Kunnen degene die zich voor altijd ongeliefd voelen het verdragen om liefde te ontvangen?
Dat is een vraag die mij diep raakt. Het doet mij terug denken, het maakt voor mij duidelijk hoe mijn leven veranderd is. Want wat voelde ik mij ongeliefd vier jaar geleden. Wat streed ik een eenzame strijd, waarbij liefdeloosheid het uitputtend maakte. Want het is echt waar, geliefd voelen, dat geeft je kracht. Ik weet nu dat het een innerlijke bron is waardoor je meer kan dan je werkelijk dacht. Maar wat was mijn bron leeg.
(Bron: desenio.nl)
Mijn bodemloze hart
Het was niet zo dat vier jaar geleden mijn omgeving mij niet lief had. Mensen gaven mij een knuffel, spraken vriendelijke woorden. Maar dat alles viel niet in aarde, het groeide niet. In mijn hart was het koud, donker en eenzaam. De liefde die gegeven werd? Het liet mij in elkaar krimpen, zorgde dat ik ging huilen, letterlijk door mijn benen zakte en mij geen raad wist. Mijn hart was kapot en alle liefde viel er dwars door heen. Het deed zelfs zeer dat ik de liefde erdoor voelde gaan. Want ergens....wist ik dat ik het juist zo nodig had.
Geliefd kind
Totdat God in mijn leven kwam. Met veel geduld liet Hij mij weten hoe geliefd ik ben. Nu ik dit typ lopen er weer tranen over mijn wangen. Want wat bijzonder was en is dat. Met alles wie ik ben, wat ik heb gedaan houdt een God die mijn hele leven kan doorgronden, toch van mij. Noemde Hij mij Zijn geliefde dochter en vertelde Hij telkens weer: Wat doe je het goed lieverd. Ja op de puinhoop van mijn leven, midden in mijn chaos, ellende en donkere liefdeloosheid. Ik was geliefd en God wist daarmee door te dringen. Hiermee werd mijn hart stukje voor stukje geheeld. Niet meer zo gaaf als wat het was, met de littekens en de barsten en scheuren. Want daardoor kon juist Zijn liefde binnenkomen.
Een schuilplaats
In 2015 kwam daar mijn man in mijn leven. Ook hij had zoveel geduld. Hij hielp mij de muren die ik had opgebouwd, om mijn hart te beschermen tegen verwondingen, af te breken. Met hem kwam ik erachter dat die muren mij niet hielpen. Want liefde, het is geen risico. Dat was een nieuw inzicht! Wat wel een risico is: Liefde missen. Hij, en eigenlijk wij samen, hebben een bijzonder proces doorstaan. Dat maakt dat ik nu een eerlijk antwoord kan geven op de vraag die ik citeerde:
Ja! Iemand die zich voor altijd ongeliefd voelde, kan het verdragen om liefde te ontvangen. Want echte liefde? Die verdraagt alle dingen. De liefde van mij en mijn man maakte een veilige schuilplaats. Ik dacht destijds, dat die schuilplaats alleen voor mij was. Omdat ik die zo nodig had. Maar het was veel mooier. De liefde van mijn man en mij, het werd een schuilplaats voor ons allebei. Een veilige haven! Onze liefde zorgde dat mijn muren braken, maar tegelijk dat mijn man en ik iets nieuws konden opbouwen. Onze liefde is een schuilplaats en God Zelf is een muur om ons heen. Zodat onze liefde een dak kan zijn voor ons, onze kinderen en de mensen waar wij om geven.
Kan jij liefde nog verdragen?
Wat een ontroerend verhaal. En een mooi einde. Zijn liefde is zo groot!
BeantwoordenVerwijderenZo mooi om te weten en te mogen delen!
VerwijderenIk ben elke keer als ik jouw verhalen lees geraakt. Ik besef ook mijn gemis. Niet alleen letterlijk door de breuk met Ad. Maar ook dat ik eigenlijk zelden zo echt heb mogen voelen dat God van mij houdt. Ik heb een diep geloof maar het gevoel loopt er kilometers achteraan te sjokken...
BeantwoordenVerwijderenAh Anne, wat begrijp ik dit goed. Ons gevoel heeft zoveel te lijden gehad. Lastig soms he dat gevoel(sleven).
Verwijderen