Doorgaan naar hoofdcontent

De kerk een ontmoetingsplek

Ik was heel blij toen mijn vrienden mij vroegen: Ga je mee?
Ga je mee naar de kerk, waar wij naar toe gaan?
Het huis van de Heere, waar wij samenkomen en Hem willen ontmoeten.
Waar je erbij hoort omdat je een deel van Zijn lichaam bent!
Ze wisten hoe moeilijk ik het had met de kerkgang in mijn gemeente, waar ik toen zat.
En echt, deze uitnodiging maakte mij heel blij.
Nog steeds ben ik er enorm dankbaar voor!
Dat doet mij denken aan een psalm.
Psalm 122 begint ermee:

Ik was verheugd, toen men mij zei: Laten wij naar het huis de Heren gaan.
(Psalm 122:1)

Ja zo voelde ik mij!
En nog steeds ga ik met vreugde naar de samenkomst.
Wij noemen het gebouw de kerk, ik noem de mensen de kerk.
En ik vind het heerlijk om met mensen samen te komen die behoren bij Zijn kerk.
Kunnen delen van wat Hij schenkt aan ons.
En dat in vrijheid, op een plek met honderden bij elkaar.
Wat zijn wij gezegend.
Ja dat maakt mij blij!

Ga jij met vreugde?



Ooit was voor mij kerkgang erg moeilijk.
De drempel was voor mij erg hoog.
Ik ben vanaf heel jong al gelovig, toch zijn er jaren geweest dat ik maar 1 of hooguit 2 keer naar de kerk ging.
Wat ik nodig dacht te hebben dat vond ik niet.
Teleurgesteld ging ik die weinige keren naar huis.
Waardoor de drempel steeds hoger werd.
Vraag was, wat had ik nodig?
Wat zocht in de samenkomst?
Voor mij was het wel het meest, het gevoel te hebben dat ik erbij hoor.
Gelijkwaardig behandeld te worden en elkaar liefhebben.
Eigenlijk ging het allemaal om mezelf wat ik zocht.
Toch zat er iets achter, ik zocht naar een gemeente, waar woorden niet alleen gepreekt werden.
Het mooi vertellen vanaf de preekstoel, het is een gave, en het is voedend.
Maar wat doe je met dat wat je voorgeschoteld krijgt?
Ik was bezig met wat anderen ermee deden, en de pijn die het mij deed om het gevoel te hebben buiten de boot te vallen.
Ik liet de pijn toe van alle dingen die van de aarde zijn.
Liep er zelf mee, vocht het in mezelf uit en maakte juist dat ik in standhield wat er mis ging.
Want ik veranderde zelf ook niets aan deze situatie.
Ik liet het zijn wat het was.
Liep ervoor weg.
Nogmaals ik liet de pijn toe.
De pijn van niet gezien te worden.
Zo niet gezien dat, toen ik ging scheiden, mensen bij het koffie drinken stonden en vertelden: Zag je het in de kerkbode, weer iemand gescheiden afgelopen tijd.
En dat in onze kerk.
Mensen geven zo snel op en lopen maar bij elkaar weg.
Een heel verhaal over scheiding kwam, pijnlijk en confronterend.
Niemand wist en niemand zei: Wat vervelend dat je in scheiding ligt.
Kan ik je ergens mee helpen?
Zoveel in de dienst ontvangen, zoveel gehoord, telkens mogen leren hoe Jezus Zijn armen opent voor ons zondaren.

Deel je ervan en doe je er ook iets mee?

Een ieder nu, die deze woorden hoort en ze doet, zal lijken op een verstandig man, die zijn huis bouwde op de rots.
(Mattheüs 7:24)

Keer op keer werd ik teleurgesteld.
Dat gaf mij zo'n eenzaam gevoel.
Mijn vertrouwen had op vlak van relaties klappen gekregen, maar nu kwam er ook wantrouwen naar mensen die in Hem geloven.
Mensen die anders zouden moeten zijn als de wereld.
Hier heb ik geleerd.
Mensen veranderen niet door te geloven, het blijven mensen die fouten maken.
Wat ik mocht leren is het volgende:

Als ik mijn ogen niet richt op dat wat hier op aarde gebeurd.
Maar op de dingen die van Hem zijn.
Dus als mensen iets doen wat ik niet verwacht, het niet veroordelen, het niet mij laten teleurstellen.
Dan mag ik bedenken, het zijn mensen, net als ik.
Zo vaak als anderen fouten begaan richting mij.
Net zo vaak doe ik fout naar anderen.
Maar wanneer ik zie wat ik fout doe, dan mag ik Hem ontmoeten en weet ik:


Daar staat Jezus!


Voor mij.
Voor al mijn fouten!
Daar mag ik Hem, en Zijn genade ontmoeten.
En wanneer je Hem ontmoet op de weg van teleurstelling of veroordeling, dan veranderd je blik.
Dat veranderd je hele wereld.
Dan komt er liefde.
Een liefde die tal van zonde bedekt!

Niet omdat je zomaar zonde mag begaan, maar omdat we niet anders kunnen dan zonden begaan.
Al doe je nog zo je best.
Wanneer je op je knieën gaat en denkt dat je geen fouten hebt gemaakt en denkt dat je geen fouten hebt gemaakt, dan ken je jezelf niet goed genoeg.
Ga op zoek naar Hem.
Ontmoet Hem op de weg die je nu loopt.
Een ontmoeting met Jezus, laat jou zien wie jij bent.

Van jezelf klein, nietig en in staat tot alle slechte dingen.

Maar daar stopt het nooit als je door Zijn ogen mag kijken.
Want dan mag je ook zien:

Omdat Hij jou zo lief heeft, heeft Hij zijn leven gegeven.
Zijn liefde, bedekt jouw zonde en Zijn dood, draagt al je zonde ver weg.
Dat maakt je groot, waardevol en een heilig mens.

En als je goed naar jezelf gekeken hebt door Zijn ogen.
Vraag maar om verder te kijken
Kijk met diezelfde blik naar de mensen in jouw gemeente, in je dagelijks leven.
Of naar de wereld.
Het was God die ervoor koos om jouw te plaatsen, waar je nu leeft.

Wanneer je teleurgesteld word, niet meer met vreugde naar het huis gaat waar je met elkaar Zijn lichaam kan vormen en van Zijn gave kan en mag delen.
Kijk dan naar de dingen van Zijn Koninkrijk.
Hij is er wanneer mensen jou pijn doen.
Zoek Hem daar, en wanneer je Hem vind, ontvang Zijn liefde.
Zijn genezende en zonde bedekkende liefde.
We leven met elkaar, en maken fouten richting elkaar.
Dat doet pijn en is verdrietig.
Het kan je beschadigen of uit het lood slaan.
Maar Hij is erbij.
Hij staat klaar en wil zo graag een ontmoeting met jou.
Om je te helpen, om je te dragen en om soms een stukje te laten zien door Zijn bril.
Breek je eigen weg niet af, door te blijven lopen met je pijn.
Door je te laten ontmoedigende door de dingen die mensen je aandoen.

Maar zoek, en kijk, waar Zijn hulp vandaan komt.
Hij beschermd je en gaat met je mee.
In de Bijbel in gewone taal staat het zo mooi en treffend:

De Heere zal je steeds beschermen,
het kwaad zal je niet raken.
De Heer beschermd je,
overal,
waar je ook gaat,
je leven lang!

Voel je welkom en ik nodig je uit.
Ga maar eens zitten in jouw gemeente.
De plek waar Hij jou gebracht heeft.
Ga maar zitten op een stoel, een plekje, het maakt niet uit waar.
En weet, Hij wacht daar op jou!
Hij wil je (ook) daar ontmoeten.
Wat verlangt Hij naar je.
Want weet je?

Jij.
ja wij allemaal!
Wij zijn Zijn bruid.
In voor en tegenspoed wil Hij een relatie met jou.
Durf Hem ook daar te ontmoeten waar jij je eenzaam voel of waar jij gekwetst word.
En samen met Hem, kan je die weg aan!




----------------------------------------------------------------------------------------------------------


Met deze blog wil ik mee doen aan de bloghop van Juli en Augustus, met als thema:
 Ontmoeten
Dit thema is bedacht door Judith Stoker
Wil je ook mee doen aan deze bloghop?
Schrijf of maak een blog over het thema ontmoeten en laat de link van jouw blog achter op haar blog.
Wie weet ontmoeten mede bloggers jouw daar!



Reacties

  1. Reacties
    1. Dank je Lineke, dat is voor mij een extra dik compliment. Knuffel

      Verwijderen
  2. Mooi hoe je jouw proces en nieuwe inzicht beschrijft. Soms is het goed ergens te blijven, ondanks de pijn. Soms is het beter om een nieuwe plek te zoeken.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja klopt zeker, ik ben ook niet gebleven uiteindelijk. Maar met God kan ik er nu wel anders naar kijken. Hij kan je de weg wijzen in deze situaties.

      Dank je wel voor je reactie!

      Verwijderen

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Ervaringen van God in mijn leven

Als ik denk aan God ervaren? Dan voel ik mij rijk... Gouden tip Ik heb op heel veel momenten in mijn leven God mogen ervaren. Iedere keer weer raakte het mij en het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. In mijn leven heb ik veel moeilijke dingen meegemaakt. Dat is waarom iemand mij ooit een geweldige tip gaf: Schrijf de ontmoetingen en ervaringen met God op! Want ja, moeilijkheden zullen blijven komen. Doordat ik zoveel mooie momenten met God mocht ervaren en opschrijven, had ik iets tastbaars voor als het tegen zat. Als ik dan mijn notitieboek erbij pakte waarin ik deze momenten had opgeschreven, dan lukte het mij om mijn focus te veranderen. Ik kon kijken naar God en Zijn werk in mijn leven. Daardoor zakte alle angst en alle zorgen. Want het liet mij zien: God is erbij in jouw leven. Altijd! God in de diepte van mijn leven Al jong mocht ik God voor het eerst ervaren. Op een dieptepunt in mijn geloofsleven. Ik was twaalf jaar, en had toen al zó'n drie

God zorgt voor mij!

Vertrouw op God Hij zorgt voor je! Dit staat op een kaartje dat ik al een paar weken geleden mocht ontvangen. Dit kaartje heb ik bij de foto van mijn moeder gezet. Als bemoediging, maar ook als reminder aan beloften die God gedaan heeft. Wat ik merkte is dat ik heel snel achter deze quote het volgende zeg: Als ik. Hier wat voorbeelden van wat ik bedoel: Als ik maar bid Als ik maar Bijbel lees Als ik Hem vraag Als ik Gisteren kreeg ik een inzicht dat ik met jullie wil delen. Ik las deze Bijbeltekst: Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van mij, zal het behouden. Mattheüs 16:25 Het gaat niet om mijn ik, het gaat niet om wat ik doe. Pasen 2018 leerde mij: Het gaat om wat God doet, om wat Jezus heeft gedaan! Mijn ik, of in deze situatie als ik.... Het maakt God alleen maar kleiner. Zolang ik denk, geloof of mezelf voorhou dat ik iets van God heb ontvangen door mijn ik, dan maak ik mijn ik te groot. Er is niets wat ik

God voert de strijd voor mij!

Ik heb de goede strijd gestreden. Ik heb de loop tot een einde gebracht. Ik heb het geloof behouden. ( 2 Timotheus 4:7) Afgelopen weken heb ik strijd ervaren. Hierover schreef ik al eerder, licht en luchtig , het maakte mij zo moe. Alsof het mij verlamde. Het was geen strijd tegen andere mensen. Heel eerlijk? Het was meer een innerlijke strijd tegen mezelf. Dat ik een strijd ervaar in mijn denken heb ik al vaker gedeeld op deze blog. Ook in de link die ik nu deel lees je hier iets over. Die strijd maakte dat er een soort mist in mijn hoofd aanwezig was. Hoe leuk het ook is in mijn leven, ik zat met dingen in mijn hoofd die het zwaar maakte om te genieten, om rust te ervaren. Totdat ik twee geleden de Bijbeltekst in 2 Timotheus las. Nieuw inzicht Ik strijd tegen mezelf. Het is niet alleen strijd in mijn denken, maar ook strijd om te mogen zijn. Heel vaak schoof ik mezelf opzij. Zo wrong ik mij voor alles en iedereen in bochten. Zonder iets te zeggen. Dit gaf moeite en gedoe bij