Doorgaan naar hoofdcontent

Ervaar jij innerlijke bewogenheid voor jouw verdriet?

En de Heere, haar ziende, werd innerlijk met ontferming over haar bewogen, en zeide tot haar: Ween niet.

We huilen wat af in deze tijd. Maar welke tranen huilen wij? Daarnaast een hele belangrijke andere vraag:

Wie is er door jouw tranen innerlijk bewogen zoals onze Heer?



Onze Heere in de Hemel, maar ook God in ons hart, Hij voelt met ons mee. Zo mogen wij, als gemeente en familie door het bloed van Christus, met elkaar mee voelen. Voel jij het verdriet van de ander mee?

De bewogenheid die God toont die gaat verder dan wat de tv biedt. Dan wat de wereld biedt. Het lijkt misschien dan ook wel vreemd dat Jezus hier spreekt met de volgende woorden:

Ween niet!

Hiermee bedoelde Jezus niet dat wij niet mogen huilen. Gelukkig maar, want ik heb menig traan gelaten. En de moeilijkste en zwaarste tranen? Dat waren de tranen die niet naar buiten mochten komen. Als mijn hart verscheurd werd van verdriet. Maar er was geen ruimte voor, geen plek, niemand die met bewogenheid naar mij keek. Eenzaam dragend, en gebukt onder het juk van pijn en verdriet dat niemand zag.

Wat bedoelde Jezus dan wel?


Dat Hij God is en dat er ooit door Hem de oorzaak van het verdriet weg genomen zal worden. Hij was boos op de dood. Door de zonde van ons ontstaan. Hij was geraakt en innerlijk met ontferming bewogen met de vrouw die hieronder gebukt ging. En in het verhaal waar deze Bijbeltekst uit komt grijpt Jezus in. Hij gaf leven aan de moeder terug. Hij roept onze tranen geen halt toe. Maar de dood wordt een halt toegeroepen door Hem.


 Deel je verhaal met God


Vergeet Hem niet in je verhaal te betrekken. Afgelopen maanden heb ik mij in de steek gelaten gevoeld rondom mijn pijn en verdriet. Ik liep daarmee en ging eronder gebukt. Ik deelde mijn verhaal met God maar verloor meer en meer mijn energie, mijn kracht...  Twee weken geleden ben ik begonnen om daar over te spreken. Met vriendinnen en met de dominee, de herder van mijn gemeente. Maanden liep ik alleen met de aanval van satan die mij diep in mijn oude wond aanviel:

Kijk eens, nu je verdrietig bent, nu is er weer niemand!
Zie je, dit is je nieuwe familie in Christus.

De diepe wond van verlatenheid, afwijzing en er niet bij horen werd opengereten. Was het waar wat satan op mij afvuurde? Ja en nee. Satan komt niet met hele leugens. Altijd zit er waarheid in. Juist daardoor is het zo lastig. Afgelopen maand was mijn moeder 10 maanden overleden. Maanden waarin veel gebeurd is, waarin ik veel heb gevoeld. Maar niet kon delen met andere mensen om mij heen dan mijn man.

Hij is met innerlijke ontferming bewogen


Weet je waar de waarheid van satan stopte? Bij het volgende woord: niemand! Want de Grootste, de Almachtige, de Ik ben en Ik zal er zijn is er altijd voor mij. Hij is met innerlijke ontferming over mij bewogen. Ik mocht Hem betrekken in mijn verhaal. Hij mocht de bodem zijn in mijn verdriet. Twee maanden heb ik thuis de diensten van mijn gemeente geluisterd. Maanden waarin het ook stil bleef, terwijl ik wel actief was door catechisatie geven en andere taken. Het lukte mij niet om in de dienst aanwezig te zijn, het voelde zo confronterend en pijnlijk om in een zaal te zitten, met honderden prachtige en lieve broeders en zusters, die niet bewogen leken te zijn met mijn pijn en verdriet. Waar geen ruimte leek voor waar ik door ging.

Daarmee schenkt Hij je leven


Vorige week kon ik weer naar de gemeente gaan. Doordat ik erover gesproken had, met God maar ook met mensen. Niet in eigen kracht ging ik naar het avondmaal, Hij was het die zei: Kom maar bij mij! Met al je tranen en jouw verdriet. Groot is Hij. Die de gaten vult in mijn hart. De tranen opvangt, of ze nu gestroomd hebben over mijn wang, of alleen borrelde in mijn hart. Hij is trouw, en verlaat mij nooit. Hij verlangt ernaar dat ik mijn verdriet met Hem deelt. En ooit.... Ooit roept Hij de dood voor eeuwig een halt toe! Tot die tijd mag ik bidden: Hoe lang nog o Heer. Hoe lang? En Hij fluistert:

Hou vol mijn kind, nog maar een korte tijd!

Ooit krijg je het leven weer terug, tot in eeuwigheid. Zonder pijn en verdriet.

Reacties

  1. Wat een kwetsbaar en eerlijk blog, Hij was erbij.
    Dikke knufff lieverd 😘

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Lieve Danielle dank je wel voor je reactie! Ja Hij was er altijd bij.

      Verwijderen
  2. Pijnlijk herkenbaar dat stil gedragen verdriet. Ik heb echt moeten leren dat iedereen zo zijn eigen problemen heeft. Het is geen onwil wanneer er niet naar mij gevraagd wordt. Wanneer ik het aangeef wil men er best voor me zijn. Maar ik moet ook aangeven, hulp vragen en eerlijk zijn. Bedankt voor je eerlijke blog. Ik wens je zijn zegen in je rouwproces.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Klopt inderdaad het is geen onwil, het is niet dat mensen niet meeleven. Toch deed het iets met mij. Het gevoel wat het omhoog bracht, dat is waar ik het over wil hebben. Want daar achter schuilt een behoefte kwam ik achter. Een behoefte om gezien te worden.

      Wat je schrijft klopt daar zo bij en vult dit zo mooi aan. Ik mag leren aangeven wat ik voel, wat ik nodig heb en ik mag er helemaal zijn. Mooi hoe je dit ook kwetsbaar deelt.

      Ook jij veel zegen hierbij, in een nieuw land en in een hele andere omgeving.

      Dank je wel Anne!

      Verwijderen

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Ervaringen van God in mijn leven

Als ik denk aan God ervaren? Dan voel ik mij rijk... Gouden tip Ik heb op heel veel momenten in mijn leven God mogen ervaren. Iedere keer weer raakte het mij en het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. In mijn leven heb ik veel moeilijke dingen meegemaakt. Dat is waarom iemand mij ooit een geweldige tip gaf: Schrijf de ontmoetingen en ervaringen met God op! Want ja, moeilijkheden zullen blijven komen. Doordat ik zoveel mooie momenten met God mocht ervaren en opschrijven, had ik iets tastbaars voor als het tegen zat. Als ik dan mijn notitieboek erbij pakte waarin ik deze momenten had opgeschreven, dan lukte het mij om mijn focus te veranderen. Ik kon kijken naar God en Zijn werk in mijn leven. Daardoor zakte alle angst en alle zorgen. Want het liet mij zien: God is erbij in jouw leven. Altijd! God in de diepte van mijn leven Al jong mocht ik God voor het eerst ervaren. Op een dieptepunt in mijn geloofsleven. Ik was twaalf jaar, en had toen al zó'n drie

God zorgt voor mij!

Vertrouw op God Hij zorgt voor je! Dit staat op een kaartje dat ik al een paar weken geleden mocht ontvangen. Dit kaartje heb ik bij de foto van mijn moeder gezet. Als bemoediging, maar ook als reminder aan beloften die God gedaan heeft. Wat ik merkte is dat ik heel snel achter deze quote het volgende zeg: Als ik. Hier wat voorbeelden van wat ik bedoel: Als ik maar bid Als ik maar Bijbel lees Als ik Hem vraag Als ik Gisteren kreeg ik een inzicht dat ik met jullie wil delen. Ik las deze Bijbeltekst: Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van mij, zal het behouden. Mattheüs 16:25 Het gaat niet om mijn ik, het gaat niet om wat ik doe. Pasen 2018 leerde mij: Het gaat om wat God doet, om wat Jezus heeft gedaan! Mijn ik, of in deze situatie als ik.... Het maakt God alleen maar kleiner. Zolang ik denk, geloof of mezelf voorhou dat ik iets van God heb ontvangen door mijn ik, dan maak ik mijn ik te groot. Er is niets wat ik

God voert de strijd voor mij!

Ik heb de goede strijd gestreden. Ik heb de loop tot een einde gebracht. Ik heb het geloof behouden. ( 2 Timotheus 4:7) Afgelopen weken heb ik strijd ervaren. Hierover schreef ik al eerder, licht en luchtig , het maakte mij zo moe. Alsof het mij verlamde. Het was geen strijd tegen andere mensen. Heel eerlijk? Het was meer een innerlijke strijd tegen mezelf. Dat ik een strijd ervaar in mijn denken heb ik al vaker gedeeld op deze blog. Ook in de link die ik nu deel lees je hier iets over. Die strijd maakte dat er een soort mist in mijn hoofd aanwezig was. Hoe leuk het ook is in mijn leven, ik zat met dingen in mijn hoofd die het zwaar maakte om te genieten, om rust te ervaren. Totdat ik twee geleden de Bijbeltekst in 2 Timotheus las. Nieuw inzicht Ik strijd tegen mezelf. Het is niet alleen strijd in mijn denken, maar ook strijd om te mogen zijn. Heel vaak schoof ik mezelf opzij. Zo wrong ik mij voor alles en iedereen in bochten. Zonder iets te zeggen. Dit gaf moeite en gedoe bij