En de Heere, haar ziende, werd innerlijk met ontferming over haar bewogen, en zeide tot haar: Ween niet.
We huilen wat af in deze tijd. Maar welke tranen huilen wij? Daarnaast een hele belangrijke andere vraag:
Wie is er door jouw tranen innerlijk bewogen zoals onze Heer?
Onze Heere in de Hemel, maar ook God in ons hart, Hij voelt met ons mee. Zo mogen wij, als gemeente en familie door het bloed van Christus, met elkaar mee voelen. Voel jij het verdriet van de ander mee?
De bewogenheid die God toont die gaat verder dan wat de tv biedt. Dan wat de wereld biedt. Het lijkt misschien dan ook wel vreemd dat Jezus hier spreekt met de volgende woorden:
Ween niet!
Hiermee bedoelde Jezus niet dat wij niet mogen huilen. Gelukkig maar, want ik heb menig traan gelaten. En de moeilijkste en zwaarste tranen? Dat waren de tranen die niet naar buiten mochten komen. Als mijn hart verscheurd werd van verdriet. Maar er was geen ruimte voor, geen plek, niemand die met bewogenheid naar mij keek. Eenzaam dragend, en gebukt onder het juk van pijn en verdriet dat niemand zag.
Wat bedoelde Jezus dan wel?
Dat Hij God is en dat er ooit door Hem de oorzaak van het verdriet weg genomen zal worden. Hij was boos op de dood. Door de zonde van ons ontstaan. Hij was geraakt en innerlijk met ontferming bewogen met de vrouw die hieronder gebukt ging. En in het verhaal waar deze Bijbeltekst uit komt grijpt Jezus in. Hij gaf leven aan de moeder terug. Hij roept onze tranen geen halt toe. Maar de dood wordt een halt toegeroepen door Hem.
Deel je verhaal met God
Vergeet Hem niet in je verhaal te betrekken. Afgelopen maanden heb ik mij in de steek gelaten gevoeld rondom mijn pijn en verdriet. Ik liep daarmee en ging eronder gebukt. Ik deelde mijn verhaal met God maar verloor meer en meer mijn energie, mijn kracht... Twee weken geleden ben ik begonnen om daar over te spreken. Met vriendinnen en met de dominee, de herder van mijn gemeente. Maanden liep ik alleen met de aanval van satan die mij diep in mijn oude wond aanviel:
Kijk eens, nu je verdrietig bent, nu is er weer niemand!
Zie je, dit is je nieuwe familie in Christus.
De diepe wond van verlatenheid, afwijzing en er niet bij horen werd opengereten. Was het waar wat satan op mij afvuurde? Ja en nee. Satan komt niet met hele leugens. Altijd zit er waarheid in. Juist daardoor is het zo lastig. Afgelopen maand was mijn moeder 10 maanden overleden. Maanden waarin veel gebeurd is, waarin ik veel heb gevoeld. Maar niet kon delen met andere mensen om mij heen dan mijn man.
Hij is met innerlijke ontferming bewogen
Weet je waar de waarheid van satan stopte? Bij het volgende woord: niemand! Want de Grootste, de Almachtige, de Ik ben en Ik zal er zijn is er altijd voor mij. Hij is met innerlijke ontferming over mij bewogen. Ik mocht Hem betrekken in mijn verhaal. Hij mocht de bodem zijn in mijn verdriet. Twee maanden heb ik thuis de diensten van mijn gemeente geluisterd. Maanden waarin het ook stil bleef, terwijl ik wel actief was door catechisatie geven en andere taken. Het lukte mij niet om in de dienst aanwezig te zijn, het voelde zo confronterend en pijnlijk om in een zaal te zitten, met honderden prachtige en lieve broeders en zusters, die niet bewogen leken te zijn met mijn pijn en verdriet. Waar geen ruimte leek voor waar ik door ging.
Daarmee schenkt Hij je leven
Vorige week kon ik weer naar de gemeente gaan. Doordat ik erover gesproken had, met God maar ook met mensen. Niet in eigen kracht ging ik naar het avondmaal, Hij was het die zei: Kom maar bij mij! Met al je tranen en jouw verdriet. Groot is Hij. Die de gaten vult in mijn hart. De tranen opvangt, of ze nu gestroomd hebben over mijn wang, of alleen borrelde in mijn hart. Hij is trouw, en verlaat mij nooit. Hij verlangt ernaar dat ik mijn verdriet met Hem deelt. En ooit.... Ooit roept Hij de dood voor eeuwig een halt toe! Tot die tijd mag ik bidden: Hoe lang nog o Heer. Hoe lang? En Hij fluistert:
Hou vol mijn kind, nog maar een korte tijd!
Ooit krijg je het leven weer terug, tot in eeuwigheid. Zonder pijn en verdriet.
Mooi geschreven!
BeantwoordenVerwijderenDank je wel Elianne Hinnen mooi dat je zo reageert.
VerwijderenWat een kwetsbaar en eerlijk blog, Hij was erbij.
BeantwoordenVerwijderenDikke knufff lieverd 😘
Lieve Danielle dank je wel voor je reactie! Ja Hij was er altijd bij.
VerwijderenPijnlijk herkenbaar dat stil gedragen verdriet. Ik heb echt moeten leren dat iedereen zo zijn eigen problemen heeft. Het is geen onwil wanneer er niet naar mij gevraagd wordt. Wanneer ik het aangeef wil men er best voor me zijn. Maar ik moet ook aangeven, hulp vragen en eerlijk zijn. Bedankt voor je eerlijke blog. Ik wens je zijn zegen in je rouwproces.
BeantwoordenVerwijderenKlopt inderdaad het is geen onwil, het is niet dat mensen niet meeleven. Toch deed het iets met mij. Het gevoel wat het omhoog bracht, dat is waar ik het over wil hebben. Want daar achter schuilt een behoefte kwam ik achter. Een behoefte om gezien te worden.
VerwijderenWat je schrijft klopt daar zo bij en vult dit zo mooi aan. Ik mag leren aangeven wat ik voel, wat ik nodig heb en ik mag er helemaal zijn. Mooi hoe je dit ook kwetsbaar deelt.
Ook jij veel zegen hierbij, in een nieuw land en in een hele andere omgeving.
Dank je wel Anne!