Ook al moeten wij hier nog wachten, is het nog niet volmaakt op onze wereld. Toch laat God ons niet met lege handen, of leeg hart staan. Hij toont ons iedere dag Zijn genade. Er is genoeg manna voor iedere dag. Maar zie je het manna (nog) wel? Het helpt als je onderweg bent naar je beloofde land.Geluk en genade volgen mijalle dagen van mijn leven,ik keer terug in het huis van de HEERtot in lengte van dagen.Psalm 23:6
Terwijl wij onderweg zijn kan er ons van alles gebeuren. David zong in Psalm 23 dat het hem aan niets ontbrak. Hij die zoveel meemaakte en moest doorstond, zong dit en deelde dit met ons. Zodat het ons kan inspireren. Maar in dezelfde Bijbel staat ook het verhaal van Naomi. Ik herken mij er wel in nu ik het las in mijn Bijbel leesplan. Daarnaast las ik het afgelopen week in mijn advent dagboek ook weer. Ook Naomi had veel verliezen achter elkaar te verwerken.
Ze ging uit haar land, nam afscheid met de mogelijk daarbij horende rouw van wat ze achterliet. Er was een hongersnood en zij ging op reis met haar man en twee zonen. Vanuit overlevingsdrang. Ze vonden een nieuwe plek om te leven. En ze vormen zich naar de plek waar ze leven. Haar man sterft, toch blijft Naomi in dit land. Haar zonen gaan er trouwen en na tien jaar sterven ook haar twee zonen. Heel lang las ik dat en dacht ik: Ja gelukkig komt goed als ze straks in Israël terug is en een kleinzoon krijgt. Omdat ik haar verhaal al ken. Maar als ik het nu lees voelt het heel anders.
Opeens besef ik wat een weg het is geweest. Welke gaten er in haar hart geslagen waren. Eerst verloor ze haar man. Daarna sterven ook haar twee zonen. Als ze dan hoort dat het in Israël weer beter gaat? Besluit ze terug te gaan. Nu voelt dit besluit opeens zo anders voor mij. Want hoe logisch dat ze deze keuze maakt, op zoek naar verbinding en het bekende om haar heen. Er reist een gebroken vrouw, terug naar Israël, op weg naar het beloofde land! Hoe kijk Naomi? Zo midden in de rauwe fase van verlies?
Als ze terug komt in Betlehem zegt ze: Noem mij geen Naomi meer, noem mij maar Mara. Toen ik hier wegging had ik alles, maar de Heer heeft mij met lege handen laten terug keren.
Zie je wat er zo makkelijk gebeurt in diep verdriet. In deze zin waar Naomi haar verdriet uit, gebeurt er iets bijzonders. Toen ik dit las in mijn dagboek raakte mij dat ook diep.
Er kunnen momenten zijn in je leven die zo veel pijn doen dat je, onderweg naar je beloofde land, helemaal niet meer ziet dat God voor je is. Dat Hij je zegent. Naomi zegt tot twee keer toe dat de Heer tegen haar is gekeerd. Ze voelt zich leeg, en ook nutteloos. Ze gaat op reis naar Betlehem en heeft het idee dat de hand van de Heer tegen haar is uitgestrekt. Het plan dat God heeft met haar terug reis? Dat kent zij niet. Ze voelt het nog niet. Nog belangrijker, ook al ziet en voelt ze dat nog niet, ze ervaart ook Gods genade niet meer op een andere manier.
Herken je dat? Mij raakte dit toen ik hier bij stil stond. Zoals ik eerder deelde heb ik afgelopen jaar ook weer veel mensen verloren. Het kan soms zo zijn dat je niet meer ziet hoe Gods hand je zegent. Doordat de pijn en het gemis het overstemt.
Naomi had Ruth, die haar weigert los te laten en die haar geboorteland achter zich laat voor... Naomi. En dan de woorden nog eens terug halend: God liet mij met lege handen terug keren. Naomi, zie je Ruth dan niet?
Als wij wachten op Zijn komst, en als wij op reis zijn naar ons beloofde land, dan mogen we dat doen met: Geloof!
Geloof in een toekomst, zoals Ruth
Geloof in Gods genade wat er ook gebeurt, zoals David
Ik wil deze les graag met jullie delen in deze adventstijd. Als je wacht kan je verbittert raken, zeker als er van alles gebeurt dat je hart pijn doet. Maar je mag de keuze maken om je verbittering niet langer te voeden. Kies voor vertrouwen. Vertrouwen in onze God. Die altijd dezelfde blijft!
Hij komt!
Dank je wel. Mooie devotie
BeantwoordenVerwijderenMooi! Er komt een lied van Elly en Rikkert in mij naar boven waarin ze zingen: Hij is alles in Al, die was, die is, die komen zal...
BeantwoordenVerwijderenMooi, deze beschrijving van Naomi en Ruth. Hun leven is zwaar. Het verhaal is bekend en loopt goed af. Maar dat weten we niet altijd van te voren. Daarom is het vertrouwen zo belangrijk. Dank je wel voor deze woorden.
BeantwoordenVerwijderenDank je wel voor deze mooie reactie Rinske. Deze woorden heb ik met liefde gedeeld, nadat ik het zelf mocht ontvangen.
Verwijderen