Doorgaan naar hoofdcontent

Een onbekende toekomst tegemoet


 Wat de toekomst brenge moge,
mij geleid des Heere hand.
Moedig sla ik dus de ogen
naar het onbekende land!



Op 24 maart 2018 is mijn moeder overleden. En bovenstaande lied mocht ik huilend zingen die zondag, 25 maart, in onze gemeente. Het was de tekst die woorden aan mijn hart gaf! Want ik heb eigenlijk geen idee wat de toekomst zal brengen. Ik leef bij de dag, en kreeg kracht voor alle dagen, om te dragen wat er nodig was. Dankbaar mag ik weten dat dit zo zal blijven. Hij is erbij, en loopt met mij mee.

Lege puzzelstukken


Een groot deel van het leven dat nu voor mij ligt zie ik als lege puzzelstukken. De tijd zal deze stukken van kleur gaan voorzien. Leven zonder moeder? Ik kan mij nog geen voorstelling maken hoe dit mijn leven zal gaan vormen. Maar dwars door dit onbekende stuk van leven weet ik één ding zeker. Er is een gouden draad, die ik mee mag nemen, de rest van mijn leven. God zal mij leiden, waar nodig zelfs dragen. Hij zal er altijd voor mij zijn. Hij geeft rust en troost, wat niets in de wereld schenken kan! Het is allemaal door Hem alleen! Zeker in deze periode, een rouwperiode. Dat brengt mij bij andere mensen die aan het rouwen waren.

Jezus was er niet


Martha en Maria, zij verloren hun broer. Ze wisten: Als Jezus hier was geweest? Dan was Lazarus nooit gestorven! Dat Hij kracht had om zieken te genezen? Ja dat hadden ze gehoord, misschien zelfs gezien. Dat geloofde ze. Maar God, Jezus, is tot zoveel meer in staat als dat wij mensen maar kunnen bedenken! Pas 2 dagen later ging Hij naar hen toe.

Martha laat alles liggen voor Jezus


Martha, degene die eerder geen tijd voor Hem kon vrij maken? Ze rende Hem nu tegemoet. Nu was het Maria die thuis bleef. De rouw, de pijn, dit verlies? Het bracht Martha bij Jezus. Met een zekere verwijt en boosheid in haar stem sprak ze tegen Hem. Jezus? Hij zei er niets van. Wij mogen onze rauwe pijn bij Hem uitten! Toch wist ze dat God alles zou geven wat Jezus zou vragen. Het onmogelijke zou God gaan laten zien. Martha ging na een geloofsbelijdenis, een ware getuigenis, terug naar huis. 


Jezus vraagt naar Maria


Thuis gekomen nam ze haar rouwende zus apart. Maria rouwde anders. Haar rouw bracht haar niet uit zichzelf bij God. En nu mocht Martha haar zus het duwtje in Zijn richting geven. Martha zei: De meester is er, en Hij vraagt naar je. God vraagt naar ons. Ook als we, vanuit welk gevoel, niet bij Hem kunnen komen. Hij weet dat wij, Zijn eigen maaksel, Hem nodig hebben. En Hij verlangt naar ons! Maria ging na het gesprek met haar zus ook op weg. Ze ging naar Jezus toe. Ook zei sprak Hem onderweg. Op Zijn reis, naar het doel. Ze sprak Hem nog toen ze in rouw was. Maria viel voor Jezus voeten neer, ze sprak dezelfde woorden. De pijn, ondragelijk, te weten dat Hij die haar broer kon redden van de dood, niet op tijd was. Ik begrijp het... En dan lees ik hoe diep bewogen ook Jezus was.

God rouwt!


Jezus rouwt mee, op Zijn manier! Een andere rouw. Hij rouwt om de gebrokenheid in de wereld van Zijn God en Vader. Hij rouwt om de dood, de dood die wij ons op de hals gehaald hebben. Hier zien wij Zijn tranen, Jezus heeft pijn en verdriet. Maria brengt Jezus bij het graf van haar broer.


Alleen met Hem kan je verder


In dit verhaal zie ik het volgende, hoe je ook rouwt, je hebt God nodig. Of je nu rouwt door ziekte, sterven, scheiden, of verlies. Op welke manier dit ook op je pad terecht gekomen is. Of je nu uit jezelf naar Hem toe kan, of dat je hulp nodig hebt van de geliefde mensen om je heen. Je hebt God nodig. Het is alleen Zijn leiding, in dit onbekende land, waardoor je moedig de ogen op kunt slaan. Alleen daar vind je rust in al je onrust. Troost in al je verdriet. En liefde als jouw geliefde het je niet meer schenken kan! Je mag het gat dat er in je hart geslagen is, vullen. Vullen met Gods liefde en met Zijn Heilige Geest.





Reacties

  1. Mijn medeleven in deze tijd van afscheid lieve Petrina. Mooi blog en Bijbelstudie over rouw. Ik moet denken aan: 'Wat we in tranen zaaien zullen we met gejuich maaien. 'Jouw moeder mag nu maaien want haar deel heeft zij nu in overvloed mogen ontvangen. Mensen genezen niet altijd op aarde maar uiteindelijk genezen we wel altijd... En dezelfde God die haar nu heeft ontvangen staat inderdaad ook klaar voor hen die hier achterblijven. Daarom mogen we vol vertrouwen verder gaan omdat Hij voorziet.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dank je wel. Rouw is een onberekenbaar iets. Verdriet mag er zijn. Wat mij helpt is om in verdriet, op God, te zien. Te leren over Hem, Wie Hij is. En te vertrouwen op Zijn Vaderlijke liefde dwars door alles heen.

    Stil maar, Mijn kind Ik weet van je verdriet.
    Huil nu maar uit; je hoeft niet flink te wezen.
    Het zal wel duren, voor je wonden zijn genezen;
    Ik weet het. Droeg Ik al de smart der wereld niet?

    Stil maar, Mijn kind Ik weet wat je behoeft:
    Woorden van troost, die om geen uitleg vragen,
    een arm die steunt en die je last helpt dragen,
    een hart dat mee schreit om wat jou bedroeft.

    https://www.youtube.com/watch?v=uRl_-AWd9HM

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wauw ook al zo mooi en het raakt mijn hart die tekst. Fijn dat je dit deelt en dat je reageert. De reacties doen mij goed!

      Verwijderen

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Ervaringen van God in mijn leven

Als ik denk aan God ervaren? Dan voel ik mij rijk... Gouden tip Ik heb op heel veel momenten in mijn leven God mogen ervaren. Iedere keer weer raakte het mij en het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. In mijn leven heb ik veel moeilijke dingen meegemaakt. Dat is waarom iemand mij ooit een geweldige tip gaf: Schrijf de ontmoetingen en ervaringen met God op! Want ja, moeilijkheden zullen blijven komen. Doordat ik zoveel mooie momenten met God mocht ervaren en opschrijven, had ik iets tastbaars voor als het tegen zat. Als ik dan mijn notitieboek erbij pakte waarin ik deze momenten had opgeschreven, dan lukte het mij om mijn focus te veranderen. Ik kon kijken naar God en Zijn werk in mijn leven. Daardoor zakte alle angst en alle zorgen. Want het liet mij zien: God is erbij in jouw leven. Altijd! God in de diepte van mijn leven Al jong mocht ik God voor het eerst ervaren. Op een dieptepunt in mijn geloofsleven. Ik was twaalf jaar, en had toen al zó'n drie

Geef je verleden over

Heel vaak hoor ik mensen praten met elkaar. Er word gesproken over het verleden. Zelf doe en deed ik dat ook heel veel. Maar telkens kom ik er achter dat als ik dat gedaan heb, dat ik iets voed. Mijn verleden werd er alleen maar groter door, de last voelde zwaarder, de wond was opengegaan door er over te praten. En daar was het dan gestopt... Op die manier praten, dat lost niets op! Het verleden werd gevoed, het werd zo groot, dat het mijn heden overschaduwde, mijn heden was niet sterk genoeg tegen het onkruid dat mijn verleden werd. Als ik niet uitkeek zou het onkruid uit mijn verleden, de groeiende bloem die gemaakt is om te bloeien op Zijn tijd, gaan verstikken. De weg van herstel Ik heb geleerd hoe ik mijn wonden goed kan verzorgen, iets kan doen om ze te laten genezen. Al moet ik zeggen, genezen was ook eng. Wat als de wond dicht was, er een mooi litteken gekomen was, wie zou ik dan zijn? Wie zou ik zijn zonder die pijn? Het hele proces om te herste

God zorgt voor mij!

Vertrouw op God Hij zorgt voor je! Dit staat op een kaartje dat ik al een paar weken geleden mocht ontvangen. Dit kaartje heb ik bij de foto van mijn moeder gezet. Als bemoediging, maar ook als reminder aan beloften die God gedaan heeft. Wat ik merkte is dat ik heel snel achter deze quote het volgende zeg: Als ik. Hier wat voorbeelden van wat ik bedoel: Als ik maar bid Als ik maar Bijbel lees Als ik Hem vraag Als ik Gisteren kreeg ik een inzicht dat ik met jullie wil delen. Ik las deze Bijbeltekst: Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van mij, zal het behouden. Mattheüs 16:25 Het gaat niet om mijn ik, het gaat niet om wat ik doe. Pasen 2018 leerde mij: Het gaat om wat God doet, om wat Jezus heeft gedaan! Mijn ik, of in deze situatie als ik.... Het maakt God alleen maar kleiner. Zolang ik denk, geloof of mezelf voorhou dat ik iets van God heb ontvangen door mijn ik, dan maak ik mijn ik te groot. Er is niets wat ik