Doorgaan naar hoofdcontent

Winnaar give away actie en antwoord op mijn gestelde vraag:

Winnaar


Deze vraag stelde ik in mijn give away actie!
Ik kreeg verschillende antwoorden binnen op deze vraag:

Waarom hadden Paulus en Petrus een meningsverschil?

Zo leuk, ook echt van mensen waar ik blij verrast door was.
Vandaag heb ik de namen van de mensen die meededen op briefjes geschreven en heeft mijn moeder een briefje uit de pot gehaald.

De winnaar is:






Ik neem contact met je op en dan gaan we regelen dat dit mooie boek, een toelichting op De brief aan de Galaten, jou kant op komt.


Voorbeelden

In het boek van David Pawson: Toelichtingen op de brief aan De Galaten, staat iets over Petrus en Paulus wat eigenlijk heel treffend is in dit verhaal:

"Het was in de tijd waarin de twee grootste apostelen van Jezus - Petrus en Paulus - een meningsverschil hadden. Ze zijn de geschiedenis ingegaan als de twee grootste mannen in het Christelijk Evangelie."
Op een dag hadden ze een felle discussie, en Paulus haalt die gebeurtenis aan om te laten zien dat hij zelfs het Evangelie van Petrus moest corrigeren.
Petrus, als we terug gaan zien we dat Petrus Paulus heeft geholpen!
Maar ook hij moest soms de juiste kant op gewezen worden.
Het is heel eenvoudig.

Oude gewoonte


Petrus was terug gevallen in een oude gewoonte, zoals ons dat allemaal weleens overkomt of overkomen zal.
Paulus zelf zal het ook gaan overkomen.
In dit geval was Petrus eigenlijk diep in zijn hart een lafaard.
Herken je het nog van eerder?
Het was zijn automatische reactie als hij moest laten zien waar hij stond.
Eerst bij Jezus, toen Jezus ondervraagd werd, Petrus ontkende tot drie keer toe dat hij Jezus kon.
Nu vlucht Petrus weer in diezelfde houding.
Het kwam alleen door de Heilige Geest als Petrus vrijmoedigheid had, zoals op de allereerste Pinksterdag. 
Petrus was eigenlijk bang voor mensen, voor wat ze vonden.



Meningsverschil


Voor deze situatie met Paulus, werd Petrus door God geroepen om naar Antiochië te gaan.
Daar had hij volkomen vrede dat hij aan tafel zat, voedsel at dat niet koosjer was, vlees at dat niet van de juiste slager kwam.
Hij voelde zich een broeder van de mensen waarmee hij at.
Maar vervolgens kwamen er nog andere mensen uit Jeruzalem.
Petrus hij werd bang.
Wat zouden de mensen nu van hem gaan denken?
Hij deed wat hij eerder had gedaan:

Hij verloochende zijn Heer.

Toen de mensen uit Jeruzalem aankwamen zei hij dan ook maar snel: Ik denk dat ik toch maar afzonderlijk ga eten,
Dit maakte dat er in die ene geloofsgemeenschap opeens twee maaltijden van de Heer.
Het avondmaal vieren was een onderdeel van de gewone maaltijd en werd nu letterlijk in tweeën gedeeld.
Beide erkenden één Heer Jezus Christus, maar ze konden niet aan één tafel zitten!

Lukt ons dat wel?
Hebben wij geleerd?

Ingrijpen


Paulus besefte dat als Petrus hiermee doorging, er voor het eerst twee denominaties in het christendom zouden ontstaan.
Hoeveel zijn er nu al?
De eenheid van het Evangelie, het stond op het spel.
Paulus heeft heel moedig Petrus bestraft, recht in zijn gezicht!
Niet achter in de consistorie, waar niemand van de gemeente het op zal merken.
Petrus, de eerste voorganger van de kerk!

Petrus wat jij doet stemt niet overeen met het Evangelie...

Eerst was je volledig bereid te eten met met de heidenen, dus wat je nu doet, dat is niet waar jij volledig achterstaat.
Je doet het vanuit angst!
Samen eten Petrus is een teken van vriendschap en gemeenschap.
Ben je soms vergeten dat wij ook alleen maar door geloof in Jezus, in het reine met God kunnen komen?
Paulus legt hier heel duidelijk de genade neer:

Het gaat niet om iets te bereiken in eigen kracht maar alleen vanuit geloof!

Wil je meer lezen, leren en ervaren wat genade is?
Laat je inspireren en ontdek opnieuw wat genade ten diepste inhoud.
Dan kan ik je dit boek aanbevelen: Een toelichting op De brief aan de Galaten!

Hier een link waar dit boek te bestellen is: Opwekking/Galaten







Reacties

Populaire posts van deze blog

Ervaringen van God in mijn leven

Als ik denk aan God ervaren? Dan voel ik mij rijk... Gouden tip Ik heb op heel veel momenten in mijn leven God mogen ervaren. Iedere keer weer raakte het mij en het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. In mijn leven heb ik veel moeilijke dingen meegemaakt. Dat is waarom iemand mij ooit een geweldige tip gaf: Schrijf de ontmoetingen en ervaringen met God op! Want ja, moeilijkheden zullen blijven komen. Doordat ik zoveel mooie momenten met God mocht ervaren en opschrijven, had ik iets tastbaars voor als het tegen zat. Als ik dan mijn notitieboek erbij pakte waarin ik deze momenten had opgeschreven, dan lukte het mij om mijn focus te veranderen. Ik kon kijken naar God en Zijn werk in mijn leven. Daardoor zakte alle angst en alle zorgen. Want het liet mij zien: God is erbij in jouw leven. Altijd! God in de diepte van mijn leven Al jong mocht ik God voor het eerst ervaren. Op een dieptepunt in mijn geloofsleven. Ik was twaalf jaar, en had toen al zó'n drie

God zorgt voor mij!

Vertrouw op God Hij zorgt voor je! Dit staat op een kaartje dat ik al een paar weken geleden mocht ontvangen. Dit kaartje heb ik bij de foto van mijn moeder gezet. Als bemoediging, maar ook als reminder aan beloften die God gedaan heeft. Wat ik merkte is dat ik heel snel achter deze quote het volgende zeg: Als ik. Hier wat voorbeelden van wat ik bedoel: Als ik maar bid Als ik maar Bijbel lees Als ik Hem vraag Als ik Gisteren kreeg ik een inzicht dat ik met jullie wil delen. Ik las deze Bijbeltekst: Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van mij, zal het behouden. Mattheüs 16:25 Het gaat niet om mijn ik, het gaat niet om wat ik doe. Pasen 2018 leerde mij: Het gaat om wat God doet, om wat Jezus heeft gedaan! Mijn ik, of in deze situatie als ik.... Het maakt God alleen maar kleiner. Zolang ik denk, geloof of mezelf voorhou dat ik iets van God heb ontvangen door mijn ik, dan maak ik mijn ik te groot. Er is niets wat ik

Geef je verleden over

Heel vaak hoor ik mensen praten met elkaar. Er word gesproken over het verleden. Zelf doe en deed ik dat ook heel veel. Maar telkens kom ik er achter dat als ik dat gedaan heb, dat ik iets voed. Mijn verleden werd er alleen maar groter door, de last voelde zwaarder, de wond was opengegaan door er over te praten. En daar was het dan gestopt... Op die manier praten, dat lost niets op! Het verleden werd gevoed, het werd zo groot, dat het mijn heden overschaduwde, mijn heden was niet sterk genoeg tegen het onkruid dat mijn verleden werd. Als ik niet uitkeek zou het onkruid uit mijn verleden, de groeiende bloem die gemaakt is om te bloeien op Zijn tijd, gaan verstikken. De weg van herstel Ik heb geleerd hoe ik mijn wonden goed kan verzorgen, iets kan doen om ze te laten genezen. Al moet ik zeggen, genezen was ook eng. Wat als de wond dicht was, er een mooi litteken gekomen was, wie zou ik dan zijn? Wie zou ik zijn zonder die pijn? Het hele proces om te herste