Doorgaan naar hoofdcontent

Gezinsmoment: Ze wond Hem in doeken en legde Hem in de kribbe. (4de Advent)

Afgelopen weken hebben we uitgekeken naar kerst, verwacht, verwonderd en werden we soms verlicht.
Mooie gesprekken, nieuwe inzichten en een meer bewust zijn van wat kerst nu werkelijk is.
Wat vieren wij nu?






Moeilijk?


Ja dat kan voor kinderen moeilijk zijn heb ik gemerkt.
Ze horen het kerstverhaal al jaren, ze weten het ook echt wel.
We hebben het over van alles, maar als Christen dacht ik: wat doe ik eigenlijk?
Doe ik wat er bij kerst hoort?
Jaren lang was ik druk in de december maand.
Mede omdat ik ook nog eens net voor kerst jarig ben, dat maakt het nog weer anders.
Ik vertelde de kinderen wel over vrede, Licht, redding wat bij kerst gestalte kreeg.
Maar eigenlijk was de tijd voor kerst met hele andere dingen bezig.
Was mijn tijd maar vaak ook zelfs mijn hoofd vol met alles wat ik wilde regelen, was er geen ruimte voor advent.
En ik was altijd bezig met voldoende eten, mooie kleding, kerstboom en versiering en dan ook al met bedenken dat alles wat ik neerzet ook weer weg gehaald moest worden.
Nou ja alleen door alles wat ik soms deed was mijn innerlijke vrede ver te zoeken.
Nu dit jaar ben ik meer bewust bezig.
Mede ook door de gezinsmomenten, het met de kinderen praten, Bijbellezen, zingen, maar ook en denk wel vooral toepasbaar maken.
Het geeft mij meer rust.
Afgelopen week ziek thuis komen te zitten, wat verplichtte rust gaf, ik kon niet anders.
Het eten maak ik mij ook niet druk om, en de kerstboom heb ik, net als vorig jaar niet opgezocht.
Kerst....
Zit in het hart?
Zit in het doen en laten?

Het kan ook allebei!

Geboorte vieren


Vandaag waren we aan onze vierde advent gezinsmoment, eerder was de engel bij Zacharias geweest, daarna was de engel naar Maria gegaan, vorige week stonden we stil dat Johannes de Doper geboren werd, vandaag mochten we horen dat de Heere Jezus geboren is.
Onze Koning!
De vredeskoning!

Maria baarde haar eerstgeboren Zoon, wond Hem in doeken en legde Hem in een kribbe, omdat er geen plaats was in de herberg.

Mag de vredekoning een plaats in onze herberg?
In onze harten?
Met de kindjes heb ik een puzzel geknutseld.








De afbeelding was een kindje in de kribbe.
Was nog best een werk om netjes over de lijnen te knippen zodat de stukjes ook blijven passen.





Op de puzzel staat een mooie tekst:

Jezus werd een kind zo klein,
Hij wil ook jouw Heiland zijn.

Voor ons had Hij de Hemel verlaten.
Is Hij op aarde gekomen, als mens, klein en kwetsbaar.
Als je moeite of problemen hebt in het leven, de pijn en verdriet teveel word, weet dan Hij begrijpt je zo goed.
We mogen uitzien tot de vredekoning weer komt.
Verlangen naar een tijd waarin er alleen nog vrede is.
Tot die tijd hebben we de Heilige Geest, die altijd bij ons is, die ons troost, die ook in de moeite van dit leven toch vrede wil maken in je hart.
Op de deur is het vierde lichtje verschenen.





Wil je onze andere gezinsmomenten bekijken: Gezinsmomenten

Reacties

Populaire posts van deze blog

Dankbaar in gebrokenheid

Hangt de hoogte van mijn vreugde af van de diepte van mijn dankbaarheid? (Ann Voskamp, Gebroken leven) Uiteindelijk dankte Jezus, brak Hij en deelt Hij zichzelf uit. De gebrokenheid raakte Jezus volledig en Hij zelf laat mij zien waarom de gebrokenheid er is, en welke weg ik ermee kan gaan. Een weg van dankbaarheid (Psalm 50:23). Gebrokenheid waarom? Ik denk dat het woord gebrokenheid altijd een deel van lijden met zich meeneemt. Gebroken, er is iets stuk gegaan, opengescheurd of opengebroken en dat kan veel pijn doen. Hoe kan je verder leven met gebrokenheid? Als je hart verscheurd werd, je toekomst of je droom uit elkaar gespat is? Dan denk ik aan Jezus die op aarde kwam. Weet je waarom Hij kwam? Hij kwam om gebroken te worden! Het bloed uit Zijn wonden red ons! Van nature wil ik lijden voorkomen, of zo snel mogelijk oplossen. Als ik erover nadenk dat Jezus juist hiervoor kwam en er niet voor weg vluchtte, dan word Zijn offer voor mijn leven, nog veel groter! Wij leven i

God voert de strijd voor mij!

Ik heb de goede strijd gestreden. Ik heb de loop tot een einde gebracht. Ik heb het geloof behouden. ( 2 Timotheus 4:7) Afgelopen weken heb ik strijd ervaren. Hierover schreef ik al eerder, licht en luchtig , het maakte mij zo moe. Alsof het mij verlamde. Het was geen strijd tegen andere mensen. Heel eerlijk? Het was meer een innerlijke strijd tegen mezelf. Dat ik een strijd ervaar in mijn denken heb ik al vaker gedeeld op deze blog. Ook in de link die ik nu deel lees je hier iets over. Die strijd maakte dat er een soort mist in mijn hoofd aanwezig was. Hoe leuk het ook is in mijn leven, ik zat met dingen in mijn hoofd die het zwaar maakte om te genieten, om rust te ervaren. Totdat ik twee geleden de Bijbeltekst in 2 Timotheus las. Nieuw inzicht Ik strijd tegen mezelf. Het is niet alleen strijd in mijn denken, maar ook strijd om te mogen zijn. Heel vaak schoof ik mezelf opzij. Zo wrong ik mij voor alles en iedereen in bochten. Zonder iets te zeggen. Dit gaf moeite en gedoe bij

Geef je verleden over

Heel vaak hoor ik mensen praten met elkaar. Er word gesproken over het verleden. Zelf doe en deed ik dat ook heel veel. Maar telkens kom ik er achter dat als ik dat gedaan heb, dat ik iets voed. Mijn verleden werd er alleen maar groter door, de last voelde zwaarder, de wond was opengegaan door er over te praten. En daar was het dan gestopt... Op die manier praten, dat lost niets op! Het verleden werd gevoed, het werd zo groot, dat het mijn heden overschaduwde, mijn heden was niet sterk genoeg tegen het onkruid dat mijn verleden werd. Als ik niet uitkeek zou het onkruid uit mijn verleden, de groeiende bloem die gemaakt is om te bloeien op Zijn tijd, gaan verstikken. De weg van herstel Ik heb geleerd hoe ik mijn wonden goed kan verzorgen, iets kan doen om ze te laten genezen. Al moet ik zeggen, genezen was ook eng. Wat als de wond dicht was, er een mooi litteken gekomen was, wie zou ik dan zijn? Wie zou ik zijn zonder die pijn? Het hele proces om te herste