Doorgaan naar hoofdcontent

Omgaan met diep verdriet

Wanneer iemand pijn heeft dan is een natuurlijke reactie van de mens, om dat op te lossen.
Het blijkt dat we het heel moeilijk vinden om te zien dat een ander pijn heeft.
En dat geld zowel letterlijk als figuurlijk.
Merk je dat iemand moeite heeft, dan vind je toch wel snel een oplossing.
Vooral, heel stiekem, als een ander pijn heeft.
Want we merken pas hoe moeilijk het is, wanneer we zelf pijn hebben.
Het is heel vaak voorkomend dat mensen zeggen, ik weet niet wat ik kan doen terwijl ik het voor anderen zo goed weet.
Terwijl het heel goed is om te kijken naar degene die pijn heeft.
Is dat door een lichamelijk probleem of levensbedreigend is het logisch dat je natuur zegt, los het op.
Want dan moet, als dit in je vermogen ligt, de pijn zo snel mogelijk gestopt worden.
Maar op geestelijk vlak is dit een stuk ingewikkelder.




Het kan juist voor extra pijn zorgen als mensen zomaar een oplossing aanschuiven.
Alsof je zelf nog niet aan die dingen had gedacht.
Het eerste wat ik nodig heb bij geestelijke pijn?
Mensen die heel even willen luisteren.
Ik verwacht niets.
Of misschien stiekem, ik verwacht alleen dat ik ondanks mijn pijn reactie er mag zijn.
Dat er niet anders naar mij gekeken word bijv.
Of dat mensen mij de ruimte geven om mezelf te blijven en niet in een harnas duwen waar ik niet in pas.
Eigenlijk zoek ik geen mensen die mijn probleem oplossen.
Die een pilletje geven omdat ik zeg dat ik zo moe ben, of een zonnescherm op willen hangen omdat ik hoofdpijn heb.
Ik wil dieper, mijn verlangen is dan naar iemand waarbij ik verbinding voel van hart tot hart.
En die mijn verwondde hart met al die wonden, en tranen, niet snel terug stopt met een pleister.
Nee iemand die om die wond te helen de wonden laat bloeden, de tranen laat spoelen.
Dat klinkt onnatuurlijk, dat is raar eigenlijk he.
Maar alleen dan kon mijn verwondde hart weer herstellen.
Juist die tranen moesten eruit, juist dat bloed moest stromen.
Het nam de vuiligheid, de naarheid mee naar buiten.
Alles spoelt daardoor weg.

Het is een les voor mij geweest, omdat ik dit zelf heb ervaren.
Om mij heen merk ik dat mensen het soms moeilijk vonden met mij om te gaan.
Dit hoor ik ook van 'lotgenoten' met een verwond hart.
Een hart dat roept om ruimte om alles wat er in zit en wat pijn doet of steekt, eruit te mogen gooien.
Als je het eng vind wanneer mensen huilen denk hier dan aan.
Misschien helpt het om te weten wat er gebeurd.
Het is niet erg dat mensen die diep verwond zijn huilen.
Duw ze niet in een richting en geef ze geen oplossing, maar luister naar hun hart dat spreekt.
En misschien kan je juist helpen, door te luisteren of door er voor deze persoon te zijn.
Je zal merken, als je dit kan voor iemand, dan word je van onschatbare waarde!

Reacties

  1. Heel goed dat je dit schrijft. Ik denk dat velen hier iets aan hebben. Dank voor het delen!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het is zo kwetsbaar juist. Daarom dacht ik dat het waarde zou hebben om te delen wat ik nodig had, mocht ontvangen en wat er bij mij gebeurde.

    Dank je wel voor je reactie, is fijn om te lezen!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wauw mooi en zo waar!
    Luisteren,
    spreken
    van hart tot hart
    Pijn er laten zijn.
    Is soms zo moeilijk,
    Maar wel heel fijn!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wauw mooi en zo waar!
    Luisteren,
    spreken
    van hart tot hart
    Pijn er laten zijn.
    Is soms zo moeilijk,
    Maar wel heel fijn!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ja, heel erg waar. Als man helemaal ;-).
    Tijdens een studiedag gebruikte iemand een fragment uit de film Inside Out die eigenlijk precies weergeeft wat je hier verwoordt. Ik had er een filmpje van op mijn blog, maar die is verwijderd van YouTube. Ik heb 't wel proberen te beschrijven: https://gloriaenkyrie.wordpress.com/2016/03/16/impressie-studiedag-lijden-en-liturgie/
    Zoek de film op, zoek het fragment op en wees onder de indruk ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik ga dit morgen eens bekijken Marc. Dank je wel voor je reactie. Als man is dit nog weer anders...

      Verwijderen
  6. Reacties
    1. Leuk dat je reageert hierop Jedidja! Voor velen is dit inderdaad herkenbaar.

      Verwijderen

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Ervaringen van God in mijn leven

Als ik denk aan God ervaren? Dan voel ik mij rijk... Gouden tip Ik heb op heel veel momenten in mijn leven God mogen ervaren. Iedere keer weer raakte het mij en het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. In mijn leven heb ik veel moeilijke dingen meegemaakt. Dat is waarom iemand mij ooit een geweldige tip gaf: Schrijf de ontmoetingen en ervaringen met God op! Want ja, moeilijkheden zullen blijven komen. Doordat ik zoveel mooie momenten met God mocht ervaren en opschrijven, had ik iets tastbaars voor als het tegen zat. Als ik dan mijn notitieboek erbij pakte waarin ik deze momenten had opgeschreven, dan lukte het mij om mijn focus te veranderen. Ik kon kijken naar God en Zijn werk in mijn leven. Daardoor zakte alle angst en alle zorgen. Want het liet mij zien: God is erbij in jouw leven. Altijd! God in de diepte van mijn leven Al jong mocht ik God voor het eerst ervaren. Op een dieptepunt in mijn geloofsleven. Ik was twaalf jaar, en had toen al zó'n drie

Geef je verleden over

Heel vaak hoor ik mensen praten met elkaar. Er word gesproken over het verleden. Zelf doe en deed ik dat ook heel veel. Maar telkens kom ik er achter dat als ik dat gedaan heb, dat ik iets voed. Mijn verleden werd er alleen maar groter door, de last voelde zwaarder, de wond was opengegaan door er over te praten. En daar was het dan gestopt... Op die manier praten, dat lost niets op! Het verleden werd gevoed, het werd zo groot, dat het mijn heden overschaduwde, mijn heden was niet sterk genoeg tegen het onkruid dat mijn verleden werd. Als ik niet uitkeek zou het onkruid uit mijn verleden, de groeiende bloem die gemaakt is om te bloeien op Zijn tijd, gaan verstikken. De weg van herstel Ik heb geleerd hoe ik mijn wonden goed kan verzorgen, iets kan doen om ze te laten genezen. Al moet ik zeggen, genezen was ook eng. Wat als de wond dicht was, er een mooi litteken gekomen was, wie zou ik dan zijn? Wie zou ik zijn zonder die pijn? Het hele proces om te herste

God zorgt voor mij!

Vertrouw op God Hij zorgt voor je! Dit staat op een kaartje dat ik al een paar weken geleden mocht ontvangen. Dit kaartje heb ik bij de foto van mijn moeder gezet. Als bemoediging, maar ook als reminder aan beloften die God gedaan heeft. Wat ik merkte is dat ik heel snel achter deze quote het volgende zeg: Als ik. Hier wat voorbeelden van wat ik bedoel: Als ik maar bid Als ik maar Bijbel lees Als ik Hem vraag Als ik Gisteren kreeg ik een inzicht dat ik met jullie wil delen. Ik las deze Bijbeltekst: Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van mij, zal het behouden. Mattheüs 16:25 Het gaat niet om mijn ik, het gaat niet om wat ik doe. Pasen 2018 leerde mij: Het gaat om wat God doet, om wat Jezus heeft gedaan! Mijn ik, of in deze situatie als ik.... Het maakt God alleen maar kleiner. Zolang ik denk, geloof of mezelf voorhou dat ik iets van God heb ontvangen door mijn ik, dan maak ik mijn ik te groot. Er is niets wat ik