Doorgaan naar hoofdcontent

Alleenstaande moeder

Alleen soms vliegt het mij aan.
Voor zoveel dingen sta ik alleen....

Mijn kindjes opvoeden? Dat doe ik alleen.
Mijn huis bijhouden en schoon houden? Dat doe ik alleen.
Mijn financiën regelen? Dat doe ik alleen.
Zorgen voor voldoende inkomsten? Dat doe ik alleen.
Keuzes maken. grote aanschaffen doen, zorgen voor de kindjes, zorgen rondom medische zaken, zorgen rondom school dat doe ik eigenlijk praktisch helemaal alleen.

Gelukkig ben ik ondanks dat!



Ik mag twee mooie kindjes over de wegen in dit leven loodsen.
Zo klein als ze zijn, hebben ze al moeilijke paden gezien en flinke heuvels moeten beklimmen.
Als een gids mag ik mee lopen, sturen, opvangen, stimuleren en remmen.
Het is een zegen, echt zeker weten!
Maar alleen, is het ook wel veel.

Niet even over kunnen dragen, altijd alert zijn en ook altijd beschikbaar.
Juist door de moeilijke wegen die de kindjes hebben afgelegd, was dat extra pittig.
Waren er de vragen, de gevoelens, de angsten, de teleurstellingen.
Alles wat je ervaart op een spannende weg, voelde zij ook, alleen waren dit voor hen hele nieuwe dingen.
Konden ze veel dingen nog niet bevatten, en nog steeds een heleboel niet verwoorden.
Te jong om zelf te overzien, te jong om er zelf uit te kunnen komen.
Mijn weg was ook mega zwaar, heel alleen, maar dat was ondergeschikt aan hen.
Zij gingen voor!
Hun weg moest zo stabiel als mogelijk was blijven.
Wat een kracht, wat een energie kostte dat!
Elke dag ging ik naar bed met een kleine overwinning, dat wel.
Dan dacht ik, zo vandaag hebben we gewonnen, we zijn er door gekomen!

We redden het



Alleen moest ik zorg dragen voor een financieel stabiele situatie!
Ook dat werd mijn taak.
Toen mijn ex en ik gingen scheiden had ik geen werk, geen enkele inkomsten.
Dat werd voor mij toen erg belangrijk.
Zo dankbaar was ik dan ook dat ik binnen 3 dagen gewoon aangenomen was en een baan had!
Ik rende mezelf voorbij door de druk die ik voelde om het financieel te redden.
Werken moet nou eenmaal als je geld wilt verdienen en rond wil komen.
Zoveel gezinnen waarbij beide ouders werken en nog niet rond komen.
Ja de angst op dit gebied was dan ook groot.
Zeker met in mijn achterhoofd telkens die ene zin: Jij, jij gaat het toch nooit redden.
Maar nu 3 jaar later kan ik zeggen ik red het.
En de laatste maanden is dat ook volledig alleen.
Nee dat is niet makkelijk!
Maar ook hier kan ik zeggen, we redden het telkens weer.


Stormen



Toch grijpt ondanks alles wat ik alleen moet doen, wat ik alleen red, de angst mij nog vaak naar de keel.
Dan zie ik de donkere wolken aankomen die de storm al komen voorspellen.
Zijn er situaties dat ik een soort klemmend gevoel om mijn keel voel.
Help, hoe komt dit goed?!
Dan stormt het in mij, komt er opeens zoveel van de dingen die ik zo goed geregeld hebt in gevaar.
Ik zie alles wankelen en het lastige is, ik weet dat ik aan mijn zijde er alles aan gedaan heb om vallen te voorkomen.
Wat mij helpt op zulke momenten is om actief dan met mijn probleem aan de slag te gaan.
Mensen in te schakelen, alle dingen regelen, het idee hebben dat ik er 'iets' aan kan doen.
Maar wat is het moeilijk als dat niet kan!
Dat ik niets kan doen met dit gevoel als enkel mijn vertrouwen terug vinden en geduld hebben.
In dit stuk schrijf ik dat ik voor veel zaken alleen sta.
Zo heb ik dat vaak ervaren, dat is nu steeds minder gelukkig, maar ook vandaag vloog dit gevoel mij weer aan.
Ik moet het doen, regelen, bedenken, oplossen, uitzoeken of redden.
Daarbij voel ik mij gelukkig wel gesteund door een flinke achterban aan lieve mensen.

Achterban



Toch is het enige wat ze kunnen, luisteren, en zeggen: Het komt wel goed.
Heb geduld!
Niemand is in de positie om echt mij te kunnen helpen, want ik ben alleenstaande moeder.
Geduld heb ik, en ik weet echt, het komt goed!
God is bij mij en ik heb een steeds sterkere basis.
Zelf ben ik ook echt veranderd, door alle situaties die ik doorstaan heb ben ik ook niet zomaar meer van slag, zie snel oplossingen, heb ik doorzettingsvermogen en een innerlijke kracht opgebouwd.
Ik ben niet meer door elk windje uit mijn koers te krijgen.

Maar ook bij mij, als alleenstaande moeder, gelukkig nu met een lieve vriend en een achterban vol liefde, stormt het nog weleens.
Ook in die stormen is Hij.
Mag ik Hem wakker maken en weten:


Hij is ook machthebber van mijn stormen!


Ik mag weten dat ik niet zelf in gevecht hoef met mijn storm.
Dat ik het aan Hem over mag geven.
Iets wat de discipelen ook mocht leren, juist in hun vakgebied, werden ze overruled door het water.
Het water waar ze zo vaak waren al lang voordat ze Jezus konden.
Nu konden ze de strijd niet aan, en werden ze bang van dat water dat zo vertrouwd was.
In paniek maakte ze Hem wakker en schreeuwden: Meester, kan het U niets schelen dat wij vergaan!
En dan staat er, wat Hij ook voor mij wilt doen in mijn storm:

Hij stond op en riep tegen de wind dat hij stil moest zijn. 
Tegen de golven zei Hij: Kalm wees rustig!


Vlak daarna stelde Jezus de discipelen een vraag:

Waarom waren jullie zo bang?
Hebben jullie nu nog zo weinig vertrouwen in Mij?

Vol ontzag zeiden de discipelen, maar ook ik: Wie is Hij eigenlijk? 
Zelfs de wind en de golven doen wat Hij zegt!


ondergaande zon, aan het strand bij Mimizan.:

Reacties

  1. Ik heb heel veel respect voor jou petrina! Knap dat je zo je best doet voor je Kids en je zo geeft! En ja het lijkt me erg zwaar om al die taken alleen te doen. Gelukkig is God bij jou! En wie weet komt er een dag dat je het zorgen weer samen mag doen! Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dank je wel Julia! Met geduld komt alles goed...

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Ervaringen van God in mijn leven

Als ik denk aan God ervaren? Dan voel ik mij rijk... Gouden tip Ik heb op heel veel momenten in mijn leven God mogen ervaren. Iedere keer weer raakte het mij en het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. In mijn leven heb ik veel moeilijke dingen meegemaakt. Dat is waarom iemand mij ooit een geweldige tip gaf: Schrijf de ontmoetingen en ervaringen met God op! Want ja, moeilijkheden zullen blijven komen. Doordat ik zoveel mooie momenten met God mocht ervaren en opschrijven, had ik iets tastbaars voor als het tegen zat. Als ik dan mijn notitieboek erbij pakte waarin ik deze momenten had opgeschreven, dan lukte het mij om mijn focus te veranderen. Ik kon kijken naar God en Zijn werk in mijn leven. Daardoor zakte alle angst en alle zorgen. Want het liet mij zien: God is erbij in jouw leven. Altijd! God in de diepte van mijn leven Al jong mocht ik God voor het eerst ervaren. Op een dieptepunt in mijn geloofsleven. Ik was twaalf jaar, en had toen al zó'n drie

God zorgt voor mij!

Vertrouw op God Hij zorgt voor je! Dit staat op een kaartje dat ik al een paar weken geleden mocht ontvangen. Dit kaartje heb ik bij de foto van mijn moeder gezet. Als bemoediging, maar ook als reminder aan beloften die God gedaan heeft. Wat ik merkte is dat ik heel snel achter deze quote het volgende zeg: Als ik. Hier wat voorbeelden van wat ik bedoel: Als ik maar bid Als ik maar Bijbel lees Als ik Hem vraag Als ik Gisteren kreeg ik een inzicht dat ik met jullie wil delen. Ik las deze Bijbeltekst: Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van mij, zal het behouden. Mattheüs 16:25 Het gaat niet om mijn ik, het gaat niet om wat ik doe. Pasen 2018 leerde mij: Het gaat om wat God doet, om wat Jezus heeft gedaan! Mijn ik, of in deze situatie als ik.... Het maakt God alleen maar kleiner. Zolang ik denk, geloof of mezelf voorhou dat ik iets van God heb ontvangen door mijn ik, dan maak ik mijn ik te groot. Er is niets wat ik

God voert de strijd voor mij!

Ik heb de goede strijd gestreden. Ik heb de loop tot een einde gebracht. Ik heb het geloof behouden. ( 2 Timotheus 4:7) Afgelopen weken heb ik strijd ervaren. Hierover schreef ik al eerder, licht en luchtig , het maakte mij zo moe. Alsof het mij verlamde. Het was geen strijd tegen andere mensen. Heel eerlijk? Het was meer een innerlijke strijd tegen mezelf. Dat ik een strijd ervaar in mijn denken heb ik al vaker gedeeld op deze blog. Ook in de link die ik nu deel lees je hier iets over. Die strijd maakte dat er een soort mist in mijn hoofd aanwezig was. Hoe leuk het ook is in mijn leven, ik zat met dingen in mijn hoofd die het zwaar maakte om te genieten, om rust te ervaren. Totdat ik twee geleden de Bijbeltekst in 2 Timotheus las. Nieuw inzicht Ik strijd tegen mezelf. Het is niet alleen strijd in mijn denken, maar ook strijd om te mogen zijn. Heel vaak schoof ik mezelf opzij. Zo wrong ik mij voor alles en iedereen in bochten. Zonder iets te zeggen. Dit gaf moeite en gedoe bij