Doorgaan naar hoofdcontent

Mogen zijn zoals ik ben


'Kijk alsjeblieft vriendelijk als ik andere keuzes maak'
- Els van Steijn - De fontein vind je plek -
Deze quote uit dit boek heeft mij aan het denken gezet. Want ten diepste geeft dit voor mij een kern weer voor al die momenten dat ik niet authentiek, integer en oprecht kon reageren. Dit is heel verwarrend kom ik achter. Want hoe meer ik authentiek ging leven...hoe sterker dit aan mij ging trekken. Zeker nu ik afgelopen jaren in mijn leven ben opgestaan en stap voor stap mijn weg, met God, ben gaan wandelen.


Verrassende woorden uit mijn pen

Ik ben niet slechter of minder als ik een andere weg ga dan mensen waar ik van hou.

Over deze zin wil ik verder schrijven, ik schreef dit, met iets andere woorden, in mijn schrijfoefening om alles uit mijn hoofd eens op te schrijven. Omdat mijn hoofd niet uit een bepaalde situatie kon, ik bleef dezelfde cirkels afleggen, en ik weet dat alles uitschrijven voor mij dan help. Tijdens deze oefening voelde ik bij deze zin, ja hier mag ik iets mee. Deze zin leidt tot dieper, tot iets nog heel anders... Deze zin gaf mij inzicht, waarom ik worstelde, en niet voor het eerst, en dat kwam vooral doordat ik mezelf:

Veroordeel
Klein en veilig wil houden
Schuldig voel
Vreemd vind
Afwijs

Niet de ander keurt mij af... Dat doe ik op zo'n moment zelf. En daardoor voel ik mij minder dat ik dit pad in mijn leven kies. Niets wat ik doe maakt mij minder of slechter als mens. Wel de dingen die ik dus over mezelf ga denken of naar mezelf toe ga verwoorden...

Accepteren wat er is en wie ik ben

Het opschrijven dat ik niet slechter of minder ben. Het deed innerlijk iets met mij, toen ik dit voor het eerst opschreef. Het is het verhaal van eigenlijk al heel mijn leven. Telkens ben ik een laag dieper gegaan met: Mezelf net zo oké vinden als anderen. Toch voel ik dat er weer een stap te gaan is.

Het is oké
Zij zijn oké
Ik ben oké

Bijzonder eigenlijk want wat anderen om mij heen ook doen, ik blijf het goede zien en ik blijf van mensen houden die dicht om mij heen staan. Mijn uitdaging is om ook van mezelf te blijven houden ondanks alles wat ik doe of misschien juist laat.

Een eigen pad te gaan

Ik ben ik, en ik mag mezelf zijn. De weg die ik kies, de dingen die ik doe, die passen bij wie ik ben.

Mijn weg past bij mijn verlangen om verschil te maken
Mijn weg past bij mijn manier van willen groeien
Mijn weg past bij mijn onderzoekende en reflectieve aard
Mijn weg past bij mijn doel hier op aarde

Ik mag gewoon mijn weg gaan, zonder dat ik daar iemands vriendelijke goedkeurende blik voor nodig heb. Weet je wat ik zo voor mij zie...nu ik hierover schrijf?

Gods vriendelijke blik

Hoe mijn Vader in de hemel kijkt, naar mij. Wanneer ik doe waarvoor Hij mij maakte. Als ik steeds dieper en dieper tot mijn doel mag komen. Als Hij ziet hoe ik zoveel meer geniet van mijn leven en de wereld kan en mag raken met mijn hart. Het hart waar Hij woont. Waardoor Hij andere mensen kan bereiken. Ik zie zo voor mij, dat Hij mij die vriendelijke blik geeft...Zelfs als ik andere keuzes maak als Hij van mij vraagt.

Zijn liefde is onvoorwaardelijk

Zijn liefde is niet afhankelijk van wat ik doe of hoe goed ik mij gedraag. Niets wat ik doe zal Zijn liefde voor mij veranderen. Want Hij koos er al voor mij lief te hebben:

Ver voordat ik bestond
Wetend tot wat ik allemaal in staat ben
Ziende wie ik tot diep in mijn hart ben

Hij geeft mij een vriendelijke blik, mijn goedkeuring mag rusten bij Hem. Zoals Hij mij aankijkt, zo mag ik ook mezelf aankijken.

Onschuldig willen blijven


Ik weet dat zolang ik leef ik te maken zal krijgen met momenten waarop ik schuld zal moeten dragen.

Keuzes die ik maak, ze zullen invloed hebben op andere mensen. Ik zal, om echt en authentiek te kunnen zijn, dit moeten dragen. In een wereld vol gebrokenheid is het namelijk onmogelijk om buiten de dynamiek van kwaad te blijven. Eigenlijk raakt het nu ik dit schrijft in deze blog nog iets.

De illusie dat ik geen schuld draag, voor God als ik: Mij lief gedraag, geen conflicten veroorzaak, luister naar iedereen (wat ze dan ook zeggen over mij), als ik kwaliteit lever of niet zeur.... . Maar dit is op geestelijk gebied zo niet waar. Wat ik opmerkte is: Zolang als ik onschuldig wilde blijven, kon ik niet groeien, bleef ik klein en leefde ik niet echt. Het is alsof ik door op die manier prestatie van mezelf te vragen mijn plekje wilde bereiken in de hemel... Ergens diep in mij zit dit systeem. Om zo van beneden naar boven te willen klimmen. Zo braaf en onschuldig en goed meisje ben...Kijk dan naar mij. Als je ziet wat ik doe dan kan je toch niet om mij heen... Dit voelend brengt het mij weer op de plek waar ik hoor. De plek van overgave.

Aan Zijn voeten

Het brengt mij aan de voeten van Hem die zelf zei: Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven.

Uiteindelijk mag ik weten dat het niet gaat om hoe ik naar mezelf kijk, of hoe anderen mij mogelijk zullen bestempelen of veroordelen. Het enige waar het in mijn leven werkelijk om zou moeten gaan is: Hoe ziet Hij mij?

En dan te bedenken dat ik voor mij zag...hoe Hij als Vader genietend, met een lach op Zijn gezicht keek op het moment dat ik tot mijn doel kwam. Op het moment dat Hij ziet hoe ik geniet van alles wat Hij mij zelf geschonken heeft. Wanneer ik talenten die Hij in mij heeft gelegd durf te ontwikkelen en ontplooien.

Ga je mee op reis

Ik wil dit met jullie, als lezers van mijn blog, delen. Omdat dit voor zoveel mensen bekend voorkomt en ik hoop dat je de moed vind om de weg te gaan die God voor je heeft gelegd. Dat je in beweging durft te komen. Durf te geloven en te gaan. Gewoon zoals je gemaakt bent.

Mag jij zijn zoals je bent? Of herken jij misschien wat ik hier deel. We mogen op reis en oefenen om de oude natuur van de wereld, van prestatie, geld en macht, los te laten. Leven vanuit de nieuwe natuur en daarin wortelen en groeien. Vol liefde, zonder angst, want ware liefde heeft geen ruimte voor angst!




Ps: Juist zo'n schrijfoefening en de manier waarop ik met mijn emoties om heb leren gaan zorgt dat ik volledig mijn hart kan open voor ook de vreugde in mijn leven. Zoals je zit op de foto.

Reacties

  1. Mooi stukje waarin je je worstelingen beschrijft. Je vraagt je af hoe God je ziet. Ik heb mogen leren in alles wat ik doe God mij ziet IN Christus. Welke keuzes je ook maakt, het is vaak moeilijk te zien of dit naar Gods wil is, God ziet jou IN Christus. Dat heeft mij veel rust gegeven en lef om te leven. Ik lees graag Efeze 1 waarin dit bevestigd wordt. Gods zegen in je groei.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat mooi dat je dit deelt, ik weet het, mijn vraag is meer: Het enige dat belangrijk is, dat is hoe God het vindt.... En daar heb ik het antwoord op. Juist dat helpt mij om authentiek te zijn. Maar ik kan mij nog zo druk maken (soms) om wat mensen vinden. Prachtige reactie en mooi in Efeze hoe dat beschreven staat voor ons. Dank je wel voor je zegen en liefdevolle reactie

      Verwijderen
  2. Oei wat kom je weer binnen met je blog, je geeft woorden aan een herkenbare strijd, weg.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Echt met liefde gedeeld Danielle, vooral ook omdat het zo herkenbaar is voor velen, wilde ik het toch kwetsbaar delen.

      Verwijderen
  3. Ik heb toch wel moeite met dit: "Ik zie zo voor mij, dat Hij mij die vriendelijke blik geeft...Zelfs als ik andere keuzes maak als Hij van mij vraagt." God is niet alleen vriendelijk, zeker niet wanneer men maar doen wat goed is in eigen ogen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik weet dat God niet alleen vriendelijk is. Dat schrijf ik ook niet. Maar voor mij is Hij wel vriendelijk, doordat Jezus stierf voor mij: Zijn al mijn zonde aan Zijn kruis geslagen en heeft Jezus die voor mij de wereld uitgedragen. Al mijn fouten en zonde...God wist ze allang, want dit gebeurde allemaal al... al ver voordat ik geboren was. God ziet mij vriendelijk aan: Om wat Jezus deed en doet voor mij.

      Overigens staat er nergens dat ik doe wat goed is in mijn eigen ogen.

      Waar komt uw moeite vandaan? Wat raakt u precies? Zelfs zo dat u geen vragen aan mij stelt maar dit meedeelt...

      God is rechtvaardig en barmhartig, vergevend en heilig, liefdevol en niet 1 voor 1 maar alles tegelijk....

      Verwijderen

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Levenslessen van Noach

Weer een nieuw deel in de serie levenslessen. Vandaag wil ik nadenken over wat wij kunnen leren van het leven van Noach. Dit Bijbelverhaal heeft mij altijd al aangesproken. Want wat is er veel in te vinden. In Genesis 6 beginnen we van Noach te lezen. Nadat God eerst spijt krijgt, spijt dat Hij mensen gemaakt had. En dan die zin: En Hij voelde zich diep gekwetst. Onze God heeft gevoel. De schepping, de aarde, de mensen we gaan Hem aan het hart. En Hij zag hoe alles stuk gemaakt werd en daarom wilde Hij de mensen en al het vee van de aarde weg vagen. Dan zou die ellende stoppen. Totdat Gods oog Noach ziet. Noach alleen vond genade bij de HEER. Les één is eigenlijk dan toch, als God nu rond kijkt, naar hoe wij de wereld stuk maken, vind jij dan genade in Zijn ogen? Hoe vind je genade? Noach was een rechtschapen man, de enige die in zijn tijd een voorbeeldig leven leidde. Maar het dat was niet het belangrijkste. Dit kleine stukje maakt verschil: Hij leefde in nauwe verbondenheid met

(Zelf)compassie

Dit is Mijn gebod: dat u elkaar liefhebt, zoals Ik u liefgehad heb. Johannes 15:12 Het is één van de nieuwe en belangrijke lessen die Jezus op aarde bekend heeft gemaakt. Jezus die bewogen was met de mensen. Zo bewogen dat Hij Zijn leven gaf voor de mensheid. Hij leert mij de noodzaak van compassie! Stop je oordeel Compassie met de mensen om je heen, met al je naasten. Maar vergeet ook niet, Jezus leerde ons nog iets moois: zelfcompassie. Hij was het die uitsprak: Heb je naaste lief  als  jezelf. Toon de ander net zoveel liefde, als dat je die jezelf schenkt. Die beide mogen in balans zijn. (Zelf)compassie begint voor mij precies daar...waar oordelen stopt. Het begint bij Jezus, bij God. Het begint met open, vriendelijk en begripvol zijn. Zowel naar jezelf als naar anderen. Geen compassie met mezelf Voor mij is dit een enorme les! Afgelopen week werd ik overmand door emoties en heb ik gehuild. Terwijl ik huilde zei en dacht ik veroordelend over mezelf. Bijvoorbeeld:

Levensles van Jozef

I edereen kent het, tegenslag. Er is niet voor niets de spreuk:  elk huis heeft z'n eigen kruis.  In dit aardse leven lopen we allemaal tegen dingen aan die pijn doen, die je verdrietig of bang maken. En dan moet ik denken aan Jozef, geliefd met een bijzondere liefde door zijn vader Jakob, zijn broers bemerkte dat en voelde het onrecht en gingen vanuit dat gevoel met hem om. Jozef's eerste ervaring met tegenslag Ze kregen de kans in hun schoot geworpen toen ze de 'dromenkoning' Jozef aan zagen lopen, 17 jaar was hij, ze beraamde onder elkaar een plan om hem om het leven te brengen, kom laten we hem doden en hem in deze put werpen. Dan zullen we eens zien wat er van zijn dromen terecht zal komen. De broer van Jozef, Ruben, probeerde zijn broertje te redden, er mocht geen bloed vloeien maar gooi hem gewoon levend in de put. Hij wilde zo Jozef redden en weer terug naar zijn vader brengen. Daar lag Jozef in de put. Een lege put en zijn broers gingen lekker zitten eten.