Doorgaan naar hoofdcontent

Ik was dwaas

Heel lang, hoorde ik de woorden van God.
Mocht ik naar de kerk gaan en leren wie Hij is en wat Hij wil.
Toch deed ik het niet 'echt'.
Deed ik liever wat ik dacht dat goed was.
Met mijn twijfels, mijn angst en mijn zorgen ging ik niet naar God.
Ik loste alles zelf wel op.
En het voelde toch eigenlijk best prima allemaal.
Alles ging voorspoedig.
Ik mocht twee lieve kindjes krijgen, een leuk huis en voldoende om van te leven.
Ja zelfs kon ik heerlijk thuis zijn bij de kindjes.
Er waren wel dingen waar ik ontevreden mee was.
Maar ik hield mezelf voor:

Het is overal wel wat....


Niet wetend wat nu precies dat 'wat' bij anderen inhield.
Zo leefde ik verder.
In mijn hoofd leek het licht, maar in mijn hart was het steeds meer duister aan het worden.
Er was niet echt een relatie met God.
Al weet ik dat Hij toen ook echt bij mij was, en net zo van mij hield.
Ik ervoer (wat een gek woord maar toch echt de vervoeging van ervaren) het niet, want ik zocht Hem niet echt.
Het begon te waaien.
Mijn toenmalige man en ik, we raakte elkaar eigenlijk kwijt.
Deden onze eigen dingen, waren niet meer verbonden met elkaar.
Steeds meer kwam er tussen ons.
En dat was allemaal echt nog wel te overbruggen.
Maar beide deden we die stap niet.
Angst, om geraakt te worden door de ander?
Bang voor afwijzing?
De brug die kwam er niet.
En hoewel het allemaal echt niet vreselijk was.
Het best herkenbaar is denk ik voor ouders met jonge kindjes.
Is dat denk ik het begin van het einde geweest.
Mijn huis, mijn leven het was niet gefundeerd.
Het kon deze storm niet aan.

Daar stortte alles in.
Niet langer was alles met elkaar verbonden, steeds meer waren alles al losse stukjes geworden.
En nu met wat wind van buitenaf, waaide al die losse stukjes zomaar uit elkaar.
Al dat losse zand het glipte tussen mijn vingers door.



 :



Dat was iets wat mij zo diep heeft geraakt!
Niks meer over.
Dat is er, als je wel over God hoort, maar niet doet wat Hij vraagt.
Nu snap ik, waarom je dan dwaas en dom bent.
Want wat was het dwaas om te denken dat ik mijn leven wel even zelf kon inrichten en dat het mij wel zou lukken.
Wat een hoogmoed en trots, en wat een pijnlijke val van dat voetstuk.
Herken je dit?
En wil je een val voorkomen?
Er is een weg, waardoor je niet wankelen of struikelen zal.
Weet dat er een God is, waarmee je over muren kan springen.
En een Zoon die zelf een brug wil zijn, doordat Hij niet bang was Zijn leven te verliezen voor jou!
Je bent nooit te laat om je leven echt met Hem te leven.
Neem een stevig fundament voor je leven, en weet dat er vaste grond te vinden is.
Hij wil de Rots zijn waarop je jouw leven kan bouwen.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Ervaringen van God in mijn leven

Als ik denk aan God ervaren? Dan voel ik mij rijk... Gouden tip Ik heb op heel veel momenten in mijn leven God mogen ervaren. Iedere keer weer raakte het mij en het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. In mijn leven heb ik veel moeilijke dingen meegemaakt. Dat is waarom iemand mij ooit een geweldige tip gaf: Schrijf de ontmoetingen en ervaringen met God op! Want ja, moeilijkheden zullen blijven komen. Doordat ik zoveel mooie momenten met God mocht ervaren en opschrijven, had ik iets tastbaars voor als het tegen zat. Als ik dan mijn notitieboek erbij pakte waarin ik deze momenten had opgeschreven, dan lukte het mij om mijn focus te veranderen. Ik kon kijken naar God en Zijn werk in mijn leven. Daardoor zakte alle angst en alle zorgen. Want het liet mij zien: God is erbij in jouw leven. Altijd! God in de diepte van mijn leven Al jong mocht ik God voor het eerst ervaren. Op een dieptepunt in mijn geloofsleven. Ik was twaalf jaar, en had toen al zó'n drie

God zorgt voor mij!

Vertrouw op God Hij zorgt voor je! Dit staat op een kaartje dat ik al een paar weken geleden mocht ontvangen. Dit kaartje heb ik bij de foto van mijn moeder gezet. Als bemoediging, maar ook als reminder aan beloften die God gedaan heeft. Wat ik merkte is dat ik heel snel achter deze quote het volgende zeg: Als ik. Hier wat voorbeelden van wat ik bedoel: Als ik maar bid Als ik maar Bijbel lees Als ik Hem vraag Als ik Gisteren kreeg ik een inzicht dat ik met jullie wil delen. Ik las deze Bijbeltekst: Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van mij, zal het behouden. Mattheüs 16:25 Het gaat niet om mijn ik, het gaat niet om wat ik doe. Pasen 2018 leerde mij: Het gaat om wat God doet, om wat Jezus heeft gedaan! Mijn ik, of in deze situatie als ik.... Het maakt God alleen maar kleiner. Zolang ik denk, geloof of mezelf voorhou dat ik iets van God heb ontvangen door mijn ik, dan maak ik mijn ik te groot. Er is niets wat ik

Geef je verleden over

Heel vaak hoor ik mensen praten met elkaar. Er word gesproken over het verleden. Zelf doe en deed ik dat ook heel veel. Maar telkens kom ik er achter dat als ik dat gedaan heb, dat ik iets voed. Mijn verleden werd er alleen maar groter door, de last voelde zwaarder, de wond was opengegaan door er over te praten. En daar was het dan gestopt... Op die manier praten, dat lost niets op! Het verleden werd gevoed, het werd zo groot, dat het mijn heden overschaduwde, mijn heden was niet sterk genoeg tegen het onkruid dat mijn verleden werd. Als ik niet uitkeek zou het onkruid uit mijn verleden, de groeiende bloem die gemaakt is om te bloeien op Zijn tijd, gaan verstikken. De weg van herstel Ik heb geleerd hoe ik mijn wonden goed kan verzorgen, iets kan doen om ze te laten genezen. Al moet ik zeggen, genezen was ook eng. Wat als de wond dicht was, er een mooi litteken gekomen was, wie zou ik dan zijn? Wie zou ik zijn zonder die pijn? Het hele proces om te herste