Het staat met grote letters op de dozen die ik oppak. Terwijl de dozen van huis naar auto, en ook weer van auto naar het nieuwe huis gaan, word ik er telkens op gewezen. Ook word het geregeld gezegd: Pas op hoor dit is breekbaar. Het zijn maar spullen, en zo belangrijk is het ook weer niet, we kunnen zonder. Maar eigenlijk, als we mogen kiezen willen we niet zonder. Daarom doen we iets extra's voor sommige spullen. De spullen die een verhaal voor ons hebben, daar zijn we voorzichtiger mee. We pakken het zorgvuldig in. Ook al moet het van plaats gaan veranderen, we willen niet dat het beschadigd raakt. Het is fragiel, breekbaar, maar ook belangrijk voor ons geworden. Dat zetten we dan ook heel groot op de dozen, zodat iedereen die het beetpakt op de hoogte is, dit is belangrijk! Ook al geef ik het uit handen, of ook al geven de kindjes het uit handen, we vinden het belangrijk dat er voorzichtig mee om gegaan word. Het moet goed behandeld worden. Wij kunnen het heel goed loslaten, omdat we vertrouwen hebben in de handen die ervoor zorgen. Wij hebben immers duidelijk gemaakt dat het breekbaar is. Ondanks dat we zo bezig zijn, gaat het toch weleens mis. Lopen dozen deuken op, zit er iets klem, zo is er een plafondlamp gebroken, en kregen wij het zelfs voor elkaar om een flesje afwasmiddel kapot te krijgen. Dan denk ik, gelukkig zijn het maar spullen. De dozen zoeken we uit, we kijken wat er nog bruikbaar is, de rest ach we kunnen wel zonder. Maar hoe vaak lopen mensen deuken op?! Kwetsbaar in een wereld die voor vele zo donker is. Heel iets anders als wat verhuisdozen, vele mensen gaan met deuken door het leven, en net zoveel lopen nog telkens meer beschadigd. Ze moeten ermee verder. ook al kunnen ze niet meer. Zelf geven ze ook vaak zichzelf de schuld. Zo lopen ze rond, met een etiket op hun hart: Fragile -> Handle with care! Maar wie is het die het ziet?
We leven in een maatschappij waarin veel etiketten gebruikt worden. Voor alles vinden we een naam. Dat is fijn, het zorgt ervoor dat we, de persoon, gepaster kunnen (!) behandelen of benaderen. Soms is het ook alleen al een opluchting om te weten waar iets vandaan komt. Want vaak hoor ik toch dat er wel een gevoel was van: Anders zijn. Dat kan soms nare gevoelens en gedachten oproepen. Toch hoor ik maar heel weinig dit etiket: Breekbaar -> voorzichtig behandelen. Zou dat etiket voor veel mensen ook niet een groot verschil kunnen maken?! Mensen die een verhaal hebben, die kwetsbaar zijn, hoe behandelen wij hen? Zijn wij instaat om iemand dat geborgen en veilige gevoel te geven, als maatschappij, hier in Nederland? Of dichter bij huis, in jouw woonplaats? Te makkelijk kunnen we denken dat we goed bezig zijn. Er komt namelijk een moment in het leven van ons allemaal, dat we zullen merken hoe breekbaar we zijn. Dat er zomaar opeens van alles kan gebeuren waardoor alles wat je dacht te zijn, in scherven uitéén valt. Heb jij dat al weleens ervaren? Wat had jij toen nodig?
In mijn leven heb ik vaak gemerkt hoe breekbaar, hoe nietig ik eigenlijk ben. Een moeder die ziek werd op verschillend vlak, Door haar ziekte heb ik gezien en mogen leren, hoe kwetsbaar mensen kunnen zijn. Maar ook, hoe andere mensen je kunnen helpen, beschermen en dragen wanneer je breekbaar bent. Heel vaak zag ik hoe mijn moeder nog extra pijn gedaan werd, hoe hard er met haar omgegaan werd. Wat zo niet nodig was, maar veel heeft gedaan bij haar. Zelf heb ik ook in mijn leven veel mogen ervaren, het meest bijgebleven is toch wel hoe mensen met mij omgingen na de scheiding. Daar zag ik beide kanten terug komen. Ik werd door mensen gedeukt, er werd met mij gesmeten, daardoor weet ik hoeveel pijn dat doet. Vooral weet ik nog dat de mensen die met liefde om mij heen stonden heel erg hebben volgehouden met liefde geven. Zij hebben de gaten in mijn hart, in mijn liefdestank, door liefdeloosheid, veroordeling en pijn eerst weer vol maken voordat ik weer met liefde om kon gaan. Mensen zijn kwetsbaar, en hoe je met ze omgaat, wat je zegt, het kan diepe sporen nalaten. Een doos die deukt, scheurt of barst open. Daar kan je makkelijk een ander voor vinden. Die gooi je bij het oud papier. Maar zo kunnen we met mensen niet omgaan!
Naast mensen die mij hielpen, was het ook God die mij heeft geholpen. De scheiding had mij beschadigd. Ruw en heel opeens (voor mij) werden onze twee harten van elkaar gescheurd. Nee dat ging niet zonder dat er sporen achter gelaten werden op beide harten. Want iets wat 1 geworden is weer in 2 stukken scheuren, dat doet veel. God was daar ook bij en Hij zag onze pijn. Voor mij was het verbazend te merken dat Hij klaar stond. Zo anders als de mensen. Ik wist wel dat Hij verdriet had van een scheiding, natuurlijk deed het Hem pijn, want Hij zag onze wonden en zo had Hij het nooit bedoeld. Maar Hij was er, voor mij. En dat telkens weer. Geen veroordeling en geen kritiek, maar wel waarheid, eerlijke woorden die wel opbouwend waren. Waar ik toen ook doorheen ging, ik wist dat ik veilig was bij Hem. Dat was wel bijzonder, mijn wereld viel echt uit elkaar, maar toch merkte ik dat Hij erboven stond. Als ik bij Hem kwam, met al mijn paniek, angst of pijn dan was Hij nooit onzeker, stond nooit met boosheid klaar, ging niet altijd mee in al mijn gevoel, maar was er wel gewoon. Daar heb ik veel door geleerd. Hij wist hoe Hij voorzichtig met mij om moest gaan. Hij respecteerde mijn breekbaarheid, beschermde mijn wonden en hielp mij ook op weg naar herstel. Het enige wat Hij telkens weer aanbood? Onvoorwaardelijke liefde. Ik weet nu dat mijn leven veilig is, dat Hij mijn beschermer is. Waarheen ik verplaats, hoe ver ik ook ga, Hij zal naast mij, voor mij, boven en onder mij zijn. Hij hoort de roep van mijn hart.
Ik weet dat we allemaal kwetsbare mensen zijn. Heb jij in je breekbaarheid al weleens ervaren hoeveel verschil er gemaakt kan worden? Ik hoop het! Stuk voor stuk zullen we zo onze eigen verhalen meedragen. Op vele harten zit een etiket met dezelfde grote letters als op de verhuisdozen, vele harten roepen om bescherming en liefde. Niet altijd word het opgemerkt. Vaak komen er extra deuken en kneuzingen bij. Toch mocht ik ervaren dat het juist mijn breekbaarheid, juist al mijn ervaringen zijn, die mij nu helpen. Die mij iets geleerd hebben, en mij veel hebben gebracht. Want God zelf heeft mij gegeven wat ik nodig had. Nu ik mij veilig voel, kan en mag ik delen. Ik zie dat iedereen iets anders nodig heeft, maar tegelijk zie ik ook hoe sterk er 1 overeenkomst is in de hulp die echt helpend is. Onvoorwaardelijke liefde! Zijn liefde kwam mijn hart binnen, gaf mij ruimte, liet mij zijn. Alles wat duister was geworden, heeft Hij licht gemaakt. Dwars door al mijn barsten, fouten, deuken en scheuren kan dit licht naar buiten stralen. Zodat het de wereld kan verlichten. Verlichten in meerdere vormen van het woord. Want waar het Licht is, daar zal geen duister zijn. Maar als mensen het Licht niet aan willen of kunnen nemen, dan mag dat, maar mogen wij nog steeds verlichten. Door samen te dragen, te luisteren, er gewoon te zijn met een onvoorwaardelijke liefde. Wetend, wij zijn allemaal mensen! Fragile -> Handle with care! Dan luister ik dit liedje, klimt dat op tot God als gebed. Open mijn ogen voor de tranen van de mensen. Ook als die verborgen zijn in hun hart. Maar daar blijft het dan niet bij. Open ook mijn oren, voor de stem van U, die mij laat weten, hoeveel U van hen houd. Wat is het heerlijk te weten, wie je ook bent, wat je ook hebt meegemaakt, hoe waardeloos jij jezelf vind: Je bent Mijn kind, kom maar bij Mij.
-----------------------------------------------------------------------------------------------
Met deze blog doe ik mee aan de bloghop. Het thema is deze keer bedacht door: Krullies schrijfselssite
Gebroken
Hoe ga je ermee om?
In mijn leven heb ik vaak gemerkt hoe breekbaar, hoe nietig ik eigenlijk ben. Een moeder die ziek werd op verschillend vlak, Door haar ziekte heb ik gezien en mogen leren, hoe kwetsbaar mensen kunnen zijn. Maar ook, hoe andere mensen je kunnen helpen, beschermen en dragen wanneer je breekbaar bent. Heel vaak zag ik hoe mijn moeder nog extra pijn gedaan werd, hoe hard er met haar omgegaan werd. Wat zo niet nodig was, maar veel heeft gedaan bij haar. Zelf heb ik ook in mijn leven veel mogen ervaren, het meest bijgebleven is toch wel hoe mensen met mij omgingen na de scheiding. Daar zag ik beide kanten terug komen. Ik werd door mensen gedeukt, er werd met mij gesmeten, daardoor weet ik hoeveel pijn dat doet. Vooral weet ik nog dat de mensen die met liefde om mij heen stonden heel erg hebben volgehouden met liefde geven. Zij hebben de gaten in mijn hart, in mijn liefdestank, door liefdeloosheid, veroordeling en pijn eerst weer vol maken voordat ik weer met liefde om kon gaan. Mensen zijn kwetsbaar, en hoe je met ze omgaat, wat je zegt, het kan diepe sporen nalaten. Een doos die deukt, scheurt of barst open. Daar kan je makkelijk een ander voor vinden. Die gooi je bij het oud papier. Maar zo kunnen we met mensen niet omgaan!
Gods herstel
Naast mensen die mij hielpen, was het ook God die mij heeft geholpen. De scheiding had mij beschadigd. Ruw en heel opeens (voor mij) werden onze twee harten van elkaar gescheurd. Nee dat ging niet zonder dat er sporen achter gelaten werden op beide harten. Want iets wat 1 geworden is weer in 2 stukken scheuren, dat doet veel. God was daar ook bij en Hij zag onze pijn. Voor mij was het verbazend te merken dat Hij klaar stond. Zo anders als de mensen. Ik wist wel dat Hij verdriet had van een scheiding, natuurlijk deed het Hem pijn, want Hij zag onze wonden en zo had Hij het nooit bedoeld. Maar Hij was er, voor mij. En dat telkens weer. Geen veroordeling en geen kritiek, maar wel waarheid, eerlijke woorden die wel opbouwend waren. Waar ik toen ook doorheen ging, ik wist dat ik veilig was bij Hem. Dat was wel bijzonder, mijn wereld viel echt uit elkaar, maar toch merkte ik dat Hij erboven stond. Als ik bij Hem kwam, met al mijn paniek, angst of pijn dan was Hij nooit onzeker, stond nooit met boosheid klaar, ging niet altijd mee in al mijn gevoel, maar was er wel gewoon. Daar heb ik veel door geleerd. Hij wist hoe Hij voorzichtig met mij om moest gaan. Hij respecteerde mijn breekbaarheid, beschermde mijn wonden en hielp mij ook op weg naar herstel. Het enige wat Hij telkens weer aanbood? Onvoorwaardelijke liefde. Ik weet nu dat mijn leven veilig is, dat Hij mijn beschermer is. Waarheen ik verplaats, hoe ver ik ook ga, Hij zal naast mij, voor mij, boven en onder mij zijn. Hij hoort de roep van mijn hart.
De wereld verlichten
Ik weet dat we allemaal kwetsbare mensen zijn. Heb jij in je breekbaarheid al weleens ervaren hoeveel verschil er gemaakt kan worden? Ik hoop het! Stuk voor stuk zullen we zo onze eigen verhalen meedragen. Op vele harten zit een etiket met dezelfde grote letters als op de verhuisdozen, vele harten roepen om bescherming en liefde. Niet altijd word het opgemerkt. Vaak komen er extra deuken en kneuzingen bij. Toch mocht ik ervaren dat het juist mijn breekbaarheid, juist al mijn ervaringen zijn, die mij nu helpen. Die mij iets geleerd hebben, en mij veel hebben gebracht. Want God zelf heeft mij gegeven wat ik nodig had. Nu ik mij veilig voel, kan en mag ik delen. Ik zie dat iedereen iets anders nodig heeft, maar tegelijk zie ik ook hoe sterk er 1 overeenkomst is in de hulp die echt helpend is. Onvoorwaardelijke liefde! Zijn liefde kwam mijn hart binnen, gaf mij ruimte, liet mij zijn. Alles wat duister was geworden, heeft Hij licht gemaakt. Dwars door al mijn barsten, fouten, deuken en scheuren kan dit licht naar buiten stralen. Zodat het de wereld kan verlichten. Verlichten in meerdere vormen van het woord. Want waar het Licht is, daar zal geen duister zijn. Maar als mensen het Licht niet aan willen of kunnen nemen, dan mag dat, maar mogen wij nog steeds verlichten. Door samen te dragen, te luisteren, er gewoon te zijn met een onvoorwaardelijke liefde. Wetend, wij zijn allemaal mensen! Fragile -> Handle with care! Dan luister ik dit liedje, klimt dat op tot God als gebed. Open mijn ogen voor de tranen van de mensen. Ook als die verborgen zijn in hun hart. Maar daar blijft het dan niet bij. Open ook mijn oren, voor de stem van U, die mij laat weten, hoeveel U van hen houd. Wat is het heerlijk te weten, wie je ook bent, wat je ook hebt meegemaakt, hoe waardeloos jij jezelf vind: Je bent Mijn kind, kom maar bij Mij.
-----------------------------------------------------------------------------------------------
Met deze blog doe ik mee aan de bloghop. Het thema is deze keer bedacht door: Krullies schrijfselssite
Mooie blog Petrina. Heel hoopvol voor mensen met het onzichtbare etiket 'breekbaar' en ik denk haast: wie heeft dat niet?
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat iedereen momenten heeft waarop dit etiket aanwezig is. Het leed, lijkt, niemand voor bij te gaan. Dank je wel voor je reactie weer! Leuk om te lezen
BeantwoordenVerwijderen