Doorgaan naar hoofdcontent

Gast of Heer?

Is Jezus bij jou te gast of is Hij je Heer en kniel je aan Zijn voeten neer?

Ben jij klaar?

Maak jij je leven eerst 'schoon' en 'klaar' voor God? Of mag Hij in jouw chaos, jouw lijden, jouw gebrokenheid komen? Het maakt een groot verschil. Het is een hele andere wereld. Zie je Martha, met een stofdoek in haar hand en een bezem door haar huis gaan. Jezus komt en zij is gastvrouw. Niets mis mee, voor velen in onze cultuur is het nog steeds normaal om je huis aan kant te maken als je weet dat er hoog bezoek komt. En Jezus? Hij is God zelf! Meer dan koninklijk bezoek. Is het dan raar dat je alles gereed en netjes wilt hebben? Welnee! Wat er wel gebeurd hierdoor, is dat je bezoektijd uitgesteld word. Eerst moet je tijd hebben om schoon te maken, en dan is je Gast er en dan moet je van alles voor je Gast doen. Er blijft maar weinig echt ruimte over voor relatie. En heel eerlijk? Wat zijn wij ook graag bezig. Ik merk het zo vaak in mezelf.


Nu is het juiste moment!


Maar heel eerlijk? Wij hebben een hele bijzondere God. Wanneer Hij komt wilt Hij gewoon jouw hart, jouw leven. Precies zoals het al is! Wanneer Hij, op dit moment in je leven de hoogste plaats krijgt, zal Hij je een weg wijzen door jouw leven. Hij wil graag voor jouw zorgen als Hij in jouw leven komt. En Hij verwacht niet dat je van alles voor Hem doet wanneer Hij er is. Hij wil gewoon met jouw zijn. Hij wil je dragen op de moeilijkste moment. Hij steunt je wanneer je dreigt te vallen. Juist als Hij in het moeilijkste van je leven mag komen, dan mag je Hem werkelijk ontmoeten. Want onze God, Jezus, kent gebrokenheid. Hij werd verraden, in de steek gelaten, bespot, geslagen, veroordeeld. Ken jij dat gevoel? Hij ook! Hij weet wat je moet doorstaan in deze wereld. God is op de wereld geweest voor ons. Hij heeft gevoeld wat wij voelen. En veel meer nog, Hij droeg, wat wij moesten dragen! Wanneer je Hem ontmoet in jouw gebrokenheid dan hoeft er niets meer geruimd. Dan mag jij je thuis weten in Zijn armen. Hij kent je chaos, je rommel, je pijn en je wonden. Met God mag je ontvangen, knielend aan Zijn voeten. Zoals Maria die het beste deel koos. Er is een beste deel! Ook voor jou, en mij! Midden in het leven dat van alles 'normaal' vind of verwacht. Dat vind dat je moet doorgaan en sterk moet zijn. Midden in die wereld mag je knielen aan Zijn voeten.












Reacties

  1. Mooi zoals je het begin schildert met hoe men altijd alles opruimt en netjes maakt voor je iemand ontvangt.
    Hoe heerlijk bevrijdend is het om dat bij Hem niet te hoeven doen; dat Hij gewoon mag komen in elke ruimte van 'mijn huis' welke puinhoop er ook is en daarbij te weten dat Hij je er niet gelijk op aanspreekt, maar eerst rustig met je gaat zitten om gewoon samen te zijn, en vervolgens zegt: 'Zullen we samen aan de slag gaan?'
    Mooi! Dank je wel!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat geeft letterlijk ruimte he. Het hoeft niet perfect, en ik hoef mij voor Hem niet gek te maken. We mogen het samen doen. Het onkruid verwijderen. En vaak blijkt het dan ook op een hele andere manier aangepakt te kunnen worden. Mijn manier is vaak maar beperkt.

      Fijn je reactie weer te zien Rita!

      Verwijderen
  2. Mooi geschreven, wat maken wij ons toch druk he? Vakantie komt er aan en dan nog is het moeilijk om rust te vinden om tijd voor God vrij te zetten. Bedankt voor je inspiratie, ik ga het deze vakantie anders doen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Ella,

      Wat een mooie reactie, dank je wel!

      Veel zegen van God bij het vinden van tijd voor Hem en met Hem. Ik wens je mooie ontmoetingen en lessen. En natuurlijk een hele fijne vakantie!

      Verwijderen

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Mogen zijn zoals ik ben

'Kijk alsjeblieft vriendelijk als ik andere keuzes maak' - Els van Steijn - De fontein vind je plek - Deze quote uit dit boek heeft mij aan het denken gezet. Want ten diepste geeft dit voor mij een kern weer voor al die momenten dat ik niet authentiek, integer en oprecht kon reageren. Dit is heel verwarrend kom ik achter. Want hoe meer ik authentiek ging leven...hoe sterker dit aan mij ging trekken. Zeker nu ik afgelopen jaren in mijn leven ben opgestaan en stap voor stap mijn weg, met God, ben gaan wandelen. Verrassende woorden uit mijn pen Ik ben niet slechter of minder als ik een andere weg ga dan mensen waar ik van hou. Over deze zin wil ik verder schrijven, ik schreef dit, met iets andere woorden, in mijn schrijfoefening om alles uit mijn hoofd eens op te schrijven. Omdat mijn hoofd niet uit een bepaalde situatie kon, ik bleef dezelfde cirkels afleggen, en ik weet dat alles uitschrijven voor mij dan help. Tijdens deze oefening voelde ik bij deze zin, ja hier mag ...

Liefdevol op weg

Wat hadden mijn man en ik een mooie dag. Onze eigen speciale dag: 16-11-16! Een heerlijk liefdevol begin van ons huwelijksleven. De dag begon met wat regen, toen ik naar de kapper ging. Maar toen ik naar buiten liep was het alweer gestopt. Het bleef nog wel een tijdje grijs. Ik ging met mijn mooie haren snel naar huis voor de rest. Daar wachtte mijn schoonzusje, zij hielp mij met make up. En uiteindelijk hielp ze ook met mijn jurk aan trekken. Wat een bijzonder moment. Al toen ik de jurk uit de hoes haalde voelde ik. Wauw wat is het een mooie jurk. Gaaf om de reactie van de lieve mensen om mij heen te zien en te horen. Niet alleen de reacties op mij, maar ook op onze lieve en mooie kindjes. Deze dag zagen we er alle 7 zo mooi uit. We pasten bij elkaar. Het was een dag met elkaar. Mijn man en ik gingen trouwen, maar onze kinderen deden mee. Dat was zo bijzonder. En ook wel heel speciaal. Ze zijn groot genoeg om dit te kunnen onthouden. Hoe bijzonder, ze weten hoe...

Rond de tafel

Rond het derde jaar van mijn zoon ging het lastiger aan tafel. Heel logisch, ik hoorde het namelijk ook bij andere ouders om mij heen. Het is een fase, het gaat wel weer voorbij. Iedereen had zo zijn of haar eigen oplossing hiervoor. Gewoon het bord weghalen na een bepaalde tijd.                                                   Niet dwingen het moet vanzelf komen. Alleen geven wat ze wel eten.                                                 Elke keer opnieuw hetzelfde geven ze eten het vanzelf wel. Ik heb ook van alles geprobeerd. Groente verbergen onder appelmoes, groente verbergen door het te pureren. Maar eigenlijk alles wat er anders uitzag als aardappels of vlees was moeilijk. Zelfs met de yoghurt doen ze er bij mij lang over. Z...