Doorgaan naar hoofdcontent

Rond de tafel

Rond het derde jaar van mijn zoon ging het lastiger aan tafel.
Heel logisch, ik hoorde het namelijk ook bij andere ouders om mij heen.
Het is een fase, het gaat wel weer voorbij.
Iedereen had zo zijn of haar eigen oplossing hiervoor.

Gewoon het bord weghalen na een bepaalde tijd.
                                                  Niet dwingen het moet vanzelf komen.
Alleen geven wat ze wel eten.

                                                Elke keer opnieuw hetzelfde geven ze eten het vanzelf wel.

Ik heb ook van alles geprobeerd.
Groente verbergen onder appelmoes, groente verbergen door het te pureren.
Maar eigenlijk alles wat er anders uitzag als aardappels of vlees was moeilijk.
Zelfs met de yoghurt doen ze er bij mij lang over.
Ze kunnen zo vreselijk kniezen met hun eten, om gek van te worden
Op een gegeven moment lusten ze wat dingen, daar ging het dan wel goed mee.
Dus ging ik die dingen heel de tijd maar herhalen.

Ongelukkig door eten


Elke week zag er zo'n beetje hetzelfde uit, macaroni met de saus ernaast (wat al veel problemen gaf)
Macaroni met gesmolten kaas ging, maar zodra er saus kwam begon het gedoe.
Of begon het gedoe al als ik aan het koken was?

Mama, wat gaan we eten?

We eten macaroni met saus en geraspte kaas.

Oooohh nee dat lust ik niet.

Pfff ik werd gewoon nerveus als ik weer moest gaan koken.
Het hele eten werd een groot gedoe in mijn hoofd.
Daarnaast elke week het herhalen van de vorige week.
Ik miste mijn lekkere eten, gezelligheid aan tafel en mensen om mij heen die met plezier eten!


Aan tafel


Ik heb geaccepteerd dat mijn kindjes moeilijk eten, maar ook dat dit niet wil zeggen dat ik dan maar niet meer lekker mag eten.
Onder eten word er niet geklierd met eten, of heel de tijd gezeurd.
We praten over leuke dingen, maken grapjes of vertellen wat we hebben meegemaakt.
En ik eet gewoon lekker waar ik trek in heb.
Heerlijk!
Wat heb ik sommige dingen gemist.
Nu eten ze wat ik eten wil, het maakt namelijk weinig uit voor hen veranderd er niets, maar voor mij heel veel.
Ze hebben ook in de gaten dat ik niet meer mee ga in hun wensen en dat ze het moeten doen met wat ik kies!
Eindelijk ga ik weer met plezier aan tafel.
Probeer ik zelfs ook nieuwe dingen, moet zeggen ik geniet ervan!!


Met dit artikel wil ik mee doen aan de bloghop van Juli/Augustus met als onderwerp Rond de tafel:
Bloghop host

Reacties

  1. Lijkt me erg frustrerend als je kids zo slecht willen eten. Het gaat vast wel over. Hoop voor jou dat dat moment heeeeel snel komt! Goed van je dat je zelf wel lekker eet!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja nu ik zelf lekker eet is er weer iets positiefs om naar uit te kijken bij het koken.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. heb ook zo-n gezin , wat erg slechte eters zijn , en war erg genoeg
    vader hen daarin voorgaat ....
    voelt zo enorm triest ...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat moeilijk Anoniem! Heel veel sterkte hierbij. Ik weet dat het zo niet makkelijk is. Het beïnvloed jezelf op den duur ook.

      Verwijderen

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Dankbaar in gebrokenheid

Hangt de hoogte van mijn vreugde af van de diepte van mijn dankbaarheid? (Ann Voskamp, Gebroken leven) Uiteindelijk dankte Jezus, brak Hij en deelt Hij zichzelf uit. De gebrokenheid raakte Jezus volledig en Hij zelf laat mij zien waarom de gebrokenheid er is, en welke weg ik ermee kan gaan. Een weg van dankbaarheid (Psalm 50:23). Gebrokenheid waarom? Ik denk dat het woord gebrokenheid altijd een deel van lijden met zich meeneemt. Gebroken, er is iets stuk gegaan, opengescheurd of opengebroken en dat kan veel pijn doen. Hoe kan je verder leven met gebrokenheid? Als je hart verscheurd werd, je toekomst of je droom uit elkaar gespat is? Dan denk ik aan Jezus die op aarde kwam. Weet je waarom Hij kwam? Hij kwam om gebroken te worden! Het bloed uit Zijn wonden red ons! Van nature wil ik lijden voorkomen, of zo snel mogelijk oplossen. Als ik erover nadenk dat Jezus juist hiervoor kwam en er niet voor weg vluchtte, dan word Zijn offer voor mijn leven, nog veel groter! Wij leven i

Gezin om de Bijbel: Waak en bid met mij

In onze gezinstijd om de Bijbel waren we alsnog bezig met gezin zijn, maar ook voor de tweede keer met het kijken naar het lijden van Jezus. Op het moment dat Jezus voelde wat er zou gaan gebeuren. Toen alle spannende dingen dichterbij kwamen nam Hij een hele belangrijke keuze. Een keuze die we mogen gebruiken als een voorbeeld. Een keuze Jezus ging met zijn discipelen naar de hof van Getshemane, daar ging Hij bidden. Petrus, Johannes en Jakobus nam Hij het verste met zich mee de hof in. Hij liet hen daar plaats nemen en zei: Mijn hart breekt van verdriet. Blijf maar hier en waak met mij. Daar ging Jezus om te bidden naar Zijn Vader. Dat was Zijn keuze toen het moeilijk en angstig werd. Wat doen wij? Als het moeilijk is, als we bang zijn? Schreeuwen? Anderen pijn doen? Verstoppen? Koppig zijn? Of opstandig reageren? We mogen ook bidden! Dat zorgt dat we anders naar ons probleem gaan kijken. Want wat gebeurd er als we over onze problemen praten, of in dit geval bidden? Dan

Ervaringen van God in mijn leven

Als ik denk aan God ervaren? Dan voel ik mij rijk... Gouden tip Ik heb op heel veel momenten in mijn leven God mogen ervaren. Iedere keer weer raakte het mij en het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. In mijn leven heb ik veel moeilijke dingen meegemaakt. Dat is waarom iemand mij ooit een geweldige tip gaf: Schrijf de ontmoetingen en ervaringen met God op! Want ja, moeilijkheden zullen blijven komen. Doordat ik zoveel mooie momenten met God mocht ervaren en opschrijven, had ik iets tastbaars voor als het tegen zat. Als ik dan mijn notitieboek erbij pakte waarin ik deze momenten had opgeschreven, dan lukte het mij om mijn focus te veranderen. Ik kon kijken naar God en Zijn werk in mijn leven. Daardoor zakte alle angst en alle zorgen. Want het liet mij zien: God is erbij in jouw leven. Altijd! God in de diepte van mijn leven Al jong mocht ik God voor het eerst ervaren. Op een dieptepunt in mijn geloofsleven. Ik was twaalf jaar, en had toen al zó'n drie