Wat is het een moeilijke tijd voor moeders
Ik spreek er vele, en ze zijn allemaal verschillend! Net als de kindjes die erbij horen trouwens. Wat ik vooral hoor, zie en opmerk is dat we het elkaar zo moeilijk kunnen maken. Het moederschap, het maakt ons kwetsbaar. Al te snel voelt iets als een aanval en schieten we de verdediging in. Dat is ook begrijpelijk. Je kindje(s) zijn je kostbaar. Ondanks de druk van de maatschappij, de vele taken die we op ons hebben tegenwoordig, is er iets wat niet veranderd is: (over het algemeen) willen we onze kindjes het beste geven!
Maar van andere naar beneden halen, gaan onze eigen beperkingen niet weg. We zijn niet gemaakt om beter te zijn dan een ander. Nee, we zijn gemaakt om elkaar verder te helpen. Het is niet alleen goed voor onze kinderen dat we geen perfecte moeders kunnen zijn. Ik denk dat het zelfs heel goed is voor ons als moeders. Elke moeder heeft de keuze: Wat doe ik wanneer ik tegen mijn beperking aan loop?
Het was voor mij zo fijn dat ik mocht leren dat ik het samen met God mag doen. Ik mag mijn kinderen het beste meegeven van wat ik heb. Voor alle dingen die mislukken, of waarin ik te beperkt ben, mag ik bidden. Bid voor je kindjes, dat ze Zijn weg mogen vinden. Tegelijk mogen wij als moeders beseffen, bid ook voor jezelf. Dat wij voor onze kinderen mogen zijn, zoals onze Hemelse Vader voor ons is. Want is het niet dat wij van onze Vader in de Hemel leren op een manier die goed voor ons is? Soms doet het pijn, begrijpen wij het niet, lijkt het oneerlijk. Maar we mogen Hem leren kennen, als Vader, door Jezus. Hij maakte ons zichtbaar hoe de Vader is. Zo mogen wij onze kinderen groot brengen. Ook voor deze opdracht gaan we falen, als het op ons mensen aan komt. Daarom bid! Voor jezelf en voor andere moeders. Zonder wijzende vingers (!), maar leg elkaar in liefde voor Zijn troon. Want eerlijk? Wij hebben Hem allemaal nodig. Omarm elkaar en omarm Hem.
Is dit herkenbaar voor jou? Hoe ging jij hiermee om?
Ik spreek er vele, en ze zijn allemaal verschillend! Net als de kindjes die erbij horen trouwens. Wat ik vooral hoor, zie en opmerk is dat we het elkaar zo moeilijk kunnen maken. Het moederschap, het maakt ons kwetsbaar. Al te snel voelt iets als een aanval en schieten we de verdediging in. Dat is ook begrijpelijk. Je kindje(s) zijn je kostbaar. Ondanks de druk van de maatschappij, de vele taken die we op ons hebben tegenwoordig, is er iets wat niet veranderd is: (over het algemeen) willen we onze kindjes het beste geven!
Hoge doelen
We willen voor onze kindjes een goed leven, dat ze gelukkig zijn en dat ze echt kind kunnen zijn. Iedere moeder heeft hier een andere invulling voor. Maar vergeet niet, iedere moeder heeft ook andere middelen ter beschikking. Niet iedereen krijgt hetzelfde mee van huis uit. Soms is iets niet beschikbaar omdat er de financiële middelen niet voor zijn, iets wat we begrijpen. Maar het is ook vaak dat er een voorbeeld ontbreekt, een rolmodel. Daarnaast weet ik als moeder hoe wij ook ons best doen, we zijn beperkt! Gelukkig maar. Geen enkele moeder is perfect. Daarin kunnen we elkaar omarmen. We zouden hierdoor elkaar kunnen aanvullen. Maar al te vaak gebeurd er iets heel anders:We willen beter zijn dan de ander, we vergelijken ons zelf met elkaar.
Maar van andere naar beneden halen, gaan onze eigen beperkingen niet weg. We zijn niet gemaakt om beter te zijn dan een ander. Nee, we zijn gemaakt om elkaar verder te helpen. Het is niet alleen goed voor onze kinderen dat we geen perfecte moeders kunnen zijn. Ik denk dat het zelfs heel goed is voor ons als moeders. Elke moeder heeft de keuze: Wat doe ik wanneer ik tegen mijn beperking aan loop?
Opwaartse vergelijking
Ik ging heel lang op zoek naar rol modellen. Andere moeders, trainingen en boeken. Ik gebruikte het om te onderzoeken wat bij mij en mijn kindjes paste. Maar heel eerlijk? Het maakte mij moe. Want ik voelde mij er zo door falen. Iedere moeder had iets wat ik niet had. Het maakte mij moedeloos om dit te ervaren. Heel lang vond ik dit erg moeilijk. Bijzonder is dat dit eigenlijk duurde totdat ik alleenstaande moeder werd. Dat maakte dat ik op een bijzondere manier er anders in ging staan. Ik leerde een hele kostbare les voor moeders.Waardevol inzicht
Ik ben dan wel moeder op aarde. Maar mijn kinderen heb ik ontvangen van God. Hij had een plan voor het leven van mijn zoon en dochter en mij als moeder van deze twee (en partime van nog 3 kindjes). Zijn plan met hen staat al vast. De levens van mijn kindjes en van mij, ze liggen in Gods hand. Ik leerde in de periode dat ik er alleen voor stond, dat ik helemaal beperkt was. Want vader en moeder tegelijk zijn, dat was al helemaal onmogelijk!Het was voor mij zo fijn dat ik mocht leren dat ik het samen met God mag doen. Ik mag mijn kinderen het beste meegeven van wat ik heb. Voor alle dingen die mislukken, of waarin ik te beperkt ben, mag ik bidden. Bid voor je kindjes, dat ze Zijn weg mogen vinden. Tegelijk mogen wij als moeders beseffen, bid ook voor jezelf. Dat wij voor onze kinderen mogen zijn, zoals onze Hemelse Vader voor ons is. Want is het niet dat wij van onze Vader in de Hemel leren op een manier die goed voor ons is? Soms doet het pijn, begrijpen wij het niet, lijkt het oneerlijk. Maar we mogen Hem leren kennen, als Vader, door Jezus. Hij maakte ons zichtbaar hoe de Vader is. Zo mogen wij onze kinderen groot brengen. Ook voor deze opdracht gaan we falen, als het op ons mensen aan komt. Daarom bid! Voor jezelf en voor andere moeders. Zonder wijzende vingers (!), maar leg elkaar in liefde voor Zijn troon. Want eerlijk? Wij hebben Hem allemaal nodig. Omarm elkaar en omarm Hem.
Doe je best en bid God om de rest!
Is dit herkenbaar voor jou? Hoe ging jij hiermee om?
Ik heb geen kinderen maar zie wel dat veel moeders perfectionistisch zijn en het allemaal (te) goed willen doen. En perfectionisme is een zelf opgelegd juk, waar Jezus je van wil bevrijden. Daarom ben ik het helemaal met je eens dat wanneer je gewoon je best doet en bid, je gewoon goed genoeg bent. Als moeder met je kinderen, als single met je familie en vrienden op je werk etc.
BeantwoordenVerwijderenJa dat vind ik heel mooi Anne, het is voor elk mens zo. Als je doet wat je kan, mag je God bidden om de rest.
VerwijderenDank je wel voor je mooie reactie.
Mooi stukje. Heel herkenbaar. Juist iets waar ik momenteel best wel weer veel mee bezig ben. Bijzonder dat je nu net hierover schrijft. Bedankt!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Gerda
Sterkte hierbij Gerda, op welke manier dat je hier ook tegen aan loop. Bijzonder hoe dingen soms bij elkaar lijken te komen. Veel zegen en dapper dat je reageert!
VerwijderenDank je wel voor deze mooie en waardevolle blogpost, Petrina.
BeantwoordenVerwijderenVeel herkenning, ook al zijn onze kinderen inmiddels het huis uit.
Ik hoop dat velen hem zullen lezen en erdoor bemoedigd zullen worden.
Dank je wel voor je lieve woorden Rita!
Verwijderen