Doorgaan naar hoofdcontent

Op ontdekkingsreis

Vorige week vrijdag ben ik enorm lekker op vakantie gegaan.
Sowieso omdat vakantie natuurlijk heerlijk is, maar wil je weten waarom nog meer?
Dat kan je vinden in mijn blog van die dag: Juichmoment
s'Avonds nog met mijn vader samen gewerkt en daarna naar huis gereden.
Alle spullen ingeladen, de kindjes geinstalleerd op de achterbank, met een speelgoedbak tussen hen in en kussens en dekens.
Daar gingen we op pad, richting de Dordogne in Zuid-Frankrijk.
Wat was het slecht weer de heen weg!
Donker, mistbanken, heel erg regen.
Ik was begonnen met auto rijden.
Zo gaaf een hele nieuwe uitdaging, ik had echt nog nooit in buitenland gereden.
Ergens voelde het spannend, zo in het donker.
Maar het ging prima, het was precies hetzelfde in Nederland, alleen dan met slechter wegdek, slechtere borden en minder verlichting.

In Frankrijk hadden we een hele mooie 5 sterren camping en daar hebben we ook echt van genoten.
Een leuke stacaravan waar we het prima hebben gehad.



De berg aan schoenen





Keuken en leef gedeelte


Ze sliepen gezellig samen




Heerlijk uitzicht





Ze hadden alle ruimte om lekker buiten te spelen en het was ook echt prachtig weer



De kinderen hadden de schoenen netjes neer gezet, wachten ze soms op iemand? We zijn natuurlijk een stuk dichter bij Spanje...


Lekker s'avonds kaasjes en worst eten.


En met elkaar spelletjes spelen, we hebben zoveel spelletjes gedaan!



Wat was er een heerlijk buiten zwembad, wel koud, maar ach wij Nederlanders zijn wel wat gewend en hebben er allemaal in gezwommen.








Het eerste uitje wat we hebben ondernomen was naar de grotten van La Roque Saint- Christophe.
Dit was zo interessant om te bekijken.
Hoe leefden die mensen, en wat een technieken hadden ze allemaal al uitgevonden en gebruikt om te overleven!
Dit was een verdedigingsfort dat uitkijkt over de Vézère.







We zagen hoe ze in de rotsen huizen hadden gemaakt.



Mijn zoon vond het geweldig om voor te lezen uit de bezoekersgids (in het Nederlands!).
Hij vond het reuze interessant om te zien, om te leren en te ontdekken.







Ze hadden er een echte kerk, met een preekstoel en een knielbankje, en zelfs 2 bezoekers...






We hebben de stallen gezien. Zijn door de slachtruimte gelopen. Er was zelfs een droogkamer om zo het voedsel langer te bewaren.

Ook was er toen al een kluis, strategisch in het midden om belangrijke spullen te kunnen bewaken. Verankerd in de rots zelf..




In 1970 is er een tunnel gemaakt om de doorgang in de rotsen makkelijker te maken, de klif was zo hoog, dat het eigenlijk gevaarlijk was zonder de tunnel. Zonder de tunnel kon je jezelf zien in de rivier de Vézère die meer dan 40 meter lager ligt. Hierdoor heeft deze tunnel de naam: Pas du Miroir, wat ook wel spiegelgang betekend.




In de rots stonden meer dan honderd huizen die permanent bewoond zijn en het fort beschermde deze bewoners tegen gevaarlijke invallen van bijvoorbeeld deVikingen en de Noormannen.

Wat machines die ze gebruikt hebben.






Het uitzicht vanaf het fort was ook zo mooi!







Reacties

  1. Wat ontzettend leuk. Ik ben eigenlijk nooit zover weg geweest! Het ziet er heel gezellig uit!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Je hoeft ook niet ver voor gezelligheid en mooie dingen natuurlijk. Leuk dat je reageert op mijn blog!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dank je voor het compliment Miriam. Wij hebben genoten!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Dankbaar in gebrokenheid

Hangt de hoogte van mijn vreugde af van de diepte van mijn dankbaarheid? (Ann Voskamp, Gebroken leven) Uiteindelijk dankte Jezus, brak Hij en deelt Hij zichzelf uit. De gebrokenheid raakte Jezus volledig en Hij zelf laat mij zien waarom de gebrokenheid er is, en welke weg ik ermee kan gaan. Een weg van dankbaarheid (Psalm 50:23). Gebrokenheid waarom? Ik denk dat het woord gebrokenheid altijd een deel van lijden met zich meeneemt. Gebroken, er is iets stuk gegaan, opengescheurd of opengebroken en dat kan veel pijn doen. Hoe kan je verder leven met gebrokenheid? Als je hart verscheurd werd, je toekomst of je droom uit elkaar gespat is? Dan denk ik aan Jezus die op aarde kwam. Weet je waarom Hij kwam? Hij kwam om gebroken te worden! Het bloed uit Zijn wonden red ons! Van nature wil ik lijden voorkomen, of zo snel mogelijk oplossen. Als ik erover nadenk dat Jezus juist hiervoor kwam en er niet voor weg vluchtte, dan word Zijn offer voor mijn leven, nog veel groter! Wij leven i

Gezin om de Bijbel: Waak en bid met mij

In onze gezinstijd om de Bijbel waren we alsnog bezig met gezin zijn, maar ook voor de tweede keer met het kijken naar het lijden van Jezus. Op het moment dat Jezus voelde wat er zou gaan gebeuren. Toen alle spannende dingen dichterbij kwamen nam Hij een hele belangrijke keuze. Een keuze die we mogen gebruiken als een voorbeeld. Een keuze Jezus ging met zijn discipelen naar de hof van Getshemane, daar ging Hij bidden. Petrus, Johannes en Jakobus nam Hij het verste met zich mee de hof in. Hij liet hen daar plaats nemen en zei: Mijn hart breekt van verdriet. Blijf maar hier en waak met mij. Daar ging Jezus om te bidden naar Zijn Vader. Dat was Zijn keuze toen het moeilijk en angstig werd. Wat doen wij? Als het moeilijk is, als we bang zijn? Schreeuwen? Anderen pijn doen? Verstoppen? Koppig zijn? Of opstandig reageren? We mogen ook bidden! Dat zorgt dat we anders naar ons probleem gaan kijken. Want wat gebeurd er als we over onze problemen praten, of in dit geval bidden? Dan

Levenslessen van Noach

Weer een nieuw deel in de serie levenslessen. Vandaag wil ik nadenken over wat wij kunnen leren van het leven van Noach. Dit Bijbelverhaal heeft mij altijd al aangesproken. Want wat is er veel in te vinden. In Genesis 6 beginnen we van Noach te lezen. Nadat God eerst spijt krijgt, spijt dat Hij mensen gemaakt had. En dan die zin: En Hij voelde zich diep gekwetst. Onze God heeft gevoel. De schepping, de aarde, de mensen we gaan Hem aan het hart. En Hij zag hoe alles stuk gemaakt werd en daarom wilde Hij de mensen en al het vee van de aarde weg vagen. Dan zou die ellende stoppen. Totdat Gods oog Noach ziet. Noach alleen vond genade bij de HEER. Les één is eigenlijk dan toch, als God nu rond kijkt, naar hoe wij de wereld stuk maken, vind jij dan genade in Zijn ogen? Hoe vind je genade? Noach was een rechtschapen man, de enige die in zijn tijd een voorbeeldig leven leidde. Maar het dat was niet het belangrijkste. Dit kleine stukje maakt verschil: Hij leefde in nauwe verbondenheid met