Geschreven in 2014
Bij het verhaal hoe Petrus over het water liep, en door angst en gebrek aan vertrouwen uiteindelijk zonk, dan dacht ik, hoe kan dat nou toch. Als je zoveel bijzondere dingen heb mogen meemaken. Dan toch zo weinig geloof en vertrouwen hebben dat je daardoor zinkt, dat daardoor juist je angst waarheid word. Maar ondertussen heb ik wat stormen in mijn leven moeten doorstaan. Stormen die gingen om leven en dood, stormen waarbij ik wist dat God erbij was, maar dat ik Hem wel moest toelaten in de storm, dat ik Hem wel moest aanroepen en vooral ook, Hem moest vertrouwen. Ik zit nog steeds in mijn schip, en tussen de stormen zitten nu tussen pozen. Maar als ik daar vanaf wil, dan zal ik uit het schip moeten. Want op open zee, alleen is niet veilig. Het alleen zijn en dat niemand bij je kan komen is een schijnveiligheid. Maar ja wie gaat er op open zee nou uit een schip stappen. Dat kan niet, dat doe je toch niet! Dan moet je iets anders zoeken om je aan vast te houden, want anders red je het niet... Maar zover als je om je heen kijkt, er is niets wat je gebruiken kan om aan land te komen. En er komen mensen langs, die zeggen, o weet je... wij varen mee. Je vaart niet meer alleen. Prima! Zolang hun maar in hun eigen scheepje mee gaan. Nee instappen kan niet, dat is te gevaarlijk. En zo gaat de reis verder, de schepen die mee varen gaan mee door mijn stormen en ik vaar mee door de stormen waar zij door gaan. En ik zie het verschil. Alleen door een storm is veel zwaarder, een heel andere strijd! En altijd is er een stem. Petrina je mag uitstappen. Stap uit je boot, waarom ga je niet bij hen aan boord? Petrina, je mag uitstappen, God is bij jou, Hij wil je echte veiligheid geven, je kan zo dit eenzame schip uitstappen er zal je niets gebeuren. Geloof jij Petrina, dat jij over jou meer, over je eigen zee heen kan lopen, met God. En als ik het zo bekijk, dan begrijp ik Petrus zo goed. Wie haalt er nu in zijn hoofd dat je dit aan kan? Als je dat zegt dan verklaart toch iedereen je voor niet wijs. Toch? Misschien jij ook wel. Alles in je gaat roepen. Doe dit niet! Het kan niet! Toch laat God zien door Zijn Zoon dat het kan. Kijk niet naar beneden, naar de aardse problemen, die zijn vaak juist zo groot en zo veel, dat je wel hulp nodig hebt. Kijk naar boven en verwacht het van God. En neem dat wat Hij schenkt aan. Bij Petrus stond Jezus in de beurt om Hem te redden. Om Hem te leren wat er allemaal mogelijk was bij God. Maar God zend nog steeds alles wat ik nodig heb om te leren wat er mogelijk is bij God. Ik ben in beweging. Zie in dat ik niet in dit scheepje, eenzaam wil blijven. Eerste stappen zijn het moeilijkst zeggen wij dan wel, nou dat is inderdaad waar. Blij ben ik daarom dat de eerste stappen gezet zijn, bestuurd door God. Hij is er bij, Hij gaat het doen, want ik zelf...... ik durf dit niet en kan dit niet.
Dankbaar ben ik voor de mensen die mij tot nu toe altijd begrepen, en mee vaarde naast mij, mij belangrijk en bijzonder genoeg vonden om mij niet aan mijn lot over te laten. Ook al kon ik hen niet in alles toe laten, hou ik nog zoveel af, toch zijn er zelfs mensen door gebroken die zelfs al in mijn scheepje mogen zitten. Zodat ik kan ervaren dat het ook goed kan zijn, en zodat ik langzaam kan gaan wennen dat er mensen zijn die mij liefde geven omdat ze om mij geven. Veel mensen hou ik nog op afstand, ik kan het nog niet aan, de overgang is te groot. Het vertrouwen nog te wankel. Maar er is beweging!
Juist door dingen te doen die we zelf niet kunnen, juist te doen wat voor ons zelf te veel of te moeilijk is, de dingen waarvan ons verstand zegt dat kan je gewoon niet aan, juist door die dingen kan de grootsheid, de liefde en de kracht van God zichtbaar worden.
Mijn vraag is of God deze reis wilt zegenen! En ik wil Hem bedanken voor de mooie mensen waardoor Hij stukjes laat zien van wie Hij is.
En als ik met deze eigen ervaringen naar dit Bijbelverhaal kijk, dan kan ik denken, wat een verlangen had Petrus, wat strekte hij zich ernaar uit om dicht bij Jezus/God te zijn. Maar wat was er ook bij hem een strijd gaande. En daarnaast mogen we zien: alles is mogelijk bij God!
Bij het verhaal hoe Petrus over het water liep, en door angst en gebrek aan vertrouwen uiteindelijk zonk, dan dacht ik, hoe kan dat nou toch. Als je zoveel bijzondere dingen heb mogen meemaken. Dan toch zo weinig geloof en vertrouwen hebben dat je daardoor zinkt, dat daardoor juist je angst waarheid word. Maar ondertussen heb ik wat stormen in mijn leven moeten doorstaan. Stormen die gingen om leven en dood, stormen waarbij ik wist dat God erbij was, maar dat ik Hem wel moest toelaten in de storm, dat ik Hem wel moest aanroepen en vooral ook, Hem moest vertrouwen. Ik zit nog steeds in mijn schip, en tussen de stormen zitten nu tussen pozen. Maar als ik daar vanaf wil, dan zal ik uit het schip moeten. Want op open zee, alleen is niet veilig. Het alleen zijn en dat niemand bij je kan komen is een schijnveiligheid. Maar ja wie gaat er op open zee nou uit een schip stappen. Dat kan niet, dat doe je toch niet! Dan moet je iets anders zoeken om je aan vast te houden, want anders red je het niet... Maar zover als je om je heen kijkt, er is niets wat je gebruiken kan om aan land te komen. En er komen mensen langs, die zeggen, o weet je... wij varen mee. Je vaart niet meer alleen. Prima! Zolang hun maar in hun eigen scheepje mee gaan. Nee instappen kan niet, dat is te gevaarlijk. En zo gaat de reis verder, de schepen die mee varen gaan mee door mijn stormen en ik vaar mee door de stormen waar zij door gaan. En ik zie het verschil. Alleen door een storm is veel zwaarder, een heel andere strijd! En altijd is er een stem. Petrina je mag uitstappen. Stap uit je boot, waarom ga je niet bij hen aan boord? Petrina, je mag uitstappen, God is bij jou, Hij wil je echte veiligheid geven, je kan zo dit eenzame schip uitstappen er zal je niets gebeuren. Geloof jij Petrina, dat jij over jou meer, over je eigen zee heen kan lopen, met God. En als ik het zo bekijk, dan begrijp ik Petrus zo goed. Wie haalt er nu in zijn hoofd dat je dit aan kan? Als je dat zegt dan verklaart toch iedereen je voor niet wijs. Toch? Misschien jij ook wel. Alles in je gaat roepen. Doe dit niet! Het kan niet! Toch laat God zien door Zijn Zoon dat het kan. Kijk niet naar beneden, naar de aardse problemen, die zijn vaak juist zo groot en zo veel, dat je wel hulp nodig hebt. Kijk naar boven en verwacht het van God. En neem dat wat Hij schenkt aan. Bij Petrus stond Jezus in de beurt om Hem te redden. Om Hem te leren wat er allemaal mogelijk was bij God. Maar God zend nog steeds alles wat ik nodig heb om te leren wat er mogelijk is bij God. Ik ben in beweging. Zie in dat ik niet in dit scheepje, eenzaam wil blijven. Eerste stappen zijn het moeilijkst zeggen wij dan wel, nou dat is inderdaad waar. Blij ben ik daarom dat de eerste stappen gezet zijn, bestuurd door God. Hij is er bij, Hij gaat het doen, want ik zelf...... ik durf dit niet en kan dit niet.
Dankbaar ben ik voor de mensen die mij tot nu toe altijd begrepen, en mee vaarde naast mij, mij belangrijk en bijzonder genoeg vonden om mij niet aan mijn lot over te laten. Ook al kon ik hen niet in alles toe laten, hou ik nog zoveel af, toch zijn er zelfs mensen door gebroken die zelfs al in mijn scheepje mogen zitten. Zodat ik kan ervaren dat het ook goed kan zijn, en zodat ik langzaam kan gaan wennen dat er mensen zijn die mij liefde geven omdat ze om mij geven. Veel mensen hou ik nog op afstand, ik kan het nog niet aan, de overgang is te groot. Het vertrouwen nog te wankel. Maar er is beweging!
Juist door dingen te doen die we zelf niet kunnen, juist te doen wat voor ons zelf te veel of te moeilijk is, de dingen waarvan ons verstand zegt dat kan je gewoon niet aan, juist door die dingen kan de grootsheid, de liefde en de kracht van God zichtbaar worden.
Mijn vraag is of God deze reis wilt zegenen! En ik wil Hem bedanken voor de mooie mensen waardoor Hij stukjes laat zien van wie Hij is.
En als ik met deze eigen ervaringen naar dit Bijbelverhaal kijk, dan kan ik denken, wat een verlangen had Petrus, wat strekte hij zich ernaar uit om dicht bij Jezus/God te zijn. Maar wat was er ook bij hem een strijd gaande. En daarnaast mogen we zien: alles is mogelijk bij God!
Reacties
Een reactie posten
Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:
schrijfgelukjes@gmail.com