Doorgaan naar hoofdcontent

Vertrouwen Bijbeltekst: Week 7

In mijn bangste uur vertrouw ik op U
Op God, wiens woord ik prijs,
Op God vertrouw ik, angst ken ik niet. (Psalm 56:4-5)


In mijn bangste uur



Er zijn heel wat uren in mijn leven voorbij gegaan, gevuld met angst. Maar wat bijzonder is het als ik terug kijk. Dan zie ik dat ik inderdaad op mijn bangste uren op God vertrouwde. Dat Hij het was waar ik op terug kon vallen. Op het moment dat alles mij ontviel, vond ik bij Hem weer vaste grond onder mijn voeten. Ik las in de 40 dagen uitgave van TEAR gisteren het stukje en vond het zo toepasselijk.

Ik viel in de put van mijn leven, erin gegooid door? Mensen waar ik van hield. Dat was pijnlijk, en ik was zo bang. Want ik viel in duister gat, met geen enkel idee hoe en waar ik zou gaan belanden. Terwijl ik naar beneden viel, riep ik het uit, in mijn hart: Heere help!

Ik was zo hard aan het huilen, mijn woorden waren op. Mijn hart was eigenlijk gebarsten in duizend stukjes. Mijn vertrouwen in mensen? Als een zeepbel doorgeprikt. Zo stortte ik dat gat in. Naast dat ik instortte, schreeuwde mijn hart. Ik voelde de woorden uit mij opwellen, maar ik kon ze niet uitspreken. Mijn keel zat dichtgeknepen en mijn mond gaf geen geluiden. Hoe mooi eigenlijk! Op mijn bangste moment. wist mijn hart wat het moest doen. Gods Geest werkte door mij heen. Door die woorden van mijn hart, vond ik opeens rust. Ik snapte het eerst niet. Zat ik eerder nog heel hard te huilen, en voelde het alsof mijn hart aan alle kanten verwond werd? Na dat mijn hart die woorden gaf, was er alleen maar stilte en warmte. Ik was terecht gekomen op de bodem van mijn leven. Geen aardse dingen, waarvan ik als puber meisje droomde, waren er over gebleven. Nee die bodem? Dat was bij God op schoot! In Zijn liefdevolle armen.


Ik ken nog angst


Waar ik met deze Bijbelteksten en Bijbelstudie aan wil werken? Dat is het laatste stukje van deze Bijbelteksten. Angst ken ik niet! Dat kan ik (nog) niet beamen voor nu. Maar dat is wel waar ik naartoe wil. Eigenlijk is het wel zo dat mijn hoofd wel weet niet bang te zijn, God is altijd bij mij. Toch merk ik dat mijn hart zich nog zo kan laten meeslepen. Ondanks dat hart dat op de golven van mijn emotie, soms de verkeerde kant uit wil, lukt het mij vaak om de weg naar God te vinden. Omdat Hij daar staat, telkens weer, als een lichtbaken! Als een veilige haven, precies op die plek, waar ik in het vermogen ben om Hem te zien. Wat is Hij goed en trouw, zo'n liefdevolle maar tegelijk ook eerlijke God. Dit stuk bracht mij bij de uitwerking in mijn Bijbel, die ik vond passen bij deze tekst:

Vertrouw
zorgen brengen mij
bij God


Juist in tijden van aardse armoede, zorgen, stress en moeite, was ik zo rijk. Heeft God mij zo gezegend! Met een rijkdom die ik ook kan hebben, wanneer het aards gezien wat makkelijker gaat als nu. Maar wat merk ik? Nu is het lastiger, om diezelfde verbinding met God te hebben. In mijn arme periode kon ik zeggen dat ik rijk was, en toen ik zwak was? Werd ik sterk. Door God die leeft in mij.


Wil je meerdere Bijbelteksten en mijn gedachten daarbij bekijken? Dit is mogelijk, bovenaan mijn pagina vind je tabbladen, 1 ervan is Bijbeltekst van de week. Ik deel hier ook de klikbare link (roze woorden) Bijbeltekst van de week

Labels

Labels:

Reacties

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Gezinsavond:Als de graan korrel niet sterft

Vandaag begonnen aan de voorbereiding naar Pasen met de kinderen. Eigenlijk wist ik niet zo goed waar te beginnen. Na wat rondlezen op het internet zag ik veel mooie dingen, voor nu gekozen voor Jezus die uitlegt dat een zaadje eerst moet sterven om vrucht te dragen. We lazen dit in Johannes 12:24 Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u:  Als de tarwekorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft hij alleen, maar als hij sterft, draagt hij veel vrucht. De Heere Jezus legt hier uit, dat doodgaan niet een einde is. Als je een plantje wil laten groeien, dan moet je eerst iets zaaien. Dat wat je zaait zal eerst sterven, voordat er een plantje kan gaan groeien. Juist door dat sterven kan er iets nieuws komen. Iets goeds, iets moois. Jezus stierf Ze wisten hier direct dat Jezus gestorven was, dus Hij vertelde dit eigenlijk als voorbeeld over zichzelf. Dat klopt, want ik las even met hen het hele stukje. De Heere wilde Zijn volgelingen bekend maken dat Zijn tijd bijna gekomen ...
Een reactie posten
Meer lezen

Mijn speciale meisje!

In 2014 deed ik mee aan de 10 dagen bidden en vasten. De eerste keer dat ik het meemaakte. Het was geweldig! Ik ging er heen gebukt onder veel zorgen. Financieel zat ik zwaar, vooral in mijn hoofd. Het viel mij heel hard om alles zelf te moeten doen. Daarbij zat ik niet lekker in mijn vel, er was zoveel wat ik verwerken moest. Helemaal naar werd het doordat ik ook medisch niet goed was toen ik weg ging. Ik had nierstenen. 10 Dagen daar genoten, met op de 3de dag hulp van het team omdat ik een koliek aanval kreeg. Maar daarnaast was er iets waardoor ik zichtbaar rijker naar huis ging. Heel veel dingen die gebeurd waren kon ik aan niemand laten zien. Op de 9de dag, ging Insalvation (de band die meespeelt bij deze 10 dagen) zoveel mogelijk kindjes van Compassion aan een sponsor helpen. Als je een kindje wilde sponsoren mocht je vinger in de lucht, en de bandleden gingen in vliegende vaart door de zaal om iedereen te voorzien. Ik ging weg met financiele zorg. En toch ging...
Een reactie posten
Meer lezen

Davids strijd (Deel 4)

Houd dus moed daar stopte gisteren de blog mee. Nu gaan we daar verder. Blijf dichtbij God en gehoorzaam naar wat Hij van je vraagt. Dat is wat David deed. Overwinning  Wat verrassend, hoe David omging met zijn kudde, het had hem geleerd. En nu, nu voelt hij zich in staat om de strijd aan te gaan met een reus! Vol vertrouwen en vol moed gaat hij dat ook aan de koning uitleggen. Hoe wij omgaan met het ongeziene, met dat wat in onze ogen geen betekenis heeft. Het hoeden van de schapen, het eten geven aan de hongerige, het kleden van de naakten. Dat is wat bepalend is. Of dat we op durven te staan als iedereen wel kijkt, en als daar reuzen op het toneel verschenen zijn. Juist in de periode dat je het gevoel had niet mee te tellen, dan kan je God leren kennen. Hem ontmoeten en hem ervaren. Waardoor op het moment als het er toe doet, je weet, hoe je veilig bent in Zijn hand. Zodat je vol vertrouwen, nee niet alleen geloof, en niet alleen enthousiasme. Maar juist vo...
Een reactie posten
Meer lezen