Doorgaan naar hoofdcontent

Waar hou jij je aan vast?

Ik merk dat ik een mens ben die naar zekerheid zoekt, in mezelf of om mij heen. Een bepaalde mate van controle ervaren gaf mij lange tijd een stukje vertrouwen. In wat eigenlijk? Dat weet ik nog niet. Maar het gaat zo ongemerkt. Maar waar ik ondertussen achter ben is dat het in geloof gaat om mezelf loslaten.

Niet ik

Loslaten van mezelf. Wie ik dacht dat ik moest zijn. Dat beeld waaraan ik wilde voldoen, het was onhaalbaar, en van de wereld. Als je nu geen fouten maakt, veel kan, gezellig ben, lief doet ja dan...dan wat? Ik deed zolang mijn best, maar er waren van die momenten, dat het niet meer lukte. Wat voelde dat als falen. Heel de tijd was ik mezelf aan het analyseren. Dat ging eigenlijk automatisch. Voldeed ik nog aan de eisen die ik mezelf had opgelegd? Te vaak schoot ik eronder door. Totdat ik God werkelijk mocht ontmoeten in mijn leven. Hij liet mij zien dat ik al die eisen mocht loslaten. Het diende geen enkel nut. Want inderdaad, wie ben ik als ik mij daar aan kan houden? Het levert mij niets op! God had voor mij iets mooiers. Alles wat ik aan idealen kan nastreven hier op aarde, het zou mij niet die voldoening geven die ik zoek.


Maar Hij in mij


Dat loslaten van mezelf ging niet zo gemakkelijk als het hier nu staat. Zelfs nu loop ik er nog weleens tegen aan. Het is een proces om niet mijn ideaalbeeld vast te houden. Een heel nieuw proces is om steeds meer Zijn beeld voor mijn leven vast te houden. Zijn idealen voor onze wereld zijn zo anders als mijn beperkte gedachten. Het gaat niet meer om mij alleen, maar eerst om Hem die in mij wilde wonen. Gelukkig gaf Hij mij een voorbeeld, in Zijn eigen leven, vond Hij zichzelf minder belangrijk als het redden van de wereld. Hij stierf voor mij! Loslaten wat ik zelf wil, dat vraagt lef. Telkens weer op een ander vlak zal ik dat lef nodig hebben. Al heb ik nu al vaak mogen ervaren welke wonderlijke dingen er komen als ik mijn beeld loslaat en Hem vast houd en volgt. Zijn plannen voor mij, en voor jou, zijn plannen vol hoop. Het is Hem volgen, niet wetende waar je allemaal zal komen, maar met een behouden thuiskomst.


Wie is in jouw leven nummer 1? Is dat God, of toch jij zelf misschien? Durf jezelf maar los te laten? Al de dingen die jij denkt, je ideeën over hoe het hoort of wie jij zou moeten zijn. Laat het maar los en hou je maar vast aan Hem. Hij weet waar Hij jou voor heeft gemaakt. Zijn wonderlijke dingen voor ons leven, liggen soms ver buiten onze comfortzone of buiten ons verstand. Vertrouw Hem maar Hij weet wat Hij doet, ook met ons!

Reacties

  1. Dank je wel voor deze mooie reminder!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Zo lief hoe je telkens reageert Ariëlla! Jij ook bedankt.

      Verwijderen
  2. Herkenbaar, Petrina, en goed om zo eens af en toe bij stil te staan en jezelf af te vragen: 'Waar sta ik nu?' Wie is mijn nummer 1.
    Met Ariëlla dank ik je voor deze mooie reminder.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel voor deze mooie reactie Rita!

      Ik heb dit met liefde gedeeld

      Verwijderen

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Ervaringen van God in mijn leven

Als ik denk aan God ervaren? Dan voel ik mij rijk... Gouden tip Ik heb op heel veel momenten in mijn leven God mogen ervaren. Iedere keer weer raakte het mij en het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. In mijn leven heb ik veel moeilijke dingen meegemaakt. Dat is waarom iemand mij ooit een geweldige tip gaf: Schrijf de ontmoetingen en ervaringen met God op! Want ja, moeilijkheden zullen blijven komen. Doordat ik zoveel mooie momenten met God mocht ervaren en opschrijven, had ik iets tastbaars voor als het tegen zat. Als ik dan mijn notitieboek erbij pakte waarin ik deze momenten had opgeschreven, dan lukte het mij om mijn focus te veranderen. Ik kon kijken naar God en Zijn werk in mijn leven. Daardoor zakte alle angst en alle zorgen. Want het liet mij zien: God is erbij in jouw leven. Altijd! God in de diepte van mijn leven Al jong mocht ik God voor het eerst ervaren. Op een dieptepunt in mijn geloofsleven. Ik was twaalf jaar, en had toen al zó'n drie...

Laat je licht schijnen in het duister

Ik zie in hoe er voor de lieve vrede...om het duister heen wordt gedanst. En ook hoe ik zelf een lange periode nodig heb gehad om echt het licht door mij heen te laten schijnen. Daarover in deze blog meer. Alleen heel even eerst iets anders omdat het zolang geleden is dat ik heb geblogd. Afgelopen periode heb ik vaker het gevoel gekregen, een innerlijk verlangen, om weer lessen en inzichten die ik op doe met jou te delen. Hier op mijn blog. Mijn eigen speciale plekje om mijn hart met jou te delen. Een inkijkje te geven en te verbinden met jou. Mogelijk je ook te inspireren. Vandaag wil ik beginnen met iets wat ik de laatste weken zo op mijn hart heb. Persoonlijke zoektocht Eigenlijk nog helemaal niet zo helder wat ik ermee mag voor mezelf. In de blog wil ik het in ieder geval met jou delen. De worstelwoorden uit mijn hart. Mogelijk ontrafelt het schrijven het weer. Zo heeft deze blog, het delen van woorden met jou, mij vaker geholpen om te ontrafelen wat er lag. Voor mij voelt het heel...

Een bemoedigend beeld!

In 2014 was ik voor het eerst naar Bidden en Vasten, wat heb ik daar mooie dingen mogen ervaren. Nu was er ook een vrouw die vertelde aan mij dat ze een beeld had bij mij. Ze zag mij, zittend aan een tafel.  Met een grote bak kralen voor mij. Ik was druk bezig om de kralen te rijgen, maar het lukte maar niet. Het was een slagen en falen. Maar ze zag ook het uiteindelijke resultaat. De losse houten kralen met vele kleuren zoals ze omschreef, die na lange tijd van proberen, een mooie creatie werden. Kostbaar, uniek en het schitterde haar tegemoet. Ik vond dit super bijzonder, het was ook wel tekenend voor hoe het in mijn leven gaat. Het blijven volhouden van mij om te leren, te groeien, te verwerken wat er allemaal aan tegenslagen op mijn pad kwam. Al die kralen, al die losse stukken in mijn leven, hoe krijg ik het ooit één geheel? Het voelde in mijn leven zo vaak van, pfff nu heb ik eindelijk een paar kralen geregen, waarom moeten ze er nu weer afvallen. Dan...