Doorgaan naar hoofdcontent

De juiste focus

Afgelopen weekend was hier een spannende situatie, zoals ik elders al beschreef.
Al een hele tijd liep er op de achtergrond een grote zorg.
Die groeide maar, en werd eigenlijk nooit opgelost.
Het enige wat ik kon hiermee dat heb ik gedaan.
In februari heb ik het neergelegd bij een instantie die daarvoor opgeleid zijn.
Ik raakte er aan gewend, en leerde er mee omgaan.
Daardoor had ik er rust van, en ik vertrouwde op de instantie en dacht: het komt wel goed.
Ik liet het niet mijn leven beheersen en ging verder.
Het had voor mij ook geen gevolgen.
Want ik kon er alleen maar door krijgen wat ik verdien maar niet op achteruit gaan.
En dan is het nu eind mei.
Al die tijd was er niets gebeurd.
Oja wel, er was gelogen en geprobeerd het proces stop te zetten en te blokkeren.
Maar dit was maar voor even toen aangetoond kon worden wat de waarheid was.
De waarheid is duidelijk en hoeft niet verdedigd te worden.
Al die tijd nog niks gedaan, dat was de druppel voor deze instantie (!), zolang, en nog niets opgelost.
Nog niets veranderd!
Maatregelen werden genomen en dat ging ook mij niet ongemerkt voorbij.
Opeens kwam de druk omhoog, en wat gebeurd er dan?
Die werd neergelegd waar het altijd al kwam.
Bij mij...

Ik moest het oplossen, en dat werd op verschillende, niet te missen manieren duidelijk gemaakt.
Dan moet ik mezelf en ook andere om mij heen, bij de juiste focus houden.

Exodus 14:14:

Ik hoef niets te doen.
Bidden is het enige wat mag en kan.
Als ik stil ben, in gebed ga, dan kan God voor mij werken.
En dan hoor ik van zoveel mensen die voor mij bidden.
Dat is voor mij een bemoediging.

En dat stil zijn, en laten liggen wat niet mijn taak is, dat is nieuw.
Nieuw voor mij!
Eigenlijk als er iets gebeurd en mensen komen naar mij toe, dan ga ik direct aan de slag.
Voel mij verantwoordelijk en ging altijd ook nog de problemen van een ander als mijn probleem zien.
Maar dat is al een tijd voorbij.
Ik ben stil, ik bid, en laat God zorgen.
Hij kan het veel beter als ik.
En als ik voor andere problemen op los, dan leren ze nooit zelf problemen oplossen.

Mensen die voor mij bidden, super bedankt!
Al weet ik dat bang zijn en vrezen niet nodig is, omdat God zorgt.
Toch was ik het wel.
En het gevoel van onveiligheid dat is een heel naar gevoel.
Om gevaarlijke situaties, die mijn kindjes en ik al genoeg doorstaan hebben, te voorkomen heb ik dit weekend elders door gebracht.
De kindjes maar ook ik, we willen alleen maar rust, liefde en veiligheid.
Daarom ben ik blij met bidders om mij heen.
Met de mensen die aan mij denken op welke manier dan ook.


Reacties

  1. Moeilijk hè, uit handen geven. Maar in Zijn Hand is het veilig. En jij en je kinderen zijn dat bij Hem ook.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het voelt soms zo fijn om zelf te handelen, terwijl de uitkomst dan zo vaak niet is wat ik wil... Zo blij te weten dat we veilig zijn bij Hem!

    Dank je wel voor je reactie Ann!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Dankbaar in gebrokenheid

Hangt de hoogte van mijn vreugde af van de diepte van mijn dankbaarheid? (Ann Voskamp, Gebroken leven) Uiteindelijk dankte Jezus, brak Hij en deelt Hij zichzelf uit. De gebrokenheid raakte Jezus volledig en Hij zelf laat mij zien waarom de gebrokenheid er is, en welke weg ik ermee kan gaan. Een weg van dankbaarheid (Psalm 50:23). Gebrokenheid waarom? Ik denk dat het woord gebrokenheid altijd een deel van lijden met zich meeneemt. Gebroken, er is iets stuk gegaan, opengescheurd of opengebroken en dat kan veel pijn doen. Hoe kan je verder leven met gebrokenheid? Als je hart verscheurd werd, je toekomst of je droom uit elkaar gespat is? Dan denk ik aan Jezus die op aarde kwam. Weet je waarom Hij kwam? Hij kwam om gebroken te worden! Het bloed uit Zijn wonden red ons! Van nature wil ik lijden voorkomen, of zo snel mogelijk oplossen. Als ik erover nadenk dat Jezus juist hiervoor kwam en er niet voor weg vluchtte, dan word Zijn offer voor mijn leven, nog veel groter! Wij leven i

Gezin om de Bijbel: Waak en bid met mij

In onze gezinstijd om de Bijbel waren we alsnog bezig met gezin zijn, maar ook voor de tweede keer met het kijken naar het lijden van Jezus. Op het moment dat Jezus voelde wat er zou gaan gebeuren. Toen alle spannende dingen dichterbij kwamen nam Hij een hele belangrijke keuze. Een keuze die we mogen gebruiken als een voorbeeld. Een keuze Jezus ging met zijn discipelen naar de hof van Getshemane, daar ging Hij bidden. Petrus, Johannes en Jakobus nam Hij het verste met zich mee de hof in. Hij liet hen daar plaats nemen en zei: Mijn hart breekt van verdriet. Blijf maar hier en waak met mij. Daar ging Jezus om te bidden naar Zijn Vader. Dat was Zijn keuze toen het moeilijk en angstig werd. Wat doen wij? Als het moeilijk is, als we bang zijn? Schreeuwen? Anderen pijn doen? Verstoppen? Koppig zijn? Of opstandig reageren? We mogen ook bidden! Dat zorgt dat we anders naar ons probleem gaan kijken. Want wat gebeurd er als we over onze problemen praten, of in dit geval bidden? Dan

Ervaringen van God in mijn leven

Als ik denk aan God ervaren? Dan voel ik mij rijk... Gouden tip Ik heb op heel veel momenten in mijn leven God mogen ervaren. Iedere keer weer raakte het mij en het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. In mijn leven heb ik veel moeilijke dingen meegemaakt. Dat is waarom iemand mij ooit een geweldige tip gaf: Schrijf de ontmoetingen en ervaringen met God op! Want ja, moeilijkheden zullen blijven komen. Doordat ik zoveel mooie momenten met God mocht ervaren en opschrijven, had ik iets tastbaars voor als het tegen zat. Als ik dan mijn notitieboek erbij pakte waarin ik deze momenten had opgeschreven, dan lukte het mij om mijn focus te veranderen. Ik kon kijken naar God en Zijn werk in mijn leven. Daardoor zakte alle angst en alle zorgen. Want het liet mij zien: God is erbij in jouw leven. Altijd! God in de diepte van mijn leven Al jong mocht ik God voor het eerst ervaren. Op een dieptepunt in mijn geloofsleven. Ik was twaalf jaar, en had toen al zó'n drie