig , het maakte mij zo moe. Alsof het mij verlamde. Het was geen strijd tegen andere mensen. Heel eerlijk? Het was meer een innerlijke strijd tegen mezelf. Dat ik een strijd ervaar in mijn denken heb ik al vaker gedeeld op deze blog. Ook in de link die ik nu deel lees je hier iets over. Die strijd maakte dat er een soort mist in mijn hoofd aanwezig was. Hoe leuk het ook is in mijn leven, ik zat met dingen in mijn hoofd die het zwaar maakte om te genieten, om rust te ervaren. Totdat ik twee geleden de Bijbeltekst in 2 Timotheus las. Nieuw inzicht Ik strijd tegen mezelf. Het is niet alleen strijd in mijn denken, maar ook strijd om te mogen zijn. Heel vaak schoof ik mezelf opzij. Zo wrong ik mij voor alles en iedereen in bochten. Zonder iets te zeggen. Dit gaf moeite en gedoe bij

Geef je verleden over

Heel vaak hoor ik mensen praten met elkaar. Er word gesproken over het verleden. Zelf doe en deed ik dat ook heel veel. Maar telkens kom ik er achter dat als ik dat gedaan heb, dat ik iets voed. Mijn verleden werd er alleen maar groter door, de last voelde zwaarder, de wond was opengegaan door er over te praten. En daar was het dan gestopt... Op die manier praten, dat lost niets op! Het verleden werd gevoed, het werd zo groot, dat het mijn heden overschaduwde, mijn heden was niet sterk genoeg tegen het onkruid dat mijn verleden werd. Als ik niet uitkeek zou het onkruid uit mijn verleden, de groeiende bloem die gemaakt is om te bloeien op Zijn tijd, gaan verstikken. De weg van herstel Ik heb geleerd hoe ik mijn wonden goed kan verzorgen, iets kan doen om ze te laten genezen. Al moet ik zeggen, genezen was ook eng. Wat als de wond dicht was, er een mooi litteken gekomen was, wie zou ik dan zijn? Wie zou ik zijn zonder die pijn? Het hele proces om te herste