Doorgaan naar hoofdcontent

Verlang jij om te eten?

Dat vind ik zoiets bijzonders van Jezus.
Hij wist hoe Hij zou moeten lijden, voor mij als mens, voor zijn vrienden, voor de hele wereld.
Toch staat er in mijn Bijbel:


Ik heb er geweldig naar verlangd dit Paasmaal met jullie te eten.

Ik kan mij zo voorstellend dat Jezus de angst, voor het lijden dat zou komen, toen al voelde.
Zijn laatste maaltijd met Zijn vrienden.
Hij wil deze tijd goed benutten, Hij heeft nog maar zo kort!
Zo laat Hij zelf zien hoe Hij wil dat we met andere mensen omgaan.

Dien de ander



Voel je niet te hoog, help de ander, dien de ander vanuit liefde.
Omdat Jezus jou zo lief heeft, dat Hij voor jou aan het kruis gespijkerd werd.
Heb elkaar lief wat er ook gebeurd is!
Hij wil zo graag dat we goed voor andere mensen zijn.
Dat kan de wereld veranderen!

Hij geeft een hoopvol teken en zegel mee: het Avondmaal.
Zijn laatste maaltijd!
We mogen het telkens weer doen om ons te herinneren aan wat Hij voor ons heeft gedaan.
Om Zijn overwinning te herdenken.
Hij overwon!

Hij overwon de dood.
Daarvoor droeg Hij onze zonde, onze pijn, ons lijden, ons verdriet.
Alles, ja echt alles van iedereen lag op Zijn schouders.
Ja ook voor jou!


Jezus verlangt geweldig


Nu nog voor dat Hij zal sterven, verlangt Hij geweldig naar het Paasmaal te vieren met zijn volgelingen.
Wil jij Hem volgen?
Als het avondmaal gevierd word in jou gemeente, dan roept Hij weer:


Ik heb er geweldig naar verlangd deze maaltijd met jullie te vieren!



Dat is wel de dominee die dat zegt, maar het is Jezus die dit verlangd.
Hij is het die jou roept.
Wat doe jij daarmee?
Met die roepstem van Hem?
Heel lang leefde ik met het idee dat het avondmaal nooit voor mij zou kunnen zijn.
Ik?
Ik ben een zondaar, een vrouw met een vreselijk donker hart, het avondmaal voor mij?
Ja als de dominee riep dan zat ik jarenlang op kolen, want dan was daar dat diepe verlangen.
Sta op en kom.
En wat deed ik?

Ik bleef zitten!
Geleerd dat het God niet voor mij kan zijn, dat Hij voor bijzondere mensen is, dat die mensen heel anders leven en daardoor beter zijn.
Er zat een heleboel mist in mij.
Jezus was wel gestorven, maar niet voor iedereen, je moest eerst uitverkoren zijn!
Nou dat zou ik vast niet zijn, ik had zoveel moeilijke dingen meegemaakt in mijn leven.
Zoveel was er niet voor mij, dan dit ook wel weer niet.

Wat is jou antwoord?


Tot ik besefte....
Het is Jezus zelf die mij roept, Hij verlangt ernaar om deze maaltijd met mij te vieren!
Hoe kan ik nu nog nee zeggen.
Als ik vanaf dat moment bleef zitten, dan zei ik nee tegen Jezus.
Nee ik heb Uw bloed niet nodig, nee ik doe het wel zelf, nee het is niet voor mij..
Het zijn allemaal leugens, maar wat kunnen we er last van hebben!
Wat kan dat diep zitten.

Ik ging in gesprek met de ouderling en die las mij deze tekst voor en vertelde mij.
Met wie wilde Jezus deze maaltijd zo graag vieren?

Met een man die Hem zou verraden, die Hem zou uitleveren en ervoor zou zorgen dat Hij aan het kruis zou belanden, met iemand die later zelfmoord zou plegen.
Maar ook met een man die Hem zou verloochenen, hoe hard hij nu ook beweerde dat hij altijd achter Jezus zou blijven staan, Jezus wist wat er zou gebeuren.

Heeft Hij iemand weg gestuurd van deze maaltijd?
Nee...
Hij zei alleen:




Ik heb er geweldig naar verlangd dit Paasmaal met jullie te eten.


Bekeren, of ook wel van leefrichting veranderen.
Niet meer van God af, maar naar God toe leven.
Als Hij je roept, dan mag je reageren, je hebt een keuze, altijd bij God!
Blijf je zitten, of kom je in beweging!
Bij de wonderen bracht Jezus de mensen vaak in beweging, Hij zei tegen een verlamde:

Sta op en wandel!

Durf jij in beweging te komen?
Als jij dat verlangen voelt, als Hij je roept, weet dan dat het veilig genoeg is om naar Hem toe te gaan!
Vier deze maaltijd met Hem.








Reacties

Populaire posts van deze blog

Ervaringen van God in mijn leven

Als ik denk aan God ervaren? Dan voel ik mij rijk... Gouden tip Ik heb op heel veel momenten in mijn leven God mogen ervaren. Iedere keer weer raakte het mij en het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. In mijn leven heb ik veel moeilijke dingen meegemaakt. Dat is waarom iemand mij ooit een geweldige tip gaf: Schrijf de ontmoetingen en ervaringen met God op! Want ja, moeilijkheden zullen blijven komen. Doordat ik zoveel mooie momenten met God mocht ervaren en opschrijven, had ik iets tastbaars voor als het tegen zat. Als ik dan mijn notitieboek erbij pakte waarin ik deze momenten had opgeschreven, dan lukte het mij om mijn focus te veranderen. Ik kon kijken naar God en Zijn werk in mijn leven. Daardoor zakte alle angst en alle zorgen. Want het liet mij zien: God is erbij in jouw leven. Altijd! God in de diepte van mijn leven Al jong mocht ik God voor het eerst ervaren. Op een dieptepunt in mijn geloofsleven. Ik was twaalf jaar, en had toen al zó'n drie

God voert de strijd voor mij!

Ik heb de goede strijd gestreden. Ik heb de loop tot een einde gebracht. Ik heb het geloof behouden. ( 2 Timotheus 4:7) Afgelopen weken heb ik strijd ervaren. Hierover schreef ik al eerder, licht en luchtig , het maakte mij zo moe. Alsof het mij verlamde. Het was geen strijd tegen andere mensen. Heel eerlijk? Het was meer een innerlijke strijd tegen mezelf. Dat ik een strijd ervaar in mijn denken heb ik al vaker gedeeld op deze blog. Ook in de link die ik nu deel lees je hier iets over. Die strijd maakte dat er een soort mist in mijn hoofd aanwezig was. Hoe leuk het ook is in mijn leven, ik zat met dingen in mijn hoofd die het zwaar maakte om te genieten, om rust te ervaren. Totdat ik twee geleden de Bijbeltekst in 2 Timotheus las. Nieuw inzicht Ik strijd tegen mezelf. Het is niet alleen strijd in mijn denken, maar ook strijd om te mogen zijn. Heel vaak schoof ik mezelf opzij. Zo wrong ik mij voor alles en iedereen in bochten. Zonder iets te zeggen. Dit gaf moeite en gedoe bij

Geef je verleden over

Heel vaak hoor ik mensen praten met elkaar. Er word gesproken over het verleden. Zelf doe en deed ik dat ook heel veel. Maar telkens kom ik er achter dat als ik dat gedaan heb, dat ik iets voed. Mijn verleden werd er alleen maar groter door, de last voelde zwaarder, de wond was opengegaan door er over te praten. En daar was het dan gestopt... Op die manier praten, dat lost niets op! Het verleden werd gevoed, het werd zo groot, dat het mijn heden overschaduwde, mijn heden was niet sterk genoeg tegen het onkruid dat mijn verleden werd. Als ik niet uitkeek zou het onkruid uit mijn verleden, de groeiende bloem die gemaakt is om te bloeien op Zijn tijd, gaan verstikken. De weg van herstel Ik heb geleerd hoe ik mijn wonden goed kan verzorgen, iets kan doen om ze te laten genezen. Al moet ik zeggen, genezen was ook eng. Wat als de wond dicht was, er een mooi litteken gekomen was, wie zou ik dan zijn? Wie zou ik zijn zonder die pijn? Het hele proces om te herste