Doorgaan naar hoofdcontent

Struikelen over mijn verleden

In mijn leven zijn er hoge bergen geweest,
misschien zullen er nog meer gaan komen.
Toch zal ik die bergen nu heel anders zien!

Heel lang zag ik bij het terug kijken, bergen van:

  • Verdriet
  • Liefdeloosheid
  • Pijn
  • Schaamte
  • Schuld



Wanneer ik vanuit mijn menselijke natuur kijk? Dan zie ik die bergen nog steeds. Mijn verleden is niet weg gewist. Ik wil jullie meenemen naar een andere geweldige ervaring van Gods werk in mijn leven. Vorige week deelde ik al getuigenissen van Zijn grote en heerlijke werk in mijn leven. Dit kan je lezen in de blog: Ervaringen van God in mijn leven. Maar dat is niet alles, er is nog zoveel meer.... 



Wat is een menselijke natuur?


Ik heb een oude menselijke natuur. Omdat ik geboren ben, ontstaan ben, uit de geslachtslijn van Adam. Dat is een zondige natuur, en de zonde woonde in mij. De macht van de zonde die had mij in de greep. In die oude natuur had ik een mantel gekregen. Ik dacht dat die bij mij hoorde. Zo was ik nu eenmaal, dit is wie ik ben. Daarnaast dacht ik ook: Meer is er niet voor mij. Die mantel was te klein, te oud, afgedragen en vies. Ik droeg hem, het hoorde bij mij, door mijn geboorte als mens. Die natuur beïnvloedde mij op verschillende vlakken. Het had invloed op:

  • Mijn gedrag
  • Mijn gedachten
  • Mijn perspectief
  • Mijn zicht

Struikelen over mijn verleden


Het was die oude natuur die ervoor zorgde dat alles wat ik meemaakte in mijn leven op een stapel ging. Dat maakte bergen. En die bergen? Die konden zomaar voor mijn voeten oprijzen. Wanneer ik nieuwe dingen wilde doen, wanneer ik iets bijzonders meemaakte. Eigenlijk was er soms helemaal niets voor nodig. En daar was het weer. Ik kon erover struikelen en het beperkte mij. Het deed mij zeer en maakte telkens weer wonden open. Waren het leugens? Het vervelend was dat het niet volledig leugens waren. Het is echt gebeurd. Maar, een hele belangrijke maar, de manier waarop ze gepresenteerd werden aan mij? Ze maakte God kleiner. Stilletjes voelde, of hoorde ik: Door die berg  kan je onmogelijk bij God komen. Gods liefde is daar niet groot genoeg voor. Dat wat jij daar deed zorgt ervoor dat je echt nooit meer bij Hem kan komen. En dat waren leugens! Zo werd mijn verleden, als een onoverkomelijke berg voor mijn voet. Het vervelende was dat het voelde alsof dit mijn heden was. Maar nog verder....dat het mijn toekomst zou bepalen!

Een nieuwe natuur ontvangen


Totdat God mijn hart aanraakte met Zijn liefdevolle woorden. Je kan dit ook terug vinden in de blog van vorige week. God zei tegen mij, bij elke berg uit mijn verleden: Je doet het zo goed lieverd! Hij zag mij! Hij kon mijn hart bereiken. En iedere keer wanneer dit gebeurde? Werd er iets in mij veranderd. Nu ik terug kijk zie ik dat er telkens weer een nieuwe mantel om mij heen werd gelegd. Een mantel waarin ik straal en schitter. Die mij schoon maakt. Een mantel die past bij mij maar mooier nog: Een mantel waarin ik vrij ben. Ook deze mantel had invloed op mij. En wel op dezelfde gebieden als mijn oude mantel. Hoe lastig ik het ook vond om niet vanuit mijn oude mantel te leven. Met Gods geduld en liefde lukt het mij meer en meer om te leven in mijn nieuwe mantel. Vanuit mijn nieuwe natuur. Deze nieuwe natuur zorgt ervoor dat ik boven al mijn bergen uit mag stijgen, en niet meer kijk met aardse ogen. Ik mag nu naar die bergen kijken en Gods werk zien. Zo hoog als mijn bergen zijn, zo groot en diep is Zijn trouw, Zijn kracht, Zijn liefde en Zijn genade!

Wat is een nieuwe natuur?


Hoe ik mijn nieuwe natuur ervaar zal ik met jullie delen. Niet langer meer ben ik voortgekomen uit de geslachtslijn van Adam. Ik ben nu nageslacht van Jezus Christus, kind van God en Zijn erfgenaam. Die verandering, dat veranderd mijn hele leven en 'zijn'. In Christus mocht ik sterven aan het kruis en met Hem mocht ik ook uit de dood opstaan. Daardoor leef niet ik, maar Christus in mij! Al het oude is voorbij en het nieuwe is gekomen. Toch is mijn verleden niet weggevaagd of uitgewist. God zou dat gemakkelijk kunnen. Maar dat zou voorbij gaan aan wie Hij is. Nu gebruikt Hij al die bergen van mijn leven. Die afschuwelijke bergen van pijn, leugens, bedrog, schaamte, schuld, en zoveel verdriet tot Zijn eer. Hij laat alles voor Zijn kinderen die in Hem geloven, meewerken ten goede.

Verleden, heden en toekomst 


Wanneer ik nu terug kijk? Zie ik bergen.... Bergen van Zijn genade en liefde! Wel merk ik nu dat mijn verleden niet meer zorgt dat ik in het heden struikel. En ja het bepaald mijn toekomst wel, maar niet meer negatief. Het is alsof mijn verleden, heden en mijn toekomst zijn samengesmolten. Mijn perspectief is veranderd, ik mag nu al eeuwig leven met Hem. Mijn zicht is nog alsof ik in een spiegel kijk. Maar heel soms laat God mij zien hoe Hij dingen ziet. Als gouden momenten mag ik kijken door Hem. Telkens wanneer die bergen vanuit het duister weer voor mij neer worden gezet? Mag ik ernaar kijken vanuit mijn nieuwe natuur. Mag ik het duister weg nemen. Niet door mezelf. Maar door het licht. Want door God ben ik een kind van het licht. Alleen het Licht zal het duister wegnemen. Hierdoor is voor mij meer en meer mijn hart open gegaan voor de volgende Bijbeltekst:


Ik bid dat Christus meer en meer in u mag wonen, naarmate u Hem meer gaat vertrouwen. Dat u geworteld zult zijn in Gods liefde en daarop uw leven zult bouwen. Dan zult u, samen met alle gelovigen, zien hoe breed, lang, hoog en diep de liefde van Christus is.
Efeze 3:17-18



Reacties

  1. Dank je wel. Het bemoedigt me dat jij deze dingen deelt op je blog!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel dat je dit met mij deelt Aritha. Het delen van dat wat God mij geeft aan inzichten voelt kwetsbaar, maar tegelijk is het zo kostbaar!

      Verwijderen
  2. Dank je wel voor deze bemoedigende blog!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Mogen zijn zoals ik ben

'Kijk alsjeblieft vriendelijk als ik andere keuzes maak' - Els van Steijn - De fontein vind je plek - Deze quote uit dit boek heeft mij aan het denken gezet. Want ten diepste geeft dit voor mij een kern weer voor al die momenten dat ik niet authentiek, integer en oprecht kon reageren. Dit is heel verwarrend kom ik achter. Want hoe meer ik authentiek ging leven...hoe sterker dit aan mij ging trekken. Zeker nu ik afgelopen jaren in mijn leven ben opgestaan en stap voor stap mijn weg, met God, ben gaan wandelen. Verrassende woorden uit mijn pen Ik ben niet slechter of minder als ik een andere weg ga dan mensen waar ik van hou. Over deze zin wil ik verder schrijven, ik schreef dit, met iets andere woorden, in mijn schrijfoefening om alles uit mijn hoofd eens op te schrijven. Omdat mijn hoofd niet uit een bepaalde situatie kon, ik bleef dezelfde cirkels afleggen, en ik weet dat alles uitschrijven voor mij dan help. Tijdens deze oefening voelde ik bij deze zin, ja hier mag ...

Liefdevol op weg

Wat hadden mijn man en ik een mooie dag. Onze eigen speciale dag: 16-11-16! Een heerlijk liefdevol begin van ons huwelijksleven. De dag begon met wat regen, toen ik naar de kapper ging. Maar toen ik naar buiten liep was het alweer gestopt. Het bleef nog wel een tijdje grijs. Ik ging met mijn mooie haren snel naar huis voor de rest. Daar wachtte mijn schoonzusje, zij hielp mij met make up. En uiteindelijk hielp ze ook met mijn jurk aan trekken. Wat een bijzonder moment. Al toen ik de jurk uit de hoes haalde voelde ik. Wauw wat is het een mooie jurk. Gaaf om de reactie van de lieve mensen om mij heen te zien en te horen. Niet alleen de reacties op mij, maar ook op onze lieve en mooie kindjes. Deze dag zagen we er alle 7 zo mooi uit. We pasten bij elkaar. Het was een dag met elkaar. Mijn man en ik gingen trouwen, maar onze kinderen deden mee. Dat was zo bijzonder. En ook wel heel speciaal. Ze zijn groot genoeg om dit te kunnen onthouden. Hoe bijzonder, ze weten hoe...

Rond de tafel

Rond het derde jaar van mijn zoon ging het lastiger aan tafel. Heel logisch, ik hoorde het namelijk ook bij andere ouders om mij heen. Het is een fase, het gaat wel weer voorbij. Iedereen had zo zijn of haar eigen oplossing hiervoor. Gewoon het bord weghalen na een bepaalde tijd.                                                   Niet dwingen het moet vanzelf komen. Alleen geven wat ze wel eten.                                                 Elke keer opnieuw hetzelfde geven ze eten het vanzelf wel. Ik heb ook van alles geprobeerd. Groente verbergen onder appelmoes, groente verbergen door het te pureren. Maar eigenlijk alles wat er anders uitzag als aardappels of vlees was moeilijk. Zelfs met de yoghurt doen ze er bij mij lang over. Z...