Weet je dat er Iemand is die op jouw wacht?
Heel lang had ik in mijn leven geen idee.
Ik was gelovig opgegroeid, en wist er echt wel veel van af.
Nee kennis was het probleem niet.
Dacht ik!
Ik merk nu pas hoe kennis mij geblokkeerd had.
God wacht elke dag, op mij en op jouw!
Hij kijkt naar ons vanuit de Hemel.
Niet zoals ik leerde als een boeman, die elke dag bozer op mij werd.
Maar als een vader die zijn kinderen die wijde wereld in stuurt en hoopt dat ze de dingen die ze daar meemaken met hem delen.
Dat zij het ouderlijke huis, zien als een veilige haven.
Een uitvalsbasis.
Eerst delen met de mensen die in dat (t)huis leven en daarna gaan belangrijke dingen pas gebeuren.
Wanneer je troost nodig heb dan ga je naar de veilige haven.
En wanneer je fouten bega, dat je dan ondanks alles mag blijven voelen: er word van mij gehouden.
Nee ik hoef niet te blijven hangen in die fout, ik mag die fout herstellen.
Ik kan het goed maken.
Een plek waar ik altijd terug mag komen!
Waar ik dan mijn Vader zien mag, met open armen en een hart vol liefde en blijdschap.
Wat was dat een nieuwe visie voor mij.
Dit verhaal, ik hoorde het zo vaak, maar het werd een levensverhaal toen ik het leerde op mezelf toe te passen.
Mijn Vader wacht op mij.
Hoe ik ook bij Hem aankom, er is feest in de Hemel.
Om mij...
Dat in een tijd dat ik dacht dat ik niets voorstelde.
Mijn God ging feest vieren, omdat ik gered werd.
Zoveel was ik Hem waard.
Het was ook wel eng om dit als waarheid aan te gaan nemen.
God, houd van mij?
Dat zorgde ervoor dat ik een heleboel (aangeleerde) dingen over God opnieuw moest in gaan vullen in mijn leven.
Wat is nu van God en wat is door mensen geleerd?
Nou dat is een kwetsbare vraag.
Wat is dat ook voor iedereen verschillend.
Deze vraag gaf eerst zoveel verwarring bij mij.
Want nee ik wilde de dingen van God niet loslaten, eindelijk wilde ik, na dit besef hoe God mij ziet, als nieuw leven en als nieuw begin gaan toepassen in het leven.
Zoveel vragen, zoveel keuze momenten, zoveel angst ook om het verkeerde te doen.
Maar het enige wat ik werkelijk nodig had?
Dat was geduld.
En weten dat mijn Vader in de Hemel op mij wacht.
Dat Hij graag Zijn ervaringen, Zijn doel met mijn leven wil delen met mij.
Niet alleen maar door de Bijbel, maar ook aan mij persoonlijk.
De Bijbel werd wel leidraad, de lamp voor mijn voet.
Maar God werd de inspirator, het begin en het einde.
De wetten mocht ik loslaten, God woont in mij.
O wat een vreugde en diepe verwondering gaf mij dat.
Jaren hoorde ik dat wel, maar als je het dan niet voelt?
Niet vatten kan?
Dan heeft het weinig kracht.
Maar nu, wauw, wat een bron van vreugde, een innerlijk vuur ging er in mij aan.
Deze zoektocht, mocht ik samen doen met mijn Vader.
Zijn Geest woont in mij, die zal mij de weg wijzen.
Maar ja...
Heel lang had ik in mijn leven geen idee.
Ik was gelovig opgegroeid, en wist er echt wel veel van af.
Nee kennis was het probleem niet.
Dacht ik!
Ik merk nu pas hoe kennis mij geblokkeerd had.
God wacht elke dag, op mij en op jouw!
Hij kijkt naar ons vanuit de Hemel.
Niet zoals ik leerde als een boeman, die elke dag bozer op mij werd.
Maar als een vader die zijn kinderen die wijde wereld in stuurt en hoopt dat ze de dingen die ze daar meemaken met hem delen.
Dat zij het ouderlijke huis, zien als een veilige haven.
Een uitvalsbasis.
Eerst delen met de mensen die in dat (t)huis leven en daarna gaan belangrijke dingen pas gebeuren.
Wanneer je troost nodig heb dan ga je naar de veilige haven.
En wanneer je fouten bega, dat je dan ondanks alles mag blijven voelen: er word van mij gehouden.
Nee ik hoef niet te blijven hangen in die fout, ik mag die fout herstellen.
Ik kan het goed maken.
Een plek waar ik altijd terug mag komen!
Waar ik dan mijn Vader zien mag, met open armen en een hart vol liefde en blijdschap.
Wat was dat een nieuwe visie voor mij.
Dit verhaal, ik hoorde het zo vaak, maar het werd een levensverhaal toen ik het leerde op mezelf toe te passen.
Mijn Vader wacht op mij.
Hoe ik ook bij Hem aankom, er is feest in de Hemel.
Om mij...
Dat in een tijd dat ik dacht dat ik niets voorstelde.
Mijn God ging feest vieren, omdat ik gered werd.
Zoveel was ik Hem waard.
Het was ook wel eng om dit als waarheid aan te gaan nemen.
God, houd van mij?
Dat zorgde ervoor dat ik een heleboel (aangeleerde) dingen over God opnieuw moest in gaan vullen in mijn leven.
Wat is nu van God en wat is door mensen geleerd?
Nou dat is een kwetsbare vraag.
Wat is dat ook voor iedereen verschillend.
Deze vraag gaf eerst zoveel verwarring bij mij.
Want nee ik wilde de dingen van God niet loslaten, eindelijk wilde ik, na dit besef hoe God mij ziet, als nieuw leven en als nieuw begin gaan toepassen in het leven.
Zoveel vragen, zoveel keuze momenten, zoveel angst ook om het verkeerde te doen.
Maar het enige wat ik werkelijk nodig had?
Dat was geduld.
En weten dat mijn Vader in de Hemel op mij wacht.
Dat Hij graag Zijn ervaringen, Zijn doel met mijn leven wil delen met mij.
Niet alleen maar door de Bijbel, maar ook aan mij persoonlijk.
De Bijbel werd wel leidraad, de lamp voor mijn voet.
Maar God werd de inspirator, het begin en het einde.
De wetten mocht ik loslaten, God woont in mij.
O wat een vreugde en diepe verwondering gaf mij dat.
Jaren hoorde ik dat wel, maar als je het dan niet voelt?
Niet vatten kan?
Dan heeft het weinig kracht.
Maar nu, wauw, wat een bron van vreugde, een innerlijk vuur ging er in mij aan.
Deze zoektocht, mocht ik samen doen met mijn Vader.
Zijn Geest woont in mij, die zal mij de weg wijzen.
Maar ja...
Dan moet ik wel op Hem wachten.
Hem niet voorbij rennen.
Ik moest mezelf overgeven aan Hem.
Alles van Hem verwachten.
Vertrouwen, verwachten en geloven.
Wat Zijn hand begon dat zal Hij voleinden.
Ik mocht leren luisteren naar Zijn stem.
En uitzien naar de dingen van Boven.
--------------------------------------------------------------------------------
Met deze blog wil ik meedoen aan de bloghop van Oktober met het thema: Wachten.
Dit thema is gekozen door: Omily.me
Dit thema is gekozen door: Omily.me
Wil je ook meedoen?
Maak dan een blog met het thema wachten, plaats een linkje van jouw blog als reactie onder de blog van Omily.me en zet ook even een link van haar blog onder je geschreven stuk.
Maak dan een blog met het thema wachten, plaats een linkje van jouw blog als reactie onder de blog van Omily.me en zet ook even een link van haar blog onder je geschreven stuk.
Mooi Petrina, het verhaal van de wachtende vader is één van mijn favoriete Bijbelverhalen.
BeantwoordenVerwijderenDank je voor je reactie Ann, ja een schitterend verhaal waar veel uit te halen valt.
BeantwoordenVerwijderenAltijd zo'n verheldering als er iets heel persoonlijk word, heel duidelijke, dat je eigenlijk altijd al geweten hebt :)
BeantwoordenVerwijderen