Doorgaan naar hoofdcontent

Veroordeeld of vergeven?

Ooit las ik van een collega schrijfster de blog: Zussenliefde: Als je (niet) gescheiden bent
Vandaag kreeg ik een herinnering op mijn facebook, want ik had deze blog gedeeld.
Vorig jaar.
En deze blog had mij geraakt!
Wat een waarheden zitten er in.
Zoveel mensen hebben het op dit moment moeilijk, omdat ze gescheiden zijn, of mogelijk gaan scheiden.
En echt, dat is een heel diep proces.
Eigenlijk kan ik wel zeggen, het heeft mij 2 jaar gekost.
Het brengt zoveel omhoog, en het hakt tegelijk zoveel onder je voeten vandaan.
En dan heb ik het alleen over het leven van jou als volwassene, maar als er kinderen bij betrokken zijn, dan word het nog complexer.
Dat moment dat je hele leven, de doelen die je had, alles waar je zeker van dacht te zijn, als een zeepbel uit elkaar spat.
Het is zo kwetsbaar.
Dit laat zoveel diepe wonden na!
Verdrietig is het te merken hoe mensen het moeilijk vinden om hiermee om te gaan!
Ja in 2013, toen ik gescheiden ben, wist ik ook echt wel dat het niet Gods wil is dat er gescheiden word.
Maar had ik een keuze?


De vragen en dingen die tegen mij gezegd werden in die tijd.
Het bracht mij een zoektocht naar antwoorden.
In mijn vorige kerk kreeg zelfs de vraag: Durf jij naar de kerk te komen, weet je wel dat ze hier de 10 geboden lezen?
Want inderdaad daar staat, dat je niet mag echtbreken.
Vol schaamte, vol gebrokenheid en pijn durfde ik te gaan, omdat ik het zo nodig had verbonden te zijn met mensen.
Dat ik ging scheiden, dat was afschuwelijk voor mij!
Toen had ik de woorden niet, de kracht niet.
Nee ik zat in de fase: Ik kan niks, ik red het niet, ik ben niks en alles loopt verkeerd af, ik ben alles kwijt....
Maar nu, nu zou ik woorden hebben.
Want zijn de 10 geboden niet bedoeld voor ons zelf?
Staan er niet nog veel meer geboden, ook waarvan het niet zichtbaar is of je ze overtreden hebt?
In mijn beleving zijn ze niet gemaakt om andere mee te slaan, terwijl ze al lijden.
Is het niet veel meer een toetsmiddel om te laten zien hoeveel genade God, door Jezus, met ons heeft?
Voor ons allemaal, ook als je niet gescheiden bent.
Want wie zonder zonde is, die mag de stenen werpen....
Ik ken Hem die zonder zonde is!
Gooide Hij met stenen naar mij?
Ik ben zo dankbaar dat ik heb mogen zien dat Hij dat niet doet.
Elke keer weer word ik overspoeld door de liefde die Hij voor mij voelt.

In mijn Bijbel staat dat Jezus ging naar de mensen aan de rand van de maatschappij.
Naar de mensen die inzagen dat hoe ze leefden, eigenlijk niet kon, of dat ze ziek waren.
Een dokter, komt niet bij gezonde mensen, die hebben de dokter niet nodig.
Deze Heelmeester komt bij de mensen die een gebrokenheid met zich mee dragen en dat ook erkennen, inzien, en voor Hem durven uit storten.
Jezus kwam bij de  mensen die eigenlijk wel uitgekotst werden door de nette kerkmensen, de mensen van de wet.
Ze hoorde er niet bij, want ze hadden openbaar gemaakt dat ze de wet niet hielden.
Maar wat gebeurd er in het hart?
God ziet het allemaal aan!
Gelukkig mocht ik, lezend in mijn Bijbel de volgende tekst vinden:

Hij zal het geknakte riet niet breken en de flakkerende vlam niet doven. De vertwijfelden zal Hij bemoedigen. Hij zal ervoor zorgen dat recht wordt gedaan aan hen die onrechtvaardig zijn behandeld.

(Jesaja 42:3)


Ik zag dat de mensen die andere verstoten of pijnigen in hun lijden, uiteindelijk het belangrijkste miste.

Liefde!



Gelukkig vond ik dat wel.
Naast de verdrietige dingen, gebeurde er hele wonderlijke dingen in mijn moeilijke proces.
Het heeft mijn leven omgekeerd, ik kwam in een nieuwe kerkelijke gemeente, waar ik als volledig familielid werd opgenomen.
Niet verstoten, niet verafschuwd en/of bespot.
Ik hoorde er helemaal bij!
Wat had ik dat juist nodig.
En hebben we dat niet allemaal nodig?
Ik vond mensen waardoor ik Jezus mocht leren kennen.
Ja het hoorde niet dat scheiden, dat vind ik zelf ook nog steeds, maar hoort het wel dat we slecht over andere praten?
Of dat je jaloers bent dat iemand anders een groter huis heeft?
Dat je je baas zo irritant vind dat je hem/haar wel kan schieten?
Of dat je heel eerlijk je geld en je zekerheden toch hoger hebt staan dan God zelf?
Als ik de wet luister, dan ben ik zo blij, dat ik met alle fouten die ik maak, mag komen naar Jezus.
En dat God de Vader mij aanneemt als Zijn Zoon (dochter), Zijn erfgenaam.
Omdat Jezus al die fouten aan het kruis meegenomen heeft.
Ik ben vrij, schoon, niet door mezelf.
Maar enkel en alleen door Hem.
En elke week in de kerk, elke dag thuis, heb ik het opnieuw nodig om dat proces te gaan.
Ik hoop dat jij deze liefde van Jezus, de Vader en ook de Heilige Geest ook mag ervaren.
Als je die liefde mist...
Dan mis je het belangrijkste in je hele leven!
Jezus, laat Hem boven alles, de liefde van je leven zijn.
Zijn liefde en trouw heeft mij door het proces geholpen.
Wat heerlijk te merken dat het daar niet bij stopt.
Zijn liefde en trouw, staan boven mijn leven.
Hij is mijn Heere, mijn Koning, Mijn alles.
Met zo'n grote Schat in de Hemel, kan ik alles op aarde kwijtraken, maar zal ik mij nooit meer zo arm voelen als in 2013.
Want wat in de Hemel is, kan nooit gestolen worden of bederven.
Zijn trouw is voor eeuwig!


Een combinatie van een foto en een kindertekening. Door michouvandonk:

Reacties

  1. Wauw! Ondanks dat je toch zulke pijnlijke en verdrietige dingen deelt... Heel mooi stukje:)! Omdat je door dat alles heen gevonden hebt waar het echt om gaat.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Precies toen ik dacht dat ik arm was, werd ik rijk. Toen ik dacht dat ik alles was verloren, vond ik alles wat ik ooit maar nodig zal hebben. Ben Zo dankbaar voor wat God in deze periode voor mij heeft gedaan, voor wie Hij is voor mij. Voor hoe ik Hem heb mogen leren kennen.

      Dank je wel voor je mooie reactie!

      Verwijderen
  2. Hoi petrina, lees je blogs altijd met veel belangstelling. Zelf ben ik ook gescheiden. Kom uit in jouw ogen als ik het zo mag zeggen een hele zware kerk. Toch heb ik nog nooit een veroordelende opmerking gehad. Eerder veel meeleven. Ben op straat komen te staan met 2 kinderen. Maar heel goed opgevangen door de kerk. De grootste veroordeler ben ik in die zin van mezelf. Hoewel mensen om me heen dat anders zien/zeggen. Dat weet ik ook wel. Dat het niet anders kon. En dat het zo beter is. Gelukkig merk ik dat ook. Maar toch het blijft heel pijnlijk.
    (Dat ik, ja ik gescheiden ben..
    Zo niet passend bij mijn waarden en normen.. iets voor waar ik altijd gestreden hebt )
    Het is erg jammer dat je het anders hebt ervaren in je kerkelijke gemeente.
    Groeten van Marianne

    BeantwoordenVerwijderen
  3. O Marianne, wat herkenbaar dat je schrijft dat je jezelf veroordeeld. Ik snap dat, juist omdat je leven er nu zo anders uit ziet als dat je zelf had gekozen. Maar ook omdat het eigenlijk tegen eigen principes indruist. Wat fijn en mooi te horen hoe je opgevangen bent. Nu is dit in mijn huidige gemeente ook zoals jij omschrijft. Wat een zegen mogen mensen om ons heen zijn!

    Overigens hoort het niet bij een kerk, of een stroming, maar meer bij mensen.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Ervaringen van God in mijn leven

Als ik denk aan God ervaren? Dan voel ik mij rijk... Gouden tip Ik heb op heel veel momenten in mijn leven God mogen ervaren. Iedere keer weer raakte het mij en het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. In mijn leven heb ik veel moeilijke dingen meegemaakt. Dat is waarom iemand mij ooit een geweldige tip gaf: Schrijf de ontmoetingen en ervaringen met God op! Want ja, moeilijkheden zullen blijven komen. Doordat ik zoveel mooie momenten met God mocht ervaren en opschrijven, had ik iets tastbaars voor als het tegen zat. Als ik dan mijn notitieboek erbij pakte waarin ik deze momenten had opgeschreven, dan lukte het mij om mijn focus te veranderen. Ik kon kijken naar God en Zijn werk in mijn leven. Daardoor zakte alle angst en alle zorgen. Want het liet mij zien: God is erbij in jouw leven. Altijd! God in de diepte van mijn leven Al jong mocht ik God voor het eerst ervaren. Op een dieptepunt in mijn geloofsleven. Ik was twaalf jaar, en had toen al zó'n drie

God zorgt voor mij!

Vertrouw op God Hij zorgt voor je! Dit staat op een kaartje dat ik al een paar weken geleden mocht ontvangen. Dit kaartje heb ik bij de foto van mijn moeder gezet. Als bemoediging, maar ook als reminder aan beloften die God gedaan heeft. Wat ik merkte is dat ik heel snel achter deze quote het volgende zeg: Als ik. Hier wat voorbeelden van wat ik bedoel: Als ik maar bid Als ik maar Bijbel lees Als ik Hem vraag Als ik Gisteren kreeg ik een inzicht dat ik met jullie wil delen. Ik las deze Bijbeltekst: Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van mij, zal het behouden. Mattheüs 16:25 Het gaat niet om mijn ik, het gaat niet om wat ik doe. Pasen 2018 leerde mij: Het gaat om wat God doet, om wat Jezus heeft gedaan! Mijn ik, of in deze situatie als ik.... Het maakt God alleen maar kleiner. Zolang ik denk, geloof of mezelf voorhou dat ik iets van God heb ontvangen door mijn ik, dan maak ik mijn ik te groot. Er is niets wat ik

God voert de strijd voor mij!

Ik heb de goede strijd gestreden. Ik heb de loop tot een einde gebracht. Ik heb het geloof behouden. ( 2 Timotheus 4:7) Afgelopen weken heb ik strijd ervaren. Hierover schreef ik al eerder, licht en luchtig , het maakte mij zo moe. Alsof het mij verlamde. Het was geen strijd tegen andere mensen. Heel eerlijk? Het was meer een innerlijke strijd tegen mezelf. Dat ik een strijd ervaar in mijn denken heb ik al vaker gedeeld op deze blog. Ook in de link die ik nu deel lees je hier iets over. Die strijd maakte dat er een soort mist in mijn hoofd aanwezig was. Hoe leuk het ook is in mijn leven, ik zat met dingen in mijn hoofd die het zwaar maakte om te genieten, om rust te ervaren. Totdat ik twee geleden de Bijbeltekst in 2 Timotheus las. Nieuw inzicht Ik strijd tegen mezelf. Het is niet alleen strijd in mijn denken, maar ook strijd om te mogen zijn. Heel vaak schoof ik mezelf opzij. Zo wrong ik mij voor alles en iedereen in bochten. Zonder iets te zeggen. Dit gaf moeite en gedoe bij