Schrijfgelukjes

Ooit las ik van een collega schrijfster de blog:  Zussenliefde: Als je (niet) gescheiden bent Vandaag kreeg ik een herinnering op mijn facebook, want ik had deze blog gedeeld. Vorig jaar. En deze blog had mij geraakt! Wat een waarheden zitten er in. Zoveel mensen hebben het op dit moment moeilijk, omdat ze gescheiden zijn, of mogelijk gaan scheiden. En echt, dat is een heel diep proces. Eigenlijk kan ik wel zeggen, het heeft mij 2 jaar gekost. Het brengt zoveel omhoog, en het hakt tegelijk zoveel onder je voeten vandaan. En dan heb ik het alleen over het leven van jou als volwassene, maar als er kinderen bij betrokken zijn, dan word het nog complexer. Dat moment dat je hele leven, de doelen die je had, alles waar je zeker van dacht te zijn, als een zeepbel uit elkaar spat. Het is zo kwetsbaar. Dit laat zoveel diepe wonden na! Verdrietig is het te merken hoe mensen het moeilijk vinden om hiermee om te gaan! Ja in 2013, toen ik gescheiden ben, wist ik ook echt wel dat h...

Het voelt even alsof ik kilo's zwaarder ben en alsof alles moeilijker gaat. Nou is dat niet echt zo hoor. Maar in mijn gevoel. Eigenlijk heb ik al 3 weken een soort onrust in mij. Opnieuw trouwen, het zorgt dat er veel geregeld moet worden en eigenlijk gaat dat heel voorspoedig. Maar er zijn wat dingen die erbij komen. Die bij mij spanning opleveren. Ik ben er achter waarom. Mijn verlangen was daarop gaan rusten. Het werd een doel op zichzelf , terwijl het geen doel is, maar een onderdeel van wat wij willen. Al weken probeerde ik het los te laten. Maar helaas lukte het maar niet. Blijf ik er mee lopen. Mede denk ik omdat het zo'n kwetsbaar iets is. Het raakt mij als mens, en dat, dat mag ik gaan loslaten. Want het zal niet gaan om mij als mens, maar om regels, regels gemaakt door mensen. Even zie ik weer: Ik ben mens. Een heel normaal mens. Met mijn zwaktes en God weet daarvan. Ik mag vertrouwen dat God hierbij is. Maar wat probeer ik het vast te houden e...

Vandaag gingen we een punt behandelen wat kwetsbaar is. Het weten dat God alles ziet, overal is, dat kan je troosten en heel fijn zijn. Maar ik weet, en heb geleerd dat het voor kinderen soms ook zo eng kan overkomen. We lazen eerst uit Psalm 139: U bent bij mij, naast mij, voor mij, achter mij. Uw hand rust op mij. Een krachtige tekst waarin zo sterk te voelen is dat God overal is. Bijzonder om na te denken dat dit zo is voor alle mensen. Niet alleen bij ons is God altijd, maar bij iedereen! Wat je ook doet, je kan je nooit verstoppen voor God. Wie probeerde dat? Adam en Eva, nadat ze gegeten hadden en zich schaamde. Schaamte voor hun overtreden, schaamte voor hun lichaam. Ze zagen elkaar voor het eerst zoals ze waren. En schaamte, het zorgt er nog steeds voor dat mensen willen verstoppen. Als je slechte dingen doet, dan zit er weleens in je hoofd, als ik het nu weggooi, of verstop of net doe of het er niet is, dan weet niemand het. Maar wat gebeurde er bij Adam en...

Een hele tijd geleden al, ging ik aan de slag met een tekening bij de Bijbel. Dat vond ik heerlijk om te doen. Maar eigenlijk ontbrak het mij aan overzicht. Wat zijn de mogelijkheden? En ook wat vind ik fijn werken? Daarnaast is er zoveel mogelijk, dat maakte dat ik het niet meer kon overzien. Dus bleef het bij mijn ene mooie tekening over de Bijbel. Een paar weken geleden stonden er in de kerk bij ons tafels waarop workshops aangeboden werden. Tegen een betaling, maar dat was direct ook voor het goede doel. In de kerk doen we namelijk een grote actie voor Dorcas in Ethiopië. Nou spreekt dat hier wel aan, omdat we via Compassion ook een sponsormeisje in Ethiopië hebben, hierdoor weten we al veel over het land en het leven daar. Ik had mij ingeschreven voor een avond lekker Bible Journaling. En eindelijk was het dan gisteren zo ver. Wat is dat gaaf om te doen. Al vond ik nog steeds dat er zoveel keuze is qua materiaal. Wat past nu bij dat wat in je hoofd zit, of heb...

Lijden, volgens mij gaat het niemand voorbij. En ik denk dat Christenen hierin een voorbeeld kunnen zijn. Inderdaad, ook ons overkomt lijden, soms omdat we het afroepen over ons zelf (verkeerd gedrag), lijden door verraad (dapper en goed handelen), lijden door verlies (afscheid nemen van partner, geliefde, of bijv huis) en ook een lijden door het onbegrijpelijke (het verschrikkelijke lijden). Alle soorten van lijden worden zichtbaar gemaakt in de Bijbel. Dat is zo bijzonder! Toch is elk lijden zo uniek, je kan er niet één vaste manier van hoe ermee om te gaan bij vinden. Er is niet voor elke situatie een juist antwoord, of een goede boodschap. Wij mensen, we zijn allemaal uniek. Daardoor ervaren wij de situaties waarin we terecht komen ook allemaal anders. Toch is er een mooie boodschap voor als je in Jezus geloofd. Ik vond het bij het Bijbellezen: Moet je door het water gaan - Ik ben bij je; Of door rivieren- je wordt niet meegesleurd. Moet je door het vuur gaan - het ...

Vandaag is het de derde dinsdag van september. Prinsjesdag ook wel. De regering is druk bezig geweest om plannen te maken. En wat zijn wij gewend om als volk daar van alles van te vinden. Eigenlijk hebben leiders sowieso een slechte positie. Niet alleen de leiders van ons land, maar ook in je werk of in de kerk. Mensen die zuchten wat af, weten het allemaal beter, of zijn er niet mee eens. Gisteren voelde ik dat ik weer moet bidden en vasten. Elke week wil ik 1 dag vasten, en elke dag meer met God bezig zijn. Ja ondanks de drukke tijd zo voor mijn bruiloft, God is de belangrijkste in mijn leven. Tijd nemen voor God, door dingen die veel tijd kosten te laten liggen. Meer Bijbel lezen, nog meer bidden, er zijn situaties in mijn leven waarvoor ik God nodig heb. Dat ik voel ik kan het niet met mijn eigen inzichten, op mijn eigen kracht. Wanneer ik mezelf minder krachtig maak, en klein maak voor Hem die groot is. Kan Hij groot worden door mij heen. Bijzonder dat dan de 2d...

We kunnen soms grote woorden tegen elkaar uit spreken. Het goed vertellen wat we vinden, denken of voelen. Maar voor we het weten wijzen we naar een ander, terwijl we zelf hetzelfde doen. Hoe makkelijk is het om een ander de schuld te geven. In gesprekken met mensen, en die heb ik de laatste tijd vaak, komt er nou echt niemand die zegt: Ja ik heb iets gedaan wat een ander verdrietig maakt. Of ik moet iets anders gaan doen. Nee andere maken je verdrietig en anderen moeten vooral veranderen. Wat kan het moeilijk zijn. Om in liefde en respect met elkaar te leven. Zolang we bezig blijven ons eigen gelijk te halen, om ons eigen gevoel te redden, dan gaan we het ook niet redden in deze maatschappij. Een maatschappij vol met mensen die gewend zijn voor zichzelf te zorgen. We mogen doen wat Jezus deed. Hij sprak niet, terwijl mensen over Hem logen. Nee Hij sloeg niet terug, toen mensen op Hem spogen. In Zijn ogen stond geen kwaad. Ondanks alle laster en smaad. Zijn liefde i...

Wat kunnen mensen elkaar een hoop leed aan doen. Dat is een zin die ik wel vaker lees, en als reactie krijg op dat wat ik schrijf. En, ja daar heb ik mij heel vaak over verbaasd in mijn leven. Vooral omdat ik, als ik naar de situaties kijk, alleen maar verliezers zie. Het leed dient geen enkel doel. Het verwonden van andere mensen, omdat we zelf gewond zijn. Of het pijn doen van andere mensen omdat we denken rechten te hebben en die laten gelden. Zowel fysiek als geestelijk kan het gebeuren. En dat is zoiets moeilijks. Wat ik na al mijn verwondingen gemerkt heb? Ik kan het zelf ook heel goed in stand houden. Dat deed ik door soort mijn 'pijn' te koesteren. Misschien klinkt dat gek, maar pijn was iets wat ik kon. Wat gebeurd er, wat is er als ik dat loslaat? Het was heel bizar en bijzonder om op te merken dat de enige die mij pijn deed, 2 jaar geleden, ik zelf was. Ik bleef hangen in de dingen die in mijn leven gebeurd waren. Reageerde vanuit die situaties, ...

Het is nu precies twee weken geleden dat mijn vriend mij ten huwelijk vroeg. Daarna heb ik het erg druk gehad met van alles wat hierbij komt kijken. Toch wil ik alsnog een blog schrijven over het onderwerp van gesprek, hertrouwen. Toch ook wel een beladen onderwerp. Het gaat over iets waardoor je heel kwetsbaar bent. Een huwelijk is ten einde, eigen keus of niet. En dat kan verschillende redenen hebben uiteraard. Vaak zit er dan ook zoveel gevoel achter! Verlaten worden, afscheid nemen, lang gevochten of onverwachts. Het is een start van een onmens zwaar proces. In 2013 ging mijn ex bij mij en de kindjes weg. Wat een verschrikkelijke ervaring is dat! Een paar maanden daarvoor had hij op een verjaardag van mijn vriendin (waar hij voor het eerst was) de bom gedropt. Ik weet niet of ik nog met je verder wil. Vol schaamte vluchtte ik naar de wc en heb daar zo hard gehuild. Het was zo'n vreselijk gevoel, alsof ik naakt was gezet in de groep mensen. Door wat hij gezegd h...

Vandaag voor het eerst naar een Bijbelschool training geweest van School of Worship. Wat een groot geschenk is het om daar naartoe te mogen. Ik voel mij daar vandaag echt gezegend door. Het ging over aanbidding, en we hebben zoveel leerstof meegekregen. Alle gelovigen zouden er iets aan hebben, want het is toch dat we Hem horen te aanbidden. Daarin heb ik ook een verlangen om te groeien. Te mogen groeien en leren want ja ik hou van Jezus. Niet door mezelf, of uit mezelf. Maar enkel doordat ik heb mogen zien, hoe lief Jezus mij heeft. Wat een offer, dat Hij de boosheid van God droeg. De boosheid die eigenlijk op mij rustte. Ik liep recht naar de afgrond toe, totdat ik zag dat Jezus steeds een stapje voor mij liep. Mij liet zien, als jij in Mij geloofd, als jij ziet wat Ik voor jou heb gedaan. Dan alleen stort je niet de afgrond in. Er is voor jou een andere weg, Ik heb met jouw leven een ander doel voor ogen dan die jij nu gaat. Het is niet Mijn doel dat je zo die afgrond...

Wat is het vaak donker om mij heen geweest. Het stormt om mij heen, en mijn gedachten en gevoelens kunnen daardoor alle kanten opgegooid worden. Als ik in de storm niet kies, dan lijkt het alsof ik er in verdrink. Maar wat is het juist moeilijk om te kiezen. In het donker, juist dan mogen we toepassen wat we in het licht hebben geleerd. Wat we hebben mogen ervaren op die momenten zo dicht bij Jezus, dat mogen we blijven doen als het donker word. De discipelen, ze zitten in de boot, midden op het meer. Op weg naar dat waar Jezus hun heen gewezen heeft. Zoveel gezien, zoveel ervaren, zo dichtbij mogen zijn elke dag. Het werd donker en de golven sloegen hard tegen het schip. Ze hadden tegenwind! Pff wat is het lastig met tegenwind vooruit te komen. Ik merk dat ik dan uitgedaagd word. Er word gekeken hoe ik vol hou. Waar haal ik de kracht vandaan, en hoe hou ik mijn koers toch vast. Juist op die momenten als ik tegen gewerkt word. Iets wat herhaaldelijk gebeurd is en vast ...