Doorgaan naar hoofdcontent

Vertrouwen Bijbeltekst: week 12

Kijk naar de vogels in de lucht: 
ze zaaien niet en oogsten niet en vullen geen voorraadschuren,
 het is jullie hemelse Vader, die voedt. 
Zijn jullie niet meer waard dan zij? 
Mattheüs 6:26


Ik heb een week niet geblogd door omstandigheden die voor gaan. Er was geen ruimte om te delen, te schrijven of te bloggen. Wel heb ik de tekst van de week, rondom mijn thema vertrouwen uit mijn hoofd geleerd.  Een hele waardevolle voor mij. Deze tekst heeft afgelopen week heel veel betekenis gekregen voor mij. Het is God zelf die voor Zijn schepping zorgt!


Net als de  vogels hoeven wij helemaal niet ver vooruit te denken en te plannen. God zorgt voor ons, en Hij geeft ons kracht voor de dag van vandaag. Dat iedere keer weer! Als ik zie hoelang ik leef, dan is het een berg aan zegeningen waar alle schuren te klein voor zijn. Wat Hij schenkt is niet om te bewaren. Het is niet voor de toekomst. Ik heb geleerd dat het voor het nu is. Om vol te kunnen houden, om ondanks alles dankbaar te kunnen zijn, om vrede te blijven ervaren in tijden van grote onrust en om te delen aan anderen.

Met Hem verlies je niet, ook al lijkt het met onze wereldse blik wel zo. Met Hem kan je verder komen dan dat je eigen voeten je ooit zouden kunnen dragen! Laat God zorgen. Zo mooi wat ik hoorde. Ik mag mijn handen open houden, ik mag oprapen. Maar God zelf zal schenken.

Wij kunnen het hem niet afdwingen, we hebben niets om te eisen. Het is ontvangen! Wat een week met lessen over vertrouwen. Ook al weten wij niet wat de toekomst brengt. God gaat altijd met ons mee! Ik mag mijn dag beginnen met alles van Hem verwachten, van Hem durven vragen maar ook op Zijn tijd durven wachten!

Mag God voor jouw zorgen? Mag Hij jouw nummer één zijn? Deze week heb ik gemerkt, zonder Hem kan ik niet, wil ik niet leven.




Wil je meer Bijbelteksten lezen die ik heb geleerd, en waar ik mijn inzichten heb gedeeld? Dat kan via de volgende klikbare link: Bijbeltekst van de week

Reacties

Populaire posts van deze blog

Mogen zijn zoals ik ben

'Kijk alsjeblieft vriendelijk als ik andere keuzes maak' - Els van Steijn - De fontein vind je plek - Deze quote uit dit boek heeft mij aan het denken gezet. Want ten diepste geeft dit voor mij een kern weer voor al die momenten dat ik niet authentiek, integer en oprecht kon reageren. Dit is heel verwarrend kom ik achter. Want hoe meer ik authentiek ging leven...hoe sterker dit aan mij ging trekken. Zeker nu ik afgelopen jaren in mijn leven ben opgestaan en stap voor stap mijn weg, met God, ben gaan wandelen. Verrassende woorden uit mijn pen Ik ben niet slechter of minder als ik een andere weg ga dan mensen waar ik van hou. Over deze zin wil ik verder schrijven, ik schreef dit, met iets andere woorden, in mijn schrijfoefening om alles uit mijn hoofd eens op te schrijven. Omdat mijn hoofd niet uit een bepaalde situatie kon, ik bleef dezelfde cirkels afleggen, en ik weet dat alles uitschrijven voor mij dan help. Tijdens deze oefening voelde ik bij deze zin, ja hier mag ...

Liefdevol op weg

Wat hadden mijn man en ik een mooie dag. Onze eigen speciale dag: 16-11-16! Een heerlijk liefdevol begin van ons huwelijksleven. De dag begon met wat regen, toen ik naar de kapper ging. Maar toen ik naar buiten liep was het alweer gestopt. Het bleef nog wel een tijdje grijs. Ik ging met mijn mooie haren snel naar huis voor de rest. Daar wachtte mijn schoonzusje, zij hielp mij met make up. En uiteindelijk hielp ze ook met mijn jurk aan trekken. Wat een bijzonder moment. Al toen ik de jurk uit de hoes haalde voelde ik. Wauw wat is het een mooie jurk. Gaaf om de reactie van de lieve mensen om mij heen te zien en te horen. Niet alleen de reacties op mij, maar ook op onze lieve en mooie kindjes. Deze dag zagen we er alle 7 zo mooi uit. We pasten bij elkaar. Het was een dag met elkaar. Mijn man en ik gingen trouwen, maar onze kinderen deden mee. Dat was zo bijzonder. En ook wel heel speciaal. Ze zijn groot genoeg om dit te kunnen onthouden. Hoe bijzonder, ze weten hoe...

Rond de tafel

Rond het derde jaar van mijn zoon ging het lastiger aan tafel. Heel logisch, ik hoorde het namelijk ook bij andere ouders om mij heen. Het is een fase, het gaat wel weer voorbij. Iedereen had zo zijn of haar eigen oplossing hiervoor. Gewoon het bord weghalen na een bepaalde tijd.                                                   Niet dwingen het moet vanzelf komen. Alleen geven wat ze wel eten.                                                 Elke keer opnieuw hetzelfde geven ze eten het vanzelf wel. Ik heb ook van alles geprobeerd. Groente verbergen onder appelmoes, groente verbergen door het te pureren. Maar eigenlijk alles wat er anders uitzag als aardappels of vlees was moeilijk. Zelfs met de yoghurt doen ze er bij mij lang over. Z...