Doorgaan naar hoofdcontent

Met welk perspectief wacht jij?

Geluk en genade volgen mij
alle dagen van mijn leven,
ik keer terug in het huis van de HEER
tot in lengte van dagen.
Psalm 23:6
Ook al moeten wij hier nog wachten, is het nog niet volmaakt op onze wereld. Toch laat God ons niet met lege handen, of leeg hart staan. Hij toont ons iedere dag Zijn genade. Er is genoeg manna voor iedere dag. Maar zie je het manna (nog) wel? Het helpt als je onderweg bent naar je beloofde land.

Terwijl wij onderweg zijn kan er ons van alles gebeuren. David zong in Psalm 23 dat het hem aan niets ontbrak. Hij die zoveel meemaakte en moest doorstond, zong dit en deelde dit met ons. Zodat het ons kan inspireren. Maar in dezelfde Bijbel staat ook het verhaal van Naomi. Ik herken mij er wel in nu ik het las in mijn Bijbel leesplan. Daarnaast las ik het afgelopen week in mijn advent dagboek ook weer. Ook Naomi had veel verliezen achter elkaar te verwerken.



Ze ging uit haar land, nam afscheid met de mogelijk daarbij horende rouw van wat ze achterliet. Er was een hongersnood en zij ging op reis met haar man en twee zonen. Vanuit overlevingsdrang. Ze vonden een nieuwe plek om te leven. En ze vormen zich naar de plek waar ze leven. Haar man sterft, toch blijft Naomi in dit land. Haar zonen gaan er trouwen en na tien jaar sterven ook haar twee zonen. Heel lang las ik dat en dacht ik: Ja gelukkig komt goed als ze straks in Israël terug is en een kleinzoon krijgt. Omdat ik haar verhaal al ken. Maar als ik het nu lees voelt het heel anders.

Opeens besef ik wat een weg het is geweest. Welke gaten er in haar hart geslagen waren. Eerst verloor ze haar man. Daarna sterven ook haar twee zonen. Als ze dan hoort dat het in Israël weer beter gaat? Besluit ze terug te gaan. Nu voelt dit besluit opeens zo anders voor mij. Want hoe logisch dat ze deze keuze maakt, op zoek naar verbinding en het bekende om haar heen. Er reist een gebroken vrouw, terug naar Israël, op weg naar het beloofde land! Hoe kijk Naomi? Zo midden in de rauwe fase van verlies?

Als ze terug komt in Betlehem zegt ze: Noem mij geen Naomi meer, noem mij maar Mara. Toen ik hier wegging had ik alles, maar de Heer heeft mij met lege handen laten terug keren.

Zie je wat er zo makkelijk gebeurt in diep verdriet. In deze zin waar Naomi haar verdriet uit, gebeurt er iets bijzonders. Toen ik dit las in mijn dagboek raakte mij dat ook diep.


Er kunnen momenten zijn in je leven die zo veel pijn doen dat je, onderweg naar je beloofde land, helemaal niet meer ziet dat God voor je is. Dat Hij je zegent. Naomi zegt tot twee keer toe dat de Heer tegen haar is gekeerd. Ze voelt zich leeg, en ook nutteloos. Ze gaat op reis naar Betlehem en heeft het idee dat de hand van de Heer tegen haar is uitgestrekt. Het plan dat God heeft met haar terug reis? Dat kent zij niet. Ze voelt het nog niet. Nog belangrijker, ook al ziet en voelt ze dat nog niet, ze ervaart ook Gods genade niet meer op een andere manier.

Herken je dat? Mij raakte dit toen ik hier bij stil stond. Zoals ik eerder deelde heb ik afgelopen jaar ook weer veel mensen verloren. Het kan soms zo zijn dat je niet meer ziet hoe Gods hand je zegent. Doordat de pijn en het gemis het overstemt.

Naomi had Ruth, die haar weigert los te laten en die haar geboorteland achter zich laat voor... Naomi. En dan de woorden nog eens terug halend: God liet mij met lege handen terug keren. Naomi, zie je Ruth dan niet?

Als wij wachten op Zijn komst, en als wij op reis zijn naar ons beloofde land, dan mogen we dat doen met: Geloof!

Geloof in een toekomst, zoals Ruth
Geloof in Gods genade wat er ook gebeurt, zoals David

Ik wil deze les graag met jullie delen in deze adventstijd. Als je wacht kan je verbittert raken, zeker als er van alles gebeurt dat je hart pijn doet. Maar je mag de keuze maken om je verbittering niet langer te voeden. Kies voor vertrouwen. Vertrouwen in onze God. Die altijd dezelfde blijft!

Hij komt!



Reacties

  1. Mooi! Er komt een lied van Elly en Rikkert in mij naar boven waarin ze zingen: Hij is alles in Al, die was, die is, die komen zal...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mooi, deze beschrijving van Naomi en Ruth. Hun leven is zwaar. Het verhaal is bekend en loopt goed af. Maar dat weten we niet altijd van te voren. Daarom is het vertrouwen zo belangrijk. Dank je wel voor deze woorden.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel voor deze mooie reactie Rinske. Deze woorden heb ik met liefde gedeeld, nadat ik het zelf mocht ontvangen.

      Verwijderen

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Ervaringen van God in mijn leven

Als ik denk aan God ervaren? Dan voel ik mij rijk... Gouden tip Ik heb op heel veel momenten in mijn leven God mogen ervaren. Iedere keer weer raakte het mij en het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. In mijn leven heb ik veel moeilijke dingen meegemaakt. Dat is waarom iemand mij ooit een geweldige tip gaf: Schrijf de ontmoetingen en ervaringen met God op! Want ja, moeilijkheden zullen blijven komen. Doordat ik zoveel mooie momenten met God mocht ervaren en opschrijven, had ik iets tastbaars voor als het tegen zat. Als ik dan mijn notitieboek erbij pakte waarin ik deze momenten had opgeschreven, dan lukte het mij om mijn focus te veranderen. Ik kon kijken naar God en Zijn werk in mijn leven. Daardoor zakte alle angst en alle zorgen. Want het liet mij zien: God is erbij in jouw leven. Altijd! God in de diepte van mijn leven Al jong mocht ik God voor het eerst ervaren. Op een dieptepunt in mijn geloofsleven. Ik was twaalf jaar, en had toen al zó'n drie

God zorgt voor mij!

Vertrouw op God Hij zorgt voor je! Dit staat op een kaartje dat ik al een paar weken geleden mocht ontvangen. Dit kaartje heb ik bij de foto van mijn moeder gezet. Als bemoediging, maar ook als reminder aan beloften die God gedaan heeft. Wat ik merkte is dat ik heel snel achter deze quote het volgende zeg: Als ik. Hier wat voorbeelden van wat ik bedoel: Als ik maar bid Als ik maar Bijbel lees Als ik Hem vraag Als ik Gisteren kreeg ik een inzicht dat ik met jullie wil delen. Ik las deze Bijbeltekst: Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van mij, zal het behouden. Mattheüs 16:25 Het gaat niet om mijn ik, het gaat niet om wat ik doe. Pasen 2018 leerde mij: Het gaat om wat God doet, om wat Jezus heeft gedaan! Mijn ik, of in deze situatie als ik.... Het maakt God alleen maar kleiner. Zolang ik denk, geloof of mezelf voorhou dat ik iets van God heb ontvangen door mijn ik, dan maak ik mijn ik te groot. Er is niets wat ik

God voert de strijd voor mij!

Ik heb de goede strijd gestreden. Ik heb de loop tot een einde gebracht. Ik heb het geloof behouden. ( 2 Timotheus 4:7) Afgelopen weken heb ik strijd ervaren. Hierover schreef ik al eerder, licht en luchtig , het maakte mij zo moe. Alsof het mij verlamde. Het was geen strijd tegen andere mensen. Heel eerlijk? Het was meer een innerlijke strijd tegen mezelf. Dat ik een strijd ervaar in mijn denken heb ik al vaker gedeeld op deze blog. Ook in de link die ik nu deel lees je hier iets over. Die strijd maakte dat er een soort mist in mijn hoofd aanwezig was. Hoe leuk het ook is in mijn leven, ik zat met dingen in mijn hoofd die het zwaar maakte om te genieten, om rust te ervaren. Totdat ik twee geleden de Bijbeltekst in 2 Timotheus las. Nieuw inzicht Ik strijd tegen mezelf. Het is niet alleen strijd in mijn denken, maar ook strijd om te mogen zijn. Heel vaak schoof ik mezelf opzij. Zo wrong ik mij voor alles en iedereen in bochten. Zonder iets te zeggen. Dit gaf moeite en gedoe bij