Doorgaan naar hoofdcontent

Klaar voor terreur?

Vandaag las ik het op een website van een krant.
En wat is het waarheid.


Nederland kan een terreur aanslag niet aan!



Eindelijk de waarheid.
Want zeg eens eerlijk, zou jij een terreur aanslag aan willen kunnen?
Ik vraag mij altijd af waar landen het lef vandaan halen om te zeggen dat ze het aan kunnen, dat ze er klaar voor zijn.
Welk land kan het aan?
Het leed dat het volk erdoor zal ervaren, de angst, het wantrouwen, welk land blijft er rustig?

Wij zijn maar mensen, wij kunnen het niet aan.
Het zou mooi zijn als we dat eens gaan erkennen.
Dat we durven te zeggen, wij, wij zijn niet klaar voor terreur.
Wij zijn niet klaar voor chaos, verwoesting, voor pijn en lijden.
Wij kunnen het vanuit ons zelf, als mensen, als volk en als land niet aan.
Overigens, kunnen wij geen dag aan, want wie kan zichzelf van zuurstof voorzien?
Wie kan er zorgen dat hij uit zichzelf wakker word?


Echt het word tijd dat we onze hoogmoed eens onder ogen zien.
Want wij mensen, wij kunnen helemaal niets!
Ja maar ik ben zo goed in....
Nee jij bent nergens goed in door jezelf.
Als je ergens goed in bent dan is dat omdat God jouw die speciale talenten gegeven heeft.
Jij kan op dit moment leven omdat God jouw lucht geeft.
En ja dat doet Hij ook al erken je Hem niet voor wat Hij voor jou doet.
Weet je, ik ken Iemand die het wel aan kan.
Ik ken Iemand die alles al overwonnen heeft.
Laten we allemaal onze toevlucht bij Hem gaan zoeken die alles aan kan!

Bergen buigen
Zeeën en rivieren splijten
Stormen bedaren
Mensen veranderen

Door Zijn Naam!
Zijn Naam veranderd alles in  het hele universum.
Roep Hem aan, nu is het nog niet te laat.
Laat het zo zijn dat we kunnen zeggen, Nederland kan terreur aan.
Want het is terug gekomen bij hun God.
Belijd dat Hij Heer is, dat jij, dat wij het niet kunnen.
En geef Hem de eer die Hem toekomt.
Als Nederland zich bekeerd tot God, als wij Hem als schuilplaats weten, dan pas hoeven wij niets meer te vrezen.
Want al sterf je dan door terreur, dan mag je weten, sterven is geen dood.
Sterven is dan een nieuw begin!


Beautiful:

2 Kronieken 7:14

En wanneer dan mijn volk, het volk dat mij toebehoort, het hoofd buigt, al biddend mijn aanwezigheid zoekt en terugkeert van zijn dwaalwegen, dan zal ik het aanhoren vanuit de hemel, zijn zonden vergeven en het land genezen.



Reacties

  1. Mooi Petrina! Ik vind het ook altijd zo opvallend dat waar christenen onderdrukt worden er juist een opleving gaande is. Terwijl wij in NL God niet nodig denken te hebben omdat we zelf alles wel kunnen. In het geval van een aanslag zal het wel duidelijk worden hoeveel we zelf in de hand hebben. Helemaal niks!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja zo bijzonder van die verhalen rondom vervolgde gemeentes. Wat een licht in de duisternis mogen zij zijn.

    Wij zijn als mens niks, nietig, totaal afhankelijk.

    Dank je wel voor je reactie!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dank je wel voor deze gevoelige blog!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Dankbaar in gebrokenheid

Hangt de hoogte van mijn vreugde af van de diepte van mijn dankbaarheid? (Ann Voskamp, Gebroken leven) Uiteindelijk dankte Jezus, brak Hij en deelt Hij zichzelf uit. De gebrokenheid raakte Jezus volledig en Hij zelf laat mij zien waarom de gebrokenheid er is, en welke weg ik ermee kan gaan. Een weg van dankbaarheid (Psalm 50:23). Gebrokenheid waarom? Ik denk dat het woord gebrokenheid altijd een deel van lijden met zich meeneemt. Gebroken, er is iets stuk gegaan, opengescheurd of opengebroken en dat kan veel pijn doen. Hoe kan je verder leven met gebrokenheid? Als je hart verscheurd werd, je toekomst of je droom uit elkaar gespat is? Dan denk ik aan Jezus die op aarde kwam. Weet je waarom Hij kwam? Hij kwam om gebroken te worden! Het bloed uit Zijn wonden red ons! Van nature wil ik lijden voorkomen, of zo snel mogelijk oplossen. Als ik erover nadenk dat Jezus juist hiervoor kwam en er niet voor weg vluchtte, dan word Zijn offer voor mijn leven, nog veel groter! Wij leven i

Gezin om de Bijbel: Waak en bid met mij

In onze gezinstijd om de Bijbel waren we alsnog bezig met gezin zijn, maar ook voor de tweede keer met het kijken naar het lijden van Jezus. Op het moment dat Jezus voelde wat er zou gaan gebeuren. Toen alle spannende dingen dichterbij kwamen nam Hij een hele belangrijke keuze. Een keuze die we mogen gebruiken als een voorbeeld. Een keuze Jezus ging met zijn discipelen naar de hof van Getshemane, daar ging Hij bidden. Petrus, Johannes en Jakobus nam Hij het verste met zich mee de hof in. Hij liet hen daar plaats nemen en zei: Mijn hart breekt van verdriet. Blijf maar hier en waak met mij. Daar ging Jezus om te bidden naar Zijn Vader. Dat was Zijn keuze toen het moeilijk en angstig werd. Wat doen wij? Als het moeilijk is, als we bang zijn? Schreeuwen? Anderen pijn doen? Verstoppen? Koppig zijn? Of opstandig reageren? We mogen ook bidden! Dat zorgt dat we anders naar ons probleem gaan kijken. Want wat gebeurd er als we over onze problemen praten, of in dit geval bidden? Dan

Levenslessen van Noach

Weer een nieuw deel in de serie levenslessen. Vandaag wil ik nadenken over wat wij kunnen leren van het leven van Noach. Dit Bijbelverhaal heeft mij altijd al aangesproken. Want wat is er veel in te vinden. In Genesis 6 beginnen we van Noach te lezen. Nadat God eerst spijt krijgt, spijt dat Hij mensen gemaakt had. En dan die zin: En Hij voelde zich diep gekwetst. Onze God heeft gevoel. De schepping, de aarde, de mensen we gaan Hem aan het hart. En Hij zag hoe alles stuk gemaakt werd en daarom wilde Hij de mensen en al het vee van de aarde weg vagen. Dan zou die ellende stoppen. Totdat Gods oog Noach ziet. Noach alleen vond genade bij de HEER. Les één is eigenlijk dan toch, als God nu rond kijkt, naar hoe wij de wereld stuk maken, vind jij dan genade in Zijn ogen? Hoe vind je genade? Noach was een rechtschapen man, de enige die in zijn tijd een voorbeeldig leven leidde. Maar het dat was niet het belangrijkste. Dit kleine stukje maakt verschil: Hij leefde in nauwe verbondenheid met