Doorgaan naar hoofdcontent

Imperfect perfect?!

In contacten met anderen, kunnen we nog weleens iets doen om ons zelf te beschermen.
Onze zwakke punten, de valkuilen en ook onze wonden, we kunnen veel doen om ze maar niet zichtbaar te hebben.
We vertellen elkaar zo vaak dat iedereen fouten mag maken.
Dat niemand perfect is.
Maar durven we het ook te laten zien?
Of aan een ander toe te geven waarin we niet perfect zijn?
Dan is het anders, dan voelt het anders.
Het zeggen dat gaat vaak echt wel, want we weten het, maar durven we het ook te omarmen.
Omarmen dat we zijn zoals we zijn.
Zonder schaamte, zonder angst?


Heel lang had ik er last van, dat ik mezelf strafte als ik fouten maakte.
In groep 3 al ging mijn moeder met de juf praten.
Want ik had een 9 gekregen en had de hele dag gehuild.
Ik had een 10 moeten halen, zie je wel dat ik het niet kan?!
Van mezelf mocht ik geen fouten maken.
Toch gebeurde het heel vaak.
Maakte ik bijv. ruzie met mijn vriendin, zij wilde skeeleren en ik fietsen.
Ik vond het vreselijk van mezelf dat ik hier ruzie over ging maken.
We waren beide boos naar ons eigen huis gegaan.
Maar toch ging ik toen naar haar toe.
Huilend.
Want ik had ruzie met haar gemaakt.
Ruzie maken dat mag niet.
Ik was voortdurend bezig om goed te zijn.
Nee echt niet om de beste te moeten zijn, maar omdat ik niet met het faal gevoel om kon gaan.
Iedereen zag hoe fout ik het deed.
Niemand was hard voor mij maar ik wel voor mezelf.
Het maakte het leven niet makkelijk.
Mijn lat lag zo hoog dat ik er ook heel vaak niet over heen kon.
En dat deed ik mezelf aan.
Ik had geleerd dat ik als ik het goed deed mensen mij complimenten gaven.
Dat voelde goed.
Merk dat ik die bevestiging ook heel sterk nodig had.
Maar misschien juist nog wel meer op de momenten dat ik fouten maakte.
Wie was er toen die zei: wat goed gedaan.
Fout, streep erdoor, rood, het kwam bij mij enorm hard binnen.

Je bent fout!

Zo voelde dat voor mij.
Ik zag niet dat het een klein stukje was dat ik niet beheerste, nee ik betrok het ook direct op mijn hele zijn.
Het kwam ook binnen in mijn hele persoonlijkheid.
Dat heeft mij heel veel pijn gedaan.
Eigenlijk had ik dit meegenomen mijn hele leven.
Want echt waar, soms loop ik er nog tegen aan.
De maatschappij streeft ook nog eens naar het uiterste.
Iets wat niet helpt om hier vanaf te komen.
Enorm dankbaar ben ik met de hulp van mijn coach, en later van de psychologe waar ik kwam.
Zij lieten mij inzien, dat het niet gaat om prestatie, ze leerden mij dat ik mezelf mocht omarmen.
Lief mocht zijn voor mezelf.
Ook als ik mij beperkt voel omdat ik iets niet kan, of als ik iets niet zo goed doe als dat ik zou willen.
Liefde, zachtheid voor mezelf.
Het haalde de druk van mijn daden af.
Maakte dat ik ontspannen dingen durfde te doen.
Het leven is een proces, het is een groeiproces.
Alles word makkelijker als ik ook fouten mag maken.
Als ik er ook naast mag zitten.
Wat zegt dat nou eenmaal echt over mij?
Dat er nog groei mogelijk is.
Gelukkig maar!

Je zou maar uit geleerd zijn?!

Ik leer nog steeds.
God helpt mij daarbij enorm.
In Zijn Woord vind ik zo vaak woorden die mij helpen.
Woorden van, je mag er zijn, je bent goed want Ik heb je gemaakt, maar daarnaast ook woorden van bescherming:

Angst voor mensen is een valstrik,
wie op de HEER vertrouwt, wordt beschermd.


God zal mij beschermen, ik mag waken vooral over mijn hart, maar mag ontspannen Hem volgen zonder angst voor fouten.
Hij houdt alles in Zijn handen.
Ik hoef niet bang te zijn voor wat mensen van mij vinden, maar ook niet wat ik van mezelf vind.
Hij zal mij oordelen, en Zijn oordeel is belangrijker als wat ik van mezelf vind of hoe ik mezelf oordeel.
Dankbaar mag ik zijn, want ik mag weten.
Wanneer Hij oordeelt, zal Jezus voor mij staan en zal God mij zien, door Zijn Zoon.
Van mezelf te nietig, te klein, en heel erg fout.
Maar door Hem in staat tot alles wat Hij van mij verlangt, een groot geschenk en waardevol!

Zo mag ik het ook richting mijn kindjes nu leren en hen meegeven een hele waardevolle boodschap.
Vooral in de wereld van nu!
Het is goed zoals je bent, wat je doet en wat je kan.
God heeft jouw gemaakt, uniek en met je eigen vermogen.
Groei met Hem, leer met Hem en wees zacht voor jezelf.
Juist omdat ik het zelf moest leren, zie ik hoe belangrijk het is.
Die basis, het gevoel van: er mogen zijn.
Imperfectie maakt ons uniek, dat maakt ons eigenlijk werkelijk tot wie we zijn.
Durven wij het te omarmen?
Ik ben blij dat ik dit mocht leren.
Laat je niet beperken door het ideaal beeld hoe je zou moeten vliegen.
Voel je vrij om te vliegen zoals Hij je dat laat doen.
Het is fijn om te voelen en te weten:

Je mag er zijn!





Reacties

  1. Wauw weer zo'n mooie en eerlijke blog! Dank je wel Petrina! Deze woorden had ik net even weer nodig. Heerlijk om weer te beseffen dat je er gewoon mag zijn, dat alles er mag zijn! Mooi om dat ook te mogen geven aan je kids.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wauw weer zo'n mooie en eerlijke blog! Dank je wel Petrina! Deze woorden had ik net even weer nodig. Heerlijk om weer te beseffen dat je er gewoon mag zijn, dat alles er mag zijn! Mooi om dat ook te mogen geven aan je kids.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Ervaringen van God in mijn leven

Als ik denk aan God ervaren? Dan voel ik mij rijk... Gouden tip Ik heb op heel veel momenten in mijn leven God mogen ervaren. Iedere keer weer raakte het mij en het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. In mijn leven heb ik veel moeilijke dingen meegemaakt. Dat is waarom iemand mij ooit een geweldige tip gaf: Schrijf de ontmoetingen en ervaringen met God op! Want ja, moeilijkheden zullen blijven komen. Doordat ik zoveel mooie momenten met God mocht ervaren en opschrijven, had ik iets tastbaars voor als het tegen zat. Als ik dan mijn notitieboek erbij pakte waarin ik deze momenten had opgeschreven, dan lukte het mij om mijn focus te veranderen. Ik kon kijken naar God en Zijn werk in mijn leven. Daardoor zakte alle angst en alle zorgen. Want het liet mij zien: God is erbij in jouw leven. Altijd! God in de diepte van mijn leven Al jong mocht ik God voor het eerst ervaren. Op een dieptepunt in mijn geloofsleven. Ik was twaalf jaar, en had toen al zó'n drie

Geef je verleden over

Heel vaak hoor ik mensen praten met elkaar. Er word gesproken over het verleden. Zelf doe en deed ik dat ook heel veel. Maar telkens kom ik er achter dat als ik dat gedaan heb, dat ik iets voed. Mijn verleden werd er alleen maar groter door, de last voelde zwaarder, de wond was opengegaan door er over te praten. En daar was het dan gestopt... Op die manier praten, dat lost niets op! Het verleden werd gevoed, het werd zo groot, dat het mijn heden overschaduwde, mijn heden was niet sterk genoeg tegen het onkruid dat mijn verleden werd. Als ik niet uitkeek zou het onkruid uit mijn verleden, de groeiende bloem die gemaakt is om te bloeien op Zijn tijd, gaan verstikken. De weg van herstel Ik heb geleerd hoe ik mijn wonden goed kan verzorgen, iets kan doen om ze te laten genezen. Al moet ik zeggen, genezen was ook eng. Wat als de wond dicht was, er een mooi litteken gekomen was, wie zou ik dan zijn? Wie zou ik zijn zonder die pijn? Het hele proces om te herste

God zorgt voor mij!

Vertrouw op God Hij zorgt voor je! Dit staat op een kaartje dat ik al een paar weken geleden mocht ontvangen. Dit kaartje heb ik bij de foto van mijn moeder gezet. Als bemoediging, maar ook als reminder aan beloften die God gedaan heeft. Wat ik merkte is dat ik heel snel achter deze quote het volgende zeg: Als ik. Hier wat voorbeelden van wat ik bedoel: Als ik maar bid Als ik maar Bijbel lees Als ik Hem vraag Als ik Gisteren kreeg ik een inzicht dat ik met jullie wil delen. Ik las deze Bijbeltekst: Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van mij, zal het behouden. Mattheüs 16:25 Het gaat niet om mijn ik, het gaat niet om wat ik doe. Pasen 2018 leerde mij: Het gaat om wat God doet, om wat Jezus heeft gedaan! Mijn ik, of in deze situatie als ik.... Het maakt God alleen maar kleiner. Zolang ik denk, geloof of mezelf voorhou dat ik iets van God heb ontvangen door mijn ik, dan maak ik mijn ik te groot. Er is niets wat ik