Doorgaan naar hoofdcontent

Een belangrijke vraag

" Waarom heb jij voor deze studie gekozen? "

Afgelopen maanden heb ik verschillende keren gesprekken gehad met mensen rondom mijn studie. Mentoren, docenten maar ook studenten of gewoon mensen uit mijn omgeving. Vaak stelden ze deze, of een gelijksoortige vraag. De HBO studie Toegepaste Psychologie is een studie die lang duurt en best pittige elementen bevat. Dat maakt dat het ook echt belangrijk is om te weten voor mezelf. Wat is nu mijn motivatie?

Welke vormen motivatie zijn er? 


Er zijn verschillende vormen van motivatie: intrinsieke of extrinsieke motivatie, of zelfs nog een a- motivatie wanneer je geen motivatie bezit. Zowel a- motivatie als intrinsieke motivatie is niet onder te verdelen in verschillende vormen. Maar extrinsieke motivatie kan door verschillende dingen jou gedrag gaan reguleren. Even een snel overzicht zoals ik het nu geleerd heb:



Welke motivatie je hebt bepaald veel voor je prestaties, door hoeveel je erin stopt. Is het voor mezelf, omdat ik het graag wilt, dan zal ik er veel in stoppen en er helemaal voor gaan. In tegenstelling tot wanneer ik het extrinsiek doe omdat iemand anders het van mij vraagt. Dan zal ik daarin veel gematigder zijn en meer letten op balans en mijn grenzen.  Bij grote doelen, of doelen die over een lange termijn lopen is het dus heel belangrijk te weten of je motivatie in jezelf ligt of in iets/iemand buiten jezelf. Dit maakt dat het dus heel goed is dat mensen deze vraag aan mij stellen. Maar nog beter dat ik hier voor mezelf een duidelijk antwoord op kan geven.

Mijn motivatie


Voor mij is het duidelijk waar mijn motivatie ligt. Vanaf de middelbare school ben ik gaan werken, om te verdienen. Naast mijn werk deed ik wel nog een opleiding, maar niet wat ik wilde. Ik koos veel meer voor wat veilig 'voelde'. Dit omdat ik al een relatie had, waarmee ik plannen had gemaakt. Op mijn 18de had ik al een huis samen met hem, en zijn we uiteindelijk ook getrouwd. Altijd zei ik al: Ik wil als de kinderen groot genoeg zijn, gaan doen wat bij mij past en wat ik leuk vind. Mijn passie omzetten tot mijn werk. Door onzekerheid en faalangst dacht ik alleen dat het mij toch nooit zou lukken. Dat hield mij ook tegen om te beginnen. De angst was groter dan mijn motivatie op dat moment. Daarna gingen de kindjes naar school en juist toen zat ik in een scheiding. Dit zorgde ervoor dat ik geen tijd, ruimte en/of kracht had om hier aan te beginnen. Ook financieël was dat ondenkbaar in die periode. Bijzonder dus om te merken dat mijn angst gezakt is, doordat ik vorig jaar eerst een cursus heb gedaan. Even kijken en proeven: Ligt het mij echt zoals ik dat nu bedenk, past het bij mij en kan ik het aan naast alles wat ik doe? Daarnaast kwam er ruimte doordat er nu rust in mijn leven is. Het belangrijkste verschil is toch wel dat nu mijn motivatie (intrinsieke) groter is dan de angst die ik voel, of mijn onzekerheid. Want ja, die is er op verschillende momenten echt nog wel. Afgelopen vrijdag examen doen, prestatie geven of voor de groep iets vertellen, een portfolio opstellen en onderzoeken doen. Er zijn zoveel uitdagingen, zoveel nieuwe dingen en dat zie ik nu als leuk. Afgelopen week heb ik voor mezelf mijn motivatie uit zitten schrijven. Als een mooie herinnering, maar ook als het moeilijk is als een reminder. Hier doe ik het voor:


Reacties

  1. Ik heb je plaatje vergroot door er op te klikken en het was een goede versterking van je blog. Je groeit zo mooi! Ga vooral door en laat je bedauwen door Zijn Geest.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Reacties zoals jij ze geeft, die raken mijn hart en bemoedigen mij. Dank je wel Ariëlla!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mooi om te lezen hoe je bezig bent. Ga er voor! Met Jezus!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dank je wel Yvonne! Met frisse zin en nieuwe moed!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Goed om zo'n motivatie op te schrijven, en mooi om te lezen.
    Gods rijke Zegen bij je studie, lieve Petrina!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Ervaringen van God in mijn leven

Als ik denk aan God ervaren? Dan voel ik mij rijk... Gouden tip Ik heb op heel veel momenten in mijn leven God mogen ervaren. Iedere keer weer raakte het mij en het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. In mijn leven heb ik veel moeilijke dingen meegemaakt. Dat is waarom iemand mij ooit een geweldige tip gaf: Schrijf de ontmoetingen en ervaringen met God op! Want ja, moeilijkheden zullen blijven komen. Doordat ik zoveel mooie momenten met God mocht ervaren en opschrijven, had ik iets tastbaars voor als het tegen zat. Als ik dan mijn notitieboek erbij pakte waarin ik deze momenten had opgeschreven, dan lukte het mij om mijn focus te veranderen. Ik kon kijken naar God en Zijn werk in mijn leven. Daardoor zakte alle angst en alle zorgen. Want het liet mij zien: God is erbij in jouw leven. Altijd! God in de diepte van mijn leven Al jong mocht ik God voor het eerst ervaren. Op een dieptepunt in mijn geloofsleven. Ik was twaalf jaar, en had toen al zó'n drie

God voert de strijd voor mij!

Ik heb de goede strijd gestreden. Ik heb de loop tot een einde gebracht. Ik heb het geloof behouden. ( 2 Timotheus 4:7) Afgelopen weken heb ik strijd ervaren. Hierover schreef ik al eerder, licht en luchtig , het maakte mij zo moe. Alsof het mij verlamde. Het was geen strijd tegen andere mensen. Heel eerlijk? Het was meer een innerlijke strijd tegen mezelf. Dat ik een strijd ervaar in mijn denken heb ik al vaker gedeeld op deze blog. Ook in de link die ik nu deel lees je hier iets over. Die strijd maakte dat er een soort mist in mijn hoofd aanwezig was. Hoe leuk het ook is in mijn leven, ik zat met dingen in mijn hoofd die het zwaar maakte om te genieten, om rust te ervaren. Totdat ik twee geleden de Bijbeltekst in 2 Timotheus las. Nieuw inzicht Ik strijd tegen mezelf. Het is niet alleen strijd in mijn denken, maar ook strijd om te mogen zijn. Heel vaak schoof ik mezelf opzij. Zo wrong ik mij voor alles en iedereen in bochten. Zonder iets te zeggen. Dit gaf moeite en gedoe bij

Geef je verleden over

Heel vaak hoor ik mensen praten met elkaar. Er word gesproken over het verleden. Zelf doe en deed ik dat ook heel veel. Maar telkens kom ik er achter dat als ik dat gedaan heb, dat ik iets voed. Mijn verleden werd er alleen maar groter door, de last voelde zwaarder, de wond was opengegaan door er over te praten. En daar was het dan gestopt... Op die manier praten, dat lost niets op! Het verleden werd gevoed, het werd zo groot, dat het mijn heden overschaduwde, mijn heden was niet sterk genoeg tegen het onkruid dat mijn verleden werd. Als ik niet uitkeek zou het onkruid uit mijn verleden, de groeiende bloem die gemaakt is om te bloeien op Zijn tijd, gaan verstikken. De weg van herstel Ik heb geleerd hoe ik mijn wonden goed kan verzorgen, iets kan doen om ze te laten genezen. Al moet ik zeggen, genezen was ook eng. Wat als de wond dicht was, er een mooi litteken gekomen was, wie zou ik dan zijn? Wie zou ik zijn zonder die pijn? Het hele proces om te herste