Doorgaan naar hoofdcontent

Gelovig leven

Vorige week schreef ik een blog over, of eigenlijk voor, mensen die geloven zonder naar de kerk te gaan, je kan de blog nog lezen via de klikbare link: Geloven zonder kerk

Vandaag wil ik aan een hele andere groep denken.
Mensen die trouw naar de kerk gaan, die goed en oprecht willen leven.
Ze zitten elke kerk dienst trouw in de kerk, vieren alle feesten, proberen te leven zoals God dat vraagt.
De buitenkant is warm, maar in het lichaam zit een koud hart.

Mee doen


Ze gaan mee met bijvoorbeeld dat wat de familie vind, wat de omgeving vind, ze gaan mee omdat ze wel willen maar niet weten hoe.
Of ze willen er wel bij horen, maar hebben zich nog enkel uiterlijk weten aan te passen.
Ik ben begaan met deze mensen ze zullen zich namelijk pas echt verbonden weten als het harten werk is!
Alleen dan voel je wat geloven echt is!
Vaak omschrijven deze mensen hun geloof op een bijzondere manier.

Als je vraagt: wat is geloven voor jou?
Dan krijg je een verhaal wat ze doen, allemaal randzaken worden genoemd.
Maar een relatie met Jezus, op welke manier dan ook, kunnen ze eigenlijk niet omschrijven.

Opgebrand


Veel van deze mensen leven met een innerlijkke strijd, ze willen erbij horen maar het lijkt hen alleen maar van alles te kosten.
Dat wat ze terug kunnen ontvangen van God kan hun hart niet vullen, niet veranderen.
Sommige gaan worstelen met grote vragen, of ze raken teleurgesteld.
Op vele vlakken ligt er gevaar voor deze mensen.
Ze doen van alles zonder dat God hen daar voor de kracht geeft, ze doen het alleen.
Dat vraagt teveel van deze mensen.
Vaak merk ik ook dat mensen het allemaal doen uit angst.
Angst om bijzondere relaties te beschadigen, angst omdat ze wel het goede willen doen, angst om tegen God te kiezen en soms angst dat als ze nu verkeerde keuzes maken er voor hen geen redding meer is.
Vol angst gaan ze door, verkrampt en zichzelf verbeeldend dat als je goed leeft je er ook uiteindelijk wel zal komen.
Wij mensen kunnen Gods werk niet evenaren!
Proberen we dat?
Dan is er een risico dat we opgebrand raken!
We hebben het vuur aan onze schenen liggen, bewijsdrang naar de gemeente, de schijn voor de buitenwereld omhoog houden.
Maar ook voor deze mensen geld, redding kunnen we niet zelf verdienen!
Het is buigen, handen vouwen, en ontvangen van Hem...

Alleen


Veel van deze mensen voelen zich eenzaam, ze voelen zich alleen.
Dat is lastig en kan twee kanten op werken.
Mensen raken teleurgesteld, of breken in één keer met alles, klaar met het schijn leven dat ze hadden.
Of mensen gaan op zoek, willen ook een echt geloofsleven inplaats van uiterlijk vertoon.
Ze stoppen met de buitenkant van de beker te poetsen en gaan op zoek hoe de beker van binnenuit gereinigd kan worden.
Wetend en bij anderen om hen heen ziende dat de buitenkant dan vanzelf volgen zal!

 Het is beter niet de regels uiterlijk te voldoen maar in je hart een relatie met God te hebben.
Jezus maakte dat meerdere keren aan de farizeers bekend!
Het gaat niet om wat je doet, het gaat om wie er in jou hart leeft?!
Wie volg jij?
Ik ben van binnen zo blij als mensen, die hiermee lopen, hierover in gesprek gaan.

Volg niet de regels van een volk, zonder dat je eerst zeker weet, ik hoor ook bij dat volk.
Meer nog, als je bij dat volk wilt horen, ga niet slapen voordat je gevonden hebt wat je zoekt!

Weet wie zoekt, die vind.
Wie klopt word opengedaan.
Stop niet voor want dit is ook voor jou, jij die nog niet in je eigen hart ervaren hebt of gevonden hebt, dat Hij ook voor jou zonden, jou fouten en tekorten gestorven is.

Ik bid voor deze mensen dat God in hun hart mag werken, daar een onrust en verlangen eilt leggen.
Maar ook de juiste mensen, de juiste woorden op hun pad wilt brengen.
Hij staat boven alles!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Ervaringen van God in mijn leven

Als ik denk aan God ervaren? Dan voel ik mij rijk... Gouden tip Ik heb op heel veel momenten in mijn leven God mogen ervaren. Iedere keer weer raakte het mij en het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. In mijn leven heb ik veel moeilijke dingen meegemaakt. Dat is waarom iemand mij ooit een geweldige tip gaf: Schrijf de ontmoetingen en ervaringen met God op! Want ja, moeilijkheden zullen blijven komen. Doordat ik zoveel mooie momenten met God mocht ervaren en opschrijven, had ik iets tastbaars voor als het tegen zat. Als ik dan mijn notitieboek erbij pakte waarin ik deze momenten had opgeschreven, dan lukte het mij om mijn focus te veranderen. Ik kon kijken naar God en Zijn werk in mijn leven. Daardoor zakte alle angst en alle zorgen. Want het liet mij zien: God is erbij in jouw leven. Altijd! God in de diepte van mijn leven Al jong mocht ik God voor het eerst ervaren. Op een dieptepunt in mijn geloofsleven. Ik was twaalf jaar, en had toen al zó'n drie

God zorgt voor mij!

Vertrouw op God Hij zorgt voor je! Dit staat op een kaartje dat ik al een paar weken geleden mocht ontvangen. Dit kaartje heb ik bij de foto van mijn moeder gezet. Als bemoediging, maar ook als reminder aan beloften die God gedaan heeft. Wat ik merkte is dat ik heel snel achter deze quote het volgende zeg: Als ik. Hier wat voorbeelden van wat ik bedoel: Als ik maar bid Als ik maar Bijbel lees Als ik Hem vraag Als ik Gisteren kreeg ik een inzicht dat ik met jullie wil delen. Ik las deze Bijbeltekst: Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van mij, zal het behouden. Mattheüs 16:25 Het gaat niet om mijn ik, het gaat niet om wat ik doe. Pasen 2018 leerde mij: Het gaat om wat God doet, om wat Jezus heeft gedaan! Mijn ik, of in deze situatie als ik.... Het maakt God alleen maar kleiner. Zolang ik denk, geloof of mezelf voorhou dat ik iets van God heb ontvangen door mijn ik, dan maak ik mijn ik te groot. Er is niets wat ik

God voert de strijd voor mij!

Ik heb de goede strijd gestreden. Ik heb de loop tot een einde gebracht. Ik heb het geloof behouden. ( 2 Timotheus 4:7) Afgelopen weken heb ik strijd ervaren. Hierover schreef ik al eerder, licht en luchtig , het maakte mij zo moe. Alsof het mij verlamde. Het was geen strijd tegen andere mensen. Heel eerlijk? Het was meer een innerlijke strijd tegen mezelf. Dat ik een strijd ervaar in mijn denken heb ik al vaker gedeeld op deze blog. Ook in de link die ik nu deel lees je hier iets over. Die strijd maakte dat er een soort mist in mijn hoofd aanwezig was. Hoe leuk het ook is in mijn leven, ik zat met dingen in mijn hoofd die het zwaar maakte om te genieten, om rust te ervaren. Totdat ik twee geleden de Bijbeltekst in 2 Timotheus las. Nieuw inzicht Ik strijd tegen mezelf. Het is niet alleen strijd in mijn denken, maar ook strijd om te mogen zijn. Heel vaak schoof ik mezelf opzij. Zo wrong ik mij voor alles en iedereen in bochten. Zonder iets te zeggen. Dit gaf moeite en gedoe bij