Schrijfgelukjes

"Mijn lijden, het is mijn schat geworden!" Echt nooit had ik gedacht dit te gaan schrijven. Maar steeds meer besef ik dit nu. Dwars door het lijden heen mocht ik zoveel ervaren en meemaken. Naast het diepe verdriet en de angst die ik doorstond. Was daar altijd de hoop voor de toekomst. Jazeker! Toch ben ik dankbaar dat het niet enkel dat lichtje ver weg was. Iets waar ik nog op moest blijven wachten. Nee telkens weer liet Hij mijn hart overstromen, omdat die hoop soms zo dichtbij was. In het begin viel die hoop soms in mijn innerlijke put van wanhoop. Maar telkens werd mijn wanhoop er iets minder door. Wat wist God mij op wonderlijke manieren te bereiken. Maar ook, wat een schatten van mensen heb ik mogen ontmoeten. Zoveel mensen op mijn pad, waarmee ik weet dat we niet alleen verbonden zijn op een horizontale manier. Van mens tot mens. Maar veel sterker nog, verbonden mee weet door God. Het werden schatten, van onmisbare waarde. Een ieder met een talent op een ander vlak....

Jakob volgde de roep van Gods stem door te vertrekken. Samen met zijn vrouwen en kinderen. Weg bij zijn schoonvader Laban. Terug naar het land van zijn voorvaderen. God had hier een bedoeling mee. Die bedoeling? Die kon alleen maar werkelijkheid worden doordat Jakob de opdracht van God volgde. Want terwijl Jakob op reis was gegaan, heeft God iets voorbereid. Hemels geschenk Jakob was op reis gegaan, totdat zijn schoonvader hem ingehaald had. Hij stopte, en er kwam een onderzoek, een maaltijd en een belofte. Nu ging Jakob weer verder met reizen. Onderweg verschenen opeens engelen aan Jakob! Een ontmoeting uit de Hemel. Jakob wist het, zo lezen wij ook. Een leger van God! Dat riep hij uit. God had belooft dat Hij met Jakob zou zijn en nu werd dit ook zichtbaar. God is erbij. Wat mooi ook, dat Jakob dit direct herkende. De dingen uit de Hemel, wij zullen ze ook herkennen, wanneer onze ogen hiervoor open gemaakt zijn. Hierna werden er vanuit Jakob boden gestuurd. Waarnaar dan? Naar...

Jakob hoort een gesprek. Zomaar vangt hij iets op, wat ook heel belangrijk is! Het moest zo zijn. Heb jij dat ook weleens? Er gebeurd iets wat je precies nodig had, of je hoort iets wat je goed kan gebruiken. Jakob hoorde de zonen van Laban zeggen: Jakob heeft onze vader alles wat hij bezat afhandig gemaakt. Al de rijkdom die Jakob heeft, die heeft hij gekregen over de rug van onze vader. Ondertussen had Jakob al langer gemerkt dat Laban niet meer zo vriendelijk was. Er was iets veranderd, maar echt de vinger er op krijgen wat er nu was, dat lukte niet. Totdat Jakob de zonen van Laban zo hoorde, zijn zwagers, die zo over hem spraken.  De opdracht Net als zijn voorvaderen, en als hij eerder had ervaren, kreeg Jakob een boodschap van God. Ga op reis! Keer terug naar het land van je voorouders, ga terug naar je familie. Abraham moest zijn familie verlaten, en gaan naar het land dat God hem wijzen zou. Dat land zou voor zijn nageslacht zijn. Jakob moest terug naar het land van Abr...

In onze gezinstijd om de Bijbel waren we alsnog bezig met gezin zijn, maar ook voor de tweede keer met het kijken naar het lijden van Jezus. Op het moment dat Jezus voelde wat er zou gaan gebeuren. Toen alle spannende dingen dichterbij kwamen nam Hij een hele belangrijke keuze. Een keuze die we mogen gebruiken als een voorbeeld. Een keuze Jezus ging met zijn discipelen naar de hof van Getshemane, daar ging Hij bidden. Petrus, Johannes en Jakobus nam Hij het verste met zich mee de hof in. Hij liet hen daar plaats nemen en zei: Mijn hart breekt van verdriet. Blijf maar hier en waak met mij. Daar ging Jezus om te bidden naar Zijn Vader. Dat was Zijn keuze toen het moeilijk en angstig werd. Wat doen wij? Als het moeilijk is, als we bang zijn? Schreeuwen? Anderen pijn doen? Verstoppen? Koppig zijn? Of opstandig reageren? We mogen ook bidden! Dat zorgt dat we anders naar ons probleem gaan kijken. Want wat gebeurd er als we over onze problemen praten, of in dit geval bidden? Dan...

Nu ik ermee bezig ben vallen steeds meer kleine dingen op. Zo was het van de week opeens, het besef: Wat denk ik snel dat iets door mij komt. Dat ik ' schuldig'  ben. Terwijl op dat moment het niet draait om schuld. Ook kan ik door eigenlijk maar kleine, en vooral ook onbelangrijke, dingen een bevestiging vinden dat ik fout ben, dat ik faal. Mijn meetlat ligt hoog, en als ik het niet haal dan is er een soort schaamte. Dat gevoel dat je niet goed genoeg ben. Of er niet mag zijn. Dit komt vooral naar boven bij negatieve situaties. Daarom is het belangrijk om mijn gedachten over mezelf hierbij te veranderen. Dit is nu zo'n cirkel geworden. Wanneer het even anders gaat, dan hoeft het niet direct mis te gaan, komen negatieve gedachten over mezelf naar boven. Dat helpt niet echt naar een positief eindresultaat. Ik weet dat ik mezelf kan gaan omarmen, maar voor mij blijft het nog wel een vraag: Hoe doe je dat dan? Omarmen Afgelopen week kreeg ik weer een nieuw inzicht. Wan...

Wanneer is je leven voltooid? Wat maakt het dat jij het af vind? Als ik in gesprek ga met mensen die dit vinden, dan hoor ik vooral dat zij klaar ermee zijn. Maar is dat hetzelfde als af? Zorgstaat In Nederland is voor sommige mensen de zorg, of het leven zo leeg dat ze er klaar mee zijn. Maar in dezelfde gesprekken komen we erachter dat juist het probleem is dat het leven niet af is. Maar dat wat ze nodig hebben niet aanwezig is. Kinderen hebben het te druk, zorg rekent in geld en niet in behoefte. De mensen voelen zich tot last, of voelen zich nutteloos en tekortschieten. Dit komt mede door de druk in onze maatschappij. Dit is wat onze hele regering, onze manier van leven en de veranderingen in onze cultuur als gevolg hebben. Hoe makkelijk is het om voor deze mensen een pil te maken. Zodat het leven toch af kan zijn wanneer ze er klaar mee zijn. Maar is dat wat bij Nederland past? Hebben we dat nodig in ons land? Ik vind het goedkoop naar de mensen die er klaar mee zijn! En ee...

Heb je naaste lief als jezelf, en dan vooral het laatste stuk. Het heeft mijn ogen geopend voor een deel in mijn hart. Een deel wat ik graag afgesloten liet, waar ook nog niet echt de tijd voor was gekomen. Sinds twee weken, durf ik er wel in te kijken. Dat was eng, spannend en heel kwetsbaar. Wat zou het met mij doen. Om eerlijk onder ogen te komen dat ik mezelf niet  liefhad. Het zorgde voor een innerlijk proces. Op mijn vorige blog heb ik vele reacties gehad, via verschillende wegen. Nog niet alle antwoorden heb ik beantwoord, maar dat gaat zeker komen! Ik heb beloofd jullie, als lezers, mee te nemen in mijn proces. Waarvan ik wel eerlijk zeg dat ik sommige dingen heel moeilijk vind om nog in woorden te vangen. Op onderzoek uit Ja dan kom je er achter dat je niet echt jezelf lief hebt. Ik gedoog mezelf en kan best trots zijn wanneer ik iets nieuws doe, of iets heel goed gedaan heb. Vooral dan heb ik weleens het idee: Ik hou van mezelf. Dat bedoelen ze er zeker mee! Zo hield...

Wat een schitterende tekst. Ik zag deze afgelopen week voorbij komen bij de 40 dagen biblejournaling challenge. Het bleef direct hangen. Bij de levenslessen van Abraham heb ik dit hoofdstuk gelezen. Toch ging ik het nogmaals lezen. Maar nu met in mijn hoofd de lijdenstijd. Wat een mooi beeld. Vader Abraham, die zijn geliefde kind wilt offeren. Maar God die ingrijpt. Die duidelijk zegt: Raak de jongen niet aan, doe hem niets! Dat is onze Vader in de Hemel. Die zegt, ik zal voorzien voor een offer. Zodat alle schuld weggedaan kan worden. Maar zodat jou niets overkomt. Hij gaf de wereld een groot geschenk. Niet alleen de wereld. Nee Hij gaf jouw een groot geschenk! Er is Iemand die jouw schuld gedragen heeft. God schonk Zijn eigen zoon, zodat ons niets zou overkomen. Hij wil dichtbij je zijn. Hij wil met je zijn. Wat een wonder, wat een bevrijding! Het tekenen van de ram had ik wat ruzie met wat ik in mijn hoofd had en hoe het op papier kwam. Gelukkig heb ik een man die goed kan tekenen...

Jij krijgt de soep als ik je eerstgeboorterecht mag. Zo wat een afspraak. Ik herken het wel van mensen. Je mag wat krijgen als je iets anders terug geeft. Soms zijn het dingen die tegenover elkaar gezet worden, waar ik verschil in zie. In dit verhaal zeker! Esau heeft een zware dag gehad. Hij was op jacht geweest, hij had honger. Toen hij thuis kwam zag hij Jakob. Die ervan hield om bij de tent te blijven. Jakob had linzensoep gemaakt. Het water liep door de mond van Esau. Weer één van de verhalen in de Bijbel waar we de kracht van voedsel zien. Wat staat er op één bij jou? God's wil of jouw buik, wat betreft lekker eten. Een opmerkelijke ruil, een kom soep voor een belofte die pas in de toekomst in vervulling zal gaan. Van ruilen komt huilen. Zeker van beloftes die gemaakt worden op momenten van zwakte. Want belofte maakt schuld..... Bedrog plegen Jaren later als de vader van Jakob oud geworden is, en hij niet meer kon zien riep hij Esau. Luister Esau, iedere dag kan mijn laa...

De lijdenstijd is begonnen en vanuit diverse hoeken ben ik benaderd met mooie of confronterende dingen om te doen in deze periode. Ook met het gezin, met elkaar, lezen en beseffen welke grote dingen God voor ons heeft gedaan, en altijd zal blijven doen. Een uitzien naar.... Hij zoekt Vandaag lazen we uit Lukas 19 waar Jezus Jericho inkomt. Zachëus wilde Jezus ook zien, maar hij was te klein. We denken allemaal dat hij te klein was in lichamelijk opzicht, maar was het ook niet te min?! Gaf iemand hem ruimte om te zijn? Nee ze vonden Zachëus slecht. Ze stonden op Jezus te wachten, alle mensen keken naar Hem uit. En dan naast zo'n slecht, min, klein iemand staan? Dat risico kan je niet nemen. Straks komt Jezus niet naar jou. Zachëus vlucht. Hij rent naar een boom en klimt erin. Helemaal alleen, verstopt hij zich. Zo kan hij alles zien maar is hij niemand tot last. Daar komt Jezus en Hij loopt naar de boom. Jezus zocht Zachëus op! Want in Lukas 19 vers 10 staat het zo mooi: Ik, ...

Afgelopen week ben ik op vakantie geweest met mijn nieuwe gezin. Heerlijk en weet je wat zo goed was? Er was geen wifi. Wat heeft dat ons goed gedaan. Opeens was er heel veel tijd extra! Tijd voor elkaar, maar ook voor mezelf. Deze vakantie hebben mijn man en ik veel besproken. Over onze kindjes uiteraard, maar ook over onze relatie en over ons zelf. De gesprekken gingen diep wat was het kostbaar. Heerlijk om op deze manier met elkaar verbonden te zijn. Alles te kunnen bespreken, er mogen zijn helemaal. We hadden het erover hoe lief we elkaar hebben! Totdat de vraag in mij opkwam:  Hoe lief heb ik mezelf? Iedereen is waardevol Al lange tijd gaat het door mijn hoofd, zomaar opeens: Heb je naaste lief als jezelf. Elke keer schudde ik het af. Dat deed ik toch?! Ik vind de mensen om mij heen belangrijk. Zal klaar staan met wat in mijn vermogen ligt. Alle mensen zijn voor mij waardevol. God geeft hen adem. Hij wilt dat de mensen leven. Daarom hebben ze waarde. Allemaal!? Ja echt....