Doorgaan naar hoofdcontent

Water put jij uit?

Met de groep loop ik terug naar de bron waar we Hem achterlieten, wij gingen iets te eten halen en Hij zou uitrusten.
We praten druk maar worden stil.
Jezus is in gesprek, terwijl op deze tijd, nu het zo warm is, toch eigenlijk niemand water zou moeten halen.
Hij is in gesprek  met een vrouw.
Niemand zegt meer iets.
Wat zullen de andere discipelen denken?

We kwamen bij de put aan, en nu ik mijn broeders aankeek, keken we allemaal verwonderd.
Toch was er  niemand die durfde te vragen:

Waarom praat U met deze vrouw?


We gaven Jezus wat te eten aan, maar Hij weigerde te eten.
Hij zei iets tegen ons wat mij nieuwsgierig maakte:

Mijn eten, mijn spijs is, dat ik doe  wat Hij die Mij gezonden heeft van Mij vraagt.
Zijn werk volbrengen dat is mijn maaltijd.

Wat bedoelde Hij nou?
Is er soms iemand geweest, heeft iemand Hem eten gegeven?
Waren ze nu voor niets naar eten wezen zoeken?


Ik begrijp het wel, die gedachten.
Die verwonderde gezichten, wat is dit allemaal.
De discipelen, het waren mensen die Hem wilde volgen, maar toch echt mens bleven.
Maar wat hunkerde ze om van Hem te leren, om Hem helemaal te begrijpen.
Wat is God, wat is Jezus toch wonderlijk groot.
Zelfs voor de mensen die dagen, jaren met Hem door mochten brengen.
God rijst boven ons menselijke verstand uit.

Niet veel eerder had Jezus bijna hetzelfde gezegd tegen de vrouw bij de put.
Tegen haar heeft Hij gezegd:

Iedereen die water uit deze put drinkt, zal weer dorst krijgen.
Maar als je drinkt van het water dat Ik geef, krijg je nooit meer dorst.
Want het water dat Ik geef, blijft altijd in je.
Het geeft je het eeuwige leven.

Jezus vertelde dit tegen een Samaritaanse vrouw!
Hij die de Waarheid zelf is, sprak met een vrouw die allemaal leugens had gehoord.
Dat vind ik zo'n heerlijk bewijs van Zijn trouw.


Zijn Woorden, Zijn Water, het is voor alle mensen....
Voor iedereen die dorst heeft.

Jezus Hij kende deze vrouw allang..
Hij wist welke leugens ze had gehoord, hoe ze in de knoop zat in haar leven, hoe ze rondliep met allemaal vragen.
Zou ze op zoek geweest zijn?
Op zoek naar de Waarheid?
Of kwam de Waarheid uit zichzelf bij haar op bezoek?
We weten het niet, het enige wat telt is, ze mocht de Waarheid horen.
Het is voor een Samaritaanse vrouw, maar ook voor ons allemaal.
Voor mij, voor jou!

Wat mensen je ook geleerd hebben.
Welke regels en wetten anderen je leerde rondom het ware geloof.
Hoe je gedachten over het geloof ook zijn.
Je hoeft alleen maar dorst te hebben naar Water dat voor eeuwig leven zorgt.
Er is Water dat zorgt dat die dorst stopt.
Water dat altijd in je zal blijven.
Het geeft je eeuwig leven.

Dat Water, dat is wat leven echt LEVEN maakt.

Vader,

Laat mij de woorden bij U zoeken, als ik ze niet kan vinden.
Als er gesprekken zijn waarin ik geen woorden vind.
Ik weet dat U harten kan bereiken, en dat Uw Water daar leven kan geven.
Levend kan maken wat er gezaaid is.
Laat mij telkens weer dorsten naar Uw waarheid zodat ik niet meer naar die vieze bron zal gaan.
Die bron waar het water troebel geworden is.
Troebel door de leugens, de ontrouw, het egoïsme.
Maak van mij een bron, een oase in de woestijn die deze wereld is geworden.
Stroom met Uw levend makende Water en laat ons allemaal groeien.
Ieder weer anders, op een eigen manier.
Maar allemaal met elkaar verbonden, door het Water uit dezelfde bron.
 
Amen

Reacties

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Ervaringen van God in mijn leven

Als ik denk aan God ervaren? Dan voel ik mij rijk... Gouden tip Ik heb op heel veel momenten in mijn leven God mogen ervaren. Iedere keer weer raakte het mij en het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. In mijn leven heb ik veel moeilijke dingen meegemaakt. Dat is waarom iemand mij ooit een geweldige tip gaf: Schrijf de ontmoetingen en ervaringen met God op! Want ja, moeilijkheden zullen blijven komen. Doordat ik zoveel mooie momenten met God mocht ervaren en opschrijven, had ik iets tastbaars voor als het tegen zat. Als ik dan mijn notitieboek erbij pakte waarin ik deze momenten had opgeschreven, dan lukte het mij om mijn focus te veranderen. Ik kon kijken naar God en Zijn werk in mijn leven. Daardoor zakte alle angst en alle zorgen. Want het liet mij zien: God is erbij in jouw leven. Altijd! God in de diepte van mijn leven Al jong mocht ik God voor het eerst ervaren. Op een dieptepunt in mijn geloofsleven. Ik was twaalf jaar, en had toen al zó'n drie

God voert de strijd voor mij!

Ik heb de goede strijd gestreden. Ik heb de loop tot een einde gebracht. Ik heb het geloof behouden. ( 2 Timotheus 4:7) Afgelopen weken heb ik strijd ervaren. Hierover schreef ik al eerder, licht en luchtig , het maakte mij zo moe. Alsof het mij verlamde. Het was geen strijd tegen andere mensen. Heel eerlijk? Het was meer een innerlijke strijd tegen mezelf. Dat ik een strijd ervaar in mijn denken heb ik al vaker gedeeld op deze blog. Ook in de link die ik nu deel lees je hier iets over. Die strijd maakte dat er een soort mist in mijn hoofd aanwezig was. Hoe leuk het ook is in mijn leven, ik zat met dingen in mijn hoofd die het zwaar maakte om te genieten, om rust te ervaren. Totdat ik twee geleden de Bijbeltekst in 2 Timotheus las. Nieuw inzicht Ik strijd tegen mezelf. Het is niet alleen strijd in mijn denken, maar ook strijd om te mogen zijn. Heel vaak schoof ik mezelf opzij. Zo wrong ik mij voor alles en iedereen in bochten. Zonder iets te zeggen. Dit gaf moeite en gedoe bij

Geef je verleden over

Heel vaak hoor ik mensen praten met elkaar. Er word gesproken over het verleden. Zelf doe en deed ik dat ook heel veel. Maar telkens kom ik er achter dat als ik dat gedaan heb, dat ik iets voed. Mijn verleden werd er alleen maar groter door, de last voelde zwaarder, de wond was opengegaan door er over te praten. En daar was het dan gestopt... Op die manier praten, dat lost niets op! Het verleden werd gevoed, het werd zo groot, dat het mijn heden overschaduwde, mijn heden was niet sterk genoeg tegen het onkruid dat mijn verleden werd. Als ik niet uitkeek zou het onkruid uit mijn verleden, de groeiende bloem die gemaakt is om te bloeien op Zijn tijd, gaan verstikken. De weg van herstel Ik heb geleerd hoe ik mijn wonden goed kan verzorgen, iets kan doen om ze te laten genezen. Al moet ik zeggen, genezen was ook eng. Wat als de wond dicht was, er een mooi litteken gekomen was, wie zou ik dan zijn? Wie zou ik zijn zonder die pijn? Het hele proces om te herste