Wat is ware schoonheid?

Charme is bedriegelijk
en schoonheid vergaat
maar een vrouw met ontzag voor de Heer
moet worden geprezen.
(Spreuken 31:30)

Wat vind ik eigenlijk dat ik nodig heb om mooi te zijn? Niet zomaar antwoord geven zoals het hoort, maar echt! Dit is voor mij een kwetsbare vraag.

Een afkeer van mezelf

Vele jaren ging ik door het leven met een diepe basis van afkeer van mezelf. Ik haatte mijn uiterlijk. En ik zag er niet veel anders uit dan nu. Wanneer ik in de spiegel keek zag ik alles in het negatief. Ik had puistjes en sproeten. Iedereen vond mijn sproetjes zo leuk. Maar ik vond ze zo erg! Dat ik tijdens mijn werk in de winkel van mijn vader eens tegen mijn collega vertelde hoe ik mij daarbij voelde. Terwijl ik omkeek kon ik wel door de grond zakken. Daar was een mevrouw binnen gekomen, helemaal onder de sproeten. Ik dacht dat ze zich vast beledigd zou voelen als ze dit had gehoord. Maar haar reactie was zo liefdevol en bijzonder. Ik moest ervan huilen, ze vertelde mij: Ik wens je toe dat je van ieder spikkeltje, sproetje of andere imperfectie gaat houden, omdat het jou tot jouw maakt. Daarnaast vond ik mezelf te lang en dan ook nog te dun. Veel te weinig figuur, een plank omdat ik ook nog eens zo goed als geen borsten had. Ook heb ik dikke wenkbrauwen en vind ik zelf dat ik een rare gekke neus heb. Tel daarbij op nog een setje hamerduimen, pluizend en krullend haar dat nooit zit zoals ik wilde... Werkelijk op alles had ik iets aan te merken. Zo erg dat ik niet meer in de spiegel keek naast even snel voor mijn haar te doen. Met altijd een negatief en naar gevoel.

Zoektocht naar mezelf

Ik moest mijn identiteit opnieuw zoeken en vinden, na jaren van aanpassen aan mijn omgeving. Door al het aanpassen was ik namelijk mezelf verloren. Maar één ding had ik al die tijd wel bewaard, mijn negatieve zelfbeeld. Mijn afkeer van hoe ik er uit zag en ten diepste ook van wie ik was. Hoe kan je van jezelf houden als je eigenlijk niet weet wie je bent? Wat ik probeerde was mijn identiteit vinden in God. Dat werd zo mooi en eenvoudig gegeven als oplossing van mijn problemen. Ja dat klopt ook echt en ik zou het je zeker aan raden. Maar het is vooral een proces. Een proces om vriendin van mezelf te worden. Daarvoor moest ik tijd met mezelf door brengen, mezelf geven wat ik nodig had, maar op z'n tijd even een duwtje in de rug geven. Het ging er eigenlijk om dat ik weer afstemde op mezelf. En dat wilde ik doen door de liefde van God voor mij, dat werd mijn fundament! Dat proces gaf mij inzichten, cadeautjes van boven, knipogen van God maar ook confronterende waarheden van wat ik mezelf al die tijd aan deed.

Ik werd dochter van de Koning

Een tijdje geleden las ik nogmaals het dagboekje: Vrijheid, leven als dochter van koning - Sheri Rose Shepherd. Daarin vond ik dit stukje dat ik jullie mee wil geven:

De onweerstaanbare schoonheid van Zijn prinses is

Een schitterend hart...... dat God en mensen liefheeft.

Prachtige ogen...............die altijd zoeken naar het beste in anderen

Prachtige lippen.............die woorden van leven en bemoediging spreken

Prachtige voeten............die wandelen in vertrouwen op God

Prachtige handen...........die zich uitstrekken naar mensen in nood

Een prachtig leven........dat voor altijd gekoesterd zal worden door wie zij heeft liefgehad

Het gaat niet om hoe ik eruit zie, het gaat Hem ten diepste om wat ik doe, en voor wie. Ik weet zeker dat als jij naar Hem omhoog kijkt, Hij een prachtige vrouw van jou kan maken. Want je gaat gegarandeerd veranderen als je Hem de ruimte in jezelf geeft.